De toneelgroep Harlekijn uit Mollem bracht dit jaar het toneelstuk Comme chez Swa van Pol Anrijs. François, uitbater van het restaurant "Comme chez Swa" zal een grote erfenis krijgen van zijn rijke, overleden oom, op voorwaarde dat hij met Geraldine trouwt. Doet hij dat niet, dan verliest hij de erfenis alsook zijn restaurant. Het probleem is dat François geen belangstelling heeft voor Geraldine want ze is lelijk en zeer arrogant. Hij is echter wel verliefd op de dienster Claudia maar zij wijst hem steeds af. Tot op het ogenblik dat zij verneemt welke erfenis François te wachten staat. Volgens Claudia is de enige oplossing Geraldine vermoorden. De huurmoordenaar blijkt een Rus te zijn, die geen woord Nederlands spreekt. Bovendien denkt iedereen dat hij de nieuwe hulpkok is. Daar moeten problemen van komen, zeker als daarbij ook nog een inspectrice van Volksgezondheid haar werk komt doen. Een stuk zonder pretentie, met het enige doel het publiek te amuseren. En in Mollem zijn ze daar zeker in geslaagd. Er werd duchtig gelachen door de talrijke toeschouwers. In een zeer mooi afgewerkt dekor, het stuk speelt zich af in een restaurantkeuken, hebben de acteurs en actrices van de toneelgroep Harlekijn nog eens hun talenten kunnen bewijzen. Het publiek heeft dan ook uitbundig gereageerd.
Over het toneelstuk "Een vlo in het oor " werd een filmje op You Tube geplaatst. Camille Chandebise , met zijn spraakgebrek, vertelt aan dokter Finache wat er gebeurd is in het Hotel du Minet Galant en hoe hij zijn gehemelte verloren is. Daarna ontmoet hij Poche en denkt dat het Victor-Emmanuel Chandebise is. Tenslotte ziet hij de echte Victor-Emmanuel. Om het filmpje te zien ga je naar You Tube op
Een vlo in het oor door K.T.De Bietjes uit Dilbeek
Reactie van een dame uit het publiek Na afloop van de voorstelling van Een vlo in het oor, kwam een dame, die ik niet persoonlijk ken, mij feliciteren. Ze zei : "Ik ben vorig jaar komen zien (La Mamma) en dit jaar opnieuw en ik heb er zo van genoten. Het doet werkelijk deugd om eens goed te kunnen lachen. Speel volgende keer a.u.b terug iets om ons te amuseren. Het leven is al triestig genoeg." Eenvoudige woorden, recht uit het hart. Het gaf mij een goed gevoel te weten dat je mensen kan aan het lachen brengen gedurende een paar uurtjes. Tenslotte daarvoor doe je het en vergeet je al die geleverde inspanning, opofferingen en lange avonden. En ik denk dat hier nogmaals het bewijs geleverd werd dat het publiek van het amateurtheater vooral naar een voorstelling komt om zich te ontspannen en eens goed te kunnen lachen. Mevrouw, ik probeer volgend jaar rekening te houden met uw woorden !
EEN VLO IN HET OOR door de Koninklijke Toneelkring De Bietjes uit Dilbeek
Deze Franse vaudeville is geen gemakkelijke opgave voor een toneelkring maar De Bietjes hebben er een fijne voorstelling van gemaakt. De reacties van het publiek waren dan ook zeer positief.Als bewonderaar van Feydeau is "Een vlo in het oor" dan ook één van mijn lievelingsstukken. Het was reeds de derde maal dat ik dit stuk regisseerde en daarenboven vertolkte ik ook voor de derde maal de rol van Camille Chandebise. Deze rol is niet te groot maar zeer succesvol. Het typische aan Camille is dat hij een spraakgebrek heeft en de medeklinkers niet kan uitspreken. Ik heb steeds een mooie herinnering aan Camille over gehouden en ook deze keer heb ik er veel plezier aan beleefd, alhoewel regisseren en meespelen toch een zware opgave is. Positief om te vermelden is dat dank zij deze productie de kring enkele nieuwe spelers ontdekt heeft. Niettegenstaande deze productie weeral voorbij is, blijft het druk voor mij want een nieuwe première staat voor de deur. Begin februari 2008 speelt toneelkring Harlekijn uit Mollem het stuk "Comme chez Swa". Ik doe er de regie en de repetities zijn reeds vol op bezig.
Ook deze kring is reeds klaar met hun nieuwe productie waarvan ik de regie zal doen. Hier beginnen de repetities in oktober omdat er maar in februari 2008 gespeeld wordt. Het gekozen stuk is een blijspel met als titel "Comme chez Swa" van de Vlaamse schrijver Pol Anrys. Het stuk speelt zich af in de keuken van een restaurant, hoe kan dit anders met zo'n titel, en er gebeuren allerhande gekke en komische situaties. De dekorploeg zal zeker nog veel werk hebben om een volledige restaurantkeuken op scène te zetten.
Koninklijke Toneelvereniging De Bietjes uit Dilbeek
In september begint bij de meeste kringen het nieuwe toneelseizoen. Zo ook bij K.T De Bietjes. Tijdens de afgelopen maanden werd al menig keer vergaderd om het nieuwe toneelseizoen voor te bereiden.De keuze is gevallen op "Een Vlo in het Oor" van Feydeau. Dit stuk is een echte klassieker en volgens mij één van de beste blijspelen. Het is een echte vaudeville maar niet gemakkelijk om spelen. Er zal veel werk moeten geleverd worden om tot een goed resultaat te komen. Ook wat dekor en kostumes betreft niet te onderschatten. Maar om het 90 jarig bestaan te vieren van de kring, wordt op geen inspanning gezien. Ik doe opnieuw de regie van dit stuk maar heb tevens een rol. Inmiddels heeft deze kring ook een eigen website : www.debietjes.be Daarin kan men een overzicht zien vanaf het ontstaan in 1917 tot op heden.
The Sound of Music door Koninklijke Toneelkring De Bietjes uit Dilbeek
De tweede productie van de K.T.De Bietjes was de musical : The Sound of Music.Dat deze musical over de familie von Trapp een succes zou worden was bijna voorspelbaar en de verwachtingen werden dan ook ten volle ingelost.Prachtige vertolkingen en zang van de hoofdrollen.En een groot deel van het succes was uiteraard bestemd voor de zeven kinderen von Trapp. Mijn bijdrage was de vertolking van Herr Zeller.De man van de gestapo voor wie de familie von Trapp moet vluchten. De rol dus van slechterik want op één van de voorstellingen kwam er tijdens de begroeting zelfs awoeh geroep uit de zaal. Alle voorstellingen werden voor uitverkochte zalen gespeeld.
Het was een tijdje geleden dat ik nog eens op de planken gestaan had in een betrekkelijk grote rol. Ik heb dan ook de rol van padre Giovanni, in La Mamma, voor mijn rekening genomen. Een stuk regisseren en tevens meespelen is meestal niet gemakkelijk. Maar door het feit dat ik slechts scènes had met één of soms twee tegenspelers, waren de problemen toch beperkt in dit stuk. Het was aangenaam om van op de planken terug eens de zaal te voelen.