|
ODE AAN MIJN BAAS
Vandaag was het de viering van het
diamanten huwelijk van mijn vroegere
baas.
De tijd gaat snel, heel snel, gisteren was
hij nog mijn baas en vandaag vieren we
in het rusthuis (waar hij en zijn vrouwtje
sinds een jaar verblijven) zijn 60 jaar
huwelijk.
Als hij mij ziet begint hij te wenen,
het ontroert mij zo dat ik ook tranen voel
prikken in mijn ogen. Ik heb er nooit bij
stilgestaan dat ik eventjes de tijd had
moeten vrijmaken om hem een
bezoek te brengen in het rustoord. Ik had er
geen gedacht van dat hij me zo in zijn hart
droeg.
Eigenlijk was hij de fijnste baas die ik ooit
heb gehad.
Hij was vroeger hoofdveldwachter in ons
zakdoek grote dorp, en het was hij die mij
de kans gaf om bij de toen landelijke politie
te beginnen als politiebediende.
Hij was een strenge maar ook faire en altijd
voor een grapje klaar baas.
Onze samenwerking was picobello, we waren echt op elkaar afgestemd en hebben samen heel wat afgelachen.
Soms botsten onze principes weleens, ik jonge meid had andere gedachten over sommige gerechtelijke tussenkomsten als hij, een wat oudere baas met de door ervaring en ouderdom rijpere gedachtengang.
En als we er niet uitkwamen zei hij altijd –
te te te dat gaat hierzo - en dan wist ik dat ik me erbij neer moest leggen; dan was zijn wil wet.
Hij zag mij als zijn dochter en vond dan ook
dikwijls dat hij me moest beschermen tegen al de ongure types die ons dorp rijk was.
Hij kende iedereen uit zijn dorp, PV’s maakte hij heel zelden; hij was er eentje van praten en soms verhief hij wel eens zijn stem en dan was het menens, meestal hielp dat wel.
Bron: http://emily50.skynetblogs.be/
| 
