Chronisch vermoeid. Slot.

Ik zal hier voor één keer nog alle gegevens chronologisch vermelden, met de cijfers erbij.

Datum                13 02 03            27 03 03                25 04 03                  30 05 03

Polariteit          li          re            li            re            li            re            li          re

Immuniteit       60        60            30         30           12            19            19        12

Centr Zenuw    12        19            19           19            19            12            19        12

Perif. Z.S.        19        12            19           12            19            12            19        12

Onthoudt dat   60 = 1,66% energie.

                        30 = 3,3 %

                        19 = 5 %

                        12 = 8 %= normaal.

Het is misschien wat ingewikkeld, maar stel U het volgende voor.

Normaal heeft men op de linker polariteit 19 slagen dat komt overeen met +- 5 % energie en op de rechter polariteit l2 slagen, dus +- 8 %  energie, ons lichaam springt  dus rustig om met zijn energie.

Zie nu eens waar dat meisje energetisch staat bij de eerste raadpleging: op  –60/+60; dat is minder dan een vierde van hetgeen een normale persoon heeft, is het dan verwonderlijk dat ze extreem  moe is?

Er bestaat geen enkele wetenschappelijke test die dat kan uitzoeken of vertalen in cijfers..

Met de Lecherantenne kan dat in één enkele minuut.

Kijk nu hoe ik er in korte tijd ben in geslaagd deze slechte cijfers te verbeteren, zie ook dat het centraal zenuwstelsel wel is aangetast maar daar ligt de oorzaak van haar probleem niet.

Het perifeer zenuwstelsel geeft normale cijfers, hetgeen een M.S. zeker uitsluit.

Men moet ook daar aan denken want ze is jong en heeft veel moeite in de benen, ook in Gent werd er trouwens in die richting niet gewezen. Wat wel zeker: ze is geen karottentrekker, en lijdt niet aan een ingebeelde depressie maar er is wel duidelijk een instorting van het immuun stelsel.

Op 30 05 03, dus minder dan drie maanden later is de toestand reeds sterk verbeterd, ze eet en slaapt goed, herbegint te studeren en is veel minder moe.

Ze kreeg ondertussen  immuun versterkende middelen o.a. van Sanum-Kehlbeck, ook een tijd lang colostrum en nadien tijdelijk paardenmelk, ook soms homeopathische middelen en ook nog een tijd lang Bach Bloesems om het allemaal beter te verwerken.

Ze werd ook tijdelijk bewerkt met enkele magneten.

Vanuit Gent werd ze ook nog gevolgd, maar de moeder zei niets in Gent over mijn behandeling, dat is meestal zo, ze kreeg daar isoprinosine 2x 500mg per dag, om haar immuniteit te stimuleren? Na twee jaar was dat weinig of niets veranderd.

Telkens moeder en dochter naar Gent moesten om de bloedcontrole te laten verrichten, was het telkens weer bang afwachten naar de uitslag. Kort na dat ik haar begon te verzorgen wees de bloed analyse op verbetering.

Omdat ik overtuigd was dat niet hun maar mijn behandeling werkte verminderde ik eerst de isoprinosine van twee naar een kapsel per dag en nadien stopte ze er helemaal mee.

Ik zei ook aan de moeder dat ze zou moeten kiezen, want ze werd er zelf angstig en depressief van, telkens dat bang afwachten op de uitslag van dat bloed onderzoek..

Ik zei haar dat haar dochter nu gered was en dat ik straks meer werk zou hebben aan de moeder dan aan de dochter. Ze bleven dan eindelijk weg uit Gent.

De toestand verbeterde gestadig. Haar grootste probleem bleef een tijd lang dat ze nog gevoelig was aan lichte neus en keel ontsteking. Dan was er telkens paniek, vooral bij de moeder. Met een  isopatische, homeopathische behandeling ging het telkens vlug beter.

Zodra de immuniteit hoog genoeg was, verdwenen ook die laatste klachten. Op het einde van het schooljaar deed het meisje met succes haar examens, zei het in meer gespreide orde om haar niet te sterk te vermoeien.

Het volgende jaar eindigde ze met succes haar humaniora.

Ondertussen was haar immuniteit volledig genormaliseerd.

Dan pas was het moment gekomen om ook de testen uit te voeren in verband met nog mogelijke resten van virussen. Voordien heeft dat niet veel zin, het immuun stelsel is onvoldoende hersteld om op de test te reageren.

De test bleek hier dus negatief, zoals te verwachten, en dit  zonder enige specifieke behandeling. Waarom, zoals te verwachten?

Indien de virussen nog een rol hadden gespeeld, zou de immuniteit wel sterk stijgen maar nooit helemaal normaliseren en zelfs, na enige tijd, opnieuw gaan dalen.

Alleen een homeopathische, isopathische behandeling zou dan redding brengen.

Hier was dat dus niet meer nodig.

Het meisje ging opnieuw mee op kamp, wandelde opnieuw zoals vroeger.

De moeder was ondertussen ook gerust gesteld.

We zijn nu in 2006 en alles gaat goed, ze neemt nog af en toe wat vitaminen, meer niet. Wanneer gaat men deze methode ernstig onderzoeken?

Maar ja, als de uil niet kijken wil…

22-03-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Chronisch Vermoeid, deel twee.

Een tijdje geleden schreef ik een eerste deel over dit syndroom en gaf wat meer theoretische uitleg over dit ernstig probleem, alsook over de manier waarop het kan aangepakt worden met behulp van de Lecherantenne. Het zou misschien interessant zijn dat eerste deel nog eens door te nemen alvorens verder te lezen, U zult dan zien hoe theorie en praktijk overeen stemmen.

Zie op datum van 02 01 06.

Vandaag gaan we eens een geval praktisch uitpluizen

Een tijd geleden zag ik nog een programma op T.V. waar men de lijdensweg van zo’n paar patiënten liet zien, er was daar niet veel hoopvols te zien.

U kunt zich inbeelden in welke toestand moeder en dochter zich voelden, toen ze bij mij voor het eerst op consult kwamen in Februari 2003.

Deze studente geboren in 1987, was in behandeling bij een vermaarde professor aan de Universiteit van Gent. Hij had de diagnose van C.V.S. gesteld en behandelde haar reeds twee jaar met wisselend succes.

Om de zo veel weken bloedanalyse: men had reeds ontdekt dat ze aangetast werd door virussen: cytomegalie en epstein bahr. Dat ze aangetast werd door supervirussen is geen probleem, de vraag is echter wie was er eerst de vermoeidheid of de virussen. Om hierop een antwoord te vinden zullen bloedanalyses niet helpen. Wat wel belangrijk is en hier wordt wel gezocht maar niets gevonden in het hospitaal is het antwoord op volgende vraag.

Waarom is het immuun systeem zo sterk gedaald en sinds wanneer en is dat misschien de rede waarom virussen ervan profiteren om dat meisje nog zieker te maken?

Dat kan wel onderzocht worden met behulp van de Lecherantenne, maar dan zou dat meisje veel eerder op consult moeten komen. Nu is het altijd hetzelfde.

Wanneer men niet meer weet waarheen komt men bij mij terecht.

Maar geen nood, om haar te genezen hoef ik niet te weten wie er eerst was, het virus of de immuun instorting, alhoewel ik wel een vermoeden heb.

Ze kwam voor het eerst op de raadpleging in Februari 2003.

Ze was zeer moe, wou haar studies opgeven, ze zat in haar voorlaatste jaar humaniora, ze was vroeger sportief en hield van lange wandelingen, maar had het allemaal opgegeven, ze was ten einde raad, zo moe in haar benen en helemaal zonder krachten.

Dit kan men toch geen succes noemen, na twee jaar zoeken en behandelen in de Universiteit.

Haar woning was zopas gebiosaneerd en het was die persoon die ze naar mij stuurde. Hij wist wel dat biosaneren hier noodzakelijk was maar dat er daarenboven een sterke energetische behandeling nodig zou zijn om dit meisje er weer bovenop te krijgen.

Tijdens mijn eerste onderzoek, constateerde ik dat de biosanering niet helemaal gelukt was, ik voelde op het lichaam van de patiënte nog de aanwezigheid van de 7,6 decumanus en een watervoerende breuklijn. Ik schreef dus een briefje met de nodige inlichtingen ter attentie van de biosaneerder en gaf dit mee aan de patiënte.

Bij een volgend consult zal blijken dat de biosaneerder de correcties goed heeft uitgevoerd en nu alle stoorsporen van exogene pathogene vectoren verdwenen zijn.

Dit toont nogmaals aan hoe belangrijk een controle van de biosanering wel is,  en hoe belangrijk dat deze door een derde onafhankelijk persoon en liefst een geneesheer gebeurd.

Stel nu dat ik dit niet kan controleren, dan gaat iedereen ervan uit dat de biosanering goed is, maar met nog een decumanus en een watervoerende breuklijn kan het niet goed gaan en dan zegt men terecht, dit is allemaal  larie en helpt helemaal niet,  U bent inderdaad alleen uw geld kwijt. Vandaar de eeuwige steriele discussies tussen voor en tegenstanders.

Wordt vervolgd.

21-03-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

M.S. Deel 2.

Steeds jonger worden de patiënten die lijden aan M.S., hoe dat komt weet men nog niet.

Persoonlijk meen ik dat de elektromagnetische pollutie daar voor iets tussen zit.

Ik heb daar nogal wat ervaring mee, o.a. met een paar jonge patiënten, toch zal ik daar nu niet speciaal de aandacht op trekken, er zijn nog wel heel wat andere factoren dan het milieu die hierin een rol spelen, zoals de genetica  b.v.

Maar laten we meteen opnieuw in de praktijk stappen, niets gaat daarboven.

Een jonge vrouw geboren in 1977 komt voor het eerst op consult in 2000.

Ze is onlangs gehuwd en verhuisd, enige tijd nadien begonnen de problemen.

Ze was een sportieve jonge vrouw die graag met haar man ging fietsen en vooral mountain bike was haar geliefde bezigheid, wat toch enige kracht vergt in de benen.

Geleidelijk aan ondervond ze dat ze niet meer meekon, uiteindelijk kon ze nog met moeite de trappers rond krijgen en stopte met fietsen. Ondertussen kwam er ook die ongevoeligheid in haar benen, geleidelijk opstijgend tot aan het midden rif, later ook in het aangezicht.

Niets scheen dat proces te kunnen stoppen, ondertussen stopte ze ook met werken.

In de kliniek in Aalst werden een hele reeks noodzakelijke onderzoeken gedaan en kwam men tot de conclusie dat ze M.S. had en wou men beginnen met een interferron  behandeling.

Eerste opmerking.

In heel wat gelijkaardige gevallen waar de eerste symptomen opduiken na het huwelijk, gaan  heel wat mensen denken, “er is daar zeker iets niet pluis in dat huwelijk”, dit is hier zeker niet het geval.

Tweede opmerking.

Hoe komt het dat patiënte nu pas de symptomen krijgt?

Voor mij is dat een teken. Haar ouders huis werd door ons eerder gebiosaneerd, nu ze verhuisd is woont ze in een woning die niet gebiosaneerd is, ligt daar misschien de oorzaak?

Ja, zoals verder zal blijken.

Haar vader vertrouwt de zaak niet, kent ons goed en weet dat we al wat succes hebben gehad bij het behandelen van M.S. patiënten en stuurt zijn dochter op consult.

Eerste consult in Augustus 2000.

Bij het stoorspoor onderzoek vind ik de decumanus, (7,6 uit het westen) precies ter hoogte van het diafragma, ze slaapt met het hoofd naar het zuiden.

Praktisch op hetzelfde niveau maar meer op het hart loopt parallel een watervoerende breuklijn en kruisend op dit alles een 8,2 zuid westen pathogene vector. Curieus precies tot daar is er op de huid gevoel vermindering, opstijgend van aan de voeten, alsof de energie daar geblokkeerd wordt, hoelang nog voor dat ook haar thorax aangetast word?

Ik plaats enkele magneten die de polariteit ompoling te niet doen en wat zegt ze na enkele minuten?Ze voelde warmte in haar koud aanvoelende benen stromen, alsof het leven er terug kwam.

Voordien had ik ook al haar functies en organen opgemeten en wat bleek?

Het  immuun stelsel alsook het centraal en perifeer zenuwstelsel zowel links als rechts waren aangetast en hadden een energie verlies van meer dan vijftig procent.

Ik schreef haar immuun en zenuw versterkende middelen voor, haar woning werd onmiddellijk gebiosaneerd en we wachten een paar weken af, indien er geen verbetering optreedt zal ze opnieuw naar de kliniek gaan en starten met de voorgestelde behandeling.

Het immuun versterkend middel was hier paardenmelk kapsels.

Geleidelijk aan verbetert haar toestand, de krachten komen langzaam terug, de gevoeligheid in de onderste ledematen is snel helemaal terug, als ook in het aangezicht, alleen op het abdomen is er nog een gevoelsprobleem

Na lang zoeken vind in de oorzaak, er blijft een 7,8 linkse vector aanwezig in de woning en die treft haar precies daar. Na het verwijderen van deze vector in de woning verdwijnt ook dat probleem.

Na enige maanden ging ze terug aan ’t werk, zij het half time, om haar niet te veel te belasten.

Ze werd zwanger en beviel normaal van een eerste kind, later volgde nog een tweede.

Ze is in 2006 nog altijd in goede gezondheid en neemt nog altijd haar paardenmelk kapsels,

2 x 750 mg, om haar immuun stelsel op pijl te houden.

Telkens ze probeert te stoppen, zakt haar immuniteit en loopt ze gevaar  te hervallen, nu stopt ze niet meer.

Een tijdje later behandelde ik ook met succes een nog jonger meisje. Maar dat wordt te eentonig, om dat opnieuw allemaal te beschrijven, indien U niet overtuigd bent zal dat toch niet helpen, want wat baten kaars en bril …

16-03-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

M.S.  Deel 1.

Voor meer technische details over de ziekte ga eens naar google.

Het dossier begint 15 jaar geleden, is dat lang genoeg?

Patiënt is al vijf jaar ziek wanneer de onderzoeken in 1995  in het Universitair ziekenhuis van Luik duidelijk aantonen dat het om een geval van langzaam progressief evoluerende M.S. gaat. Ook de magnetische resonantie bevestigt dat.

In het verslag leest men de toestand zoals de patiënt is in Februari 1990.

‘Sinds vijf jaar beginnende symptomatologie: zwakte in onderste ledematen, evenwichtstoornissen staande en al gaande, soort zat gevoel, beven in bovenste ledematen waardoor soms schrijf en eetproblemen…

Conclusie: bilateraal cerebello-pyramidaal syndroom, predominerend links, en discreet links onder achter cordonaal syndroom, evolutie langzaam progressief.

Magnetische resonantie onderzoek: veel ronde formaties, hyperintens en ponderaal T 2. periventriculair: demyeliniserende ziekte.

Eerst wordt synacthen depot toegediend met relatieve verbetering, een tweede toediening wordt gestopt omdat de toestand eerder verslechtert.

Men stelt hem voor te beginnen met orale cortico therapie, we zijn ondertussen in augustus 1990, hij haakt af, daar wilt hij niet van weten.

Hij gaat op zoek in de alternatieve geneeskunde.

Zijn kinesist, is ondertussen in opleiding geweest bij Walter Kunnen en stelt hem voor zijn woning te biosaneren en stuurt hem naar mij.

Eerste onderzoek in Augustus 1991.

Patiënt loopt als iemand die dronken is, moet altijd steun zoeken om niet te vallen, sleept beide voeten, verplaatst zich moeilijk ondersteund door twee krukken en zijn echtgenote.

De spraak is moeilijk verstaanbaar en zijn handen beven.

Het stoorspoor onderzoek toont aan dat er reeds een aantal zenders zijn ontstoord maar niet allemaal even goed, de kinesist zal dat moeten verbeteren en doet het inderdaad ook zoals zal blijken bij later onderzoek.

De immuniteit is sterk gedaald, het zenuwstelsel zeer zwak aan beide zijden en cerebraal, de blaas en prostaat waarden vertonen ook zwakke cijfers en ook de tanden geven en slechte indruk bij het meten met de Lecherantenne, het amalgaaam dat toxisch is voor het zenuwstelsel moet verwijderd worden.

De verdere behandeling is voornamelijk immuun stimulerend en zenuw versterkend.

Opnieuw tonen de producten van Sanum-Kelbeck hun groote waarde.

Er worden ook een aantal magneten geplaatst, die zullen gedurende enkele maanden regelmatig geplaatst worden.

Een maand later: de controle toont een lichte verbetering.

Een drietal maanden later, nieuwe controle.

De biosanering is nu correct uitgevoerd.

Belangrijk detail: de patiënt neemt geen enkel klassiek medicament en zal dat de komende 15 jaar ook niet meer doen.

Hij voelt zich beter, spreekt vlotter, kan gaan zonder dat gevoel van draaierigheid, moet zich nergens meer aan vastklampen, hij gaat buiten naar de auto zonder steun van zijn vrouw, zijn rechter been functioneert quasi normaal, zijn linker been trekt nog, hij heeft nog één kruk.

Gedurende de volgende jaren, gedurende 15 jaar, komt hij een drietal keren per jaar op controle.

Hij neemt alleen de medicatie die ik hem voorschrijf, dat zijn immuun versterkende middelen en soms een vitamine complex, verder niets.

Patiënt is blijven werken, alhoewel hij gehandicapt bleef, hij kon moeilijk schrijven maar op de computer intikken ging nog wel, natuurlijk minder snel.

Hij kan zich nog altijd verplaatsen zij het met één kruk en verstaanbaar spreken, vertigo heeft hij praktisch niet meer.

Een paar belangrijke opmerkingen.

1. Patiënt vertelde mij dat hij af en toe naar vergaderingen ging van M.S. patiënten, in de Franstalige afdeling. Hij merkte op dat de meeste patiënten die hij kende heel wat medicatie innamen en hij niet en dat de meeste achteruitgingen in hun gezondheid en hij niet.

Wanneer hij tijdens die vergaderingen durfde spreken over ‘aardstralen’ en biosaneren, reageerde er niemand; curieus toch hoe al die chronische zieken geprogrammeerd zijn door de klassieke geneeskunde.

Ik herinner mij dat ik enkele jaren geleden en brief stuurde naar de Nederlandse vereniging voor M.S. patiënten en er nooit een antwoord op kreeg.

2. Toen hij de laatste keer bij mij kwam vertelde hij mij het volgende.

Toen hij in aanmerking kwam voor zijn pensioen, moest hij terug naar de Universiteit bij diezelfde professor in Luik, die hij 15 jaar eerder verlaten had, omdat hij zich administratief in regel moest stellen.

Toen de professor hem zag, verschoot hij danig, hoe was het mogelijk dat hij nog leefde en nog altijd dezelfde scheen?

Toen hij hem vertelde wat hij gedaan had, zweeg de Professor, maakte zijn papieren klaar en zei alleen nog:‘au revoir”.

Wat baten kaars en bril als niemand kijken wil?

15-03-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Vaccinaties.

Gisteren avond was er een debat  op T.V. over het probleem van de vaccinaties.

Voor en tegen stonden over elkaar.

Alhoewel beide partijen punten schoorden, is het voor een leek vaak onmogelijk om met kennis van zaken een beslissing te nemen.

Laat ik nu mijn kinderen vaccineren of niet?

Ik heb over het probleem van vaccinaties reeds geschreven, keer eens terug naar mijn vroeger blog en zoek in de archieven op “ vaccinaties bij kinderen”. U zult daar misschien een antwoord vinden op uw vragen.

Indien dit niet voldoende blijkt, vraag maar, ik antwoord wel.

Het probleem van de vaccinaties is zo complex, het werd in de discussie veel te nauw aangepakt, men zou er een ganse avond moeten aan besteden.

Ieder kind is anders en voor ieder kind zou men eerst een grondige studie moeten maken, met de vraag, is het hier verantwoord om te vaccineren?

15-03-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Het strand.

Ik droom dat ik opnieuw aan het strand zit, in de zon, maar koning winter heeft er anders over beslist, het wordt nog even wachten.

Op het strand van Oostende, of liever nog aan het uiteinde van de golfbreker, zittend en wachtend op de eerste vis, heeft een mens tijd zat.

Mijmerend en zwalpend van het ene onderwerp naar het andere zoals de golven die mij omringen, komt het hele levensverhaal als een film voorbij gerold.

Dokter zijn was mijn hele leven.

Toen ik pas een klein jongetje was kwam onze huisdokter eens op bezoek bij mijn ouders, misschien was mijn moeder opnieuw zwanger. Ik stond op de brug aan de watermolen van mijn vader en grootvader, de dokter kwam ook wat genieten van die rust en  terwijl hij over mijn klein kopje wreef zei hij:”Dit wordt een dokter”. Ik vergat dat nooit meer.

Nu en heel leven later, heb ik opnieuw die rust terug gevonden, die mij toen in mijn jeugd vergezelde, ook daar kon ik uren rustig zitten wachten op de eerste beet.

Maar ouder worden heeft ook zijn nadelen, men moet zijn verstand in ere houden en dus zal ik ook nog af en toe aan de schrijftafel zitten, bijgestaan en omringd door mijn lieftallige vrouw, en kunt U even mee lezen indien U dat wenst.

M.S. of Multiple Sclerose is een van die ziekten waar ik nogal eens succes mee had.

Natuurlijk moet men rekening houden met het feit dat er een viertal gradaties bestaan van die ziekte en het eerste wat een klassiek geschoold dokter dan antwoordt op uw zogenaamde goede resultaten bij de behandeling van M.S. patiënten, is het volgende: “ja, natuurlijk er zijn veel gevallen die spontaan verbeteren meestal maar tijdelijk maar toch, dit zijn geen wetenschappelijke bewijzen.”.

Ik zal me dus moeten beperken in mijn verhalen en alleen gevallen bespreken waar ik zeker ben van de ernstige graad van de snel verergerde evolutie en waar ik de patiënten gedurende meerdere jaren gevolgd heb.

Meer kan ik niet doen, maar wat baten kaars en bril wanneer de mens niet kijken wil?

Tot  heel binnen kort.

14-03-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Psycho-somatisch. Deel 2.

Wanneer ze aan de arm van haar man traag binnen stapt valt iets eigenaardig op. Ze staat en gaat met haar benen wijd open, een beetje zoals een gans maar dan veel erger.

Ik meet 37 cm binnenzijde tussen beide enkels.

Als ik haar vraag waarom ze zo stapt, zegt ze dat ze geen vast gevoel meer heeft in haar benen en dit de enige manier is om niet te vallen, zelfs als ze stil staat moet ze zo blijven staan.

Veel pijn heeft ze niet, wel nog wat lage rugpijn en zware, koude, ietwat gezwollen benen.

Ze komt vooral voor die onzekerheid, ze kan nergens heen zonder haar vast te houden en dit blijft maar duren, de laatste maanden zit er geen vooruitgang meer in.

Bij het stoorspoor onderzoek vinden we de ware schuldigen, ze woont daar nu 13 jaar en na een paar jaar zijn de gezondheidsproblemen al begonnen.

Precies op de plaats waar de problemen zich situeren, ter hoogte van de lumbale wervelzuil, wordt ze getroffen door de  pathogene zuidwest lijn en door de wester lijn die de nachtelijke energievoering zou moeten verzorgen maar hier pathogeen is en dit niet doet. Daarenboven kruist op dezelfde plaats nog een watervoerende breuklijn.

Langdurig slapen op deze plaats geeft altijd gezondheidsproblemen wat men ook mag beweren.

De hysterectomie is daar trouwens ook een gevolg van.

Nogmaals blijkt hoe spijtig het is dat klassieke artsen niets weten van energetische geneeskunde, dit is en typisch geval van invloed van nefaste exogene vectoren.

Zes magneten worden geplaatst en ik vraag haar of ze iets voelt veranderen? Veel pijn had ze niet en ze voelt niet onmiddellijk iets bijzonders. Denk eraan, een Sudec heeft wat tijd nodig om te reageren.

Wanneer ik haar vraag een paar passen te doen en dan stil te staan, meet ik opnieuw tussen haar enkels: nu nog 27 cm, dus 10 cm winst, dat is toch al beter en bemoedigend.

Naar huis dus en afwachten.

Zes weken later. Een koppel gelukkige mensen komt binnen.

Op het eerste gezicht is alles normaal. De dame stapt zoals U en ik.

Ik doe haar rechtstaan met de voeten tegen elkaar gedrukt. Ze doet dit zonder problemen.

Ze hebben het bed verplaatst, ze gaan biosaneren.

Ze vertelt:” Daags nadat ik hier kwam, ben ik opgestaan en voelde alleen nog wat lome benen, ik stapte reeds veel beter en zonder steun, mijn evenwicht was volledig hersteld.

Nog een dag later, stapte ik volledig normaal en kon met beide voeten naast elkaar blijven staan zonder enig probleem.

Dat noemt men energetische geneeskunde en de kracht van goed geplaatste magneten.

Zouden deze enkele patiënten gevallen die ik beschreven heb, niet moeten volstaan om ernstige wetenschappers aan het denken te zetten en mij de kans te geven deze methode nader toe te lichten? Voorlopig ga ik er even mee stoppen.

Ik dank het paar honderd mensen die de tijd namen mijn bevindingen te lezen, ik kom zeker nog wel terug. Indien U vragen heeft, stel ze maar, ik antwoord wel.

De lente komt er aan, de zee wenkt…

Het zal mijn gezondheid ten goede komen: zon, wandelen, fietsen, vissen en schilderen.

Dat is nog al wat anders dan aan de schrijftafel te zitten.

11-03-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Psycho-somatisch. Deel 1.

Dit is een eigenaardig geval, misschien is het ook wel een Sudec, maar zeker is het niet.

Ziehier het verhaal van een dame, geboren in 1972 en reeds een hele tijd ziek.

Tien jaar geleden was het, toen ze voor het eerst ernstige problemen kreeg.

Ze werd uiteindelijk geopereerd in Keulen, van een dubbele hernia in de lumbale streek.

Voor de operatie leed ze hevige onhoudbare pijn, nadien kon ze opnieuw werken. Ze had wel af en toe nog een opstoot van iscialgie die verholpen werd door ontstekingsremmers en rust, het leven was draagbaar, men had wel nog een kleine nieuwe hernia vastgesteld maar onvoldoende erg om opnieuw te opereren.

Een paar jaar later onderging ze nog een totale hysterectomie.

Toen gebeurde er iets merkwaardig.

Nu negen maanden geleden werd ze ’s morgens wakker en haar beide onderste ledematen waren volledig verlamd.

In paniek werd ze dringend opgenomen in een Universitaire instelling in Brussel, waar alle mogelijke onderzoeken werden uitgevoerd. Er werd geen mogelijk oorzakelijk verband gevonden om haar blijvende verlamming uit te leggen.

Dus, zei de professor is het psychisch, gij moet uw problemen thuis oplossen en in afwachting sturen we U naar de psychiatrie.

Probleem opgelost voor de specialist.

Maar voor die vrouw en haar echtgenoot?

Die hadden helemaal geen problemen thuis, ze was niet depressief maar werd het wel meteen, wie zou haar nog geloven, Gelukkig steunde haar man haar nog.

Ze verbleef enige tijd in de psychiatrie, nam veel medicatie, antidepressiva, kalmeermiddelen.

Na enige tijd mocht ze naar huis, ze verliet de kliniek in een rolstoel.

Na maanden intensieve kinesitherapie verbeterde ze geleidelijk en uiteindelijk kon ze ook beginnen stappen. We zijn ondertussen negen maanden verder, ze is natuurlijk haar werk kwijt, haar man gelukkig niet en komt dan voor het eerst op consult.

Wordt vervolgd.

06-03-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Algoneurodystrofie of Syndroom van Sudeck.

Dit is toch wel een uitzonderlijk geval dat moet doen nadenken, ook voor non believers.

Ik had niet de kans dit uit te proberen op meer dan een paar patiënten, toch zou het de moeite lonen dit systeem op grotere schaal uit te testen.

Indien dit positief zou uitvallen voor de patiënt dan zeker ook voor de mutualiteit..

In Oktober 2003 komt er een dame op de raadpleging met beginnende menopauze klachten.

Ze vraagt mij of ik haar kan helpen tegen die opvliegers en of ze hormonen moet nemen?

Terwijl ik even nadenk, vraagt ze mij of ik haar niet herken? Neen zeg ik, maar ik heb de indruk dat ik U toch al eens ontmoet heb.

Ja zegt ze, ik ben hier vijf jaar geleden al eens geweest en U hebt toen mijn rechter arm gered.

Ik zoek dus haar dossier op en ziehier wat er toen gebeurde.

In Februari van het bewust jaar, liep ze een dubbele ingewikkelde fractuur van de rechte onderarm op waarvoor de chirurg een osteosynthese moest uitvoeren en een bijkomend stabiliserend gips, dit laatste was waarschijnlijk  te sterk spannend waardoor  mogelijk de verwikkelingen optraden. ( Zie google: osteosynthese onderarm.)

Na vier maanden was er nog altijd geen begin van kalk vorming, het bot groeide niet aan elkaar. Daarnaast was er nog iets erger opgetreden, haar pols en hand was volledig gevoelloos  en ze kon helemaal niets bewegen, nog haar pols, nog haar vingers, alles leek dood en pijnlijk.

Dat noemt men algoneurodystrofie of ook syndroom van Sudeck. ( Zie google.)

Ondanks sterke medicatie en dagelijkse kinesitherapie veranderde er niets, en toen kwam ze eindelijk op de raadpleging, gestuurd door een kennis van haar.

Bij onderzoek vond ik opnieuw, zoals zo vaak, dat de arm op de plaats van de breuk, getroffen werd door de 7,6 Decumanus en de 8,2 zuid west vector, alsook door een watervoerende breuklijn.

Ik raadde haar aan meteen haar woning te laten biosaneren, hetgeen ze ook deed.

Ik plaatste twee magneten op de voorarm en zei haar dat ze moest afwachten, want blijkbaar voelde ze geen onmiddellijke verandering.

Achteraf heb ik ondervonden dat dit ook niet kan, bij een Sudeck syndroom, de doorbloeding start wel direct na het aanbrengen van de magneten, maar vooraleer alles zich begint te herstellen moet men even geduld hebben, dat wist ik toen nog niet.

Ik stuurde haar naar huis en vroeg haar me iets te laten weten indien er verandering optrad.

Ik hoorde niets meer van haar tot nu vijf jaar later en ik dacht dat de magneten niet hadden geholpen. 

Zo is het niet verlopen vertelde ze mij.

“I k kwam bij U in de voormiddag, zei ze. De eerste uren gebeurde er niets. Tegen de avond voelde ik plots leven in mijn hand stromen en begon ik mijn middenvinger te bewegen, nadien volgden de andere vingers en de duim.’s Anderendaags kon ik mes en potlood vastnemen. Binnen de acht dagen was mijn rechte hand en voorarm hersteld en nu begon ook de kalkvorming rond de fractuur.

Twee maanden later werd het gips en al het materiaal weggenomen.

De chirurg begreep er niets van.

Ze toonde mij haar twee handen en polsen, ze waren allebei in heel goede staat.

Denkt U dat de chirurg het de moeite vond om te weten hoe ik algodystrofie op acht dagen kan genezen, waar hij minstens enkele maanden voor nodig heeft?

01-03-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (2)

Schouderprobleem. Deel 3 en slot.

Hij dus naar de professor die hem met zij assistent ontving en zei: “ we gaan nog eens kijken en dan regelen we alles voor de operatie”.

Ja maar professor zei de patiënt, is dat wel nog nodig, kijk, ik kan met mijn arm alle bewegingen maken en zonder pijn.

Verbouwereerd stonden ze te kijken en zeiden, “ dat kan niet, laat ons uw schouder eens zien”.

Ik kleedde me uit en toen zagen ze twee kleine pleisters op mijn schouder.

 “ Ha, nu begrijpen we het,  ge hebt daar twee injecties in uw gewricht gekregen en daardoor is het beter “.

Neen zei ik, dat zijn twee magneetjes die daar opgekleefd zijn.

Ze keken me onbegrijpend aan, dat kenden ze niet en ze konden niet geloven dat alles daarmee zou genezen, een operatie zou toch beter zijn.

Toen vroeg ik hen: “ bent U zeker dat ik mijn arm na de operatie even goed en even hoog en zonder pijn zal kunnen bewegen als nu?”

De Prof sprak: “ eerst zult ge een hele tijd niet mogen bewegen, daarna komt een lange revalidatie en tot op 90 graden zult ge uw arm zeker in abductie kunnen brengen, hoger kan ik niet garanderen.”

En nu heb ik geen pijn meer, zei ik, en kan ik veel hoger, nee bedankt professor ik ga toch nog even wachten en indien er problemen zijn kom ik zeker terug.

Hij ging niet terug, ik zag hem nog een paar keer op de raadpleging, telkens kon hij langer zonder de magneten blijven en uiteindelijk helemaal zonder.

Vijf jaar later zag ik hem nog eens terug,  hij kon elke beweging maken en had nergens pijn.

Toen hij later naar Afrika terug ging, ontmoette hij opnieuw de dokter die hem eerst had onderzocht. Toen hij vertelde wat er gebeurd was zei de dokter:” Had U mij gezegd dat U naar Lourdes waart geweest, zou ik U geloven, maar dat van die magneten kan ik niet geloven”.

Trek het U niet aan collega,  U bent niet de enige, de professors hier in België en al die geleerde mensen met hun commentaar in Skepp, die reageren ook negatief op mijn stelling dat magneten  soms wonderen doen.

28-02-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Schouderprobleem. Deel 2.

Een paar minuten na het plaatsen van de magneten, vraag ik aan de patiënt of hij nog zoveel pijn voelt? Neen zegt hij, de pijn verminderd. Dat was toch al een klein succes, maar kon hij ook bewegen?

Langzaam probeerde hij, en met succes, zijn hand te bewegen en daarna heel langzaam zijn pols en uiteindelijk ook zijn onderarm.

Dat leek mij nog altijd aanneembaar, want hij had zijn bovenarm nog niet bewogen.

De magneten hadden zijn pijn verminderd en dus kon hij wat meer bewegen.

Wanneer ik hem vroeg eens langzaam en behoedzaam te proberen om ook zijn boven arm te bewegen en dus zijn schouder gewricht, maakte hij een grimas en bewoog hij een klein beetje, maar onvoldoende om een operatie uit te stellen.

We spraken af, dat hij zou wachten tot ‘s anderendaags en dan beslissen, opereren of niet.

Indien er geen belangrijke winst meer in zat zou het een operatie worden.

Bij mezelf dacht ik, dat er toch niet anders opzat, hoe zouden een paar magneten een dubbele ruptuur herstellen en dan nog op enkele uren tijd.

’s Anderendaags morgens telefoon van onze patiënt.

Wat ik dacht dat hij moest doen? Ik vroeg hem wat er gebeurd was?

Wel zij hij, toen ik bij U aankwam werd de auto gestuurd door iemand anders, toen ik terug naar huis reed heb ik gestuurd.

Ja zei ik, dat kan nog wel, maar uw schouder dan?

Diezelfde avond zei hij, zat ik met mijn vrouw aan tafel en zonder het zelf te beseffen, al discussiërend met haar zei mijn echtgenote plots: “ kijk eens hoe ge daar zit?” Toen pas besefte ik, dat ik achterover leunend  op mijn stoel zat, met mijn twee handen boven op mijn hoofd en ik voelde geen pijn. Met schrik deed ik mijn rechterarm terug naar beneden, zonder pijn. Ik kon alle bewegingen maken.

Ongelooflijk maar waar, wat moet ik nu doen, vroeg hij me?

Heel eenvoudig, zei ik: “U laten zien aan de professor en U zeker niet laten opereren.”

25-02-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (2)

23-02-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

15-02-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Super germs. Deel 3.0

Na de oorlog veranderde alles zeer snel, sommige Duitse dokters waren betrokken bij mens onwaardige proeven en de Duitse geneeskunde kende toen een geweldige stagnatie.

Ondertussen was de antibiotica aan een sterke en onweerstaanbare doorbraak bezig en de antibiotica veroverde de wereld en met rede het was een fantastische uitvinding.

Zoals het vaak het geval is, was alleen de overwinnaar goed en al wat de verliezer kende voorbij gestreefd.

Toch waren er toen reeds vooraanstaande vooral Duitse dokters die bacteriën gebruikten om de mens sterker te maken tegen over ziekte.

Had men toen dat onderzoek op even grote schaal verder gezet en niet alleen geld gestoken in het zoeken naar steeds sterkere antibiotica dan had de wereld er zeker anders uit gezien en zouden wij nu niet moeten werken als alternatief arts om deze methode opnieuw leven in te blazen.

Wat is er ondertussen gebeurd?

U herinnert zich dat ik het had over de Duitse Professor G. Enderlein.

Hij zocht verder in de richting van milieu verbetering.

Op deze wijze klasseerde hij de bacteriën en schimmels in verschillende categorieën.

Voor meer details hierover verwijs ik U naar Internet: Google. Sanum-Kehlbech.

Ondertussen creëerde hij verschillende behandelingsmodellen op basis van die bestaande soorten pathogene kiemen en schimmels, alsook van gelijkaardige niet pathogene kiemen, telkens in laag gedoseerde homeopathische verdunningen van d3 tot d6.  Door toedienen ervan vooral langs orale weg, ontstond er in de darmen een symbiose van pathogene en nieuwe toegediende kiemen.

Op deze wijze bracht hij geleidelijk in het lichaam een nieuw en gezonder evenwicht tot stand, met meer symbiotische niet pathogene kiemen en verhoogde hij de immuniteit van de patiënt.

U moet weten dat het immuun stelsel voornamelijk onderhouden wordt langs de mucosa van de dikdarm.

Alle chronische patiënten hebben een immuun stelsel dat ontoereikend is, dat betekent dat elke chronische patiënt zeker minstens deze behandelingsmethode zou moeten ondergaan.

Pas daarna of te gelijkertijd kan men ook actief op de andere ziekmakende factoren inspelen.

Daarvoor hebben we ons immuun stelsel, en dat moet eerst verzorgd worden.

Hoe komt het dat ons innerlijk milieu zo gevoelig is aan dat soort stoornissen?

Het inwendig milieu of het extracellulair milieu, of beter genaamd, grond regulatiesysteem van Pischinger, zorgt voor onze homeostase.

Daarmee bedoelt men dat het lichaam niet te zuur en ook niet te alkalisch mag worden.

Onze actuele manier van leven en onze voeding drijven ons meer en meer naar de acid house.

De afvalstoffen en de vrije radicalen, alsook resten van bacteriën en virussen, giftige stoffen, resten van antibiotica en allerlei toxische medicamenten stapelen zich op in dat extra cellulair milieu en geraken niet meer tijdig afgevoerd langs lever, nieren en darmen.

Klassieke dokters proberen het fenomeen acidosis op te sporen door bloedanalyse en dan moet bij een gezonde mens de  P.H. schommelen rond 7.

Dat is nochtans niet onze ware p.h. die zou men moeten meten in de weefsels en niet in het bloed.

Want wat gebeurt er? Om de p.h. in het bloed, dat te zuur wordt te neutraliseren gaat ons lichaam meer basale componenten uit onze weefsels halen om dit te compenseren.

Zo trekt b.v. calcium uit onze beenderen en ontstaat soms osteoporose, dit is maar een mogelijkheid, zo zijn er meerdere.

Alternatief kan men wel de intoxicatie van dat milieu meten, b.v. door het E.A.. Voll apparaat.

Het probleem is dat bacillen virulenter worden in een milieu dat zuurder wordt en pathogene agenten zo de saprofyten gaan verdringen.

Het volstaat dus niet van goede bacillen toe te dienen, men zal ook, indien nodig, het zuur-basis evenwicht moeten herstellen. Dat kan medicamenteus maar ook de voeding speelt een rol.

Dat is voor volgende keer.

12-02-2006, 16:50 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Super germs. Deel 2.

Laat ons even terug gaan in de tijd.

In de tijd van Louis Pasteur (1881-1955), ontstond er een hevige strijd tussen twee op het eerste zicht onverzoenbare theorieën omtrent het ontstaan van ziekte, nochtans zijn zij alle twee de moeite waard.

Enerzijds was er de theorie die o.a. verdedigd werd door Pasteur (1822-1895) en Koch (1843-1910), genoemd: monomorphisme.

Anderzijds de theorie verkondigd door A. Bechamp een andere Fransman en Dr. Günther Enderlein, (1872-1968), opnieuw een Duitser: het  polymorphisme.

De tweestrijd werd kort samengevat door A Bechamps beroemde zin: “ Le microbe n’est rien, le milieu, est tout “. Kwatongen beweren dat Pasteur dat op zijn sterfbed zou herhaald hebben.

Volgens de eerste theorie was de oorzaak van een infectieziekte altijd één ‘micro-organisme’.

Elke infectie ziekte werd veroorzaakt door één pathogeen agent.

Toen de eerste successen met vaccinaties ontstonden, (cholera bacil 1883), leek de strijd gestreden. Dood aan de microben.

Toen dan A. Fleming in 1940 de eerste penicilline ontdekte en in 1944 op het einde van de oorlog Amerika de penicilline naar hier bracht leek het lot van de andere groep bezegeld, het monomorphisme triomfeerde.

Nochtans niet helemaal, want wat zien we? De microben en virussen passen zich aan en muteren dat het een lust is, de wetenschap loopt altijd een paar stappen achter.

Zodat men zich begint vragen te stellen.

Hoe zou dat komen?

Laat ons eens terugkeren naar de andere tendens: het milieu is alles.

Voor en tijdens de oorlog was Prof. G. Enderlein een vooraanstaand Duits onderzoeker, die vooral aandacht had voor het milieu waarin bacteriën zich ontwikkelen.

Hij beweerde dat alle levende organismen, hoe klein ze ook waren, ontstonden uit een heel kleine partikel ‘ protide ‘ genaamd.

Zolang het milieu waarin het zich ontwikkelt gezond is ontstaan er alleen wat hij noemt symprotiden, (samengestelde protiden) en chondriten.  Daaruit ontstaan alleen wat wij noemen saprophyten of goedaardige symbionten, dus voor het leven gunstige bacillen, zoals we ze normaal met miljarden moeten terug vinden in de darm, bij een gezond individu.

Dat noemt hij de apathogene fase.

Wanneer het milieu ongunstig wordt voor onze gezondheid muteren deze onschuldige  bacillen geleidelijk naar meer schadelijke vormen, zoals b.v. de collibacillen plots zeer schadelijk kunnen worden in de darm. Dat noemt hij de pathogene fase. Hier begint de cyclus van de bacteriën en de schimmels.

Door onderzoek en experimenteren was hij er in geslaagd culturen te creëren van zowel schadelijke als onschadelijke stammen van bacillen.

Door preparaten te maken van zowel, goede als minder  goede bacillen en cultuur preparaten van de inhoud ervan kon hij producten maken die in staat waren bij inname, de pathogene kiemen, de andere weg op te sturen, door ze te laten copuleren met de toegediende minder schadelijke  en ze op die manier geleidelijk minder actief of schadelijk te maken, dus of opnieuw saprofyt.

Het resultaat was een geweldige stimulans van de weerstand of immuniteit van de zieke patiënt.

10-02-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Super germs. Deel 1.

Enkele dagen geleden volgde ik een interessante documentaire op National geographic channel, omtrent super germs. Een van de interessantste zinnen die ik las was de volgende:

’ germs zijn laatste verdediging tegen ziekte’. En wij maar antibiotica voorschrijven dacht ik als wetenschappelijk gevormde arts. Gelukkig ben ik meer alternatief geworden.

Eerst een woordje uitleg over de betekenis van germs.

Germs kan betekenen: germen, dan heeft men het voornamelijk over plantkunde.

Germs kan betekenen: bacillen, daar zullen wij het ook over hebben.

Germs kan betekenen: bacteriën, virussen, micro organismen, ook dat is interessant.

Ik zou daar nu echt werk willen van maken en eens in ’t lang en in ’t breed uit leggen hoe ik te werk ga wanneer ik een patiënt behandel. Ik ontken niet dat antibiotica soms noodzakelijk zijn, maar we gebruiken het veel te vaak en wanneer het niet nodig is.

Ik heb het reeds eerder geschreven en zal het blijven herhalen: het belangrijkste bij ieder mens is zijn weerstand tegen over ziekte of ziekmakende factoren, al dan niet bacteriën of virussen. Daarvoor hebben we ons immuun stelsel, en dat moet eerst verzorgd worden.

Daar denkt de klassieke arts nauwelijks aan, hij dood de microben, hij voert oorlog.

We verzorgen, versterken het individu en bewaren de vrede, in ons lichaam.

Om te leven hebben we miljarden bacillen en bacteriën nodig, van aan elke opening in ons lichaam verdedigen die mee onze integriteit, ook op onze huid zit het vol bacteriën.

In onze darmen zijn miljarden bacteriën ononderbroken aan het werk om onze immuniteit op te bouwen.

In de reportage op TV was o. m te zien hoe men in India uit koemest alle soorten huid verzorging middelen  en huidbeschermers maakt.

Op het platte land, waar armoede heerst, strijken ze de koemest zo op het lichaam om huidziekten te verzorgen. Ik raad dat U niet aan, wij zijn er trouwens niet meer tegen bestand.

In China gebruikt men nu gelijksoortige bacteriën om allerlei gebruik middelen en zepen te produceren en 10 miljoen mensen gebruiken deze afvalstoffen van mens en dier om biogaz te produceren, en zo energie te produceren. Er word nog heel wat anders mee gedaan om onze planeet te helpen zuiveren van al de pollutie..

U ziet dat de bacteriën terug van weg geweest is. Hopelijk nu definitief.

Wat is er gebeurd in de geneeskunde, dat deze mogelijkheden gedurende meer dan 50 jaar nauwelijks werden gebruikt?

Daarvoor moet men terug naar Duitsland, rond de periode voor en tijdens in de oorlogsperiode van 40-45.

Zoals U weet was Duitsland toen ver vooruit op gebied van wetenschap en technologie, vooral als het er op aan kwam oorlogstuigen te ontwikkelen.

De Amerikanen en ook de Russen hebben daar nadien hun profijt uit gehaald.

Maar dat was ook zo op gebied van de geneeskunde.

Om onbegrijpelijke wijze werd daar geen gebruik van gemaakt, misschien omdat te veel geleerde dokters en professoren gruwelijke praktijken hadden bedacht en mensen als proef konijnen hadden gebruikt.

( Wordt vervolgd.)

07-02-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Knie pijn.

Een tijdje geleden kreeg ik nog eens het bezoek van een dame  die de 85 voorbij was.

Acht jaar voordien had ik haar van haar linker kniepijn afgeholpen door eenvoudig drie magneetjes op de knie te plakken.

Enkele jaren nadien was hetzelfde gebeurd voor haar linker schouder ontsteking.

Nu kwam ze omdat ze sinds enkele weken hevige kniepijn had, maar nu aan de rechter knie.

Omdat ik al lang geen huisarts praktijk meer had was ze eerst bij haar huisarts geweest.

Ik had haar vroeger gezegd geen cortisone injecties te laten doen in haar knie en dat had ze onthouden. Ze kreeg dus een 10 tal ampullen feldene i.m. in gespoten zonder enig resultaat.

Ze kon niet meer slapen van de pijn en stappen deed al even veel pijn.

Nu wou ze opnieuw die magneten, ze had ze trouwens nog bij.

Ik plaatste 3 magneten op haar knie en na een paar minuten stapte ze rond, de pijn was reeds bijna helemaal weg.

Wanneer gaan de dokters leren magneten te plaatsen?

Maar ja, die zogenaamde kwakzalvers dokters gebruiken een antenne, de Lecherantenne, en zonder dat instrument kunt ge onmogelijk weten waar ge de magneet heel precies moet plaatsen om een onmiddellijk en goed resultaat te bekomen, en de klassieke geneeskunde aanvaardt dat instrument niet.

Men schrijft liever tonnen ongezonde medicatie voor dan iets heel eenvoudig aan te leren.

02-02-2006, 09:41 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Behandelen.

Met magneten werken is een fantastische werkmethode.

Ofwel werkt het en dan hebt ge onmiddellijk resultaat ofwel werkt het niet of minder goed.

Dat betekent dat de patiënt  beterschap moet voelen, dus minder pijn en beter moet  bewegen, voor dat hij de consultatie ruimte verlaat. Hij heeft meteen vertrouwen in uw behandeling.

Dit geldt natuurlijk uitsluitend voor het probleem pijn, er moet meestal nog wel meer gebeuren.

Ik ben altijd bereid dit in de praktijk te bewijzen. Wie daagt mij uit?

Na het noodzakelijk vragenlijstje en het overlopen van de technische onderzoeken die meestal al gebeurd zijn, en de controle van de hoop medicamenten die de patiënt mee brengt start het onderzoek met het scannen van het lichaam met de Lecherantenne, naar mogelijke impressies van exogene pathogene vectoren. Telkens weer valt het op dat bij de meeste chronische of recidiverende klachten de plaats van de kwaal op het lichaam overeen stemt met de plaats waar de meeste en gevaarlijkste vectoren van de pathogene stralen elkaar op het lichaam kruisen, duizenden keren heb ik het meegemaakt, ik ken geen uitzondering.

Dat alleen al sterkt mijn overtuiging dat we het bij het rechte eind hebben en geen kwakzalvers zijn.

Eens dat onderzoek gedaan kan men elke vector afzonderlijk gaan bestuderen en nagaan of hij drager is van frequenties die sterk negatief geladen zijn en overeenstemmen met de frequenties van het aangetaste orgaan, alleen als daar overeenkomst bestaat kan men er van uitgaan dat de vector (mee)verantwoordelijk is voor de ziekte.

Daarna komt de volgende fase van het onderzoek.

Men gaat nu op de hand van de patiënt alle frequenties opmeten die verband houden met een orgaan of belangrijke functie van het lichaam en dit noteren. Dan pas is de diagnose gesteld.

Nu kan het onderzoek naar medicatie beginnen.

Eerst worden de mee gebrachte medicamenten getest. De meeste zijn overbodig en werken niet of niet meer, meestal omdat men ze reeds te lang inneemt, die worden dan geleidelijk aan afgeschaft.

Het allerbelangrijkste is nu het immuun stelsel.

Bij alle chronische ziekten is dit altijd aangetast en insufficiënt.

Geen enkele klassiek geschoolde arts houdt daar rekening mee, omdat hij over geen methode beschikt die hem toelaat dit energetisch te meten.

Zonder goed werkend immuun stelsel geen genezing, zoveel is duidelijk.

Er bestaan een aantal goed werkende medicamenten, niet gebruikt in onze geneeskunde.

In de eerste plaats de endobionten, die komen uit Duitsland.

Daarnaast o.a. paardenmelk en colostrum, de eerste melk van koeien die gekalfd hebben.

Vandaar ook het belang van moedermelk bij de pasgeborene, geen fles kan dat evenaren.

Het probleem is dat men die allemaal moet testen met de antenne, er is voor elke patiënt meestal maar een product dat tijdelijk aangewezen is, bij de volgende raadpleging is de toestand van het immuun stelsel normaal al beter, men moet opnieuw alles testen, het is dan uitzonderlijk dat opnieuw hetzelfde product moet toegediend worden. Zo ziet U dat behandelen niet zo eenvoudig is en zeer precies.

Daarna moet men opnieuw gaan testen om de juiste medicatie te vinden voor de klachten van de patiënt.

Is dat b.v. een lever probleem dan worden alle mogelijke plantenextracten of homeopathische producten getest die in aanmerking kunnen komen. De patiënt komt dan meestal nog een paar keren terug, om de 6 weken,  telkens weer wordt alles opnieuw opgemeten, de opgemeten cijfers moeten dan beter zijn, zoniet faalt de behandeling. Men kan dan ook nagaan of de exogene stralen verdwenen zijn.

Zo kan men de toestand van de meeste chronische patiënten merkelijk verbeteren.

Noteer dat het beter is eerst al die onderzoeken te doen en pas nadien de magneten te plaatsen, anders vervalst U de meting.

30-01-2006, 09:55 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Hindernissen.

Sommige patiënten reageren niet of weinig op de ingestelde behandeling, dat geldt zowel voor de klassieke geneesheer als voor de alternatieve.

We spreken hier voornamelijk over chronische ziekten.

Wat gebeurt er bij die patiënten precies?

De oorzaak wordt vaak genoemd: starheid of men spreekt ook over stoorvelden of nog depolarisatie.

Die namen worden voornamelijk gebruikt door de neuraal therapeuten, die starheid of blokkering  trachten op te heffen door op die plaatsen  procaine in te spuiten.

Eén van de belangrijkste, maar ongekende, oorzaken van starheid is het impact van exogene pathogene vectoren op de mens. U kent ze onderwijl wel: aardmagnetische netten, watervoerende breuklijnen en elektromagnetische straling. Ik ga dit niet opnieuw allemaal herhalen. Lees eerdere teksten.

Toen ik begon te werken met de Lecherantenne, had ik een groot voordeel tegen over de andere collega’s.

Stel U even voor de uw huisarts bij U binnen komt en zegt:”Ik ga U eens opmeten met mijn antenne”.

Hij begint met zijn antenne over uw lichaam te scannen en allerlei cijfers te debiteren en op te schrijven. Ik denk dat hij bij de meeste mensen buiten vliegt.

Vandaar dat er zo weinig dokters zijn die er voor durven uitkomen, er zijn nochtans meerdere honderden collega’s die de cursus gevolgd hebben.

Mijn voordeel was het volgende.

Ik deed al jaren lang acupunctuur, ooracupunctuur, manuele geneeskunde, enz….

Wanneer ik aan bepaalde mensen zei dat ik iets nieuws had dat hen misschien beter kon helpen, waren ze onmiddellijk akkoord.

Ik stelde het dan ook aller eerst voor aan die patiënten waar ik onvoldoende resultaat kreeg met mijn behandeling. Het waren vooral mensen die voornamelijk geholpen waren  met acupunctuur, maar die, om ongekende reden, om het paar maanden moesten terug komen wegens recidiverende pijnen.

Bij deze kon ik dus onmiddellijk vast stellen wat er gaande was.

Telkens weer vond ik op de plaats van de pijn en de chronische ontsteking kruisingen van exogene stralen.

Nu plaatste ik magneten op die plaats in plaats van naalden, en op de juiste acupunctuurpunten en wat bleek? Nu volgde meestal definitieve verbetering.

Wat is nu het verschil tussen die naalden en magneten?

Het verschil is dubbel.

1. De magneten plaatsen is volledig pijnloos en men kan met de magneten naar huis gaan, daar waar de naalden dienen verwijderd te worden, behalve de ASP verblijf naalden in het oor bij ooracupunctuur, hetgeen misschien een reden is waarom ooracupunctuur soms beter werkt.
2. De magneten werken anders.

Vermits de oorzaak van de pijn en de ontsteking ligt bij de om pooling van het magnetisch veld, door te sterke links polaire of noordpool dominantie, is de behandeling eenvoudig. Men plaatst de magneet met de positieve magnetische pool, zijnde de zuidpool, op de huid.

Het resultaat is ogenblikkelijk, de pijn verdwijnt als sneeuw voor de zon, ja zelfs veel sneller en de mobiliteit wordt hersteld.

Nu begrijpt U de patiënt. Wie denkt U dat hij gelooft, de geleerde professor die ex katheder proclameert dat dit wetenschappelijk niet bewezen is en dus kwakzalverij of de eenvoudige dokter die de patiënt genezen heeft?

Wat moet er nu verder gebeuren met die patiënten? Dat is zeer belangrijk.

De magneten moeten er enkele dagen op blijven, daarna moet men ze er enkele uren afnemen en dan opnieuw enkele dagen op de dezelfde plaats kleven.

Waarom ze er eens af nemen? De ondervinding heeft geleerd dat ze dan opnieuw beter werken, het is alsof het lichaam ze wat gewoon werd, na afname en terugplaatsen werken ze opnieuw optimaal.

Ideaal zou zijn dat de dokter ze opnieuw kon plaatsen, omdat men met de Lecherantenne zeer precies kan aanduiden waar. Nadat de magneten enige tijd hebben gewerkt,  kan het zijn dat de ideale plaats een mm verder ligt, de pijn kan dan opnieuw opduiken, dan moet de dokter de nieuwe plaats zoeken..

Hoelang moet men doorgaan? Weken, soms maanden, zeker indien men niet luistert naar het volgende.

De oorzaak van de problemen vindt men meestal in het bed op de bovengenoemde kruisingen.

Ofwel verplaatst U het bed naar een betere plaats, maar dat is zelden de goede oplossing..

Ofwel laat U uw woning biosaneren, wat veel beter is. Die techniek is de laatste jaren veel verbeterd.

Alleen mensen die het hebben meegemaakt hebben hier recht van spreken, de anderen, die het allemaal beter denken te weten zonder het te hebben meegemaakt, weten het niet.

Dit betekent niet dat er geen andere therapie meer nodig is. Dat is voor de volgende keer.

28-01-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)

Acupunctuur.

Ik las onlangs in de krant dat acupunctuur de pijn verlamt.

Volgens mij doet acupunctuur veel meer dan dat, maar laten we beginnen bij de pijn.

Enkele Britse neurowetenschappers zouden bij proeven het volgende hebben ontdekt.

Uit MRI-scans onderzoek van de hersenen bleek het volgende:

1. Ondiep (1mm) prikken in de rug van de hand op verschillende bekende  acupunctuurpunten activeerde bepaalde gebieden van de bewegingscortex, wat een normale reactie is op pijn.
2. Bij prikken op dezelfde plaatsen bij andere patiënten maar nu 1 cm diep gebeurde er iets anders. Uit het MRI-scan onderzoek bleek dat een deel van het limbisch systeem van de hersenen dat een onderdeel van de pijnmatrix vormt, gedesactiveerd werd.

De pijn perceptie werd dus gewijzigd.

Persoonlijk meen ik dat acupunctuur nog veel meer doet dan alleen de pijn inhiberen, maar het is toch al een begin van erkenning.

Acupunctuur is een hele oude Chinese geneeskundige methode die steunt op meer dan 5000 jaar traditie. Iets zonder waarde kan nooit zo lang standhouden.

Wij westerlingen hebben deze methode trachten te benaderen en grotendeels zijn we daarin ook geslaagd.

Het zijn vooral de Fransen die de eerste stappen hebben gezet.

Na Souillé de Morand die een paar eeuwen geleden de techniek meebracht van uit het Oosten bleef het een tijd stil.

Maar de Fransen vochten in Indochina en ze namen er ook gevangenen.

Een van de Franse dokters die daar aanwezig was zag met verbijstering dat een gevangene met enkele fijne stokjes zieke mensen prikte en zo geneeskunde beoefende.

Dat begon hem te intrigeren en hij begon te studeren.

Er was niet veel voorhanden, zeker niet in het Frans geschreven, maar met de inval van het communisme in China, vluchten heel wat geleerden en traditionalisten weg naar het westen.

De dokter was nu terug gekeerd naar Frankrijk, had het leger verlaten en met de hulp van een paar geëmigreerde geleerden uit het Oosten was hij er in geslaagd acupunctuur en Chinese geneeskunde te vertalen in een voor het westen begrijpbare taal.

Zo ging ik in 1994 voor mijn eerste cursus naar Parijs bij professor Borsarello, een reumatoloog, leraar acupunctuur, oud legerofficier.

Parijs heb ik toen niet gezien, tien dagen les over iets helemaal onbekend, van ’s morgens tot laat in de namiddag, Ter plaatse logeren, eten, studeren en slapen.

Na de sessie onmiddellijk examen, de geslaagden, waaronder ikzelf, kregen een eerste brevet met toelating eenvoudige behandelingen uit te voeren, de anderen moesten maar terug komen.

Er was daar toch een ‘slimme en rijke’ Afrikaner, die niets had geleerd,  Parijs was toch zo’n plezante stad.  Hij vroeg aan de professor hoeveel hij moest betalen om ook een certificaat te krijgen. Hij vloog buiten. Een paar jaar later vertelde de Prof ons dat die man nu  een bloeiende acupunctuur praktijk had ergens in Afrika….

Ik kwam huis en ik wou weten of het inderdaad hielp, zo moet men te werk gaan.

Eerst studeren, dan proberen en dan concluderen.

Bij onze universiteitsprofessoren gaat het meestal in omgekeerde richting en ze stoppen onmiddellijk na hun conclusie, ze weten het.

De kans op onderzoek deed zich al onmiddellijk voor.

Een vriend sukkelde al geruime tijd van artrose aan beide polsen, hij kon nog moeilijk zijn grasmaaier bedienen, want de polsen deden pijn en hij kon ze moeilijk bewegen.

Ik vertelde hem van mijn nieuwe studie en hij was meteen akkoord, hij zou mijn eerste proefkonijn worden. Ik prikte, zoals ik geleerd had, hield rekening met yin en yang en daar zat hij dan een klein half uurtje met enkele naalden in zijn polsen en handen.

Na een half uurtje verwijderde ik alle resterende naalden en wachtte af.

En ja het wonder gebeurde, hij voelde veel minder pijn en kon zijn polsen veel beter plooien.

Ik was meteen verkocht en zou verder studeren.

De Prof gaf les op verschillende plaatsen in Frankrijk en in het buitenland.

Normaal  ging men elk jaar naar de volgende cyclus, maar ik wou sneller gaan.

Ik informeerde mij en ik mocht mee naar Zwitserland, naar Genève voor de volgende stap.

Maar ik had mijn les geleerd, ondertussen had ik een aantal boeken mee vanuit Parijs en had reeds heel wat geleerd op voorhand.

Bij het examen die nu volgde op de cyclus was ik bij de eerste vier  en ik kreeg als Vlaming gelukwensen van de Prof, ja zei hij “on a étudié”.

Ik ben toen nog een drietal keren op cursus geweest, het werd telkens boeiender en ingewikkelder. Inwendige geneeskunde en de vijf seizoenen of elementen leer kwam pas aan beurt tijdens de derde cyclus. Heel veel therapeuten volgden  de cursus al niet meer, ze kenden er al genoeg van en begonnen aan een drukke praktijk.

Inderdaad voor pijn en bewegingsproblemen is dat vaak al voldoende, maar de diepere leer komt pas daarna en is zo wonderbaar, ge moet er wel heel veel energie en tijd in steken.

Het was voor mij toch de moeite waard. Ge krijgt er een ander en veel ruimer wereldbeeld van, niets lijkt daarna nog hetzelfde. Een aanrader.

Tegenwoordig  zijn er ook opleidingen mogelijk in België en moet men wel de ganse cyclus volgen, denk ik toch, om het diploma te behalen, al wordt deze discipline nog altijd niet officieel erkend door de westerse geneeskunde.

Er wordt ook een onderscheid gemaakt in de opleiding tussen dokters en niet dokters, zoals kinesitherapeuten, de details ervan ken ik niet.

En zo heb ik gedurende een aantal jaren acupunctuur toegepast bij duizenden mensen, vaak met succes, maar soms kreeg ik geen of onvoldoende resultaten, alhoewel ik dezelfde behandeling toepaste bij patiënten met twee gelijkaardige problemen.

Dat verwonderde mij en ik kon maar niet begrijpen waarom, tot ik de Lecherantenne ontdekte bij Mr. Walter Kunnen. Geleidelijk aan begreep ik wat er scheelde.

Dat is dan voor de volgende keer.

27-01-2006, 00:00 Geschreven door nestor  
Reageren (0)