o
zo
o
zon
o
ozon
o
o z o n o d i g
o
o z o n o z e l
o
mikron
o
mega

de tweede huid voorbij
heeft de rups het kokon doorbroken
om oogverblindend kwetsbaar
met huiverende antennes
maar trots gespreide vleugels
atalant te zijn

ragfijn spinnen
naakte zielen
op het puin van luchtkastelen
heel broos
een hangbug

wie hoort nog
achter de hysterische discodecibels
het zwijgend krijsen
om 1 beetje tederheid

in het betonnen woud
van grauwe woonkazernes
worden groen én mensjes platgedrukt
tot bits en bites
in anonieme statistieken

lachend liegen monden
nevels om zich heen
tot elke mens 1 rambo wordt
gewurgd door het masker
van gestolde tranen

onder het eelt
van nooit geheelde wonden
bloeden de scherven

onherstelbaar
de kerstboomballendroom

vroeger moest het allemaal zo nodig
nu ben ik overbodig
en ik vind dat toch maar klotig

zoals een varken naar een truffel
en saïdjah naar zijn buffel
snuffel
ik naar een knuffel

piston
pis ton
bom
bardon
de gaston
won ooit de marathon
nu staat de zon
op zijn gazon
en gaston
op zijn balkon
ziet dat het gras te hoog is
maar dat het niet helemaal droog is
en in gedachten
besluit hij nog wat te wachten

als ik mijn ogen open
tot mijn spijt
is de wereld er nog altijd

hoe lang
hang
ik nog aan die zuurstofslang
wachtend op de enkele reis
naar het paradijs
of voor mijn part
naar een gat groot en zwart
eviva banana
nirwana

zoals in oude gezangen
is het Barbertje die moet hangen
hij heeft immers altijd de boter gefret
en zijn hoofd wordt nog steeds op tafel gezet
want als HIJ het echtelijk dak verlaat
is hij vanzelfsprekend de onverlaat
want hoe je het ook bekeek:
hij liet die sukkel in de steek
gaat ZIJ evenwel aan de haal
dan gelooft iedereen HAAR verhaal
en dan wordt zwart op wit bewezen:
met die schoft viel niet te leven
of... wat haar als feministe griefde:
omdat hij haar wurgde met zijn liefde

het interesseert mij feitelijk geen reet
dat ik nu nog iets vergeet
ik maak me niet langer zorgen
want alles wordt netjes opgeborgen
en keurig ordelijk weggezet
door mijn sekretaresse Tine Ternet

ik heb mijn laatste film verschoten
op krachteloze babylipjes
& leeggeschroeide borstenflarden
op toeareg die zwijgend sterven
omdat het de wil van Allah is
die naar verluidt
ook goedertieren is
mijn woordmes heb ik botgekerfd
op de eeltlaag van het westen

plant 1 palmboom
op mijn graf
diep in de sahara
stuur 1 traan elk jaar
& laat targui kinderen
van de dadels eten

onder de inkwizitie van spanje
kozen velen van ons voor Oranje
Egmont en Hoorn onthoofd
velen van alles beroofd
en toen er hier niets dan honger was
trokken wij massaal over de Grote Plas
of naar de mijnen in de walen
om er een hongerloon te halen
Vlaanderen zond steeds zijn verdrukte zonen uit
op zoek naar vrijheid of een duit

den belzjiek noemde mij een zwarte beest
en dat is iets wat nooit geneest
ik heb in de strijd de vlag gezwaaid
maar nu zijn de rollen omgedraaid
nu schaam ik mij voor het eerst
voor het rassisme dat hier heerst
want jij was nooit in de Sahel
awel, ik wél




opgedragen aan
 allen die Vlaanderen brachten
waar het nu staat

de krizis wordt pas opgelost
als heel de aarde is ontbost
en elke robot drie auto's heeft
terwijl er verder geen kat meer leeft
omdat de laatste mens met een laatste zucht
krepeerde bij gebrek aan lucht

"mensen noem elkaar geen mietje
want eens zingen we allemaal
't is altijd hetzelfde liedje:
't is de schuld van 't kapitaal"

(de kursieve tekst is van... Leen Jongewaard)

als ook de voorlaatste is gegaan
vraagt hij zich af
wie er aan zijn graf
nog met de vlag zal staan

hier en daar ploegt de boer nog voort
als voorlaatste van zijn soort
tot ook zijn vonnis valt
dan komt hier nog wat méér asfalt
ten goede of ten kwade
voor weer zo'n autostrade

reeds als kind
was ik een boezemvriend
en ik voel het aan den lijve
dat zal altijd wel zo blijven
want ijdel blijf ik naar de jouwe verlangen
al zullen die nu ook al wel wat hangen

wie mij niet leest
weet niet wat hij mist
ik blijf dan een geest
een schim in de mist

maar ik word dan vast niet verkeerd
geïnterpreteerd

pijnlijk hoe onverminderd
in elke zenuw nog zindert
de echo hoe het voelde
toen ik door haar haren woelde
en zij van elke zoen genoot
voor zij me buitensloot

de scheiding van yin en yang
pijnlijk levenslang

hij was verliefd en zij was blond
hij keek haar aan met open mond
toen liep het een beetje uit de hand
want hij noemde haar zijn... Miss Verstand

zij siste
dat ze dat verstand niet miste

en na een romance van twee weken
hield hij het voor bekeken

vrouwen vertrouwen
lief naief
echt oprecht
altijd tot de dood ons scheidt
dan van zwoel naar koel
blabla blabla
tralala hopsasa
woehaha
etcetera


(mutatis mutandis)