In de 177 kilometer lange etappe van Muscat naar Jabal Al Akhdar waren alle ogen vooral gericht op de Green Mountain. De slotbeklimming van zeven kilometer staat bekend als een zeer lastige berg, met een gemiddelde stijging van 10,7 procent. De brutale klim speelt vaak een sleutelrol in de Ronde van Oman. Dat was vorig jaar ook zo, toen Rafael Valls deze etappe en de eindwinst wist te pakken. In 2013 en 2014 won Chris Froome de rit op de Green Mountain én de eindzege. In 2012 was Nibali succesvol op de groene berg, maar greep Peter Velits het eindklassement.
De finish lag op de top, waardoor er een spetterende finale losbarstte in Oman. Eduardo Sepúlveda gaf met een aanval in de laatste zes kilometer het startschot van een spannend slotstuk. De Argentijn van Fortuneo - Vital Concept kreeg Nibali en Bardet achter zich aan. Nibali voegde zich bij de vluchter en denderde vervolgens over Sepúlveda heen. De Italiaan in Astana-dienst soleerde naar de winst. Dumoulin hield zich goed staande en eindigde dus als vierde. Ondertussen had klassementsleider Edvald Boasson Hagen het moeilijk, hij wist al snel dat hij zijn leiderstrui ging verliezen. Nibali heeft dus deze afgepakt en heeft een voorsprong van zes tellen op nummer twee Bardet. Dumoulin (+0:40) is de nummer vier.
Voor de zinderende finale was er sprake van een kopgroep van tien man. Nadat er met Berden de Vries, Jesper Asselman en Brian van Goethem steeds al een mannetje van Team Roompot Oranje Peloton in de ontsnapping van de dag had gezeten, was het dit keer weer de beurt aan De Vries. Hij opteerde met Christoph Pfingsten, Iljo Keisse, Stijn Steels, Robin Stenuit, Daniel Oss, Davide Cimolai, Simone Antonini, Bradley White en Michael Reihs voor een vlucht. Deze strandde echter op de Green Mountain, terwijl de marge 25 kilometer voor het einde nog 3:45 was.
http://www.wielerupdate.nl/