Dit ruikertje kreeg ik vandaag van een paar jongeren uit de scouts. Het eerste groepje dat aanbelde, was op zoek naar snoep. Om iets mee te bouwen of maken, ik herinner het me niet precies meer. Toen de deurbel klonk, was ik bezig met een siliconenband in de keuken af te pellen, beetje bij beetje, alles te schuren en grondig kuisen, laten drogen en dan nieuwe voegband inspuiten. Niet direct een klus waar je van droomt, maar ik had een beetje ervaring opgedaan dankzij mijn broer, en enige tijd ervoor iets geklust in de badkamer en gang. Vandaar de beslissing om dat versleten stuk in de keuken ook opnieuw te doen. Afin, toen de deurbel ging en de vraag naar snoep kwam, heb ik hen binnengevraagd, en een paar snoepdozen op tafel gezet, met de uitnodiging maar te scheppen. Een plasticzakje was vlug gevonden en de snoepjes verhuisden dus. En nee, ik wou niet zelf met mijn handen in de doos, om de siliconenresten die rond mijn vingers zaten. Ze vonden het blijkbaar nog leuk ook dat een vrouw dat doet, zo'n klus. Korte tijd later belde een groter groepje aan, en nee, niet voor snoep dit keer, dat was een andere tak. Ze zochten een gekke hoed, een karnavalhoed en of ik zoiets had. Het denken ging vlug, nee, geen hoed, maar misschien iets net zo leuks... een blonde pruik. Die had ik jaren terug ooit es gekocht, je was nooit waar het goed voor zou zijn, en voor die scoutsgasten leek het bruikbaar, dus ook dat verhuisde vandaag. Maar toen de deurbel voor een derde keer ging, dacht ik dat het mijn zus zou zijn of mijn dochter met de tweeling... maar het was opnieuw scoutsjongeren. Met een ruikertje. Als dank. En ik was er van aangedaan. Verrassing. Leuk. Heb ze meteen te water gezet en voor mezelf bewaard via een foto. Hierbij. Goeie momenten komen soms toch nog langs...
