Komend uit donkere diepten
Door de schil van de wereld
Ontspringt het in de bron
Samengevloeid uit alle richtingen
Opgestuwd door een krimpende aarde
Geperst door lagen verleden
Helder en flonk'rend als diamenten
In het omarmende zonlicht
Heftig, woest, kabbelend en stil
Gevend en vergevend
Niets ziend en ontziend
Aangetrokken door de einders
Vervolgt het haar weg
Uitgespreid als tentakels
Met niet te stuiten drang
Stroomt het door beddings en valleien
Almaar verder van de bron
Door seizoenen, licht en duisternis
Alleen de vorst eist oponthoud
Tot de takken van de bomen
Ontdooiend uit hun koude harnas
Hun druppels laten vallen in de beek
Waarna de stroom haar reis hervat
Door oevers begeleid
Naar oorden in de verte
Langs wouden en velden
Al offerend op haar weg
Met omhoog dampende vlagen
Die samengesmolten tot wolken
En myriaden van kristallen
Hun weg vervolgen langs de hemel
Zwanger van de zware last
UItgespuwd, weer opgenomen
In de schoot der aarde
Waarna de reis opnieuw begint.
Reacties op bericht (2)
29-01-2010
bezoekje
Op mijn avondwandeling door blogland bezocht ik nog eens je blog...
'k Was erg benieuwd naar de evolutie... Niet stilvallen, hé...
Veel succes verder en vooral veel inspiratie ! Geniet van het schrijven !
Hartelijk, Folion
Eén klik verwijderd van een poëtisch tuintje...
29-01-2010, 21:09 geschreven door folion
Fijn om je blogje te leren kennen groetjes brigitta
