Weerom West-Fries?

Weerom is het ons West-Fries, weer ik altoid voor kies,
bin 't de woorde die zo bekend klinke?
Is 't de kleur van de taal, zo ampart, zo speciaal,
weer m'n diepste gedachte in dinke?
Oh, ik hou van die toôn, zo bekend, zo gewoôn,
van de warmte die loit in die woorde,
en al klinke ze oud, ze binn' moin zó vertrouwd,
omdat ik ze van kind of an hoorde.
Och ik weet: onze taal is niet roik, niet riaal,
maar je kin d'r zo heêl veul in zegge,
en hai klinkt ok zo echt, as je eerlijk, oprecht,
je gevoel en je hart er in legge.
Maar ik weet dat ik 't West-Fries, lenigan toch verlies,
want de toid is niet teugen te houwen.
Het is gien eerlijke stroid, dat we rake het kwoit,
't kost me moeite om dat te verdouwen.
Want ik zou toch zo graag, nag heêl lang nei vandaag,
ja het liefst tot in lengte van jare,
deuze taal van dut land, deuze zuivere briljant,
as een roikdom, een erfdeêl, beware.
En ik staan niet allien want ik weet en ik zien
zo nág duizende manne en vrouwe.
Déérom is het ons West-Fries, weer ik altoid voor kies.
En ik hoop dat nag lang zo te houwen