De dag van vandaag draait alles om cijfertjes en tabellen en dit brengt zoveel druk mee dat iedereen vroeg of laat last heeft van stress. Op mijn dienst werken wij reeds een jaar met één persoon te weinig en werken er twee collega's deeltijds in het kader van de loopbaanonderbreking en hebben wij reeds een tijdje geen diendthoofd meer. Akkoord wij hebben allemaal meegewerkt aan deze toestand door steeds te willen voldoen aan de normen. Toch is de toestand nu onhoudbaar geworden door de enorme toename van het werk. De mensen zitten op hun tandvlees en zelfs ikzelf die een oude rat in het vak ben en redelijk stressbestendig ben, begin nu last te krijgen van stressverschijselen. Vroeger toen er nog geen normen werden opgelegd was het werk ook op tijd gedaan en was er veel minder stress wat de sfeer op het werk ten goede kwam. Nu is iedereen gespannen en bij het minste probleem ontstaan er wrijvingen en is er een slechte sfeer. Iedereen kijkt naar zijn eigen werk en wil een collega niet meer helpen wat de voortgang van het werk niet bevordert. Nu de stress zal ik zelf wel oplossen door wat meer te ontspannen en terug te beginnen fietsen als het weer het enigzins toelaat, in laatste instantie kan ik mij ook een tijdje laten thuis zetten door de dokter maar dat ligt niet in mijn aard. Ik ben blij dat ik door dit te schrijven eens mijn hart heb kunnen luchten want mijn meerderen luisteren toch niet naar onze problemen en eisen steeds meer van ons. Dit stukje neerpennen is al voor een deel ontstressen voor mij en hopelijk komt de toestand toch nog goed met tijd en boterhammen. Laat u dus niet opjagen op het werk want je leeft maar eenmaal, dus pluk de dag en geniet er met volle teugen van okk al is het soms iets moeilijker.
