De begrafenis
Op 8 oktober in de ochtend bulderde het kanon luid, het geluid kwam uit de richting van het Noorden.
De slachtoffers van het gevecht van de vorige dag werden begraven op het kerkhof van NAZARETH. Tien doodskisten, die zo goed en zo kwaad als het kon in elkaar waren getimmerd, werden op een wagen geladen die hen van EDEMOLEN naar de kerk NAZARETH bracht.
Het was een triest moment om de zware kar, geladen met de kisten, te zien bij de aankomst voor de begrafenis.
De kisten werden één voor één afgeladen en in de kerk gedragen.
Er liep nog bloed uit de kisten waarvan de planken slecht aan elkaar aansloten.
De Burgerwacht van LUIK en KORTRIJK brachten de Eer terwijl de ruiters de kisten droegen. Bij het helpen dragen, was mijn hand bedekt met koud bloed. Ik heb nog steeds huivering bij de gedachte aan dit afschuwelijke gevoel.
De tien lichamen werden in drie rijen geplaatst en bedekt met een grote zwarte doek om de kisten, van wit hout en verschrikkelijk om aan te zien, weg te steken. Wanneer de dienst zou beginnen bracht men de kist van de kapitein, die met de nationale vlag was bedekt en voor de andere bijgezet.
Na de dienst, die bijna door het hele dorp was bijgewoond voorbij was, bracht men de lichamen naar buiten, terwijl het orgel gedempt het Belgisch Volkslied speelde als symbool van het land waarvoor deze helden zijn gesneuveld.
De tien Rijkswachters en Vrijwilligers werden begraven in een grote kuil. Kapitein FREMAULT werd begraven in een afzonderlijk graf ernaast.
De begrafenis was heel ontroerend omdat op deze prachtige oktober ochtend, de laatste gebeden van de priester waren uitgesproken, het kanon met kracht bulderde en onze heldhaftige gestorven wapenbroeders met aarde werden bedekt.
Commandant CHAUDOIR woonden de begrafenis bij.
Uit het dagboek van DE LANIER (vrije vertaling)
*
* *
Les funérailles
Le 8 octobre, au matin, le canon tonnait fort, le son venant de la direction du Nord.
On enterra, au cimentière de NAZARETH les victimes du combat, de la veille. Dix cercueils furent construits tant bien que mal, et chargés sur une charrette qui les mena dEDEMOLEN à léglise de NAZARETH.
Ce fut une lugubre spectacle, de voir cette lourde charrette arriver avec son funèbre chargement.
On déchargeait les cercueils au fur et à mesure quils étaient cloués, et on les portait à léglise.
Le sang coulait encore des planches mal jointes
La garde de LIEGE et de COURTRAI rendit les honneurs et les cavaliers portèrent les cercueils. En aidant à en transporter un, ma main fut couverte de sang-froid. Je frémis encore en songeant à cette horrible sensation.
On rangea les dix corps sur trois range et on les couvrit dun grand drap noir, car des caisses de bois blanc, mal ajustées étaient affreuses à voir. Puis comme le service allait commencer on amena le cercueil du capitaine, recouvert du drapeau national et on le mit devant les autres.
Lorsque le service, auquel presque tout le village assista fut terminé, on enleva les corps tandis que lorgue, en sourdine, jouait la Brabançonne, symbolisant le pays pour lequel ces malheureux étaient morts.
Dix gendarmes et volontaires furent enterrés dans une grande fosse. Le capitaine FREMAULT fut enterré dans une tombe à part.
Cet enterrement fut très émouvant car tandis que dans cette belle matinée doctobre senvolaient les dernières prières du prêtre, le canon grondait au loin avec fureur et la terre recouvrait à jamais nos compagnons darmes morts héroïquement.
Le commandant CHAUDOIR assista à lenterrement.
Extrait du journal de DE LANIER
|
