De grote stad Memphis leeft en ademt muziek. Eén van de grote aantrekkingskrachten voor de jonge Elvis Presley, is het Ellis Auditorium waar regelmatig gospelkwartetten optreden. Elvis' favoriete groep is de Blackwood Brothers. Geld om een ticket te kopen heeft hij niet, al is dat niet altijd nodig. Eén van de muzikanten ziet hoeveel interesse de jonge knaap heeft in muziek, en regelt enkele gratis plaatsen via een deur in de backstage-ruimte. Zijn naam: JD Sumner. Juni 1953 Elvis studeert af op Humes High. Op z'n diploma staat: geslaagd na de cursussen elektriciteit. Hij was geen al te beste leerling, lag niet bij alle leerkrachten in de bovenste schuif omwille van z'n excentriek lange haar én z'n vloekende kleding, maar liet wel een onuitwisbare stempel na: telkens Elvis - voor of na de schooluren - z'n gitaar greep, speelde hij zich zo in het middelpunt van de belangstelling. Overigens werden de gordijnen uit de feestzaal van de L.C. Humes High School midden jaren tachtig verknipt in reepjes van 50 vierkante cm en verkocht voor 10 dollar per stuk. zomer 1953 Als truckchauffeur bij Crown Electric Company, rijdt Elvis vrijwel dagelijks voorbij de kleine opnamestudio van Sam Phillips, aan de Union Avenue 706. Sun heet de studio, en voor net geen 4 dollar kan je er een plaatje opnemen van jezelf. Geperst in karton en kwalitatief waardeloos, maar beginnende zangers vragen niet meer. Elvis grijpt z'n spaargeld bij elkaar en waagt z'n kans. Sam is er niet, Marion Keisker neemt de honneurs waar. "Op wie lijk je, muzikaal gezien?", vraagt Marion aan de wat timide truckchauffeur. "I don't sing like nobody", is het antwoord. "My Happiness" en "That's When Your Heartaches Begin" worden in de groeven geperst en Elvis kan z'n schat mee naar huis nemen. Marion liet een stuk van het nummer meelopen op de opnameband. Ze wist immers dat haar baas voortdurend op zoek was naar aparte stemmen. Als Phillips 's avonds weer binnenkomt, is hij nauwelijks onder de indruk.
 .
|
