Hebben jullie drukke feestdagen gehad?
Hier was het nogal hectisch. Het baasje winkelde, poetste, etaleerde, kookte
dat het een lieve lust was.
Normaal hebben wij met ons geviertjes daar niet zo een last van maar dezer dagen ging ze op alle fronten tekeer.
Neem nu de woonkamer: er stond daar een groot gevaarte wat er normaal niet thuis hoort. Tot daar aan toe, er hingen van die leuke flinterdunne draadjes in. Ken je ze? Je geeft één lik met je tong en hebt er meteen een stuk of vier. Heel prettig om een tijdje op te sabbelen.
Mis, niks hoor. Komt ze aangestormd, steekt een hand in mijn mond en ik ben alles weer kwijt. Krijg ik op de koop toe nog op mijn donder.
Enfin, ik verleg mijn interesse naar de keuken.
De heerlijkste geuren stijgen op vanaf kookplaat en aanrecht.
Slim als ik ben weet ik dat ik daar niet moet gaan snuffelen want dat is taboe voor ons honden. Ik kies een strategische plaats, niet naast Gytha want die was ook al zo intelligent, vlij me neer en leg mijn hoofd een beetje schuin. Dit is mijn lieve jongen houding en die werkt dikwijls. Wacht een tijdje af en laat met tussenpozen een klein jankje.
Yes! Ze geeft het commando: allemaal in de korf en komt met 4 stukjes heerlijk gekookte kip.
Smelt op de tong, maar ik denk dat ze zich wel vergist heeft in het hondenras. Het was eerder voor een poedel dan voor een bullmastiff maar ervaring leerde ons: niet meteen opnieuw zeuren want dat brengt niets op. Isabelle is met haar jonge leeftijd nog op stage en probeert het gelijk weer. Dat viel tegen!
De dagen van bezoek en eten en weer bezoek en eten regen zich aan mekaar en het baasje ging steeds langzamer lopen totdat het groene gevaarte in de woonkamer weer weg was.
Alles terug normaal: s morgens wandeling met de baas, ontbijten, rusten, beetje spelen, weer rusten
wij hebben een echt hondenleven!
Het baasje doet er gelijk een foto bij van Gytha en mezelf op ons fijnste plekje. Vele groetjes en een dikke poot.
Goliath
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|