|
In besprekingen betreffende "Gods liefde", naastenliefde en eigenliefde, zie ik een oproep waar ook steun wordt gevraagd aan het beeld dat al eens verkeerdelijk door ons als mens wordt geïnterpreteerd.
"Volg Gods voorbeeld in alles, zoals een geliefd kind zijn vader nadoet.
Wees vol liefde, net als Christus..."
We wijzen elkaar op Gods goedheid, en leven naar het motto: "behandel uw naasten gelijk u zelve."
Graag wil ik hierin de verduidelijking naar voor brengen, dat God hier meer mee bedoeld dan uw naasten lief te hebben. God geeft hiermee ook eigenliefde aan als een belangrijke aanvulling om Gods liefde te begrijpen.
Want zowaar we anderen behandelen als ons zelve, dienen we ons "zelf" te behandelen, zoals we onze naasten behandelen.
Als we er van uit gaan dat eigenliefde gelijk zou staan aan egoïsme, dan zou het vervullen van "een ander te behandelen als u zelve", een moeilijke opgave worden.
Eigenliefde gaat om aanvaarding van de eigen aanwezigheid en het eigen kunnen. Het gaat om verzorging van eigen bestaan en in de betekenis van Gods liefde zorg te dragen voor geest en lichaam, die als tempel voor God dient.
De uitspraak: "Om lief te hebben, is jezelf liefhebben een belangrijke basis.", is niet ontstaan met het oog op egoïsme.
Egoïsme kent een duidelijk verschil tegenover eigenliefde.
In het dwangmatig vervullen van verlangens en behoeften, zien we egoïsme, maar laat ons niet verward zijn door er van uit te gaan, dat eigenliefde deze eigenschappen zou dragen.
Het zelf graag zien betekent juist, dat we naast de aanvaarding van de eigenwaarde we er op toe zien, niet ongecontroleerd toe te geven aan driften die geen rekening houden met onze naasten.
Want door het genot van de voorzieningen, die God ons gaf, dankbaar te ontvangen op de wijze zoals God ze bedoeld had, tonen we ons als praktiserende beoefenaars van Gods Woord in "geloof en liefde".
Eigenliefde, werkt dan ook in de navolging van Gods Woord mee aan het onderhouden van een gezonde levenshouding, waardoor ongecontroleerde verlangens en behoeften geen of minder kans krijgen in ons denken en handelen.
Het geweten wordt geactiveerd om levend in Gods onderricht en in samenwerking met eigenliefde in te staan voor een gezonde en sterke presentatie van ons kunnen en bestaan onder onze naasten. Het bouwt aan zelfzekerheid en het kennen van de eigen grenzen.
Op deze manier, geven we God de erkenning te begrijpen waarom Hij zoveel Liefde koestert voor zijn schepsels, omdat we begrijpen, dat ook eigenliefde een onderdeel is van de alomvattende liefde die Hij in Zijn Woord legt. Het maakt van ons standvastige volgelingen van Christus die niet door twijfel een slachtoffer kunnen worden van schuld en/of zelfverwijt.
Niemand heeft er iets aan, indien we ons boven het kunnen en de grenzen van onze mogelijkheden inzetten om in te staan voor onze naasten, als we daardoor geestelijk en/of lichamelijk aan ten onder gaan. In dat geval, hebben we eigenliefde uitgeschakeld en niet begrepen.
Een sterke geest in een sterk lichaam is waar eigenliefde aan werkt, en daarin zeggen we tegen God: "Ik vind het goed en ben dankbaar Vader, dat U me aanvaard zoals ik ben, dat U me liefheeft en ik zal die liefde heel graag aanvaarden en bevestigen door te zorgen voor een sterke geest en lichaam."
De eigenaardige eigenschap die hier mee gepaard gaat, is de vaststelling dat het kunnen en de mogelijkheden zelfs groeien.
Groeien in de tijd, het geduld en de liefde waarmee God ons omringt.
|
