Liedjes die blijven bekoren, wilt u er graag nog eens eentje terug horen, voel je vrij en op verzoek plaats ik het er bij
Een blogje voor U en door U gemaakt
27-10-2008
46ste etappe
Ik heb heerlijk geslapen in mijn Franse bed,
ik was al voor 7 u wakker en had alvast mijn rugzak klaar gezet.
Dat is steeds weer een hele karwei, ik moet elke dag meer en meer zwoegen en hijgen,
om alles op een fatsoenlijke manier er weer terug in te krijgen.
Om halfacht genoten we eerst nog van een lekker op voorhand klaargezet ontbijt,
we trokken nog een mooie foto van onze twee kranige oudjes en namen dan afscheid.
Rond 8 u zijn we op weg gegaan voor onze dagelijkse tocht, en het was al ferm heet,
als dat zo doorgaat zijn we tegen vanavond weer flink bezweet.
We trokken verder door de wijngaarden en plots zagen we weer een kersenboom staan,
woorden waren hier overbodig, daar konden we niet aan weerstaan.
Ik deed mijn petje af en Guy zijn hoed,
we vulden ze met lekkere kersen vol vitamientjes, het was voor ons eigen goed!!!
We kregen een ferme klim te doen, en door de hitte waren we uitgeblust,
we passeerden dan langs een mooie vijver, en daar hielden we even rust.
Daarna trokken we weer verder en voor we het wisten was het noen,
op een bank op een parking hielden we onze lunch pauze, want we hadden een beetje eten van doen.
Onze weg ging verder via een aarden weg en flink omhoog,
plots konden we niet meer verder, we stonden vlak voor een bareel, en we konden er niet om heen in een boog.
Wilden we terug op ons pad geraken,
moesten we over die bareel zien te raken,
maar dat was vlugger gezegd dan gedaan,
als twee apen hingen we daar te bengelen, van het lachen heb ik bijna in mijn broek gedaan.
Uiteindelijk zijn we toch tot boven geraakt,
het heeft wel eventjes geduurd, maar we hebben toch weer ferm plezier gemaakt.
Langs een graspad moesten we terug naar beneden,
we moesten heel goed oppassen dat we niet uitgleden.
Daarna kwamen we terug op de gewone weg, en wat later kwamen we in La Réole aan.
Daar vroegen we de weg naar het huis van de familie Moureau, want daar zouden we vandaag slapen gaan.
Maar voor we naar het huis op zoek zouden gaan,
hebben we ons eerst nog in een cafeetje langs de baan aan een frisse cola tegoed gedaan.
We werden door onze gastfamilie zeer vriendelijk ontvangen,
we mochten zelfs onze was in hun tuin ophangen.
Onze gastheer kon het heel goed uitleggen,
en dat was goed voor onze Guy, zo kon hij alles wat op zijn lever lag nog eens aan hem vertellen.
Na het douchen zijn Guy en ik nog even langs het Office de Tourisme gegaan,
hij kende daar mensen en we vroegen of we eens op internet naar mijn blog mochten gaan.
Het was de eerste maal dat ik mezelf op internet zag staan,
het was leuk maar tegelijkertijd voelde ik alle haren op mijn armen de hoogte in gaan.
Diana heeft er werkelijk iets fantastisch van gemaakt,
mijn oprechte dank , want zonder haar hulp zouden de mensen thuis er nooit aan uit zijn geraakt.
Daarna bezochten we nog even de mooie abdijkerk van de stad,
een beetje later keerden we terug naar huis omdat Guy honger had.
We kregen weer een voortreffelijk diner voorgeschoven,
en ondertussen haalde de heer des huizes allerlei antiquiteiten boven.
De tijd vloog vliegensvlug voorbij,
voor ik er erg in had was het elf uur gepasseerd, dat was laat genoeg voor mij.
