Liedjes die blijven bekoren, wilt u er graag nog eens eentje terug horen, voel je vrij en op verzoek plaats ik het er bij
Een blogje voor U en door U gemaakt
29-10-2008
55ste etappe
...
Vandaag was onze etappe niet al te zwaar,
maar om half zeven stond ik alweer met mijn rugzak klaar.
De zure française die gisteren ook nog was aangekomen,
liep ook al beneden rond, maar ik heb niet als eerste het woord genomen.
Tegen Guy babbelde ze honderduit,
maar tegen mij zei ze geen fluit.
Na het ontbijt zijn we aan onze tocht voor vandaag begonnen,
en de eerste klim naar de kerk van Ostabat hebben we redelijk vlug overwonnen.
In tegenstelling tot gisteren viel het weer vandaag reuze mee,
Het was wat mistig en frisjes , maar dat stelde ons wel tevree.
Het stappen leek ons vandaag goed af te gaan,
Ik moest Guy wel 5 keer terug roepen omdat hij vergat af te slaan.
Op 4 km van onze bestemming was het met de goede weg gedaan,
en moesten we nog even door slingerende paadjes naar beneden gaan.
Een beetje later kwamen we aan de refuge l'esprit du Chemin aan,
het Hollands koppel dat de refuge openhield, heeft ons te woord gestaan.
Ik moest mijn kamer delen met een zekere mijnheer Jan,
maar daar maakte ik geen problemen van.
Guy besloot om in het pelgrimshuis te gaan logeren,
Dat stoorde mij niet, want ik wilde nog eens graag goed souperen.
Ik trok naar mijn kamer om te douchen en me om te kleden,
en op mijn bed vond ik een snoepje en een mooie kaart om mij welkom te heten.
Ik trok nog even het stadje in om wat op verkenning te gaan,
en net toen ik de kerk wilde binnen gaan , kwam onze Guy daar ook aan.
We hebben samen een kaarsje aangestoken,
om onze tocht verder goed te laten verlopen.
Daarna zijn we terug naar de refuge gegaan,
en heb ik met Guy afgesproken dat hij morgenvroeg om 7 u hier aan de deur zou staan.
Om te gaan dineren was het nog wat te vroeg,
dus heb ik eerst nog even gekeken welke weg hebben we morgen voor de boeg?
Het worden waarschijnlijk zware dagen,
want we gaan ons aan de GR10 , door de Pyreneeën ,wagen.
Dat is heel anders stappen dan we gewend waren,
ik hoop dat we de klus kunnen klaren.
Maar ik heb wel een goed gevoel,
na Vezelay bereikte ik ook al St.Jean-Pied-de-Port, mijn tweede doel.
Ondertussen was het tijd geworden om aan tafel te gaan,
en buiten op het terras zag ik een grote gedekte tafel staan.
Er was gedekt voor 13 man,
2 Fransen,2 Duitsers,8 Hollanders en 1 Belg, hopelijk geniet ik er van.
Het was een overheerlijk souper, eindelijk eens geen spagetti,
en heel wat anders dan die Franse kost van Guy.
Na het eten kon ik bijna geen pap meer zeggen,
maar voor het slapen gaan probeerde ik toch mijn rugzak al wat op orde te leggen.
Dat zou mij morgenvroeg beslist ten goede komen,
en kon ik met een gerust gevoel in mijn bedje wegdromen.
