Bezoeker: Anika: Goedendag, waarmee kan ik u helpen?
Bezoeker: hallo ik ben momenteel in bulgarije en ik heb een attesta de vita nodig voor mijn zuster polisnr1940141706
Bezoeker: een week geleden op stadshuis hier gevraagd en alles was in orde dus ik ga op 2 sept. (nu net dus) naar stadhuis om zo'n form. te halen met paspoort maar dat kon niet omdat ik hier niet ingeschreven sta
Bezoeker: Eerder al geinformeerd bij de Ned. Ambassade, deze zijn bereid willig om elk form. te ondertekenen maar hebben geen formulieren zelf
Bezoeker: Kunt U mij een form. (liefst per E-mail opsturen) zodat ik naar de ambassade kan gaan om te bewijzen dat ik in leven ben.
Iedereen heeft wel een plaat/cd/you tube die mooie herinneringen doen
herbeleven, als je een bepaalde plaat hoort. Dat heb ik ook. Zo is bv.
"Yesterday" van de Beatles een van die nummers, die mij doen terugdenken aan een
mooie kortstondige liefde. Een paar jaar geleden toen ik me rot voelde, zette
ik die plaat op de draaitafel en mijn sombere bui verdween bij
toverslag. Geen therapeut, gewoon the Beatles. Dat herhaalde zich de
komende jaren meermaals. De laatste keer zo'n twee maanden geleden had ik een
wel erg depressieve bui en ik speelde de plaat zowat grijs. De buren werden
stapelgek, of Beatlefan. Maar het hielp ten slotte wel. De therapeutische
werking is helaas voorbij. "Hoe dat zo?" vraagt U zich af Nu dat zal ik U
verklaren. Eergisteren had ik weer een rot bui en ik zette "Yesterday" op de
draaitafel, maar in plaats van de herinnering aan dat wonderschone meisje uit
de jaren 60 kwam die inzinking van twee maanden geleden terug. Alles
verandert in het leven. Zelfs de herinneringen.
Verdriet heeft troost nodig. Troost geven is echter niet zo simpel. Het liefst
laat ik dat dan maar aan anderen over als die er zijn. Bij kleine kinderen is
het een stuk makkelijker, dan is het een kwestie van afleiden. Bij
volwassenen gaat die vlieger niet op. Dan is het meer meejanken en laten zien
dat je meeleeft. Als er ergens een ongeluk gebeurt heb je tegenwoordig,
behalve de politie en de ambulance, ook de trauma helicopter met een trauma
team ter plekke. Waarom heb je geen particuliere trauma
teams? Professionele hulpverleners, mensen die ervoor geleerd hebben troost
te geven. Was het niet makkelijk voor mij geweest, toen het hondje van mijn
zuster overleed, om zo'n team in te schakelen. Ten slotte woon ik 160 km bij
haar vandaan! Dan had ik even een telefoontje kunnen plegen zodat
professionele hulpverleners op haar stoep hadden gestaan. "goede morgen,
mevrouw, wij zijn van de firma "troost op maat" mogen wij even met U
praten! En dat na een half uurtje mijn zus brullend van de lach hen weer
uitliet. Het zou mooi geweest zijn, maar was het maar zo simpel. Nee,
verdriet of rouw heeft een tijdsperiode nodig, afhankelijk van de persoon hoe
hij/zij het ervaart. Daar helpt geen lieve moeder aan. Dus ook
proffesionele hulpverleners en goedwillende personen niet.
Iedereen wil graag gewaardeerd worden. Ik ook. Maar dat gaat niet zomaar. Was het maar zo simpel, Het recept: Aandacht geven en een beetje slijmen. Het spichtige meisje van even verderop is in mijn ogen een fotomodel en ik behandel haar als zodanig en zeg het haar ook. De bloemetjesjurk van mijn tante is haute-couture en dat laat ik merken. Het zoontje van mijn buurman noemde ik een schaaktalent, louter gebaseerd op het feit, dat hij weet hoe hij een pion moet verplaatsen. U zult merken , die dingen helpen. En blijven volhouden natuurlijk. Mijn buurman zei onlangs "Denkt U werkelijk dat die jongen van mij, eh met dat schaken talent heeft! "Oh ja hoor, maar hij moet nog veel oefenen natuurllijk" Mijn tante zei eens "die jurk is helemaal geen haut-couture, gekkie. "Sorry tante Sien, maar ik vond hem U klasse staan." Kijk, die mensen waarderen U. Kost alleen een beetje overdrijving. Toen ik dat spichtige meisje nog eens zag zei ze: "Ik, fotomodel? Met slijmen bereik je niks bij mij, viezerik. "Ik weet best wat je wilt" Natuurlijk het werkt niet altijd, maar blijven proberen.
Iedereen droomt weleens. Ik ook. Meestal vergeet ik ze tien minuten nadat ik wakker word, maar bepaalde dromen komen regelmatig terug. Zoals mijn vliegende dromen. Ik zweef dan door de lucht over onbekende, maar prachtige landschappen, veelal bergachtig met pittoreske dorpjes. Vorige week had ik weer zo'n droom en omdat ik U terwille wil zijn, heb ik deze droom direct opgeschreven. Ik strijk neer nabij een berdgdorpje in een voor mij onbekend gebied. Ik wandel het dorpje binnen en vraag me af waar ik ben. De opschriften van de winkels helpen me niet echt. Ze zijn in een mij onbekende taal. Sterker nog, ik vraag me af, of dit wel moeder aarde is. Wel zijn er gewoon aardse mensen, maar hun gebrabbel versta ik niet. Ik probeer een paar mensen aan te spreken in mijn beste Engels en zowaar een persoon kent een beetje steenkool Engels. Ik blijk in Hongarije te zijn beland. Of geland Hungary, honger aha goulash! Jawel, he wees mij een restaurantje aan, aan de rand van het dorp met uitzicht op het dal beneden. Het restaurant kan ik nog in details beschrijven, ook de smaak van de goulash. Ik reken af met dollars wat zeer op prijs wordt gesteld. Ook heb ik wat ansichtkaarten gekocht en verstuurd, maar die zijn nooit aankomen. Gek he?
Er zijn mensen die lui zijn. Wij zien dit veschijnsel als negatief, als ondeugd. Niets is minder waar! Een lui mens doet niets, zegt men. Onzin! Hij doet waar hij zin in heeft. Geef hem eens ongelijk! Hij heeft karakter. Wij durven dat niet en daarom noemen we die ander lui. Een ijverig persoon is ongezellig. Altijd bezig. Nuttig? Ja, maar vervelend om mee samen te wonen. Mijn vrouw is namelijk zo'n type. "Kom eens gezellig zitten", vraag ik. Verstoord kijkt ze om zich heen. Stofdoek in de hand. "Jij hebt makkelijk praten, maar wie zorgt ervoor dat de troep die jij maakt opgeruimd wordt"? Ik kijk rond en zie geen rommel. Alles blinkt Alles is schoon. Geen papiertje op tafel. Zelfs mijn asbak is leeg, terwijl ik toch een kettingroker ben. Mocht er iemand binnenkomen zegt mijn vrouw "Kijk niet naar de rotzooi" Daar bedoelt ze 2 vuile kopjes in de gootsteen mee. Gisternacht ging ik naar het toilet, teruggekomen was het bed weer opgemaakt. Ik leef ermee. Ik pas me aan . Maar gezellig? Nee Leve de luie mens.
Ieder van ons heeft wel eens problemen. En problemen zijn er om opgelost te worden. Hier kunnen we eindelijk eens wat van de politiek leren. U heeft een probleem in de familie? Stel een commissie samen die het probleem gaat oplossen. Dat zijn bijv twee tantes, drie neven en grootmoeder als voorzitster. Het probleem is nog niet opgelost, maar het is voorlopig Uw probleem niet meer. Zo hebben we meer voorbeelden uit de politiek. U bent op een leugen betrapt, of iets gedaan wat niet door de beugel kon. Blijf glimlachen, blijf ontkennen, zoek mensen op die U steunen, zo was het niet bedoeld en Uw herinnering is niet zo best. Als het zo in de politiek werkt moet het in familiekringeen fluitje van een cent zijn. Zijn er problemen met Uw wederhelft, dan het volgende advies: laat praten en luister goed, niet in de rede vallen! Tien tegen een, dat onzin of niet relevante zaken naar voren worden gebracht Beargumenteer daarna alleen de onzin of het niet relevante van wat hij/zij gezegd heeft. Weer 10 tegen een dat U het pleit wint. Voor eventuele donaties geef ik graag mijn bankrek. nr.
"Gezondheid" zeggen we, terwijl we ons met alcohol begiftigen. Hoe meer je op iemands gezondheid proost, hoe slechter je eigen gezondheid wordt. Alcohol is slecht voor de mens, roken is slecht voor de mens en te vet eten is slecht voor de mens. Weinig bewegen is ook niet al te best, om over het huidige leefmilleu maar te zwijgen vooral als je in een grote stad woont. Ik bezondig mij aan alle bovenstaande feiten, dus ik moet opschieten met dit epistel, want lang leef ik niet meer. Toch ben ik niet van plan veel aan mijn levensstijl te veranderen,want eerlijk geschreven heb ik het best naar mijn zin. Wat ik wel in de gaten moet houden is,dat ik mijn levensverzekeringspremie regelmatig op tijd betaal. Zouden ze trouwens de "eigen schuld" clausule kunnen aanspreken na het lezen van dit stukje? Ach, ik ben optimistisch en daar win ik weer een beetje want optimistische mensen leven langer dan pessimisten. Stel: je drinkt geen alcohol, rookt niet en eet gezond, bovendien loop je dagelijks 5 km in een redelijk tempo en pats, een vrachtwagenchauffeur heeft je even niet opgemerkt, of jij hem niet. Een ongeval kan je natuurlijk altijd overkomen, of je nu gezond leeft of niet. Dood gaan we allemaal. De een wat eerder de ander wat later, maar het streven van de mens is niet om langer te leven, maar om gelukkig te leven. Ja toch? Gelukkig leven is doen wat je graag wilt doen en laten wat je graag wilt laten. Als je dat laatste in praktijk brengt komt het automatisch goed. Gelukkige mensen leven langer.
Bent U wel eens op dieet geweest? Ik wel. De afgelopen 2 weken. Zoveel gram dit, zoveel gram dat. Geen vet, alles moet halfvol, alles moet mager. Ik ook. Nou ik heb het geweten. Tijdens de duur van de afgelopen periode zou ik alles gegeten hebben, wat ik daarvoor zelden at. Speklappen, rookworsten, hompen kaas en patat frites. Het mocht allemaal niet. En dat maakte het voor mij nog aantrekkelijker. Een simpel ijsje leek mij het summum van culinair genot. Consequent als ik ben heb ik het volgehouden, maar dat was eens en nooit weer. Ik heb minimaal 2 weken nodig om de psychische schade te herstellen. In die hele 14 dagen ben ik precies 3.1 kilo afgevallen. Daar heb ik ook nog eens 5 kilometer per dag voor gewandeld, want een dieet alleen, dat gaat natuurlijk niet, nee, je moet er ook bij bewegen. Inmiddels weet ik vrij aardig de weg in de stad en in de parken. Als je zo stevig doorstapt, merk ik wel dat ik een tikkeltje te zwaar ben en te veel rook. Maar een dieet, nooit meer! Morgen stop ik met roken!
