Twents volkslied in ´t Twents

Doar lig tusschen Deenkel en Regge ‘n laand,
Oons mooie en nerige Twente.
‘t Laand van ‘t weark en ‘t laand van natuur,
Wie priest daorom störig oons Twente.
Doar zee’j op de esschen de rowwe nog stoan,
döt stearkstromend bekske ‘t möllenrad goan,
Doar lig nog ‘t heed in ‘t paarsrode kleed.
Dat is ‘t oons zo leeflike Twente (2 moal).

Waar Twickel zien’teurn oet ‘t ekenloof stek,
De Lutte zien ‘bearge löt bleenken,
waar oe boakens zeet braanden in boerschöp en stad,
den hoorn um mirweenter loatt kleenken.
Doar kroonkelt de Deenkel nog aait duur ‘t laand,
duur bussche en veald langs ‘t Losserse zaand.
Doar röst d’r oons oog vanof boav’n ôp den bearg,
ôp ‘t vreadige laandschôp oons Twente (2 moal).

Den rook van ‘t fabriek kö’j van wiedten a zeen,
den wis oons ‘t ievrige leaven.
Met leu dee wilt wearken en degelik zint,
die pielers, dee steun oons hebt geaven.
Meer boeten in boerschöp ôp heed en in ‘t veald,
doar wördt nog van vroger en speuke verteald.
Doar röst de Tubanter in ‘t eeuwige graf,
‘t oalde nöast nieje van Twente (2 moal).

En brech oons ‘t lot ok oet Twente mangs vôt,
wie bliewt d’r toch aaltied an deanken.
Gen aandere laandstrek, hoo mooi ze ok is,
kan ‘t zölfde as Twente oons scheanken.
Wie doot aanderweggens mekaander de haand,
gedeankt dan oons klean, mear zo leeflike laand.
En zal d’r oons hoes in den vrömden ok stoan,
oons herte blif aaltied in Twente (2 moal).