Ik ben Lieven
Ik ben een man en woon in Wetteren (België) en mijn beroep is informaticus.
Ik ben geboren op 18/04/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vogels, vlinders, natuur, schapen, natuurbeheer.
Deze blog is er eigenlijk door toedoen van mijn studenten/senioren in Wetteren. Die willen leren een blog maken, met alle toeters en bellen, want ze zijn verschrikkelijk gemotiveerd. Of dit goed afloopt?
Nuttige en gezonde tijdsbesteding in functie van de natuur
02-06-2006
nog meer natuurschapen op komst
Op 1 juni, de verjaardag van mijn vader zaliger, ben ik 6 nieuwe ooien gaan bestellen in het mooie Gelderland. Het zijn Romanov schapen, tengere beesten qua uiterlijk maar heel hard en zelfbehulpzaam. Enig minpuntje ze zijn wat schuw en er zit absoluut geen vlees op. Maar dat wordt goedgemaakt door de enorme vruchtbaarheid. Het zijn schapen die makkelijk driemaal lammeren op twee jaar en bovendien een gemiddelde halen van meer dan drie lammeren per volwassen ooi en ongeveer 2.5 lammeren voor jonge ooien. Jonge ooien kunnen al gedekt worden vanaf 6 maand oud terwijl voor de meeste andere rassen men anderhalf jaar wacht. Bij hun eerste bevalling zijn ze nog niet eens volgroeid maar dat kan geen kwaad, ze worden zelfs al bronstig op 3-4 maand. Drielingen zijn gewoon, vierlingen komen vaak voor en er zijn zelfs zevenlingen bekend. Persoonlijk hebben wij weet van een Romanov-ooi die een zesling had die allemaal blijven leven zijn. Dat komt omdat de lammetjes ongelooflijk levenskrachtig zijn en ook al zijn ze wat klein toch onmiddellijk trachten te drinken bij de ooi. Ik gebruik ze vooral omdat ze zulke goede grazers zijn. Probleemplanten als akkerdistels en brandnetels worden opgevreten en daardoor zijn het heel goede opruimers. Maar uiteraard eten ze liever mals gras en lekkere kruiden zoals fluitekruid en smalle weegbree. Vanwege die kruiden krijgen ze allerlei andere mineralen binnen en blaken ze van gezondheid. Scheren is bij dit ras een ware hel omdat de wol heel dicht is, aan de basis voorzien van zeer veel wolvet en na verloop van tijd een dicht mantelpak vormt waar je zelfs met een schaar moeilijk doorkan. Kaarden en spinnen van deze wol lijkt wel onmogelijk.
Mensen die graag schapenvlees eten zijn gewoon vlees te eten van rassen die gefokt worden precies vanwege hun vleesopbrengst. Het Texel ras uit Nederland en Sufflok en Hampshire Down van het Verenigd Koninkrijk zijn de bekendste. Maar aan alles is een keerzijde. Deze vleesrassen groeien heel snel en als ze bijna volgroeid zijn maken ze ook snel vet aan. Vooral Hampshires zijn er gevoelig voor. Sommigen vinden het vlees dan smakelijker omdat er behalve onderhuids vet ook vet gevormd wordt tussen het spierweefsel. Het zal dan inderdaad malser zijn. Maar vet is niet zo goed voor onze gezondheid en dus wil de gemiddelde schapenvleesconsument magerder vlees. Zelf kweek ik daarom schapen met wiliswaar minder vlees, maar ook zonder aanleg om vet te vormen. Het zijn traaggroeiende dieren die uitsluitend leven op gras, kruiden en hooi. Het vlees is veel donkerder rood en bevat nauwelijks vet tussen het spierweefsel. Testen door verschillende universiteiten uitgevoerd hebben aangetoond dat er nauwelijks verzadigde vetzuren en dus nauwelijk schadelijke cholestero veroorzakende stoffen inzitten. In ieder geval een factor 20 maal minder. In Engeland is er dan ook al een intense markt voor dergelijk zeer gezond, maar weliswaar iets duurder, schapenvlees. Hier bij ons moet men dit nog ontdekken. Vlees van schapen mijn natuurschapen smaakt helemaal niet naar schaap, maar doet veeleer aan edelhert of ree denken. Dat is niet moeilijk te begrijpen als je weet dat ze quasi hetzelfde eten als herten en reeën in het wild. Het is niet te vergelijken met bijvoorbeeld damherten die in gevangenschap worden gekweekt. Die hebben dikwijls een smaak naargelang het voedsel dat ze hebben gekregen. Voor de geïnteresserden: eind juni worden een aantal uitgegroeide lammeren door een gespecialiseerde slachter / slager verwerkt tot complete pakketten, klaar voor de pan en netjes luchtdicht ingevroren.
Dit rammetje is enkele dagen oud. Het is een Manx Loaghtan. Zeg maar een schaap van het eiland Man met een bruine kleur. Want dat zegt de naam: loagh = verbrand bruin en tan=kleur. Het is een schapenras met twee paar hoorns, zowel bij de ooien als bij de rammen.
Half april tot eind april hier in Vlaanderen, maar in de Ardennen soms pas half mei bloeien de meidoorns. Hier zijn de meeste uitgeroeid langs kanten en weiden, maar in de Ardennen zijn er nog heel wat te vinden. De bloesems met hun zwoele geur lokken meikevers aan die de bloemetjes bestuiven samen met heel wat andere kleine insecten. Later op het jaar hangen er rode bessen, eigenlijk kleine appeltjes want de meidoorn hoort tot de appelfamilie, in de plaats van de bloemen. En die zijn dan weer voedsel voor lijsters en merels.
Een paar jaren geleden kwam ik eerder toevallig in het bezit van een wondermooie vallei in de Ardennen. Het staat er rond deze tijd vol met wilde narcissen, later gevolgd door velden met adderwortel en zo voort. In de bodem van de vallei loopt een klein beekje met water van de zuiverste kwaliteit waarin zeldzame vissen leven, er boven dartelen beekjuffer, oeverlibellen... Maar zo'n valleiblijft niet zomaar in de staat waarin ze is. Het is een semi-natuurlijk biotoop voor planten en dieren en zonder beheer verbost en verruigt zoiets nogal snel. Na een jaren onbeheerd te zijn achtergelaten waren er al meer netels dan zeldzame planten en om dit fenomeen tegen te gaan werd beslist om begrazingsbeheer toe te passen. Om een hele resem redenen bleken specifieke schapenrassen de ideale begrazers en dat is de reden waarom ik inmiddels op bescheiden schaal schapenboer ben geworden. Er is minder werk aan en uiteindelijk heb je nog een stukje zeer gezond, cholesterol-arm schapenvlees over. Bedoeling is op een verantwoorde wijze dit stukje natuur te behouden, "gelukkige" dieren te hebben en daar zelf als mens zowel lichamelijk als geestelijk gezonder van te worden. Bovendien hebben we dan wat om handen als we op pensioen zijn. Want we willen absoluut niet stil vallen en vervallen in welvaartsziekten.
Dit bericht is er om te zien of de studenten wakker zijn, nee dit zijn geen schapen
De twee lammetjes van vanmorgen zijn droog en proper gelikt door hun moeder. Maar fotootjes zijn er nog niet. Die neem ik vanavond wel. Het blijken een ooitje en een rammetje te zijn. Het ooitje wordt Framboos, maar voor het rammetje zoeken we nog een leuke naam.
