Ligging: Domein les Lançons ligt in het departement de Drôme, in het zuidoosten van Frankrijk, 130 km onder Lyon in de gemeente Eygluy. Het ligt in de vallei van de Gervanne, op 650 m hoogte.
Klimaat: De toppen van de Vercors beschermen Eygluy tegen de mistral. Eygluy ligt onder de Alpine klimaatscheiding, d.w.z. er heerst een Middellandsezeeklimaat met 2500 uren zon per jaar.
Natuur: Het is er flink geaccidenteerd. Er zijn in de buurt toppen van rond de 1500 meter. Bij Die, dat is hemelsbreed zon 25 km, liggen skigebieden met toppen tot 2000 meter. Het is een streek waar U kunt genieten van de natuur, met steile rotswanden, diepe kloven, gorges, kronkelige riviertjes en watervallen.
Er is veel wild en roofvogels bidden hoog in de lucht. De veelheid aan wilde bloemen en kruiden in het voorjaar is lieflijk en overweldigend. Het is ook het gebied van de bloeiende lavendel- en zonnebloemvelden in juli. Het domein was vroeger een lavendelboerderij.
Voor meer informatie over de biologische lavendelteelt zie:
De rivier de Drôme ligt in het zuid-oosten van Frankrijk en mond uit in de Rhône. De oorsprong van de Drôme ligt in la Bâtie-des-Fonds en loopt vervolgens door de bergen van de Haut-Diois. In de buurt van Luc-en-Diois, bij de Claps, vormt de Drôme een waterval, daarna vervolgt ze haar loop via Die, Saillans naar Crest waar ze zich verbreedt en meanders vormt. De Drôme is uniek in de zin, dat de rivier nog volledig zijn natuurlijke loop volgt; er zijn dus geen dijken of andere kunstwerken die de stroom van de rivier regelen.
De rivier de Drôme is ook uniek in de zin, dat over de grootste lengte van de rivier het water geschikt is om er te zwemmen en te baden
Around 20 people live in Eygluy, a tiny village perched on the mountains of the Drome Valley. Forgotten by man, gods, and mobile-phone coverage, this French hamlet holds on tight to a beloved heritage: lavender. Whatever happens, Christian Guion, 48, will not give up on the flower fields started by his grandfather just after Word War I, on the mountain slopes surrounding his farm. It is a matter of faith, respect, and love, and with a little help from organic labels, he has kept his purple-blue lavender fields blooming until now.
Christian Guion at work in his lavender fields in the Drome Valley, in South-East France, in July 2005
Mr Guion grows extra-fine mountain lavender, the Lavandula Angustifolia kind. A royal breed, it is often mistaken with the common lavandin, an all-purposes clone created for intensive mass-production and suburban gardeners. Fine lavender never grows below 800 meters altitude (1,200 to 1,600 meters being ideal) because it thrives on cool -- even cold -- nights and very dry, very sunny days. This ancient variety, a tamed version of the original wild lavender, is moody and delicate, and yields only 20 kilos of essential oil per hectare (2.47 acres), compared to a whooping 100 kilos for the low-quality, low-cost lavandin. But for fragrance, quality, and therapeutic uses, nothing compares to Lavandula Angustifolia, perfumers and chemists agree.
A bouquet of Lavendula Angustifolia, queen of lavenders
Guion is something of a "last Mohican," and he knows it. The purple-blue lavender fields, landmarks of Provence for centuries, are vanishing. Several droughts, combined with declining demand and competition from Chinese, Ukrainian, and Bulgarian cheap lavenders, have pushed more than one French farmer out of the flower trade. Figures talk loud. In 1960, France provided the international perfume industry with 140 tons of fine lavender extract, grown on 8,500 hectares by 5,000 farmers. In 2004, total production amounted to 71 tons on 4,600 hectares, grown by 2,000 farmers.
In the fine lavender categories, mountain lavender is barely kept alive. The last tally, in 1995, amounted to 35 tons/year on 2,800 hectares. What happened? The clean, somewhat puritan fragrance of lavender, favored up to the 1970s by respectable gentlemen and neat households, has faded out of fashion. Cheap and sugary synthetic fragrances are in.
Soon a memory? A lavender field in full bloom in July
In the early 90s, after decades of ups and downs in lavender wholesale prices, Christian Guion didn't know how to pay his next bills. Help came from environment-conscious Germany. Pharma labs were looking for high-quality organic lavender for aromatherapy products and were ready to pay as much as U.S.$120 per kilogram of essential oil (compared to $18 to $24 for common lavandin) provided it met their high standards.
Demand was rising and has kept rising since for aromatherapy treatments. Lavender has been credited since Roman times as a potent natural remedy. It soothes aching muscles, arthritic joints, and backaches; it relieves stress; it repels germs as well as diseases-carrying insects. There is now a niche market for lavender-based arthritic rubs, antiseptic lotions, mosquito coils, toiletries and cosmetics, and scented candles, provided they carry the organic label.
Mr. Guion harvests lavender the old-fashionned way: with a sickle
At the time, all Guion had to do to break into this new market was to ask for a certification from the French Organic Agriculture board. That was very easy to obtain. You see, his lavender has been organic forever. No fertilizers or chemicals: rain would wash the costly stuff down the mountain slopes. No weeds spraying: if weeds care that much for a harsh life, let them keep company with lavender. Pollution, industry, and intensive farming are concepts the locals hear about on television only; the closest town (population 8,000) lies 12 kilometers away. The only nuisances, this far up, are wild bees and the occasional boar. Guion doesn't even use machinery: the fields are too steep, no machine could drive into it without overturning. So harvesting is still done manually, with a sickle. His three sons help him with the crop, in July.
Guion's son and a friend at work: picking mountain lavender is steep work.
This charming, rustic way to grow lavender hides one harsh fact: there is no money for investment, costly experiments, or new technology. But for once, being backward saved someone's job. When the organic agriculture certification board saw Guion's farm and his lavender-oil distillation technique, they stopped asking questions and signed his agreement. There again, for essential oil distillation, all Guion did is follow his father and grandfather's routine. It goes like this. Harvest lavender, tie it in large bunches, and let them dry under the sun, in the fields, for a few days (and pray that it will not rain). This way, the fragrance will reach maximum intensity during distillation. When the time is right, collect the bunches from the fields and haul them down to the distiller for the big day.
The Guion family private distillator, in the village
Guion owns his own distillation facility, built by his father, in the village. Private flowers distillers are quite common in Provence. Many country towns have community distillers but the cost of transport and the fee are too high for isolated farms. Moreover, distillation days at the Guion distillery in Eygluy, from mid-July to mid-August, are festive family reunions. Nieces, cousins, and friends drop their occupations and travel through France to help, because distilling flower crops in a beautiful panorama is indeed a magical rite.
Workers feed the boiler stillpot with lavender flowers and pack it to maximum capacity before distillation begins.
In the morning, a raging fire is built in the furnace, underneath the still-pot. The still-pot is then filled to the brim with tightly stacked lavender twigs. Distillation, be it of lavender or roses, can be compared to espresso brewing. The steam literally boils the flowers, and traps the natural oil, where the fragrance lies. A condenser, cooled by running cold water, reverses the percolating steam to water. After an hour or so, out drips the essential oil, separated from the water, in a steel vat.
You can't get more organic than the Guion distillery. Nothing is wasted in mountain farming. Isolation teaches you to be self-sufficient. Water comes from a nearby mountain spring. Stacks of distilled lavenders are recycled as fuel for the boiler furnace, after a spell in the sun to dry out. The distillation waste water (hydrosol) is collected in empty mineral water bottles that Mrs. Guion saves all year round for that day. Hydrosol is cheap but still heavily scented. Local soap and detergent manufacturers buy it by the bottle to add a little something to their products.
Mrs. Guion checks on the essential oil collector. Bubbling oil, lighter than water, rises in the central steel vat.
After distillation, the essential oil is stored in plastic, gallon-size containers. The wholesaler will send a lorry from the valley to collect them. Guion's production travels far: Germany, Switzerland, Austria, Italy, and now Japan, all very keen on natural essences. Leftovers are sold in France, mostly as souvenir perfume vials and toiletries for tourists.
Another year will go by before the next crop. The organic label has taken the Guion farm out of deep water, for the time being. Rumors have it that Bulgaria and China have caught scent of organic lavender. Guion's three sons have finished farming school and would love to stay and work on the farm. But how will a cottage industry support them all and, one day, their families? Guion will not say it within their earshot but he fears he may be the last in the family to grow lavender for a living, not just for the beauty of it.
The problem with lavender is that people love the sight of the gorgeous blue fields more than its fragrance. And you can't bottle that. So, until fashion turns around to bring fine, expensive lavender back in the mainstream perfumes and cosmetics industry, it will remain a labor of love.
Eygluy is een typisch Frans gehuchtje in de Drôme, samen met Escoulin vormt het de gemeente Eygluy-Escoulin met in totaal 300 vaste bewoners. In het voorjaar ontwaakt het dorpje en komen er verschillende stellen, die hier een huisje hebben, van het voorjaar en zomer genieten; eind september vertrekken ze dan weer naar hun winterverblijf.
In voorjaar en zomer zijn er tal van activiteiten in Eygluy en het gehuchtje bruist van sociale energie. Het hoogtepunt vormt echter lAssomption op 15 augustus. Reeds maanden tevoren is men bezig met de organisatie van de kerkdienst. Françoise (met zelf een prachtige stem) werft de koorleden onder de bewoners en heeft de leiding van het koor; zij heeft ook de muziek uitgezocht. Regelmatig worden er repetities gehouden en het kerkje krijgt een grote schoonmaakbeurt; hier worden de vrijwilligers die niet kunnen zingen mee belast. Een andere ploeg zorgt voor de drankjes en hapjes, die na de dienst op het dorpsplein zullen worden geserveerd. Het is altijd mooi weer op Maria-hemelvaart en de toeloop naar de dienst is zo groot, dat velen voor het kerkje naar de uitvoering luisteren
Na afloop van de dienst is er dan de bijeenkomst op het dorpspleintje.
Een gezellig geroezemoes en gekeuvel waar iedereen elkaar weer bijpraat onder het genot van een drankje en een hapje, voor de kinderen (en voor sommige volwassenen) is er ijs en limonade.
Na enkele uren trekt iedereen zich terug en op het pleintje worden de tafels gedekt voor de dorps-picknick. Zo tegen acht uur half negen komen de eerste bewoners met hun specialiteit, want iedereen brengt een gerechtje mee. Weldra staan de tafels vol met schalen met de heerlijkste gerechten.
En men schuift aan. Eerst begint je met het eigen schotel, maar al spoedig wil je ook wel eens het gerecht van je buurvrouw proeven en weldra gaan de schalen van hand tot hand en de toppers krijgen applaus. Recepten worden uitgewisseld en uiteindelijk heb je al de gerechten geproefd, dit alles natuurlijk onder het genot van een goed glas wijn en soms ook onder het genot van eigen brouwsels; zoals een verrukkelijke notenwijn.
Na afloop van de maaltijd worden de tafels en stoelen opzij geschoven en wordt er ruimte gemaakt voor dans. Gil bespeelt een trekharmonica en een violiste sluit zich bij hem aan. Even op elkaar afstemmen en dan klinken de Valletta wals en polkas in de nachtelijke stilte van het bergdorpje.
Klein en groot danst met overgave in stellen of bij andere muziek in rondedansen met zn allen. Ongelofelijk, het lijkt of de tijd 50 jaar heeft stil gestaan. De gezelligheid gaat door tot in de kleine uurtjes en het is moeilijk om op te stappen
Christian Guion at work in his lavender fields in the Drome Valley, in South-East France, in July 2005 
