Hoe wreed is ons bestaan in een wereld van komen en gaan vol haat en nijd en niet tot wachten bereid om even stil te blijven staan voor één enkel teder gebaar. Al is het even maar een hand op de schouder leggen of een enkel woord zeggen van spijt, dank, berouw één zo'n woordje alleen voor jou. Vaak worden woorden niet uitgesproken contacten voorgoed verbroken dan is het te laat want het is het leven dat jachtig verder gaat.
Mijn vrijheid is niet wijds en groots het uitzicht is slechts kil en doods een steeg, een stoep, een hond, een kind een schaduw die geen rust meer vindt.
Mijn kamer is zo leeg en koud een somber bed van krakend hout een stoel, een tafel zonder kleed een lampje dat het licht vergeet.
Mijn leven dompelt zich in sleur een baan, een wandeling zonder kleur een boek, gedempt door schermerlicht een hart, dat eenmaal is gezwicht.
Mijn wereld brokkelt steeds meer af, de eenzaamheid delft reeds mijn graf de regen treurt, vergeten trouw en ik... ik treur alleen om jou.
Soms heb ik van die dagen, dat mijn hoofd vol zit met vragen. Vragen over bijvoorbeeld waarvoor ik besta voor wie en voor wat is het, dat ik nog verder door dit leven ga. Dan verlang ik naar iemand die dicht bij me staat, en al mijn problemen met mij bepraat. Iemand die van mij houdt en echt om mij geeft. Iemand die ook zijn eigen gevoelens en problemen aan mij prijs geeft. Als ik met zo iemand door het leven zou gaan, dan zouden die dagen vol met vragen, voor mij vanzelf overgaan.
Leer ieder moment van geluk bewust te beleven. Heb het nooit te druk om liefde te krijgen of te geven. Een simpel woord, een handgebaar, een moment van warmte, ze zijn zo kostbaar in dit leven zonder kalmte. Elke seconde zonder zorgen die je al hebt gehad, al was het van vandaag of komt het morgen, neemt niemand je ooit weer af. Hou die momenten vast, zorg dat je ervan geniet. Want met liefde als last, ontwijk je veel verdriet.
Er is alweer een tijd voorbij sinds je afscheid nam van mij toch is het moeilijk me alleen te weten nee, ik kan je niet vergeten soms lig ik nachten lang aan je te denken, ik ben bang en zo ontzettend eenzaam deze wonde heelt te langzaam dan zie ik 's ochtends in de spiegel een wit, vermoeid gelaat van iemand die het huilen nader dan het lachen staat overdag gaat het dan wel weer maar 's avonds doet het zeer dan huilt mijn hart heel zacht en zoek ik weer de weg naar het einde van die lange nacht.
