Om half drie deze namiddag het verlossend telefoontje: Pieter is geland. Het eerste moeilijke moment is al achter de rug; Maar op de luchthaven kan hij Guido niet vinden. Na enkele telefoontjes over en weer besluit Pieter de taxi te nemen; Ik had nog contact met Guido - ik heb z'n ouders gebeld en z'n mobielnummer gevraagd - en hij had ondertussen Pieter al gesproken. Dus alles komt in orde. Vreemd gevoel: Pieter zit aan de andere kant van de wereld en je kan hem amper helpen. Maar zo zal het een gans jaar zijn: zelfstandig worden, zelf initiatieven en beslissingen nemen ... dit was al een goeie test ... Ben benieuwd wat hij na enkele dagen te vertellen zal hebben ...