lichtjaren vèr
van de blacklight borsten
die uitroeptepelend
surfen op hysterische orgasmetoppen
balsemt
in diezelfde uren van de nacht
achter wit gesteven wit
mateloos en onbegrensd
onbenoemde tederheid

toen ik dicht bij jou was
wilde ik dichter worden
maar dat vond jij dan weer iets te dicht

ik heb voetgebald en pingepongd
volksgedanst en koorgezongd
ik heb wijsbegeerd
en muggezift
rotgezooid
en kwakgezalfd
kokgereld
en kokbestoofd
du sollst aber nicht vergessen
jetzt bin ich ganz verschlessen

acht jaar later
kwam de kater
de wederzijdse ergernis
dat de ànder
bedreigend anders is

volgens de fabel
kwam er bij de toren van babel
een serieuze kink in de kabel

ik denk
dus
ik ben

op werkdagen
van 1400 tot 1600 uur

misschien heb ik de charme van een buffel
maar zoals een varken naar een truffel
snuffel
ik naar een knuffel

o fee
o lieve fee
o mooie fee
o zachte fee
o
mijn
 tro
fee

het is hier maar niks
aan de oever van de Styx
hoe kan ik ooit aan de overkant geraken
als veerman Cheiroon door blijft staken

als
jouw weergaloze borsten
op je rug zouden staan
dan zou ik
vaker
en dieper
in je ogen kijken
en verdrinken

sien
ik wil je appels
sien

haha
pel
sien

hap
els
in
haar
appelsien


appelle
sine

zelfs in een éénmans optocht
loop je nog achter een idee aan

het tempo
waaraan de ijsbergen smelten
is
ijzingwekkend

individualisten aller landen
verenigt u
samen
in blok als één man
opkomen voor de eigen mening

met de gps in de hand
rij ik door het ganse land
(150 euro)

*

stinkende heelmeesters
maken zachte wonden

*

wie zijn roede liefheeft
spaart het kind niet

*

één lente
maakt de zwaluw niet

*

beter tien levende vogels in de lucht
dan één dode in de hand

*

waar zijn kaars en bril
als ik iets lezen wil

*

beter een verre vriend
dan een vervelende buur

*

roest
rust niet

*

eerlijk duurt het langst
om rijk te worden

*

het slipje
is nader dan de rok

*


ik weet nu waar de klepel hangt
maar ik hoor geen klok meer luiden

o
zo
o
zon
o
ozon
o
o z o n o d i g
o
o z o n o z e l
o
mikron
o
mega

de tweede huid voorbij
heeft de rups het kokon doorbroken
om oogverblindend kwetsbaar
met huiverende antennes
maar trots gespreide vleugels
atalant te zijn

ragfijn spinnen
naakte zielen
op het puin van luchtkastelen
heel broos
een hangbug

wie hoort nog
achter de hysterische discodecibels
het zwijgend krijsen
om 1 beetje tederheid

in het betonnen woud
van grauwe woonkazernes
worden groen én mensjes platgedrukt
tot bits en bites
in anonieme statistieken

lachend liegen monden
nevels om zich heen
tot elke mens 1 rambo wordt
gewurgd door het masker
van gestolde tranen

onder het eelt
van nooit geheelde wonden
bloeden de scherven

onherstelbaar
de kerstboomballendroom

vroeger moest het allemaal zo nodig
nu ben ik overbodig
en ik vind dat toch maar klotig