Zeg nu nog eens dat psychologie en het mentale aspect niet belangrijk is, Lars van der Haar bewees het in 'zijn' Valkenburg al meteen na de start. Als een herboren hoentje het veld ingedoken en dat ondanks de twijfels die er toch waren. Er meteen een snok aan geven en het pak op het lint trekken. Tom Meeusen, nog zo'n traditioneel snelle starter, en Wout van Aert roken het gevaar. Mathieu van der Poel had dan weer zijn start compleet gemist, pas tiende en dus moest de luid aangemoedigde Nederlandse kampioen al meteen vol aan de bak. Niet dat het lang duurde alvorens 'VdP' kwam aansluiten en net op dat moment wist de wereldkampioen perfect was hij moest doen. Versnellen en grote rivaal Mathieu meteen onder druk zetten. Waar de 21-jarige Van der Poel gisteren overmoedig in de fout ging, was het nu Van der Haar die iets te wild van leer trok. Te snel door de bocht scheurend, ging kleine Lars op zijn donder. Van Aert en ook Michael Vanthourenhout profiteerden optimaal om er samen vanonder te muizen. Bij een tweede cartouche moest de de West-Vlaming van Marlux-Napoleon Games al meteen lossen, Woutje leek vertrokken voor een lange solo.
'Pitstop' van 7 seconden
In geen tijd had de poulain van Niels Albert al een kloof van tien seconden te pakken. Het sein voor Mathieu van der Poel om het heft in handen te nemen want dit was een aartsgevaarlijke situatie. En dan een uitzonderlijk moment: Lars van der Haar leek nog niet bekomen van zijn val en ging in de materiaalzone niet van fiets, maar van schoenen wisselen. Zeven seconden duurde die 'pitstop', we waanden ons even in de Formule 1. Mathieu toonde intussen karakter en sloop beetje bij beetje dichter bij de aanvankelijk ontketend lijkende Wout. De voorsprong snel gehalveerd tot vijf tellen. In de achtergrond zochten Vanthourenhout, Aerts, Meeusen en Pauwels elkaars gezelschap op.
Altijd hetzelfde beeld
De druk van Wout van Aert bleef, maar Van der Poel draaide er zijn hand niet voor om ondanks het hoge tempo van de (jonge)man in de regenboogtrui toch het spoor te pakken te krijgen. We gingen nog maar eens naar een heerlijke en bovenal hyperspannende tweestrijd tegemoet. Zoals we het dit seizoen al meermaals is geweest en in de toekomst nog vaak zal zijn, een vast beeld voor jaren lijkt het wel.
Belgen smakken, Mathieu lacht
Raar maar waar, door getalm tussen beide kemphanen zag Tom Meeusen zijn kans schoon om naar de leiders toe te wippen. En ook Kevin Pauwels en Michael Vanthourenhout volgden in zijn zog. Met vier op kop en dan toch de cartouche van Van der Poel. Meteen een paar lengtes te pakken, Van Aert moest nu aan de bak. Zenuwslopend. 3 tellen, nog twee ronden. En dan een pijnlijke crash van Wout. Tom Meeusen werd meegesleurd en weg was de vogel genaamd Mathieu. Onbedreigd vlamde het goudhaantje naar zijn eerste Wereldbekerzege van het seizoen. Vierde Nederlandse zege op rij na de hattrick van Van der Haar.
http://www.hln.be/