En eigenlijk is daar zogoed als alles in gezegd. Anderzijds: erwaseens... was bedoeld als een ik was ooit 20, ik was ooit 30, ik was ooit 40, ik was ooit 50 maar ik word wellicht geen 60, of correcter: ik wens geen 60 meer te worden. Als ik al niet weet waar al die jaren heen zijn gegaan, blijft belangrijker nog de vraag: waar de vrouw van die jaren naar toe is? Waar is zij gebleven of, waar is zij kapot gegaan, waar gaf ze eindelijk ooit de moed op, waar dacht ze opeens van: nee, nu hoeft het niet meer, ik laat gaan, ik geef op, I let go. Dramatisch, nee, niet echt. Elk komen is een gaan in dit leven, en er zijn er die net voldoende laten gaan om in elk kapotmaken op hun baan voeding te peuteren voor hun eigen bestaan. We blijven standhouden of gaan waardig ten onder, schreef ik een warme vriend deze week, toen hij zich bezorgde vragen stellen rond een uitlating die ik via feisboek schreef. De opmerking heb ik weggehaald, het resultaat is en zal niet meer veranderen. Maar drie mensen hebben hun naam, faam, bekendheid, grootsheid en portemonnaie dik verstevigd ten kosten van mij. Want wat maakt mijn bestaan uit tegen hun hongerige noden? Boosheid laten zaken en moed nu eindelijk opgegeven, maar ook mijn stem en mijn bezieldheid en inzet en motivatie en geloof en vertrouwen en mijn glimlach en reden van voortgaan. I have let go. No, i cannot any longer. Sorry.
