In 2004 werden in Belgie 355 nieren, 183 levers, 91 pancreassen, 84 harten en 61 longen getransplanteerd
Op 31 december 2004 wachten in Belgie op een lever, 46 patienten op een long, 37 patienten op een pancreas, en 34 op een hart.
In 2004 werden binnen de Eurotransplantregio 3179 niertransplantaties uitgevoerd. Dat jaar stonden er 12251 mensen op de wachtlijst.
In het najaar van 2005 hadden 36000 Belgen zicg als donor laten registreren.
De gemiddelde sterfte op de wachtlijst bedraagt 13 % bij niertransplantatie, 21 % bij harttransplantatie, 23 % bij longtransplantatie, 17 % bij levertransplantatie, en 6 % bij pancreastransplantatie
Het UZA vandaag kan terugblikken op 8 longtransplantaties, 35 levertransplantaties, 28 pancreastransplantaties, 67 harttransplantaties en meer dan 630 niertransplantaties.
De oudste patient die in het UZA een harttransplantatie onderging, was 72 jaar. De hoogste leeftijd voor een niertransplantatie is tot nog toe 76 jaar.
Dat het geven van organen voor vele mensen moeilijk is op het moment dat ze geconfronteerd worden met zoveel verdriet is zeer menselijk. Wat mij vandaag bijzonder heeft getroffen is, dat ondanks het grote verdriet en de haat die er zeker moet zijn , één palestijnse familie de organen van hun dood geschoten kind hebben geschonken aan hun israelische tegenstanders. De haat zit niet bij de mensen maar bij de verantwoordelijke van de landen. Moge de wereld leiders lessen trekken uit deze edelmoedige daad van eenvoudige mensen die recht hebben op vrijheid , zoals iedereen vanons recht heeft op een menswaardig leven.
Sinds de regering met veel tamtam aankondigde om de mensen meer te sensibiliseren om zich als donor te laten registreren heb ik niet veel meer gemerkt van deze intenties. Buiten een website, die er gemaakt( tussen haakjes zeer slecht gemaakt) heb ik nog geen verdere initatieven gezien.
Mijnheer de Minister, inplaats van zoveel herrie over de kippen en vogels te maken, zou de pers en de regering zich beter bezig houden met reele problemen. Kijk eens op mijn website http://users.pandora.be/robert.de.muyt
Op VRIJDAG 14 October wordt voor het eerst de europese dag van de donor gehouden. Als getransplanteerde wil ik langs deze weg alle familieleden van donoren hartelijk te bedanken voor de edelmoedige daad die ze gesteld hebben om de organen van hub dierbare af te staan. Dank zij hen leven er vele mensen nu verder, moge deze dag de mensen er toe aanzetten om zich te laten registreren als donor zodat er geen organen verloren gaan, waardoor vele zieke mensen geholpen kunnen worden.Hierbij de link om een formulier af te printen voor je te laten registren op het gemeentehuis; DOEN MENSEN: http://www.beldonor.be/nl/form_nl.pdf
Kijk eens op mijn site ze werdgenomineerd als cybersite van de maand. ik heb dit vandaag pas vast gesteld. de site is http://geocities.com/robertdemuyt
Hiermee wil ik de aandacht vragen voor de dag van de nabestaande van donoren. Op 14 October is het de dag van de donor. Deze zal in Antwerpen gevierd worden door de vereniging van nabestaande van donors. Ik zal daar aanwezig zijn als getransplanteerde om een riem onder het hart van deze families te steken.
Als dank voor hetgeen zo veel donors gedaan hebben voor vele mensen die hierdoor nog kunnen dank zeggen.
Hoe kan men zich als donor laten registreren voor orgaantransplantaties?De procedure om je als donor op te geven is heel eenvoudig. Je meldt je gewoon aan bij de dienst bevolking van je woonplaats. Daar hebben ze het speciale formulier, met name de verklaring van wilsuitdrukking, ter beschikking. Dit formulier (pdf-formaat) kan je ook downloaden via de website www.beldonor.be Op dat formulier kan je je keuze voor orgaandonatie laten vastleggen. Je keuze wordt dan opgenomen in het Rijksregister.Dat is belangrijk want de medische diensten raadplegen het Rijksregister altijd wanneer een patiënt hersendood is en men wil weten of de overledene donor is of niet, wanneer men wil overgaan tot het wegnemen van een of meerdere organen. dit bericht werd me toegestuurd waarvoor hartelijk dank
Tevens wil ik toch benadrukken dat in belgie iedereen transplant kandidaat is, maar het is beter je te laten registreren dan kan de familie geen verzet aantekenen. Je kunt bij onze vereniging ook een donorkaart aanvragen. Zie weldra op onze website of stuur me een email
Op 14 october wordt voor het eerst een europese dag van de donor georganiseerd. De belgische vereniging van donors houd een feestelijke dag om dit vieren , met donor families en getransplanteerden.
1ste NABESTAANDENDAG
15 OKTOBER 2005
Beste,
Als vereniging voor nabestaanden van donoren, willen wij op zaterdag 15 oktober 2005 een eerste bijeenkomst organiseren.
De bedoeling van deze dag is vooral het contact met elkaar (lotgenoten), ervaringen delen, praten over datgene dat ons is overkomen,
Op deze dag zullen ook transplantatiecoördinatoren aanwezig zijn en enkele mensen die getransplanteerd werden.
Zoals U misschien weet wordt op 14 oktober 2005 de eerste werelddonordag gehouden. Daarom hebben wij gekozen om onze eerste bijeenkomst ook rond deze datum te organiseren. Daar het voor de meeste mensen gemakkelijker is om zich vrij te maken op een zaterdag, is het dus 15 oktober geworden.
Deze week nog maar eens andere medicatie nemen, terug op controle om bloed te controleren, zo ben ik weer een tijdje zoet en hopen we maar dat het weer beter wordt; Gezondheid lievemensen spring er goed me om, het is iets kostbaar
Opeens was je daar, een engel die verscheen voor mij Je bent zo lief, je voelt me aan, is het je lach? Ik weet het niet, ben jij die engel die mij nieuw leven schonk Ik weet het niet, maar je bent bijzonder Je begrijpt mijn gevoelens, je zult wel weten wie je bent Voor een lieve engel
Deze tekst vond ik zo mooi, dat ik hem vrij heb overgenomen uit dank voor mijn donor en zijn familie
Jij, Wie je ook bent, waar je ook bent, Ik denk dat ik je mag aanspreken opvertrouwelijke toon Op een dag in FEBRUARY Klopte het noodlot bij jou aan. Dank zij jou Bleef ik in leven: Met jouw hart in mijn borst Zijn wij één geworden. Ik zal al doen wat ik kan, Om wat van jou blijft leven Lang te laten kloppen. Met diepe erkentelijkheid, Uit de grond van mijn hart, Ik.
Aan de mens wil ik schenken een stuk van wat hij verloor, Een lichaam, mijn bloed, mijn hart, mijn oog en mijn oor Mijn nier en mijn long, wanneer ik niet meer zijn zal, Wat na de laatste wake naamloos verdwijnen zal
Zo zal een deel aan mij onttrokken Ontsnapt aan het niets, om de mens betrokken In een vreemd lichaam herleven Als één vlees met mijn naaste verweven....
Zo blijft de ene in de andere leven Overheen de dood als grootste liefdedaad. Ik gaf op de dag van het laatste streven Als vrij geschenk dit brandend liefdezaad
Uit het broederschap, oude mensendroom, Ontsproot de schim dat alle mensenkinderen Slechts één vlees vormen de aardbol om, Samen één, met open hart, zonder minderen.
Een wereldprimeur in België. Als deze resultaten worden bevestigd, zou harttransplantatie een tweedelijnsbehandeling kunnen worden bij patiënten die een zwaar infarct hebben doorgemaakt.
Het myocardinfarct gaat steeds gepaard met een zwakte van de hartspier die onmiddellijk optreedt, maar op lange termijn kan aanhouden. Een infarct treedt immers op in een deel van het hart dat onvoldoende van bloed wordt voorzien. Dan sterven de hartspiercellen af. Dit verklaart de onmiddellijke verzwakking van de hartspier. Op langere termijn wordt de spier progressief vervangen door fibreus, rigide weefsel, net zoals de huid littekenweefsel vormt op een diepe snijwonde. In tegenstelling tot spiercellen kan dit littekenweefsel zich niet samentrekken. Het verlies aan contractiekracht van de hartspier wordt dus chronisch.
Moeilijke transplantatie
Logischerwijze kan men stellen dat als een minder belangrijk deel van het hart getroffen wordt door een infarct, het verlies aan contractiekracht (vermogen om samen te trekken) kleiner is. Omgekeerd, als een groter deel van het hart wordt getroffen door een infarct, is de vermindering van de contractiekracht van de hartspier dermate erg dat deze niet langer zijn vitale functie kan vervullen : een harttransplantatie is dus soms de enige mogelijke oplossing. Maar naarmate deze ingreep alsmaar beter wordt uitgevoerd, stellen er zich verschillende problemen :
ten eerste, door het tekort aan organen overlijden talrijke kandidaten voor transplantatie voordat de ingreep kan worden uitgevoerd ;
ten tweede gaat het toch om een ingreep met een hoog risico en de overleving over meerdere jaren blijft onzeker ;
ten slotte moet de patiënt zeer lang geneesmiddelen innemen om afstoting van het getransplanteerde hart te voorkomen
Het Onze-Lieve-Vrouw Ziekenhuis in Aalst heeft onlangs gezorgd voor een wereldprimeur : in plaats van een volledig hart te transplanteren is men er nu ook in geslaagd specifieke cellen te implanteren in het hart van een 60-jarige patiënt die een uitgebreid infarct had doorgemaakt.
Goede stammen
De betrokken cellen, stamcellen genaamd, hebben verrassende eigenschappen. Het zijn zeer jonge cellen die worden aangemaakt in het beenmerg. Deze cellen zijn nog maar pas aangemaakt. Hun belangrijkste kenmerk is dat ze kunnen worden omgezet in nagenoeg alle andere cellen van de weefsels van ons lichaam. Als ze in een spier worden ingebracht, zullen ze de nodige informatie krijgen zodat ze zich kunnen specialiseren in spiercellen ; als ze in de beenderen worden ingebracht, zullen ze bot produceren. Als ze door de specialisten uit Aalst bij de patiënt worden geïnjecteerd, zijn ze eigenlijk reeds enigszins gespecialiseerd. Daardoor is dit experiment een wereldprimeur, want tot dusver was niemand erin geslaagd CD34-stamcellen te implanteren. Andere teams (in dit geval Duitse) hadden andere cellen gebruikt, met minder succes. De CD34-cellen hebben het voordeel dat ze gemakkelijk kunnen worden omgezet in hartspiercellen. Voor een dergelijk exploot hebben de onderzoekers eerst cellen afgenomen uit het beenmerg van de patiënt die het infarct had doorgemaakt. Daarna hebben ze de cellen gewassen en geselecteerd met behulp van vrij complexe technieken. Maar dankzij de nieuwe technologieën neemt de hele procedure gewoonlijk niet meer dan enkele uren in beslag. Daarna steken ze een lange buis, een katheter, in een arterie (of slagader) van de patiënt en schuiven deze door tot in het hart, tot de plaats van het infarct. Daar worden de CD34-cellen geïnjecteerd.
Herstel van de normale functie
De CD34-cellen hechten zich spontaan aan de hartspier en zoals bij proefdieren werd aangetoond, zou dit moeten resulteren in de aanmaak van hartspiercellen. Na enkele weken zou deze ingreep moeten leiden tot een herstel van de hartspieractiviteit, die indien niet normaal, dan toch voldoende is opdat de patiënt een normaal leven zou kunnen leiden. Deze methode is om meer dan één reden interessant.
ten eerste kan men zo een harttransplantatie vermijden met alle gevolgen van dien ;
ten tweede is er geen risico op afstoting, want de stamcellen zijn afkomstig van de patiënt zelf (zgn. lichaamseigen cellen) ;
ten derde verloopt de ingreep sneller (2 uur) en is ze minder duur ;
ten vierde mag de patiënt reeds na 24 uur het ziekenhuis verlaten ;
ten vijfde, in geval van mislukking kan de patiënt een nieuwe ingreep of zelfs een harttransplantatie ondergaan.
Uiteraard is deze techniek (nog) niet geschikt voor patiënten die een licht infarct hebben doorgemaakt. Vooreerst heeft men nog niet de baten en de risico's afgewogen voor deze patiënten. Vervolgens moeten we eraan herinneren dat de cardiologen van het OLV-ziekenhuis in Aalst tot doel hebben een harttransplantatie te vermijden ; deze ingreep is trouwens ook nog niet aangewezen bij deze patiënten. Als de resultaten goed zijn, zullen de indicaties beslist worden uitgebreid. Daarom moet men na deze eerste en de voorziene transplantaties (5 ?) nog enkele maanden wachten. Dit toont in elk geval aan dat er in België veel onderzoekers van zeer hoog niveau zijn ; we hebben soms de neiging dat te vergeten
21/01/2003 Pierre Dewaele, wetenschappelijk journalist
Persmededeling van het OLV-Ziekenhuis, Aalst 14 januari 2003.
Na veel zweten en oefenen staat mijn website online, voor alle geintereseerden, het is nog niet volmaakt, zal het ook nooit worden, maar ik begin het toch al onder de knie te krijgen. Deze week heeft het volksdans festival in schoten plaats, een deelneemster aan dit wereld beroemde festival.
Ten eerste wil ik U bedanken voor uw reactie. Het doet ons goed ook eens iets van de andere kant te horen, dt is voor ons nog eens de bevestiging dat onze beslissing de juiste was en met 'ons' bedoel ik dan alle nabestaanden van donoren, want ook alle mensen die ik aan de telefoon krijg horen graag dat de mensen die getransplanteerd werden erg dankbaar zijn.
De campagne van Min. Demotte is vorige dinsdag officieel van start gegaan d.m.v. een persconferentie in Brussel maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er in de pers maar weinig van heb gemerkt. Wel weet ik dat er op de gemeentehuizen, ziekenhuizen e.d. de brochures komen te liggen van deze campagne. Er is ook een website : www.beldonor.be, maar misschien wist U dit al.
14 oktober zou er een nationale donordag moeten komen van het ministerie uit, er wordt nu over nagedacht hoe ze dit zouden kunnen doen.
U schrijft dat U na uw transplantatie nooit de kans hebt gehad om de familie van uw donor te bedanken. Mag ik vragen waarom dit niet mogelijk was ?
Tot mijn grote vreugde heb ik eindelijk een website ontdekt van de belgische overheid , voor het promoten van een donor registratie : kijk eens op de volgende website http://www.beldonor.be
Deze week driemaandelijkse onderzoeken gehad, resultaten goed, heb mijn zinnen op een vakantie nu gezet , hopelijk lukt het mij nu eindelijk om eens rustig te ontspannen. ik heb ook een fototje bij gevoegd toen ik nog heel braaf was???
Wat is het het leven mooi, nu de lente zijn deurtje sluit en de warme zomerzon ons weer doet glimlachen. Heerlijk om dit mee te maken, dank voor ieder moment .
Na een weekje van stilte, door drukke agenda, weer wat leven op mijn blog. Het maken van een website waar ik mee bezig ben, verloopt niet zo vlot. Ik zal beter een cursus of iets dergelijks volgen. als iemand ervaring heeft mag men me altijd informeren.
De landelijke huis-aan-huis mailing en televisie-uitzending Hart voor een Ander: de Nationale Donoractie op SBS 6, hebben tot nu toe ruim 266.000 reacties opgeleverd.
Aanleiding voor de tv-show was de huis-aan-huis-mailing van de Nier- en de Hartstichting van afgelopen zaterdag. Hierin werd iedereen die nog niet geregistreerd staat, opgeroepen het donorformulier alsnog in te vullen en op te sturen.
NIGZ-Donorvoorlichting is verheugd met het hoge aantal reacties. De verwachting is dat er in de loop van de week zeker meer registraties binnen zullen komen. Over enkele weken zal bekend worden hoeveel ja- dan wel nee-registraties daadwerkelijk aan het Donorregister kunnen worden toegevoegd. Bert Elbertse, programmacoördinator NIGZ-Donorvoorlichting, stelt wel dat deze grote hoeveelheid reacties in zon korte tijd verrassend is en nog niet eerder is voorgekomen.
deze reactie is wel hoop gevend, wanneer in belgie???
Het is weeral een weekje geleden dat ik nog eens iets heb geschreven in mijn blog, maar het mooie weer heeft me wat achter mijn pc weggehaald. Alhoewel deze warmte niet bepaald gunstig is voor ons heb ik toch genoten van de heerlijke zonnestralen. Door de vele medicatie mogen we ons echter niet te veel blootstellen aan de rechtstreekse zonnestralen. Het is nu eindelijk ook eens 2 weken geleden dat ik nog op ziekenhuisbezoek ben geweest, dat is wel een verademing. Ik ben nog altijd aan het wachten op de actie van Minister demotte voor het sensibilisering van de bevolking om zich als donor te laten registreren, als hij nog lang wacht zit de mot er weer in.
Vorige week was het weer een druk programma, vele hospitaal bzoeken, maar daar geraakt je wel aangewend. De laatste jaren heb ik het ziekenhuis van binnen en van buiten gezien, maar goddank kan ik dit nog altijd vertellen dankzij mijn donor. Morgen weer op bezoek en s'avonds gaan we ons eens ontspannen met een gezellige toneel avond. Dat doen we wel meer de laatste tijd, we gaan dan naar de peerdestal een klein gezellig theater, waar ze nog echt ontspannend toneel brengen, door klasse acteurs die nu niet meer op tv komen, omdat ze te goed zijn, en enkel klasse toneel brengen. Morgen hoop ik het relaas van deze voorstelling te brengen.
Gisteren was het sinksen, dus hadden de kinderen een lang weekend voor de boeg, de andere natuurlijk ook, maar als je babysite ben dan moet je toch iets extra doen met je kleinkind. Mijn kleinkind wordt nu zeven jaar, dus de geschikte leeftijd om eens naar de efteling te trekken. Het werd een schitterende dag voor die kleine deugniet, ze heeft er metvolle teugen van genoten, vooral de prachtige uitbeeldingn van de vele sprookjes, en als klap op de vuurpijl was er noch een prachtigeshow over het leven van de sprookjes schrijver H.C.ANDERSEN? HET WAS GEWOON ADEMBENEMEND. Ik had s'avonds een tevreden gevoel om mijn kleinkind zulke mooie dag had beleefd, voor mij was het ook een voldoening, omdat ik na zo'n lange periode terug zulke vermoeiende dag heb kunnen volbrengen, hetgeen waar ik in jaren niet meer in staat was;
Ik ben vandaag gestart met het leren van html taal, bedoeling is om een eigen website te maken over mijn mijn hobby en harttransplantatie. Ik had al wel een site maar een waar ik zelf niet mijn eigen ideeen in kon weer geven. Ik bemerk dat er al vele een mooie site gemaakt hebben. Graag had ik wat tips gekregen. Weet wel dat er ook een forum bestaat maar daar ben ik nog niet veel wijzer geworden , hints zijn altijd welkom. dank bij voorbaat
Toevallig was ik de 51 ste hart getransplanteerde, tijdens mijn revalidatie hebben we dikwijls gelachen met de cartoon die werd gemaakt door de krant over deze man, ik wll deze dan ook met plezier laten zien. Al goed dat het zo niet gebeurde.
Het leven is een wonder, elke dag opnieuw besef ik dit , vroeger stond ik daar niet bij stil maar sinds mijn transplantatie besef ik hoe fragiel een leven is. Dankzij iemand anders zijn leven , leef ik nog , je mag daar niet bij stilstaan, maar als je ervaart dat je elke minuut kunt sterven en er dan plots een verlossend telefoontje komt. dat alles plots veranderd, kun je niet anders dan dankbaar zijn.
Zojuist naar hart en nieren gekeken, daarom denk ik elke keer weer dat ik dankbaar moet zijn vor elke dag die ik extra gekregen heb dankzij mijn donor. Elke morgen denk ik dan ook met dankbaarheid aan deze onbekende persoon die mij , telkens weer doet beseefen hoe belangrijk een donor is voor zovele mensen die hierdoor terug een zo goed mogelijk nieuw leven kunnen leiden . Daarom deze bloemen voor de vele donoren in ons land. Wanneer richt men eens een dag van de donor in.
Vandaag bloedname laten doen in hospitaal, heb nieuwe getransplandeerde ontmoet, boeiend om ieder zijn verhaal te horen vertellen, elke persoon is toch anders en reageerd anders op de medicatie, veel spreken met patienten doet wel eens goed dat je niet allen bent,. Daarna relaxatie oefeningen gevolgd om het rustiger te bekijken, dit geeft wel voldoening, maar volhouden is de boodschap. Ben vandaag ook voor de eerste maal terug naar mijn videoclub geweest wat ook een grote stap voor mij betekend. Terug de draad opnemen is belangrijk voor jezelf , en onder de mensen komen. Deze dag is een stap in de goede richting hoop ik.
Naast het vele bezoek aan het hospitaal probeer ik ook nog wat bezig te zijn met mijn grote hobby, namelijk videobewerking. Voor mijn transplantatie was ik lid van de videoclub van mijn vroeger werk. Door de omstandigheden ben ik sinds 2 jaar niet meer naar de club geweest, morgen ga ik als het mogelijk is voor de eerste keer terug. Heb dit weekend mijn eerste filmpje gemonteerd na de operatie, was plezierig om met mijn nieuwe pc en nieuw programma opnieuw te experimenteren. het was een kort verslagje van mijn bezoek aan de Veluwe in Nederland. Trouwens zeer mooie streek. hierbij een link naar toeristisch info over de streek
Gisteren zes wekelijks onderzoek gehad, in het UZA , tijdens het wachten las ik een artikel in het UZA magazine over de rol van de transplantatie coordinator. Was zeer interresant artikel waar alles beschreven werd hoe de ganse procedure werkt en hoe belangrijk organen kunnen zijn voor de medemens. Zal toelating vragen om het artikel te mogen overnemen in mijn Blog
Vandaag gesprek gehad met nederlandse patient die in het UZA is geopereerd , hij heeft een boek geschreven over zijn leven met een hartafwijking, zeer aangrijpend verhaal van zijn leven met hartkwaal, de moeite om eens te lezen.Het boek noemt hartzeer, bekijk ook eens zijn website www.advangool.nl PS.deze zomer start een Campagne over donors door min. demotte, als we nog een regering hebben
Vorige week programma bekeken op VTM. Ik was daar door VTM voor benaderd maar wilde hieraan niet meewerken omdat no montage alles een beetje uit zijn context wordt gehaald. Maar na het bekijken van de eerste uitzending vindt ik het redelijk positief , alhoewel er enkele medisch onjuiste info wordt gegeven, je mag in de steriele kamer geen bezoek ontvangen zonder speciale kleding, en het dragen van handschoenen geen lichamelijk kontakt, enkel via de rubberen handschoenen, deze werden niet gedragen in het programma. Niet te min hoop ik dat de uitzending bijdraagt om mensen aan te zetten zich als donor te laten registreren als ze dit zelf willen, ook al is de familie tegen. Het is een edelmoedig gebaar waardoor vele families kunnen geholpen worden.
hierbij artikel uit de krant van 8 January
België komt donororganen tekort
Gepubliceerd op zaterdag 08 januari 2005
BRUSSEL (ANP) - Het aantal donororganen voor transplantatie is in België in 2004 drastisch gedaald. Hierdoor stierven vorig jaar meer mensen die op een donororgaan wachtten. De afname van 15 procent tot zevenhonderd organen komt onder meer, doordat minder mensen bij verkeersongelukken zijn omgekomen.
Dat heeft transplantatiecoördinator Walter Van Doninck van het Universitair Ziekenhuis Antwerpen zaterdag gemeld. Het is voor het eerst dat België een orgaantekort heeft. In België is iedereen donor, behalve degenen die hiertegen op het gemeentehuis verzet hebben aangetekend.
Het gebrek aan donororganen komt ook door verbeterde behandeling in ziekenhuizen, vooral op de afdeling intensieve zorg. Familie staat artsen soms niet toe dat de organen van een overledene worden weggenomen, hoewel die bij leven geen verzet had aangetekend.
Een overheidscampagne moet het aantal weigeringen laten dalen, hoopt coördinator Van Doninck. Die campagne is voor dit jaar gepland en is volgens hem ,,van uitzonderlijk belang''.
Nederland heeft al van oudsher een tekort aan donororganen. In december stonden 1400 mensen op de wachtlijst, met een gemiddelde wachttijd van vier à vijf jaar. Eind vorig jaar had ongeveer 20 procent van de Nederlanders toestemming gegeven om de organen bij overlijden uit het lichaam te halen.
Hallo ik ben ROBERT. geboren in Schoten in het jaar 1944 Nu gepensioneerd en mijn hobbies zijn video montage en computer. Heb twee kinderen en drie schatten van kleinkinderen. Sinds 2003 heb ik een harttransplantatie ondergaan. Daarom ook deze blog om mensen te sensibiliseren om zich te laten registreren als Donor, alhoewel dit wettelijk geregeld is worden er nog vele personen geweigerd door de familieleden. Door deze registratie kun je vele mensen redden die nu op lange wachtlijsten staan.
Sinds mijn geboorte leefde ik met een hartafwijking, deze werd echter slechts vast gesteld toen later bij een onderzoek voor de levensverzekering te horen kreeg dat er problemen waren met mijn hart, ik had er tot dan toe niet zoveel hinder van, maar ik kon in mijn jeugd wel niet zo goed mee sporten, daar ik snel moe en uitgeput was, maar in die tijd stelde de dokters daar weinig aandacht aan, omdat toen de wetenschap nog niet zover gevorderd was. Wel had men tijdens mijn driedaagse voor mijn legerdienst waarschijnlijk wel iets vastgesteld, maar ik moest toch soldaat worden, maar kreeg een lichte dienst. Na het onderzoek bij de dokter van de verzekering ben ik een hartspecialist gaan raadplegen, welke mij doorstuurde naar het Universitair ziekenhuis in Leuven voor een catherisatie, daar stelde men vast day ik een verdikking aan de hartspier had, maar dat ik mits het nemen van medicatie geen verdere problemen zou hebben. Beroepsmatig heb ik niet zoveel problemen gekend , maar zware inspanningen gingen steeds moeilijker en moeilijker. Aan sport doen of fietsen of wandelen was na een tijdje een marteling, regelmatig had ik zoveel pijn in de borst dat ik moest stoppen en tot rust komen vooraleer ik verder kon. Tijdens men laatste vakantie werden deze periodes zo frequent dat ik zo niet verder kon. Thuis gekomen wende ik me naar mijn hartspecialist welke me doorstuurde om nogmaals een catherisatie te laten doen, de zoveelste, het verdict was hard ofwel transplantatie of max.2 jaar te leven. Deze mededeling kwam als een donderslag bij heldere hemel , daar zit je dan zonder verdere informatie en vele vraagtekens. Thuis gekomen ben ik dan opsporingen gaan doen op Internet en getracht in contact te komen met lotgenoten. Daarbij heb ik veel steun gehad aan Luc van puyenbroeck een dorpsgenoot die al 3 jaar was getransplanteerd. Ik besloot de ingreep in het UZA van Antwerpen te laten doen daar ik zoveel lof had gehoord van het medische team van Dokter Conraads. Dit was en goede beslissing. Na een vooronderzoek werd ik doorgestuurd voor een volledige check-up om te zien of ik wel in aanmerking kwam voor transplantatie, na een week onderzoeken is het dan bang afwachten op de resultaten, gelukkig waren die positief en werd ik op de transplantatielijst gezet. Dan krijg je een pieper mee zodat men je alle ogenblikken kan oproepen als er een donor gevonden is. Het wachten is een moeilijke periode, maar met behulp van het medische team helpen ze er wel door. De wachttijden bedragen gemiddeld zes maanden, dit kan na een dag zijn of 12 maanden en langer daar er te weinig donoren zijn, al hoewel normaal elke Belg potentieel donor is, tenzij je U op voorhand laat registreren dat ze dit mogen doen. Maar tot heden wordt steeds og de familie geraadpleegd of ze akkoord gaan en nog teveel mensen weigeren, waardoor er steeds een tekort is aan donoren. Gelukkig heb ik slechts drie maanden moeten wachten.
Eindelijk is de dag dan aangebroken, we hadden juist een verjaardagsfeestje van mij dochter gevierd, mijn vrouw was alles aan het opruimen, toen plots de telefoon rinkelde, mijnheer er is een donor hart gevonden, kan je U klaar houden we sturen een ambulance om je op te halen. Op dat moment flits er van alles door je hoofd, tijd om te denken heb je normaal niet , maar toch regelde ik nog vlug enkele zaken , achteraf besef je pas wat er gebeurt, na enkele bange minuten, die wel een eeuwigheid leden arriveerde de ambulance en bracht me naar het UZA, ondertussen stonden vele mensen me uit te wuiven, met bange blikken in hun ogen. Na een half uurtje rijden arriveerde ik en mijn familie in het hospitaal, onmiddellijk werd opgevangen en volgde een reeks voorbereidende onderzoeken om te zien, of je fysiek in orde bent en ook wordt er nog gewacht op het donorhart om te zien of alles wel in orde is. Eindelijk kwam dan de mededeling dat alles ok was en werd ik naar de operatiezaal gereden, daar werd ik verder voorbereid en gerustgesteld door de Dokter die de operatie zou uitvoeren. Om drie s'nachts kreeg mijn vrouw het nieuws dat de operatie geslaagd was en ze s'morgens me mocht bezoeken op intensive care. Alles evolueerde zeer gunstig en tegen de verwachtingen in was ik al de tweede dag op de isolatie kamer waar je gedurende de hele opname periode moet verblijven, dokters en verplegers dragen maskers en handschoenen, familieleden moeten volledig ontsmet worden en speciale kleding aan trekken om je te bezoeken. De genezing verliep vlot en na enkele dagen moest ik al uit bed om oefeningen te doen. De verpleging was perfect, alle verplegers en verpleegster waren bijzonder bezorgd, niets was teveel voor hen. Langs deze weg wil ik ze dan ook nog eens hartelijk bedanken, jullie waren engelen. Ook het doktersteam is zeer bezorgd, je voelt je echt beschermd. Na drie weken mocht ik dan naar huis, dit waren emotionele momenten, je had het gehaald, ik was een nieuw mens, ik voelde een intense warmte, een gevoel dat je niet kunt beschrijven. De thuiskomst was aandoenlijk en opdat moment besef je pas wat je familie en vrienden betekenen. Je moet nog wel goed oppassen en elk lichamelijk contact vermijden, wat in het begin wel zwaar valt dat je verwante niet eens hartelijk kunt vastnemen en bedanken.
Na enkele dagen om te bekomen, begint de periode van revalidatie, elke week moet je een biopsie laten doen, dit is een kleine ingreep langs de hals, men brengt een catheder via de ader tot in je hart en neemt klezine stukjes weefsel weg om deze te onderzoeken op afstotings verschijnselen. Deze ingreep is bijna pijnloos en duurt ongeveer een uurtje. Daarna volgen nog enkele routine onderzoeken en een gesprek met de dokter. om de 2 dagen moet je ook voor bloedcontrole komen . deze onderzoeken nemen naargelang de resultaten stelselmatig af. Maar dat heb je er wel voor over. Bijgevoegd een foto van een biopsie
Het is weeral een weekje geleden dat ik nog eens iets heb geschreven in mijn blog, maar het mooie weer heeft me wat achter mijn pc weggehaald. Alhoewel deze warmte niet bepaald gunstig is voor ons heb ik toch genoten van de heerlijke zonnestralen. Door de vele medicatie mogen we ons echter niet te veel blootstellen aan de rechtstreekse zonnestralen. 
