nu de avond valt & ook de herfst
keer ik van verre toppen
gehavend & geschroeid
langs wegen die erosie baande
onwennig 1 vreemde
naar het grijs bevolkte dal
1 outcast
nauwelijks geduld
door de volgevreten kudde
zich verdringend om de trog
omdat ik bedreigend anders ben

er is geen glans meer in mijn ogen
mijn laatste traan is ginds gedroogd
tot 1 kristal van bitterheid
toen rimpelige dijen
openend smeekten om mijn zaad
& dorstgekloven lippen
via vertaling prevelden
dat in deze hel
inguezzam
de stervende 2 maal eten krijgt
als ze zwanger is

ik heb mijn laatste film verschoten
op krachteloze babylipjes
& leeggeschroeide borstenflarden
op toeareg die zwijgend sterven
omdat het de wil van Allah is
die naar verluidt
ook goedertieren is
mijn woordmes heb ik botgekerfd
op de eeltlaag van he westen

plant 1 palmboom
op mijn graf
diep in de sahara
stuur 1 traan elk jaar
& laat targui kinderen
van de dadels eten

                                fjet