Een Toemaatje: een stukje uit mijn boek: 'Geen Rilatine...'
'VOOR KINDEREN EN JONGEREN van deze tijd heb ik enkele tips voor hun omgang met hun ouders; deze tips zijn gebaseerd op de principes van de Poolse pedagoog Janus Korczak.
Volwassen mensen vinden het vaak moeilijk om kinderen serieus te nemen. Dat komt omdat ze denken dat ze beter weten wat goed voor je is dan jij. Dat is soms omdat ze bijvoorbeeld geleerd hebben over de hersenen, of hoe je door het verkeer moet gaan. Maar wanneer je gewoon van binnen weet dat je een beter plan hebt, dat je zeker weet dat je veel gelukkiger wordt als het anders gaat, dan moet je voor jezelf opkomen. En het liefst op een manier die bij de volwassenen past. Want dan heb je een grotere kans dat ze naar je luisteren. - stap 1: Blijf rustig, ook wanneer die volwassene heel stom doet, hard schreeuwt of dreigt. - stap 2: Zeg wat die volwassene moet doen voordat je gaat vertellen: 'Ik wil graag dat u even gaat zitten en naar mij luistert, wilt u dat doen?' - stap 3: Vertel waar het over gaat: 'Ik wil iets vertellen over wat ik naar/moeilijk/verdrietig vind'. - stap 4: Begin te vertellen wat je niet wilt: 'Ik wil niet meer dat...' - stap 5: Vertel wat je wel wilt: 'Ik wil graag dat...' - stap 6: Vraag de volwassene wat hij of zij ervan vindt: 'Wat vindt u van mijn idee/plan/gedachte?'' (Enz...de rest vindt u in mijn boek...)
Ray Moynihan & Alan Cassels stellen in hun boek: 'Allemaal aan de Medicijnen - Hoe de farmaceutische industrie van ieder consument een patiënt probeert te maken-' vast, dat de vele tests die door de reguliere geneeskunde van mensen afgenomen worden, handelen over vragen of ze zich verdrietig voelen, gedeprimeerd zijn, in de put zitten. Deze tests kunnen tot gevolg hebben dat 'gewone' ongemakken beschouwd en bestreden worden alsof het zware ziekten zijn waarvoor medicatie nodig is. Volgens sommige schattingen krijgen hierdoor miljoenen mensen antidepressieva voorgeschreven, zelfs soms jarenlang. Ziekten worden 'verkocht' stellen ze. Om de 'geneesmiddelen' verkocht te krijgen wordt een hele batterij van verkooptechnieken in stelling gebracht, die het zaaien van angst gemeen hebben. De angst voor hartaanvallen werd gebruikt om vrouwen het idee te geven dat de menopauze een aandoening is die hormoonvervanging vereist. De angst voor jeugdsuïcide wordt gebruikt om ouders het idee te geven dat zelfs een lichte depressie moet worden behandeld met krachtige geneesmiddelen. De angst voor een vroegtijdige dood wordt gebruikt om hoge cholesterol te verkopen als iets dat automatisch een recept vereist. En toch richten de met veel tamtam aan de man gebrachte medicijnen ironisch genoeg juist de schade aan die ze geacht wordt te voorkomen. (...)
Het boek van 390 blz. is nu te koop voor de prijs van 18,50 (+3 voor verzendingskosten in België). Over te schrijven op bankrekening nummer: 001-0697094-31. U krijgt het binnen de week per post toegestuurd. Vergeet niet uw huisadres te vermelden.
Een stukje uit mijn boek: 'GEEN RILATINE - Dagboek van een Grootvader'.
'Zondag 13 april 2008. '...Zowel kinderen die een extraverte 'oplossing' zoeken voor hun innerlijke problemen (opstandigheid, onrust,concentratiestoornissen), als kinderen die en introverte oplossing kiezen (zich opsluiten in hun binnenwereld) hebben een aantal kenmerken gemeen: - ze voelen zich niet welkom, niet gewaardeerd. - ze zijn niet goed geaard; ze weten niet hoe het voelt om rustig en ontspannen 'bij zichzelf' te zijn. - ze kunnen lichamelijk klachten hebben of erg gevoelig reageren op bepaalde voedingsmiddelen of andere stoffen. - als ze tieners worden, kunnen ze moeilijk een opleding of een baan vinden.
Hoe hen begeleiden? Het is belangrijk niet in termen van schuld te praten. Positieve waardering tonen voor hun 'anders' zijn. De intuïtieve ontwikkeling stimuleren: op een speelse manier kan contact gemaakt worden met de eigen emoties en met het lichaam. Hun volwassenheid als ziel respecteren. Vertrouw er op dat ze de capaciteiten hebben om hun problemen aan te kunnen; doe beroep op hun talenten en vermogens; behandel hen niet als slachtoffers. (...) Als je als ouder merkt dat je kind lijdt, heb je de neiging om het in bescherming te nemen en het als een kwetsbaar slachtoffer van een boze buitenwereld te beschouwen. Het kan je terugwerpen op je eigen angsten, verdriet en teleurstellingen uit je leven. Tracht dan je kind met andere ogen te bekijken. Niet als een kwetsbaar, hulpeloos wezentje, maar als een leraar, een engel als je wilt, die jou iets komt vertellen. Vaak is datgene wat het kind van je vraagt iets waarme je zelf ook geholpen bent. (...)'
Wat in Dendermonde gebeurd is, is
verschrikkelijk....daar zijn geen woorden voor. We moeten hier spreken van een
onnoemlijk, ondraaglijk leed wat aan veel kinderen en volwassenen aangedaan
werd. De vraag blijft bij velen hangen: wat heeft die jonge kerel bezield om
zo'n ravage aan te richten? Hoe komt het dat onze samenleving niet in staat
gebleken is om zo'n drama (en dat is niet het eerste soortgelijke) te voorkomen?
Men moet mij niet komen vertellen dat er nu eenmaal mensen ontsporen en met een
zieke geest rond lopen. Dat volstaat niet voor mij, want hier is mijns inziens
meer aan de hand. Ik grijp nu naar de lezersbrief van de therapeut Bob Van Sant
in de krant De Morgen van 24 januari: '...Het lijkt mij dat de
hulpverlening zelf angst heeft voor agressie en die leert te 'beheersen' in
plaats van te 'beheren'. Woede is immers een emotie die vaak helemaal terecht en
natuurlijk is na een onnoemelijk onrecht. Ontkenning van die woede roept nog
meer woede op. Agressie vraagt een andere, afdoende aanpak. De oude
therapeutische middelen zoals medicalisering hebben afgedaan...'. Ik hoop dat
men tijdens het onderzoek van de feiten ook nagaat of, en eventueel
welke medicijnen aan deze jonge man verstrekt werden. Zou het kunnen dat de
farmaceutische industrie ook ter verantwoording zal geroepen worden indien
blijkt dat er van medicalisering sprake is? We kunnen dit alleen maar
hopen.
Ik ben van plan om op regelmatige tijdstippen
fragmenten uit mijn boek: ‘Geen Rilatine-Dagboek van een Grootvader’
in dit blog op te nemen:
‘…Het zijn de farmaceutische bedrijven
voornamelijk om winst te doen. Een van de bewijzen hiervoor is, dat ze vooral
graag investeren in rendabele geneesmiddelen. In zijn boek: ‘De
Medicijnmaffia’ (2003) verwoordt Jeffrey Robinson als volgt: ‘Als je als rijke westerling last hebt van
erectiestoornissen staat Big Farma voor je klaar met Viagra. Maar als je
toevallig in Afrika geboren bent en je lijdt aan malaria, diarree of mazelen,
is de kans groot dat je zult sterven’.
Mijn boek: 'Geen Rilatine - Dagboek van een grootvader' De thema's.
Om de bezoeker van mijn blog een idee te geven over de inhoud van mijn boek; hierna volgen de thema's die er in aan bod komen: Nog even vermelden dat het voorwoord geschreven is door gewezen Europarlementslid en Senator Jef Ulburghs. Een paar fragmenten hieruit: '...De essentie van het boek is in feite de vaststelling dat de mens zijn eigen schepper is. Hij beschikt over al de krachten die nodig zijn om zichzelf te realiseren op verschillende vlakken...' En nog: '...ik raad dit boek ten zeerste aan aan opvoeders, sociaal-culturele werkers, politiekers, scholen, maar ook aan wetenschappers..'
Boodschap voor het Hart. Het Linkt. Kinderen van de Nieuwe Tijd. 'Lieverd'. Medicalisering van de samenleving. Alles is energie. Zelfdoding bij jongeren. ADHD en andere stempels. De homeopathie. Medicijnen ondermijnen het bewustwordingsproces. De prestatie- en consumptiemaatschappij. Zielenkinderen. Bewustzijnsstadia. Het kind in ons. '...ik ben een mama...' Het beloofde land? Hooggevoeligheid. Een pil voor... Het hoger bewustzijn. Autisme. Wij zijn broeders en zusters meer dan ooit. Vaccins tegen baarmoederhalskanker. Schizofrenie bestaat niet. De bijsluiter! De school. Zelfdoding is geen 'zonde'. Tests! Mindfulness. '...alleen mama...' 'Rilatine kan gevaarlijk zijn op warme dagen'. Het jaar 2012. 'Ik verontschuldig mij bij de jongeren van nu...' Een sprookje of werkelijkheid? De Universele Verklaring van de Rechten van het Kind.
Voor alle duidelijkheid: deze thema's zijn niet mooi onderverdeeld per hoofdstuk. Meestal komen ze meerdere malen ter sprake afhankelijk van de informatie die ik op een of andere manier ter beschikking kreeg.
Een paar jaar geleden gingen enkele mensen rond de tafel zitten om na te denken over het fenomeen van de 'nieuwetijdskinderen'. Hieruit groeide Het Linkt (Het Netwerk voor Kinderen van deze Tijd). Ondertussen is er een website verschenen: www.hetlinkt.be. dat reeds honderden bezoekers gekregen heeft. De bedoeling is om, zoals de titel al aantoont, een netwerk te ontwikkelen op Limburgs vlak, tussen ouders, leerkrachten, hulpverleners die begaan zijn met de begeleiding van kinderen die weleens 'nieuwetijdskinderen', 'sterrenkinderen', 'kristalkinderen'...of 'indigokinderen' genoemd worden. Het is in feite van uit dit initiatief dat ik tot het idee gekomen ben om dat boek 'Geen Rilatine' te schrijven. Sinds eind 2005 heb ik hiervoor mijn kleinzoon Sander (3j. en 8 maanden) heel intens geobserveerd. Ik heb getracht heel eerlijk de moeilijkheden te omschrijven die gepaard gaan met een kind dat weet wat het wilt en ook heel duidelijk weet wat het niet wilt. Ik zal niet verbergen dat zijn onstuimig gedrag vaak mijn haren te bergen deden rijzen. Maar er kwam veel meer bij kijken. Ik stelde vast welk een negatieve gevolgen het gebruik van Rilatine en andere medicijnen kan hebben en hoe de farmaceutische industrie de wereld manipuleert om toch maar hoge winsten te kunnen boeken tot groot jolijt van de aandeelhouders. Ik weet nog niet wanneer het boek zal verschijnen, maar ik zal de lezers(essen) van dit blog op tijd op de hoogte houden. Guido Rombouts.
Het zal je misschien wel verwonderen dat mjn weblog de naam 'Geen Rilatine' draagt, maar dit is de titel van het boek dat ik aan het schrijven ben. Het draagt als ondertitel: Dagboek van een Grootvader. Dit zegt al wat meer, veronderstel ik. Het is dus inderdaad een verslag van mijn dagdagelijkse omgang met mijn kleinzoon Sander. Maar het is ook meer dan dat. Het is tegelijkertijd een weergave van mijn onderzoek naar de negatieve gevolgen van het gebruik van Rilatine, maar ook van bepaalde medicijnen in het algemeen. Tegelijkertijd wil ik er wel aan toevoegen dat het geen wetenschappelijk werk is. Ik heb mijn informatie gezocht en gevonden in boeken, tijdschriften, maar ook op het Internet. Daar heb ik ook gebruik gemaakt van de 'chanellings' van mensen die in verbinding staan met de 'andere kant'. Hieruit put ik informatie over de evolutie die plaats vindt, zowel binnen heel veel mensen (transformaties), als binnen de mensheid in het algemeen en het universum. Tenslotte wil ik een soort 'catalogus' maken van mogelijke alternatieve vormen van geneeskunde en van experimenten die op het vlak van het onderwijs gevoerd worden.
Het is voor mij momenteel niet mogelijk om precies te bepalen wanneer het boek zal verschijnen.
In een volgende stuk zal ik een fragment ervan publiceren, zodat men een idee krijgt van de inhoud.
Alhoewel ik al heel wat reacties gekregen heb op mijn vraag om getuigenissen omtrent het gebruik van Rilatine en de negatieve gevolgen ervan, sta ik nog altijd open voor suggesties en aanwijzingen. Elke reactie ontvangt een antwoord.
Op dinsdag 23 maart 2010 heeft de tweede samenkomst plaats van een reeks van 6 praatavonden, ditmaal rond het thema 'LIEFDE OVERWINT ALLES'. Een korte tekst over dit thema wordt voorgelezen waarop de aanwezigen kunnen reageren. We vangen aan om 19u30 en sluiten af omstreeks 22u. Plaats: Hasselt, Melbeekstraat 114. Deelname in de kosten: 5, inbegrepen een kop koffie of een tas thee. Wie meer inlichtingen wenst, kan mij een mailtje sturen. VAN HARTE WELKOM!!
Ps. Het is een thema dat ook uitvoerig in mijn boek: 'DE TREIN NAAR DE NIEUWE TIJD' aan bod zal komen en dat in de loop van dit jaar zal verschijnen.
Ik ben Guido Rombouts
Ik ben een man en woon in Hasselt (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 29/09/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotograferen, wandelen, fietsen, lezen..schrijven....
Het is fijn om op deze manier andere mensen te leren kennen.
Om de bezoeker van mijn blog een idee te geven over de inhoud van mijn boek; hierna volgen de thema's die er in aan bod komen:
Ik ben Guido Rombouts
