|
Daar staat ze aan de oever
van de rivier, op blote voeten
haar donkere haar
wappert bij elke windvlaag
voor haar gezicht, warrig
haar ogen vangen
de door de gouden zon schitterende
waterrimpelingen
onder haar tenen kiezelstenen
ze had moed nodig
gehad, om daar te komen
ze was altijd bang geweest
om aan de oever te gaan staan
bang om haar evenwicht
te verliezen, bang om te verdrinken
wurgend was die angst
.
maar nu heeft ze overwonnen
hervonden evenwicht
vol vertrouwen
glimlacht ze , kijkt om, over haar schouder
ziet achter zich het wuivende gras
dat troostend schittert vol van
margrieten en wilde valeriaan
liefde
..liefde
het overrompelt haar hart
|
