zilverwit seint de sikkel
op statig zwart
afgemeten 1 glimlach
die dapper
je paniek verbijt
maar niet de felle vonk verhult
die gloeide in je ogen
toen ik zag hoe naakt je was
in europese kleren
vol heimwee naar de sluier nu
buiten de vertrouwde gouden kooi

de vermoeide genen
van slaafse odalisken
besneden en verkracht
ontwaken frustrerend traag
tot onverhoeds
door dat masker breekt
een hels orkaan
het bruisend bloed van attila

je wilde droom
om kromzwaard trekkend
je hartslag sneller en luider dan
de oorverdovend roffelende hoeven van
hitsige steppenpaarden
door nachtelijke straten beuken
schatererend
bange brave burgers wekkend
achter huiverende gordijnen
zegedronken ketens breken
de flarden van je sluier
bloedbesmeurd
met daverende borsten
uitzinnig wild
de triomfkreet krijsen
in 1 eeuwen onderdrukt orgasme