DROMEN OP HET STRAND

Het witte zand, het blauwe zwerk
Ben heel alleen en ik bemerk
't Is zondagsstil, zelfs vogels zijn in rust
Geen briesje wind, de hitte dooft de lust

Het strand ligt er nu roerloos bij
Met hokjes in een lange rij
Daarvoor de parasols in kleuren
Hangen terneer alsof ze treuren

En geen geluid verstoort de sfeer
Slechts golfjes kabb'len heen en weer
De zindering gaat in 't blauw verloren
Ik pluk de dag als nooit tevoren

Vanaf de zee komt er een geur
Van pek en teer en ik bespeur
Daar in de verte, wel tien mijlen
Een schip met opgetuigde zeilen

De duinenrij ligt wit verlaten
Het groene helmgras is in rust
En achter in de stille straten
Is 't leven leeg en uitgeblust

De middag is nu heengegaan
En tijd lijkt even stil te staan
Dan, op de noentijd van de dag
Klinkt uit de verte goedendag

Naar zon die in de zee verdwijnt
Het laatste gouden straaltje schijnt
En boven mij verschijnt de maan
De scheem'ring brengt de dag tot staan

'k Voel 't als een voorrecht dat ik ben
Het was volmaakt en ik beken
Dat ik node deze plek verlaat 
Dit was geluk in het kwadraat.

.................................................