't Wichtje staait zok op te tutten,
kikt in spaigel en ze keurt:
blaauw om ogen, swaarde wimpers,
ales wordt zörgvuldeg kleurt.

Lipkes nog n aander kleurtje,
bozzel deur heur laange hoar,
leste blik nog in de spaigel
joa en den is 't wichtje kloar.

Reseltoat is nait onoardeg,
mooi gezichie, jonk en fris,
n feguuttje om te stelen,
jongejong, dat is nait mis!

n Ploatje is 't om noar te kieken,
jonges doun 't den ook wat groag
en 't mooi wichtje is tevreden...
mor nou komt mien grode vroag:

Zit dat moois allaaind van boeten,
of is 't binnenst ook zo goud?
Is ze oareg, is ze vrundelk,
is ze laif en het ze moud?

Kiek, het boetenst is mor biezoak,
't is netuurlek wel mooi mit!
Mor 't belangriekste mien wichtje,
is, wat ter van binnen zit!