Het was spannend, heel spannend. Na zijn ijzersterke individuele tijdrit leek Terpstra de eindzege in de Ronde van Qatar al wel binnen te hebben, maar Alexander Kristoff bleek een taaie tegenstander. De Noor sprintte naar drie etappezeges en sprokkelde daarmee dusdanig veel bonificatieseconden, dat hij Terpstra in de laatste rit nog kon achterhalen. De opdracht van Kristoff was helder: hij moest de rit winnen én onderweg minimaal één bonificatieseconde pakken. Als hij in beide opdrachten zou slagen, was de eindzege voor hem. Deel één van deze missie, onderweg bonificatieseconden pakken, slaagde. Kristoff kwam als tweede door bij een tussensprint, achter Terpstra's teamgenoot Tom Boonen, en pakte zo twee seconden. Hierdoor slonk zijn achterstand op Terpstra tot negen seconden en aangezien de ritzege tien tellen op zou leveren, wankelde de positie van de Nederlander nadrukkelijk. Als Kristoff de eindsprint zou winnen, was het afgelopen. Terpstra kon weinig anders doen dan afwachten, in het peloton blijven en hopen. Dat bleek genoeg, want de winst in de sprint ging verrassend naar Bennett. De man van Bora Argon 18 bleek de rapste, voor Andrea Guardini en Nacer Bouhanni. De pijp bij Kristoff bleek leeg, de Noor eindigde niet eens in de top tien. Ook vorig seizoen won Terpstra de Ronde van Qatar. Later dat jaar won de Nederlander ook Parijs-Roubaix
http://www.wielerupdate.nl/.