Sabato-Domenica-Lunedixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gisterenavond samen met ’t vrouwtje naar een theatervoorstelling geweest in de Gentse Capitole.

“Zaterdag-Zondag-Maandag” was de weinig zeggende titel van het stuk.

De P.R. errond zei des te meer.

"Een hilarisch Italiaans theaterfeest met meer dan 50 artiesten op het podium", volgens hun zeggen een ragout van acteurs..

Gebracht door de nieuwe vzw publiekstoneel onder regie van Dirk Tanghe.

Tot hier de gegevens.

Sta me toe dat ik even nabeschouw.

Eerst praktisch.

Mooie locatie in de Capitole.

Leuke zaal, goede zitplaatsen, prachtig decor, mooie sfeerverlichting.

Tijdens de pauze een vlotte bediening. 
Afstands zaalpersoneel, totaal slechte geluidsversterking, zelfs tot het onverstaanbare toe niettegenstaande er meer dan 15 hangmicro’s op het podium te zien zijn.

Inhoudelijk nu.

Een Italiaanse inleider, de verteller zeg maar, geeft een minutenlange uitleg over wat de toneelfamilie zodra allemaal zal meemaken.

Juist, in het Italiaans !

Geen bal van verstaan, ook de mensen rondom mij niet.

Uitzonderingen niet te na gesproken zoals: buongorno, arrivederci, ciao, salute, bello, fantastica, permesso, finito ……enz.

Maar met deze beperkte woordenschat konden we de vele tussenkomsten van de zogenaamde “aan elkaar prater” niet vatten.

Echt minutenlang orakelde hij.

De téveel acteurs kwamen elk aan hun beurt om zich te profileren.

Allerlei dialecten doorkruisten elkaar. Wat een ministrone !

Geroep en geschreeuw wisselde zich af met fluisterende dialoogjes waarvan we dus geen bal konden verstaan.

Twee Italiaanse families die gedurig ruzie maken met elkaar, oplaaiende passies en venijnige trots…….  voorbeeld nemende aan de twee hoofdrollen die moesten uitmunten in hun stuk gelopen huwelijk.

Don Peppino zou uiteindelijk proberen z’n uitgebluste relatie met Rosa proberen herstellen !

Wat –zo te zien-  blijkbaar gelukt is.

Tot daar.

Meer hoeft voor mij niet.

De acteurs waren mijn inziens goed tot zeer goed in de rol die hun toebedeeld was.

Graag geef ik zelfs een extra pluimpje aan de twee hoofdrollen Martine Geerinckx en Bart Cafmeyer die bij momenten meesterlijk acteerden.

Jammer dat de tedere fasen ons weerhouden werden door de micro’s.

Ook Jacob Beks, Olivier De Smet, Werther Van Der Sarren, Door Van Boeckel en Mitta Van der Maat speelden zich boven de rest van de cast.

Voorwaar, hun bijdrage was af en toe verstaanbaar.

Besluit ?

Net zoals enkele maanden geleden, toen we allen op een verkeerd spoor gezet zijn door de organisatie van een bloemenstoet, die dan uiteindelijk een historische stoet bleek te zijn, zijn we in ons vertrouwen gepakt.

Als men aankondigt dat er een nieuwe groep acteurs spetterend en hilarisch theater zullen brengen, dan verwachten we toch geregeld een lach in de zaal.

Meer zelfs, we verwachten opvolging van Romain De Coninck’s stukken met continue bulderlachen.

Niets van aan.

Met enkele glimlachjes  hebben we het moeten doen.

Na afloop peilden we even bij de rechtstreekse omgeving van onze zitplaats.

Menere, ‘k durf het eigenlijk niet zeggen, maar ’t is het flauwste toneelstuk dat ik in jaren gezien heb, weet m’n buurvrouw te vertellen.

Beaamd door zowat m’n gehele omgeving.

Dit voor 36 € per persoon voegt men eraan toe.

Zijn we nu zo verwend geworden, of té kritisch ?

Weet je wat ?

Ik beloofde die ontevredenen dat ik er in m’n blogje ging over schrijven.

Hierbij dus.

Finito.