Ik droomde eens en zie, ik liep aan 't strand bij lage tij. Ik was daar niet alleen, want ook de Heer liep aan mijn zij. Wij liepen samen 't leven door en liepen in 't zand.
Een spoor van stappen, twee aan twee. De Heer liep aan mijn hand. Ik stopte en keek achter mij en zag mijn levensloop. De tijden van geluk en vreugd, van groot verdriet en hoop.
Maar, als ik het spoor goed bekeek, zag ik langs heel de baan, daar waar 't juist 't moeilijkst was, maar één paar stappen staan.
Ik zei toen: Lieve Heer, waarom dan toch? Juist toen ik U nodig had, juist toen ik zelf geen uitkomst zag, op 't zwaarste deel van 't pad.
De Heer keek mij toen vol liefde aan en antwoordde op mijn vragen: Mijn lieve kind, juist toen 't moeilijk was, toen heb ik jou gedragen. (Auteur onbekend.)
|