op mijn vrouw haar sterfbed,heb ik haar beloofd deze vrouw haar kinderen terug te vinden,die ze al 2 jaar kwijt was,door omstandigheden,na héél wat geschrijf en gewrijf,en hulp van derden,heb ik ze gevonden,wat een geluk,jammer dat mijn vrouw dat niet meer heeft beleefd,nu na vele tegenkantingen,allerhande,is zij bij mij komen wonen,als samenwonend,haar kinderen wonen in Afrika,zijn ondertussen ook 23 en 24 jaar,twee meisjes,we staan in kontakt met hun.Nu wil ik terug mijn probeersel(verhaal)voortzetten,groeten
u denkt waarschijnlijk,hoe komt hij aan een Afri-kaanse vrouw...???Het is een gans verhaal,ik bege-leid namelijk,als vrijwilliger,al 28 jaar,anderstaligenmerendeels vluchtelingen zijn het,van allerlei plui-mage,zowel russen als polen,slovaken,roemenen,enook afrikanen,dit doe ik in eigen gemeente,Damme,dochsoms ga ik met deze mensen naar de grootstad,Brugge,dit voor dokumenten of andere papieren,zo ontmoet je ook andere vluchtelingen,en brengt hen bij elkaar,alwaar ze dan hun ervaringen en goede raad kunnen uitwisselen,en eventueel elkaar helpen,de vluchtelingen moeten ook naar school voor nederlands,daarbij help ik hun,huiswerk verbeteren, de juiste uitspraak,leren hoe wij als belgen leven!
Ik ga slapen nu,het is al 23.00 u ondertussen,en mijn lief vrouwtje is ook al thuis van haar werk,rond 21.00 u was dat,ik probeer hier een foto te vinden,dat u weet waarover ik het heb,
het kan gebeuren dat er soms eens een foutje tussen zit,maar trek het u niet aan,ik weet het,ze zeggen daar tegen in drukkerstermen,een zetduiveltje,kan gebeuren hé"! we doen gewoon rustig verder,geniet er maar van,dat doe ik ook.
