Niels en zijn vrouw zochten een plaatsje om te zitten op de boot. Beneden en boven was alles bezet. Dan maar naar het tussen dek. Onder tussen zocht hij ook naar het Griekse koppel die tegen hem opgebotst waren. Want dit zou hij zo niet laten, dit was opgezet spel..Goed geweten.
Onder tussen werd de loopplank ingetrokken en de boot vaarde af.
Op het tussendek zag Niels de man en de vrouw zitten aan een tafeltje van vier personen.
Op de derde stoel stond een tas van de man en op de vierde niets.
Niels vroeg of zij aan hun tafeltje konden bij zitten. Het kon niet de stoelen waren bezet. Uiteindelijk werd er een stoel voor zijn vrouw vrijgemaakt. De andere bleef zogezegd bezet. Niels kookte van woede. Meer dan een uur stond hij daar recht naast zijn vrouw op het deinende schip.
De man deed uiteindelijk zijn tas open om er een nieuw pakje sigaretten uit te halen. Niels keek toe en zag plotseling zijn groene portefeulle in de tas zitten.
Niels stapte naar de kapitein en vertelde hem wat er was gebeurd en dat hij zijn portefeulle in de tas van de Griekse man gezien had. Dit gebeurde allemaal in zijn beste Engels, wat echt niet goed was, maar de kapitein begreep hem toch.
De kapitein stapte op de Griek toe. In het Grieks
werd er over en weer getaterd. Niels begreep er geen yota van.
De Griek beweerde dat het zijn eigendom was en de kapitein mocht de inhoud niet controleren.
Niels stond op het punt van ontploffen. Dit zou de derde keer zijn op drie jaar. Dat slikte hij niet. Goed geweten. Nu zeker niet.
Hij camoufleerde zijn boosheid en bood zijn excuses aan.
De bootreis was bijna ten einde liet de kapitein weten door de luidsprekers nog en twintigtal minuutjes.
Niels stootte zijn vrouw aan en zei, plan B, nu.
De vrouw stond op van haar stoel en deden hun rugzakje om dat op de grond stond. Zij stapte samen met Niels naar de bar. Zij bestelden ieder twee koffies namen de kokende hete koffiesaan en stapten terug naar hun tafeltje. Het dienblad zette Niels op de tafel bij het Griekse koppel. Deze twee keken verwonderd naar elkaar toen Niels het dienblad in hun richting schoof.
Toen zei Niels tegen zijn vrouw , plan B ,binnen dertig seconden.
De vrouw knikte alleen maar. Stelde zich recht.
Tegelijkertijd namen Niels en zijn vrouw in iedere hand een tas koffie op van het dienblad en kieperde die naar het Grieks koppel. Niels Kapte een tas in het aangeaicht van de vrouw en de andere goot hij over haar borsten en op haar schoot.De vrouw van Niels deed hetzelfde bij de man een tas in zijn gezicht en de andere over zijn billen en geslacht.
De twee getroffenen huilden van de pijn.
Niels en zijn vrouw renden weg, richting toiletten.
Ondertussen riep Niels , een dokter gevraagd op het tussen dek.
Terwijl zijn vrouw de andere kant opliep en brulde, brand, brand.
Iedereen was nu in paniek. Daar profiteerde de twee van en stormde de toiletten binnen.
In het toilet deden ze hun rugzakje af.
Niels haalde een bruine pruik eruit en zette deze op, vervolgens plakte hij een snor onder zijn neus en ritste zijn broekspijpen er af .Nu had hij een korte broek aan. Daarna haalde hij een brilletje uit de rugzak en zette het op. Deed zijn jasje uit en draaide het om. Eerst was het rood nu blauw.
In het dames toilet deed Niels zijn vrouw hetzelfde.
Blonde pruik op,brilletje op haar rok rolde zij bovenaan op eb bekwam alzo een minirok. Ook haar jasje werd omgedraaid. Beiden waren nu onkenbaar.
Zij ontmoette elkaar terug aan de loopplank. Zij hoorde de vrouw en de man kermen van de pijn. De boot meerde aan. De bemanning was druk bezig aan de loopplank. De kapitein een steward en een dokter waren bij de getroffenen. Zij wisten nog steeds niet wat er gebeurd was.
Alles was zo snel gebeurd dat nauwelijks iemand iets had geaien.
De loopbrug werd neergelaten. Niels en zijn vrouw waren er bij de eerste al af en spoedde zich van het schip weg. Zij verdwenen achter een gebouw.
Iets verder op in de haven brulden de schippers van kleine bootjes om de mensen terug te varen naar Kreta. Direkt vertrekken binnen het uur in Kreta, goede prijs en drank aan boord.
Niels en zijn vrouw kochten een ticket en vertrokken terug naar Kreta. Aan boord kregen zij een glas wijn.
Toen zij voorbij hun schip vaarden zagen zij de ambulance al staan op de kade.
Niels lachte naar zijn vrouw en klonk zijn glas wijn tegen dat van haar.
Wie laatst lacht best lacht, zei hij. Goed geweten.
In hun hotel aangekomen, nadat zij hun klederen terug gewisseld hadden, stapten zij naar de balie om hun sleutel af te halen.
Geen boodschap voor mij vroeg Niels?
Jawel, mijnheer, zei de vriendelijke recepcionist.
Hij draaide zich m en grabbelde in het bakje waar zijn sleutel in lag en haalde deze eruit te samen met zijngroene brieventas .
Die lag vanmorgen op de grond hier voor de balie, een Griekse hotelgast en zijn beeldschone vrouw hebben deze vanmorgen gevonden. Zij zijn gaan varen .
Misschien is het waar gebeurd? Misschien ook niet?
Nicole
In een kleine gemeente ergens in Vlaanderen is de koning en koningin op bezoek. Het leek wel of gans de gemeente op het plein voor de kerk en het gemeentehuis verzameld is. De zon scheen helder aan de hemel het was feest daar in het mooie dorp. Net die dag had Nicole De Weest,een vijfentwintigjarige vrouw, uitgekozen om met haar enquète te starten. De enquète was voor Belgacom en zij verdiende er wat mee bij om op reis te gaan met haar man en twee kindjes. Het was namiddag en broeiend heet. Wist zij veel dat juist vandaag het dorp in feest was. Nicole had dan ook reeds bij velen voor een gesloten deur gestaan. Dikwijls had zij al gedacht had ik dit rot jobke maar nooit aangenomen. Hier en daar was er wel eens een oudje thuis, maar, ja die deden niet mee aan die onozelheid, gaven zij als antwoord. Het was bijna tijd om te stoppen, halfvijf op haar horloge. Zij telde haar enquèteformulieren nog eens en had er juist negentien. Het streefgetal was duizend voor deze week. Nicole was moe en besloot nog aan een huis aan te bellen. Het was het laatste huis van die wijk op de hoek. Wat verder stond haar wagen geparkeerd wist zij. Het was een prachtige grote villa. Nicole stapte de brede opriilaan op en begaf zich naar de deur.Voor zij aanbelde las zij het naamplaatje boven de bel. Julien De Vocht - Gina Sys stond er op. "Hopelijk zijn zij thuis", prevelde Nicole zachtjes. Nicole belde aan. Zij kijkt even opzij en ziet de gordijn bewegen twee vensters verder. Nicole glimlachte even, zo was het dikwijls eerst eens even piepen wie er aan de deur staat. Zij belde nogmaals. Even later was er gestommel aan de andere kant van de deur. Langzaam gaat de deur open. Een flinke veertiger staat in de deuropening. Blauwe jeansbroek aan en een geel hemdje met korte mouwen en met een bruine blazer er op, de man is lichtjes gebruind, net of hij van een spaans strand komt. Hij heeft zwart haar en een nogal grote zware bruine hoornnenbril op zijn neus staan. De man glimlacht naar haar. Nicole zegt meteen," goedendag, mijnheer, ik ben Nicole De Weest. Mag ik u enkele vraagjes stellen over Belgacom"? De man kijkt over Nicole heen naar de verlaten straat en zegt dan,".zeker, mevrouw". Nicole laat haar paspoort zien en zegt," ik ben van het enquètekantoor Plasibo en wij doen enkele steekproeven in deze provincie naar het belgedrag van de mensen hier". Weerom kijkt de man over Nicole heen naar de straat en antwoordt," natuurlijk, als het niet te lang duurt". "Nee, vijf minuutjes maar", antwoordt Nicole. "Ok," zegt de man en hij opent de deur en nodigt Nicole uit om even binnen te komen. . Even aarzelt Nicole, maar stapt dan toch maar binnen. De man laat haar voorbij gaan. Hij kijkt nog even om naar de nog steeds lege straat. Nicole stapt de ruime hall binnen en wacht even. De man sluit de deur en draait de sleutel om, waarna hij de sleutel in een kristallen vaasje deponeert op een kastje in de hall. " Gaat u binnen en maak het u gemakkelijk," zegt de man vriendelijk tegen Nicole Nicole gaat binnen in de ruime living en zet zich neder op een stoel aan de tafel. Haar enquèteformulieren legt zij voor zich neder. De man komt tegenover haar staan. Meteen begint Nicole met haar vragen, "bent u eigenaar van deze woning"? "Ja," zegt de man. "Mag ik u naam op het formulier schrijven," vraagt Nicole. "Mijn naam is Julien De Vocht". Nicole kijkt even rond voor zij haar volgende vraag stelt. " Hebt u vaste telefoons in huis staan, want ik zie er hier geen"? " Nee alleen GSM toestellen hebben....heb ik", zegt de man. Hij brengt terzelfde tijd zijn rechterhand naar de binnenzak van zijn blazer en haalt er een klein pistool uit en richt het meten op Nicole. Nicole heeft het wapen nog niet gezien omdat zij ondertussen aantekeningen aan het maken is. Wanneer zij opkijkt, kijkt zij recht in de loop van het wapen.
Deel 2
Nicole schrikt op en stamelt" wat, wat, betekent dit". "Opstaan dame en naar de slaapkamer", zegt hij dwingend. Met zijn wapen wijst hij haar de richting aan waarheen zij moet gaan. Nicole stapt onder deze bedreiging naar de aangewezen deur. Zij opent de deur en vervolgt een lange gang tot zij bijna ten einde is. Links en rechts en voor haar zijn verschillende gesloten deuren. Nicole stopt aan het einde van de gang. "Rechts" , zegt de man gebiedend. Ook deze deur opent Nicole en zij stapt binnen. De man volgt haar. "Uitkleden", zegt de man. Eerst weigert Nicole, maar de man klikt de slagpin van het pistool achteruit. Het wapen is nu schietensklaar. Nicole kleedt zich uit tot op haar beha en slipje na. " Alles" zegt de man Nicole voldoet aan zijn wens en staat nu naakt voor hem in de slaapkamer. Haar rechterarm voor haar bovenlichaam en haar linkerhand voor haar schaamstreek. " Liggen op het bed ", gebiedt de man. Nicole weigert. De man doet een stap dichter en duwt haar het bed op. Uit zijn zak haalt hij een nylonkous en bindt haar handen vast. Daarna bindt hij haar handen boven haar hoofd vast aan de stijlen van het koperen bed. Nicole ligt weerloos op het bed. Ook de man ontkleedt zich nu en verkracht Nicole. Hij verkracht haar zeer zacht en liefdevol. Nicole geniet er zelfs van. Na de verkrachting gaat de man zich douchen. Vijf minuten later maakt hij Nicole los en geeft haar de gelegenheid om zich te wassen. " Jij hebt vijf minuten om u te douchen", zegt hij en hij duwt haar de badkamer in. Met het wapen in de aanslag blijft hij in de deuropening van de badkamer staan en wacht. Terug in de slaapkamer mag Nicole zich terug aankleden. Nicole vraagt," wat gebeurt er nu met mij"? Opdat moment rijdt er een auto de oprijlaan op. Vanuit de slaapkamer zien zij beiden de auto. De man geeft Nicole nog vlug een zoen en stormt de slaapkamer uit. De voordeur wordt geopend en iemand stapt er binnen. De vrouw die binnenkomt blijft even staan en ziet de enquèteformulieren op de tafel liggen. Zij fronst de wenkbrauwen. Dan ziet zij de deur naar de slaapkamers openstaan. Tegen zichzelf zegt de vrouw," die had ik toch gesloten". .De vrouw gaat de nachtgang door tot aan de slaapkamers. Een deur staat er open. De vrouw kijkt in de slaapkamer en ziet Nicole half aangekleed daar staan. "Wat mag dit wel betekenen jonge dame",? vraagt de vrouw streng. " Nicole stamelt uw man heeft mij verkracht, mevrouw". " Mijn man u verkracht, wanneer dan wel"? " Daar juist over enkele minuten" antwoordt Nicole bedeesd. " Lieve dame jij zult met een beter excuus moeten afkomen om uw tegenwoordigheid in onze slaapkamer te verklaren" zegt de vrouw hierop. Meteen roept de vrouw haar man," Julien kom eens even naar hier". Nicole hoort gestommel en iemand roept," ik kom wat scheelt er". De vrouw kijkt opzij en doet een stap achterwaards. In de deuropening van de slaapkamer verschijnt een man in een rolwagen. Een grote struise man met een baard. Nicole ziet nu dat de man geen benen heeft. Even schrikt de man op en vraagt," wie.ben jij en wat doe jij hier meisje"? Ondertussen heeft de vrouw haar GSM al genomen en is enkele nummers aan het intikken. De man kijkt naar de vrouw en zegt streng," niet doen Martha", De vrouw stopt met intikken. " Laat ons eerst eens alles rustig op een rijtje zetten voor wij de politie bellen", sprak de man verder. Martha stopt haar GSM terug in haar jaszak. " Laat ons naar de living gaan en eens rustig praten en iets drinken ", vervolgt de man. " Kleed je eerst maar verder aan". De twee bleven even wachten. Tesamen gaan ze naar de living toe. Martha schenkt voor hen allen een whisky in. " Jonge dame vertel ons eens hoe jij hier binnen gekomen bent", vraagt de man? Nicole doet haar verhaal van de man die haar binnen uitnodigde en hoe zij daarna door hem verkracht werd. Menigmaal fronste de man de wenksbrauwen en keek verwonderd op. Daarna zegt hij tegen zijn vrouw, " Martha kijk alle deuren en ramen eens na in het huis om te zien hoe die man is kunnen binnenkomen". Martha vertrekt en doet haar ronde. Ondertussen vraagt de man nog wat informatie over het meisje. Tien minuten later is Martha terug. "Nergens sporen van inbraak te vinden en niets gestolen, " verklaart zij. " Wat moeten wij nu met u doen," zegt de man streng. Nicole zit snikkend op de stoel en schudt met haar hoofd. De man kijkt even naar de vrouw en deze schudt met haar hoofd van ja. Na een tijdje zegt de man," weet je wat er is niks gestolen , wij laten de politie er buiten, maar, jij mag natuurlijk altijd een klacht indienen tegen onbekenden. Als jij dat doet moet je wel een goede reden vertellen aan de politie hoe je hier binnen bent gekomen.Wij weten niet of wij je daarbij dan nog kunnen helpen?." Nicole knikt en bedankt de man en de vrouw.Zij staat recht en neemt haar enquèteformulieren van de tafel en gaat naar de voordeur. De man en de vrouw volgen haar. In de deuropening zwaaien zij beiden nog naar Nicole. Nicole draait zich nog even om en ziet de twee daar staan, zij zwaait terug. In de slaapkamer, twee ramen voorbij de voordeur, wordt de gordijn even opzij geschoven. Een hand veschijnt aan het raam. Nicole ziet de lichte beweging achter het raam. Zij blijft even staan en twijfelt. Waarschijnlijk gezichtsbedrog, denkt zij. Nicole stapt verder en verdwijnt achter de hoek. Wat verder stapt zij in haar wagen en vertrekt. Julien en Martha gaan naar binnen. In de living roept Julien," Jurgen kom eens hier." In de deuropening verschijnt een man van ongeveer veertig jaar met een zwart hoornenbril op. De man antwoordt," ja, vader." De oude man schudt met zijn hoofd heen en weer. De vrouw staat naast hem als de oude man zegt," Martha bel de verhuiswagen maar, morgen vertrekken wij, weerom."
