Elk zijn gedacht........ dit is het mijne. Niet te nemen of te laten, gewoon er het uwe van denken .....
16-08-2009
BLOGBELLEN
Ja ik weet het. Ik vul m'n blogske niet regelmatig aan. Ik was er destijds nochtans met goede moed aan begonnen. Maar. Na verloop van tijd vraagt een mens zich wel eens af : waarom ? Ja juist, waarom blog ik.
Om m'n gedachten te delen ? Ja, akkoord. Maar met wie ?!
Er komt bij mij ( en waarschijnlijk ook bij vele andere bloggers) géén kat met haar reacties. Dat is natuurlijk niet verplicht, weet ik ook wel. Maar niets is nogal zero hé ?!
Dus.... zet ik nu deze blog een beetje in de wachtzaal. Tot ik opnieuw behoefte heb om in de lege ruimte mijn gedachtjes mee te geven.
NB.: En jij, lieve lezer, die wél nu en dan eens bij mij kwam piepen maar het niet nodig vond te reageren. Géén enkel probleem. Het is het teken dat jij met mij akkoord was nietwaar ?! Enfin, denk ik dan toch maar.
* Enne.... Een goeie vriend of kennis mag me nog altijd bellen hoor. Mijn nummer is hetzelfde gebleven als de vorige keer dat je me belde. Cool hé ?!
Vanaf nu noem ik dat dan BLOG-BELLEN. Een telefoongesprekje dat eigenlijk niet moet, maar dat deugd kan doen. Zo eentje van "Hoe gaat het ermee?",........... zo zonder een concrete vraag zeg maar.
Weet je wat ? Ik begin er nu vast zelf aan. Vriend of kennis a,b, of c : pak maar op, je telefoonbel rinkelt ! Firmin wil blogbellen.
Mooi weer, hier en in het buitenland. We komen immers net thuis van het mooie Kreta, waar de ene vakantiegenoegte na de andere elkaar mocht opvolgen. Jammer dat niet iedereen die kans gegeven wordt.
*
Maar eenmaal thuis opnieuw de realiteit van de dag opgeraapt. M'n krant. Met verbijstering verneem ik het trieste heengaan van heel wat bekenden. Van Miert, Jasmine, Jackson en Farrow. Erg. Even erg voor hun nabestaanden.
*
Ook een rouw-e-mailbericht in m'n box. Een oud-collega is plotseling overleden. Een koude douche overrilt me. Maar Herman toch, steeds zo kwiek, zo sportief. Géén B.V., wél een vriend.
*
Moet dat nu echt zo afgewisseld worden ? Leuke, prettige ervaringen staan regelrecht tegenover onherstelbare miserie.
Om maar met de deur in huis te vallen, géén kwaad woord over carnaval.
Is het nu in Gent of in Aalst, mij om het even.
Als het maar schattig, amusant, komisch, leutig, ondeugend, parodistisch of koddig verloopt.
Voldoende bijvoeglijke naamwoorden om carnaval zinvol in te vullen hé ?!
Maar ja.
Zoals in alles zijn er enkelingen dit het verhaaltje kunnen verknoeien.
De macht van het masker zeg maar.
Op het nieuws zag ik zwijmelende dronken jonge mensen die meenden dat ze uit de bol gingen als ze maar voldoende graden alcohol achter de kiezen hadden.
Een zinnig antwoord dienden we niet te verwachten.
Meer nog, waarom de reporter van dienst hen iets vroeg is mij een raadsel.
We zagen toch genoeg hoe het eraan toeging !
Drie dagen op stap.
Je moet het maar willen, je moet er maar de portemonnee voor hebben.
Zuipen noem ik zoiets.
Goed, elk zijn goesting, das waar.
Maar dat ze dan aub de medeburgers met rust laten en hen niet verplichten om gezellig mee te doen met hen.
Natuurlijk zoals in elk verhaal zijn er anderen.
Die carnaval vieren zoals het hoort.
Ook met leute en ondeugend vertier, maar met mate én met maten !
Die prachtige praalwagens in elkaar staken.
Die de maatschappelijke bezigheden koddig op de korrel namen.
Weet je wat ?
Ajuinen of stroppendragers, amuseer je rustig verder op een manier die men gezond kan noemen.
Opgestaan en tevreden de witte wolkjes zien voorbijglijden.
Zou de winter toch bezig zijn zn koffers aan t pakken ?
Of zie ik maar ochtendbeeldekens.
In alle geval, we kijken er met plezier tegenaan.
Weerom een pensioendag gekregen.
Een dag die we jaren terug moesten aanvragen en ter goedkeuring afwachten.
Nu krijgen we der zoveel in de schoot geworpen.
Hoe we die invullen zien we wel.
Eerst dient het schema afgewerkt te worden nietwaar.
Ontbijten gelijktijdig met krantlezen, met gemak er tussenin een woordje tegen t vrouwtje die ondertussen haar dagspreuk gelezen heeft op de spreukenalmanak.
Samen overlopen we de mogelijke planning van de dag, maar we schrikken ervan niet terug mocht die in de war gebracht worden.
Wie kan er ons nog wat verplichten zeg !
Laat maar komen, de ene minuut na de andere.
We soigneren die wel.
Winkeltje, karweitje, wandelingje, villa politica, potje koken, petekind al dan niet opvangen, . enzoveelmeer wisselen elkaar af op ons gewenst tempo.
Zolang de gezondheid het toelaat gaan wij nu eens bepalen wat er allemaal geprogrammeerd staat zie.
Tijdens de pauze een vlotte bediening. Afstands zaalpersoneel, totaal slechte geluidsversterking, zelfs tot het onverstaanbare toe niettegenstaande er meer dan 15 hangmicros op het podium te zien zijn.
Inhoudelijk nu.
Een Italiaanse inleider, de verteller zeg maar, geeft een minutenlange uitleg over wat de toneelfamilie zodra allemaal zal meemaken.
Juist, in het Italiaans !
Geen bal van verstaan, ook de mensen rondom mij niet.
Uitzonderingen niet te na gesproken zoals: buongorno, arrivederci, ciao, salute, bello, fantastica, permesso, finito enz.
Maar met deze beperkte woordenschat konden we de vele tussenkomsten van de zogenaamde aan elkaar prater niet vatten.
Echt minutenlang orakelde hij.
De téveel acteurs kwamen elk aan hun beurt om zich te profileren.
Allerlei dialecten doorkruisten elkaar. Wat een ministrone !
Geroep en geschreeuw wisselde zich af met fluisterende dialoogjes waarvan we dus geen bal konden verstaan.
Twee Italiaanse families die gedurig ruzie maken met elkaar, oplaaiende passies en venijnige trots . voorbeeld nemende aan de twee hoofdrollen die moesten uitmunten in hun stuk gelopen huwelijk.
Don Peppino zou uiteindelijk proberen zn uitgebluste relatie met Rosa proberen herstellen !
Wat zo te zien-blijkbaar gelukt is.
Tot daar.
Meer hoeft voor mij niet.
De acteurs waren mijn inziens goed tot zeer goed in de rol die hun toebedeeld was.
Graag geef ik zelfs een extra pluimpje aan de twee hoofdrollen Martine Geerinckx en Bart Cafmeyer die bij momenten meesterlijk acteerden.
Jammer dat de tedere fasen ons weerhouden werden door de micros.
Ook Jacob Beks, Olivier De Smet, Werther Van Der Sarren, Door Van Boeckel en Mitta Van der Maat speelden zich boven de rest van de cast.
Voorwaar, hun bijdrage was af en toe verstaanbaar.
Besluit ?
Net zoals enkele maanden geleden, toen we allen op een verkeerd spoor gezet zijn door de organisatie van een bloemenstoet, die dan uiteindelijk een historische stoet bleek te zijn, zijn we in ons vertrouwen gepakt.
Als men aankondigt dat er een nieuwe groep acteurs spetterend en hilarisch theater zullen brengen, dan verwachten we toch geregeld een lach in de zaal.
Meer zelfs, we verwachten opvolging van Romain De Conincks stukken met continue bulderlachen.
Niets van aan.
Met enkele glimlachjeshebben we het moeten doen.
Na afloop peilden we even bij de rechtstreekse omgeving van onze zitplaats.
Menere, k durf het eigenlijk niet zeggen, maar t is het flauwste toneelstuk dat ik in jaren gezien heb, weet mn buurvrouw te vertellen.
Beaamd door zowat mn gehele omgeving.
Dit voor 36 per persoon voegt men eraan toe.
Zijn we nu zo verwend geworden, of té kritisch ?
Weet je wat ?
Ik beloofde die ontevredenen dat ik er in mn blogje ging over schrijven.
Ja zeg, hoe doe je zoiets. Niets speciaals bedoelen we hé ?!
Gewoon de dag plukken zoals hij komt.
Voldoende variatie in de invulling en die dag is zo voorbij.
Ontbijten met vrouwlief, krant lezen, mails aanpakken en een muziekceedeetje branden.
Trouwens mn hobby.
Middageten (jaja, zo vlug gaat het !), wandelingje naar de Lidl, even rondneuzen terwijl mn ega inkoopt om nadien op t pleintje een koffieke mee te pikken.
De kinderen even een handje toesteken aan hun chauffage-probleem en het avondmaal mag gestart worden.
Blokken verwacht ons getrouw om dan te vervolgen met nieuws, terzake en een of ander voorkeurprogramma van mn vrouw of van mij.
De laatste show of de slimste mens mag onze dag rondmaken.
Een dag die volgens ons beitjes véél te snel verloopt !
Maar toch zijn we dankbaar.
Omdat ons geen enkel probleem bezig houdt die onze uren en dagen dubbellang zouden maken !
Wat mogen we nu zoal verwachten, privé zowel wereldwijd.
Zo te zien zal de korf wel gevarieerd zijn.
Israël en Palestina bvb.
Lijkt me daar geen goede start.
Zouden de gewone burgers van beide partijen elkaar ook geen gelukkig nieuwjaar wensen ?
Hopelijk toch.
Maar ja, zij hebben niet te beslissen over hun lot.
Dat doen de heersers wel in hun plaats.
Zij zullen wel netjes in een of andere bunker zitten waar ze bepalen op welke plaats, zelfs school of ziekenhuis, er een raket mag afgevuurd worden.
Wie er in dit geschil gelijk heeft wil ik hier niet beoordelen.
Juist aankaarten dat de gewone mensen er misschien liever géén raketten over hun hoofden zien vliegen.
Dat zij ook dromen van een jaar waarin de fouten die in de geschiedenis gemaakt zijn zo geen blijvende gevolgen hebben op hun vele familiale generaties.
Palestijn of Jood, blank of zwart, Vlaming of Waal,mogen we allen onszelfzijn in de komende jaren ?
Politiekers, maak daar maar eens werk van in 2009.
Om het dan te hebben over Karel De Gucht en zijn voorkennis.
Of moet ik het noemen de bazigheid van zijn vrouwlief Mireille ?
Neen dus.
Karel De Gucht zou op de dag van onderhandelingen over wat te doen met Fortis, zijn vrouw ingelicht hebben om hun eigen aandelen maar te verkopen omdat ze daags nadien van 5 naar 1 zouden zakken.
Zou.
Politiek ruikt dat als bloed.
Karel aan de galg !
Proces.
*
Maar lieve lezer, nu eens serieus.
Mocht ik in Karel zn plaats zijn en mijn hebben en houwen wordt binnen de 24u bijna tot nul herleidt, dan twijfel ik eraan of ik zo heiliger dan de Paus zou kunnen zijn om wetens willens mn spaarpotje in rook te laten zien opgaan.
Maar.
Neen, een minister mag dat niet doen.
*
Blijft dan nog de vraag of die vele honderden anderen die er voor zorgden dat het één potje nat was in onze Fortisbank, of zij geen informatie doorgegeven hebben aan een of ander.
Of ze misschien zelf niet enkele uren voordien hun aandeeltjes doorgesluist hebben naar andere oorden ?
Mag daar wél een reukje aan zijn ?
Politiek minder interessant.
Media minder geil.
*
Moraal ?
Zij die al overdreven véél hebben en het dan nog casinogewijs trachten te laten opbrengen, hebben toch zo graag dat in deze de aandacht gevestigd wordt op politiekers.
Dan blijven ze zelf buiten schot en buiten de aandacht nietwaar ?!
Het zal waarschijnlijk aan mij liggen, maar ik begrijp van gans die crashende beurzenhistorie niet zoveel.
Onze federale regering moest een maand geleden 5 miljard euro ophoesten om haar begroting in evenwicht te kunnen krijgen en zou daarvoor heel wat besparende maatregelen treffen.
De bankcrisis steekt haar kop op en ineens is daarvoor meer dan 17 miljard gevonden !
Ik begrijp het niet.
Meer nog, op de voorpagina van HLN lees ik dat een klant ongerust is over zn 300.000 geplaatst bij zijn bank.
Pardon ?
300.000 of ter herinnering 12 miljoen oude frankjes staan van meneer op de bank en hij maakt zich zorgen hoe veilig die daar nog wel staan.
Voor hem wel een probleem, maar denkt hij ook aan die vele andere mensen ?
*
Hoeveel procent van onze medemensen hebben een klein spaarpotje ?
En met klein bedoel ik echt klein hoor, véél minder dan 100.000 BEF (2500) of zelfs in het geheel niets.
Die mensen moeten niet wakker liggen van wat de financiële wereld aan het uitsteken is.
Alhoewel.
Zij moeten dagelijks rondkomen met hun inkomen dat niet meer reëel de leefindex volgt !
Al die grote dalende getallenreeksen gaan boven hun petje maar raakt hen gewoon in hun rechtstreekse portemonnee.
Spaargeld beschermd tot 100.000 is een goede zaak voor wie dat heeft, maar de modale gezinnen ?
Die zijn blij dat ze alle verplichtingen kunnen nakomen en dat ze hun gezin kunnen onderhouden.
Huur of afbetaling, energie, voeding, school, mobiliteit, ontspanning, gezondheid,enz. zijn rubriekjes waarop de gewone man echt dient te knabbelen wil hij nog rondkomen.
Dat houdt hen bezig.
Neen, niet de eventuele terugval van het spaarboekje want dat bezitten de meesten niet !
En speculeren dat de prijzen binnenkort wel zullen dalen moeten ze ook niet doen.
Neen, laat dat maar aan de speculanten over die gokten, verloren en bijgepast kregen van de zuurverdiende belastingcentjes.
Alle ontevredenen ....... verenig u ! -Alhoewel .... -
Oei, oei, is het al zolang geleden ?
Dat ik mn blogje eens ververste.
Een baby was allang naar het syndicaat geweest !
Gelukkig redde een schoonbroer me voor verdere afgang.
*
Syndicaat, ja ik moet er even aan denken.
Zij die er dus voor zorgden dat ten bate van enkele honderden (misschien zelfs hier en daar terecht !) er duizenden hun vakantie zagen vergallen door bagageproblemen ( en dit is totaal onterecht !).
*
Kom kom Firmin, je niet opjagen, er zijn slechtere feiten mogelijk.
Niet opjagen ?
Tot dat ge zelf eens in een situatie terecht komt waarin en waaraan je écht totaal niets kunt doen en toch bravekens gegijzeld wordt.
Dedju toch mensen, pest nu eens aub elkaar niet maar pak jullie bazen, de poenscheppers bij hun ballen.
Hoe ?
Das nu eens niet moeilijk zie en even efficiënt als jullie stakings-aanslag op het voetvolk.
Laat gewoon de oversten die buiten mate ongeoorloofde regelingen treffen met hun personeel en niet meer vatbaar zijn voor rede, het voelen in hun portemonnee !
*
Neem ik de bagageafhandeling eens opnieuw als voorbeeld ?
Als een vlucht normaal zou behandelt moeten worden met vijf, in plaats van de nu toegewezen drie bevrachters en alle redelijke voorstellen zijn door hogerhand afgewezen, dan zou ikéén op de twee vluchten vlot en normaal laten inschepen én bevrachten, maar met een ploeg van 5 of 6 man.
Dit vliegtuig zou eventueel nog stipter en vol met goed gezinde mensen kunnen vertrekken.
Dus, nu reeds 50 procent tevredenen !
De overige helft zou uiteraard een wachttijd krijgen van bvb één of twee uur inschepingstijd.
Ook niet plezant maar . ze vertrekken en dat is het bijzonderste !
Geef hen ook voldoende informatie over dit initiatief en vraag om begrip.
Op termijn kan het niet anders of er kunnen minder vliegtuigen vertrekken en zit men aldus in de zakken van de beheerders.
*
Samengevat, soigneer extra die mensen die eigenlijk je broodheer zijn en pak diegenen aan die oorzaak zijn van het onredelijk conflict !
*
Vervang dus bij ongenoegen en onredelijkheid de staking door:
Openbaar vervoer ?Gratis tickets.
Vrachtwagens ?Blokkeer de ingang van de zaken die verantwoordelijk zijn voor de malaise.
Politie ?Weiger boetes uit te schrijven.
Grootwarenhuizen ?Open méér kassas en behandel klantvriendelijker.
Rust- en ziekenhuizen ? Laat de bewoners-zieken de media oproepen. Vertel ondoenlijke situaties.
Te weinig schlagers op de radio ? Kies massaal voor een andere zender.
Enzovoort zeker ?
*
In 2008 moeten syndicaten dus eigenlijk maar eens inzien dat er andere methoden kunnen gevonden worden om rechtmatige eisen kracht bij te zetten.
Het verleden heeft zijn diensten bewezen en stakingen hebben heel wat rechten bezorgd, die anders nooit verworven zouden geweest zijn, gelukkig maar.
Maar nu kan men toch creatiever omgaan met methoden om een en ander kracht bij te zetten.
Of zou die stakende bagageafhandelaargraag op een door vrachtwagens geblokkeerde snelweg staan misschien ?
Vervroegde én verlengde schoolvakantie uit den boze ?
Men maakt in de media nogal veel heibel omtrent het al of niet nuttig aanwezig zijn van de leerlingen op de laatste dagen van het schooljaar.
De politiek hinkt er achteraan om dus ook wat media-aandacht mee te pikken.
Dit dossier zie ik als oud-technisch leraar zo al een jaar of twintig jaarlijks terugkeren.
Maar wat is het probleem eigenlijk ?
We hebben het wel degelijk over de groep leerlingen vanaf het middelbaar of technisch, minimum 12 jaar dus.
De examens zijn gedaan zowat rond 20 juni.
Die copijen moeten verbeterd worden, gerapporteerd én geëvalueerd.
Een deliberatie moet nadien in een beoordeling van een groter lerarenteam uitsluitsel brengen.
Dit systeem verloopt aldus al tientallen jaren.
Juist, de laatste schoolweek is er dus minder of helemaal géén lesweek.
Een leerkracht kan moeilijk op meerdere plaatsen tegelijk zijn nietwaar.
Bezighouden door administratief personeel lijkt me ook geen optie.
Een leerlingengroep die uitgeblust is uitziend naar vakantie, is nog moeilijk te motiveren.
Die jongeren willen zo vlug mogelijk hun vrije tijd zien starten.
Mogen zij dus een week vroeger dan normaal voorzien op vakantie ?
Neen, dat hoeft niet.
Maar onnuttig en oninteressant aanwezig zijn op school hoeft voor mij ook niet.
Wat kan er dus als alternatief aangeboden worden, beseffende dat de leerkrachten fulltime nodig zijn bij andere afsluitende pedagogische bezigheden ?
Laat bvb de leerlingen die week allerlei activiteiten invullen die moeilijk of niet te doen zijn tijdens het schooljaar.
·Bedrijven bezoeken.
·Sportclubs bezoeken.
·Rusthuizen en ziekenhuizen bezoeken.
·Een handje helpen bij een of andere plaatselijke opruimactie.
·De eigen school opruimen.
·Enz.
Natuurlijk mits duidelijke afspraken betreffende verantwoordelijkheid , ongevallenverzekering en dies meer.
Want uiteraard zou dit enkel aangeboden worden aan de geïnteresseerde leerlingen en de begeleiding zou eerder bestaan uit vreemde mensen die verbonden zijn aan het aangeboden initiatief.
Leerlingen die het schooljaar liefst zo vlug mogelijk voorbij zien, en dus aan geen enkel naschools initiatief zouden deelnemen, zou men best gerust laten.
Die ongemotiveerde groep zal er altijd wel zijn. ( ook tijdens het schooljaar !).
Stimulie tijdens het schooljaar zou die groep zo klein mogelijk moeten kunnen maken.
Voila zie, dit was een ideetje zomaar los voor de vuist.
Einde maart reageerde ik op een krantenartikel, ter attentie van onze Gentse beleidsmensen die erop uit waren hun inwoners méér communicatiemogelijkheden aan te bieden.
Alle voorstellen waren welkom, waarom zou ik dus eens geen bijdrage geven dacht ik zomaar.
Hierbij mag je gerust meelezen wat ik schreef.
En ja, ik kreeg daags nadien mail terug van mn burgemeester in hoogsteigen persoon.
Hij dankte, vond het een goed voorstel dat zeker verder zou onderzocht worden.
Even zien wat jullie ervan vinden ?
++++++++++++++++++++++++++++++
Geachte heer burgemeester, geachte heer Claude Beernaert,
In Het Laatste Nieuws van 22-03-08 las ik dat inwoners van Gent tips mogen geven voorde beleidsnota communicatie en inspraak.
Een prachtig initiatief, ongeacht van of voorwelke politieke partij men is.
Men wil zoveel mogelijk laagdrempelig contact hebben met de bewonersorganisaties . en dus zn inwoners.
Een voorstel:
Gebaseerd op het appartementengebruik van conciërge en syndicus, laat in ELKE straat van Gent zich iemand als afgevaardigde van die straat aanstellen.
Bij meerdere kandidaten wordt in die straat naamloos gestemd.
Elke afgevaardigde zou voorvijfjaar verkozen worden, en na verloop opnieuw verkiesbaar zijn.
Toch niet teveel officiële papieren, vlotte doorgave enz.. moet mogelijk blijven.
Het naamloos stemmen zou gebeuren via een gewone naamaankruising.
Even onderzoeken hoe fraude kan voorkomen worden .. maar ik denk dat in de meeste gevallen men blij zou zijn mocht er zich één iemand verantwoordelijk willen stellen voor zn straatcommunicatie- én werking.
Taak van die straatafgevaardigde is ALLE activiteiten, gebeurtenissen, wrevels, wensen, .enz. die zich voordoen te bundelen via die persoon, in het besef dat die alles doorgeeft aan één dienst in Gent, die dan zou instaan voor verdere verdeling en afhandeling.
Géén vergoeding zou daarvoor moeten gegeven worden, juist de wetenschap dat daadwerkelijk aan mini-straatprobleempjes of wensen écht voldaan wordt, of toch tenminste gerapporteerd en onderzocht wordt.
Uiteraard zou die straatverantwoordelijke een return van de Gentse diensten moeten krijgen, zodat die in staat is zn straat in te lichten.
( zal meestal tegenwoordig per e-mail zijn, maar kan ook via persoonlijk contact, wat vermenselijking van het straatgebeuren in de hand zou kunnen werken.)
Eéns in het jaar een halve dag die verantwoordelijken in de bloemetjes zetten met een glaasje .. en tevens dit moment gebruiken om die deelgroep te informeren over mogelijkheden die de straatwerking bevorderen door initiatieven die aangeslagen zijn in het daglicht te brengen zou bedruipend kunnen werken bij de andere.
Eindigen doe ik door de theorie om te zetten in praktijk, en me dus kandidaat te stellen als tussenpersoon van mn straat, om het reilen en zeilen op een menselijke manier aan te pakken en waar nodig, te communiceren met de Gentse stadsdiensten.
Zo zijn er in mn straat een 60-tal huizen, die allemaal wel een verhaal te vertellen zullen hebben naar mijn gedacht.
Even concreet ?
*Er is enkele maanden geleden een nieuwe inwoner gekomen, hoe kan hij in contact komen met de overige straatbewoners ?
*Er is vorige week een man van 87in de spoed opgenomen, niemand is daarvan op de hoogte.Het huis is nu bewoond door zn85-jarige vrouw, die zeer moeilijk te been is.
*Een riooldeksel ligt zeer gevaarlijk te doorroesten.Wie moet dit melden aan wie ?
*In onze straat staan er al jaren tijdens de herfst géén bladerenopvangkooien (wél in de aanpalende straten).
Hoe moeten wij die aanvragen voor onze straat ?
*Enkele geburen spraken me al aan om eens in het jaar mee te doen aan de 11juli straatcampagne bvb barbecue, rommelmarkt enz..
Wie kan daarvoor aangesproken worden ?
*Vorige winter kon een auto niet starten.Een buur hielp eventjes via startkabels.
*In onze straat wonen geen allochtonen, maar mocht dat het geval zijn in de toekomst, via de straatverantwoordelijke zouden zij vlotter kunnen inburgeren naar mijn gedacht.
*Onze straat is nogal bewoond door veel gepensioneerden.( ook veel alleenstaande vrouwen).
Hobbys aan elkaar bekend maken ?
Wie kan/wil een miniklusje (gratis) uitvoeren bij een buur ?
Zelfs een eenvoudig interesse bezoekje kan wonderen doen.
*Enz
Nu nog een vlotte naam bedenken wat dacht je van straatbuddy-en massaal communiceren onder alle Gentenaren en hun straten en wedden dat er massale communicatie op gang kan gebracht worden ?
Als er maar geen enkel politiek luchtje aan verbonden zit, maar in het belang van alle Gentenaars, zoals jullie bedoelen in jullie beleidsnota.
Met hoogachting,
++++++++++++++
Ziezo, dat was dus mn bijdrage tav eventuele Gentse inspraak.
Beste bloglezer, alvast bedankt om nu en dan eens op mijn blog te komen piepen, maar laat eens weten aub wat jouw gedacht is over mijn voorstel van straatbuddy.
M'n vrouwtje en ik maakten even een heuglijke verrassing mee....waarover zij eens wou verhalen in mijn blogje. Dus Cécileke, aan jou het woord !
Een dag met een emotionele injectie hebben we dinsdag 4 maart mogen beleven.
Vooreerst wil ik duidelijk maken dat het onze 41ste huwelijksverjaardag was!
Dus ontspanning en eventjes vieren geblazen !
Goed, de dag begon met gezellig ontbijten, kaarslicht en nostalgische gesprekjes.
Toen kwam de eerste verrassing, een ritje naar Oostende, zeker niet gepland maar gretig meegenomen.
Volgt een mooie strandwandeling ter plekke, met de haren in de wind en gepaste knuffels onderweg.
Keuze van het restaurant liet ik over aan mn ventje.
Vlug gevonden .en we stapten met veel glamour binnen en aan het venster plaatsgenomen om te genieten van de eindeloze zee, wachtend op een aperitief.
Vlotte bediening en we zeiden terloops de garçon dat we onze huwelijksverjaardag vierden. O.K.
Uiteraard zaten we daar niet alleen en genoten we met volle teugen.
Toen plots een dame uit het restaurant aan de tafel ons kwam feliciteren en het uniek vond dat na 41 jaar dit nog vierden.
Daarom wil ik jullie trakteren met een aperitief.
Amaai, dat was gezond schrikken en hebben het met veel genoegen aanvaard.
We hebben met een warm hart onze huwelijksverjaardag verder gevierd en trots dat er nog medeleven is in een ander zijn geluk, ziende dat de persoon in kwestie, geconfronteerd was met een man in een rolstoel als parkinson patiënt !
Chapeau, voor zon attentie, om nooit te vergeten.
Dus dit was wel een speciale injectie van de dag.
We zeggen dankbaar je moet het maar meemaken. Cécile Van Hoecke
Natuurlijk ben jij net als ik in de war met de huidige politieke toestand.
Meer nog.
Ze kunnen er ginds in de Wetstraat zélf niet meer aan uit.
En toch moeten we verder, ons verdeelde landje moetbestuurd worden !
Dus, op met de beentjes, eventueel de lat onderdoor.
Als in ieder normaal gezin zeker, een beetje geven en een beetje nemen ?
Maar dat men indertijd toegelaten heeft kartels te mogen vormen, gaat mn petje te boven.
SPa en Spirit;CD&V én NVA,en ander samengaansel(ook bij onze Waalse medebroeders zijn zulke coalities gevormd) die zijn er uitsluitend aangegaan om stemmenmacht te verwerven, niet meer of niet minder.
Dat de programmas raakpunten hebben dat zal wel , meer nog, naar mijn gedacht heeft iedere politieke partij wel een en ander in hun ideeëngoed wat raakpunten heeft men een andere partij.
Maar een kartel ?
Je ziet wat er van komt als de kat op de koord komt.
De zogenaamde minimale verschillen onderling in een kartel, kunnen blijkbaar ineens zo groot worden dat de kiezersstem geen belang meer heeft maar wel het resultaat dat ze afzonderling kunnen binnenhalen.
Macht .én postjes, daar ist om te doen.
Ongeacht het kleur, ongeacht de strekking.
Waarom zouden ze anders complotten vormen om voor de verkiezingen de mensen wijs te maken dat ze staan voor dit of dat, terwijl men goed weet dat men afzonderlijk het niet kan waar maken.
Meer nog, dat er misschien geen of te weinig verkozenen zouden kunnen zijn.
Laat ons eerlijk zijn, wij zijn allemaal te braafkens om op momenten dat we kunnen ons te laten horen en kritisch te zijn.
Dan moeten we alle artiesten van de wetstraat durven vragen waar ze voor staan . en waarvoor we hen later mogen op afrekenen.
Dan is het moment om te vragen aan élke partij afzonderlijk wat hun breekpunten zijn !
Kartels, das een lachertje waar we allemaal ingelopen zijn en die mini-partijtjes zelfs een ministerpost kunnen opleveren, ongeacht de povere stemmetjes die ze binnenhaalden.
Maar ja , één grote én een kleine, kan net het beetje verschil maken dan één grote alleen nietwaar ?!
Neen, voor mij moesten ze onmiddellijk alle kartelvorming verbieden en zich strikt houden aan de minimumdrempel die elke partij afzonderlijk verplicht is te halen.
Te weinig stemmen om te wegen op een beleid ?
Weet je wat, maak je partij zwaarder door inhoud zodat daar meer stemmen uit voortkomen.
Kwartel, kwartel, kwartel, .voor mij ben jij één grote kwakkél !
Goed om afgeschaft te worden.
Door wie ?
Ja juist, zij die op de takken zitten van de boom zullen hun eigen tak wel niet doorzagen zeker ?!
