Corina kwam mij ophalen uit Maarssen. Omdat Annet dicht bij mij woont, kwam zij eerst naar mij toe. Bij mij vandaan werden wij weggebracht naar Maarssen. Alles ging goed dus lekker naar het gooi, onze gasten ophalen. Wij zouden daar Anneke ontmoeten, die ging rechtstreeks. 14 gasten uit een wooncomplex werden gehaald. Mensen met eennlichamelijke/verstandelijke beperking, autisme en downsyndroom. De gasten stonden klaar, koffers in de hal. Sommige gasten met hun ouders of begeleide, stonden op ons te wachten. Om 12:00 uur was alles ingeladen, en konden wij vertrekken. Iedereen had er zin in. Op naar park Portzelande in Ouddorp Zeeland. Onderweg gingen wij de lunch nuttigen in de Meern. Deze was vooraf besteld, iedereen kreeg het zelfde, maar zag er super lekker uit. Wij kwamen op tijd bij het park aan en hadden 3 geschakelde huisjes 1 voor de heren en 2 voor de dames. In de tuin van het middelste en buitenste huisje werd er steeds het ontbijt en het diner genuttigd. De stoelen en tafels van buiten, werden in 2 rijen gezet. En wat troffen wij het met het weer. Anneke en een paar gasten gingen boodschappen doen. Voor het avond eten en de volgende ochtend het ontbijt. Natuurlijk hadden ze ook lekkers gehaald voor de avonden. Na het diner ging er een groep zwemmen. Eigenlijk iedereen. Toen bedacht ik, dit kan niet, op de lijst die wij thuis kregen, stonden namen die niet mochten zwemmen. Hoe loste wij het nu op. Ik vroeg heeft wel iedereen zwem kleding mee. Iedereen volmondig ja.Waarom dan zwemkleding mee, maar niet mogen zwemmen. Wij lieten het zo, iedereen ging mee naar binnen. En ze genoten vol op. De tijd ging zo snel, dus na lekker spelen, weer aankleden. En terug naar de huisjes, nog even wat drinken en na kletsen over de dag met de groep voordat iedereen hun bed ging opzoeken. Ik sliep in het jongenshuisje, en zo gebeurde het dat er om 01:30 ongeveer werd geroepen. Leiding ik moet naar de wc, ik zeg het licht brand je kan er zo heen. Ik wil beneden naar de wc, ik zeg ook daar brand het licht. Werd weer terug geroepen ik durf niet alleen, oke kom er aan. Ineens stond daar de hele groep beneden, iedeeen moest naar de wc. Het was daardoor een korte nacht.
Dag 2 woensdag 7 september 2017
Naar de Dierentuin Blijdorp in Rotterdam.
Vandaag zou een heerlijke dag worden mooi weer en vooral belangrijk naar de dierentuin. Wat hadden ze een zin er in. Maar eerst een goed ontbijt, Anne kookte de eieren, en de afbakbroodjes in de ovens. Het geluk was dat we 3 huisjes hadden dus ook 3 ovens. Waardoor wij de broodjes allemaal tegelijk klaar waren. De heren zorgde weer voor de tafels en de stoelen . De dames zette de borden en bekers neer, het zoet beleg werd neergezet en ze hadden er zin in. Om 11:00 uur vertrokken wij naar Rotterdam. Na binnenkomst hadden wij een uurtje de tijd voor rond te lopen. Om 12:30 werd de lunch geserveerd. Een broodje kroket, patat en een flesje drinken. En toen kwam de grote verrassing Hans Haaring die in de dierentuin werkt. Kwam vertellen dat wij een rondleiding kregen. En wat het mooiste was, Hans had de sleutel van de dierentuin. Wij konde zo bij heel veel dieren komen. Wij gingen haaien voeren, een slang vasthouden, het pas geboren girafje bekijken van dichtbij. Wie dierenarts wilde worden, mocht proberen verdovingspijltjes ik een nep leeuw schieten. Wat was het super dat wij zo dicht bij mochten komen. De slang die wij vast mochten houden, na dat gedaan te hebben werden de haaien gevoerd. Iedere haai wist wanneer ze mochten komen. Dit kwam door een sensor in het water die geluid af geeft. Iedere haaiensoort heeft hun eigen geluid. Het was een top dag. Het was tijd om nog iets leuks te kopen en dan de busjes weer in. Eten wij bij het huije of onderweg. Na een korte discussie werd besloten onderweg. In Renesse was een wokresaurant, daar gingen wij met zijn alle lekker eten. Die eigennaar had nog nooit verlies gedraaid maar nu waarschijnlijk wel. Wat konden ze eten. Daarna naar huis Lekker nog even chillen op de bank en er was weer een dag voorbij.
Dag 3Donderdag 8 september 2017
Eerst weer heerlijk buiten zitten ontbijten, en koffie gedronken. Daarna heerlijk zwemmen. een groep had er echt zin in. Anneke (leiding) bleef in het huisje, zij moest nog werken aan het fotoboek, wat de gasten krijgen. In het zwembad was het al gauw, Henny gaat van de glijbaan af. ik dacht nee dat kan niet waar zijn, echt niets voor mij. Maar oke wilde het wel proberen. Pim, Michelle, Anne, Mandy, George. die gingen al vlug, en Henny er achter aan. iedereen zoefde weg, Henny kwam niet vooruit. Daar kwam de groep voor de tweede keer voorbij, Henny hooguit 10 meter verder.
Woensdag ochtend klaar om naar Doorn te gaan, hotel Nieuw Hydepark. Het wordt mijn eerste reis voor het vakantiebureau. Mijn vriendin was verhinderd, maar er was een oplossing gevonden. Ik zou eerst al de nachtdiensten draaien, maar die werden gesplitst. Eerst 3 dagen dagzorg, daarna de nachtdienst in, voor de laatste 4 nachten. Het hele gezin bracht mij weg. Daar aangekomen mocht ik gelijk mijn jas uit trekken en in de kring aan een tafel gaan zitten. Had nog net tijd om mijn kinderen en man een kus te geven. Zij kregen een kop koffie of thee aangeboden. Zij hebben nog even met de pastor Cees staan praten, en vonden het een vriendelijk gebeuren. Later bleek het ook wel, het was zo warm binnenkomen. De groep nam je gelijk op. Een voorstel rondje, met wat voor functie je had die week.Daarna de indelingen en nog wat mededelingen. Het was een diaconie week, dus ja het geloof kwam zeker aan de orde. Maar daar zat ik niet over in. De groepjes werden gemaakt en de gasten werden ingedeeld. Ik kreeg Thea te verzorgen, een claimende vrouw, de vraag werd gesteld kun jij die aan. Ik antwoordde ja hoor. Het unithoofd Margreet heeft met mij de medicijnen na gekeken en nog wat formaliteiten. Daar zou ik voor zorgen dat het in orde kwam, zo gezegd zo gedaan. De eerste gasten kwamen binnen rond 14:00 uur, een paar bekende van de boot waren er ook. De gasten werden naar de kamers begeleid en de koffers werden uitgepakt. Zo ook de spullen van Thea. En natuurlijk een paar medicijnen had ze niet bij zich, ook haar sjaal was ze vergeten. Ik zei komt goed, ga kijken wat ik kan regelen. Ongeduldig liep ze achter mij aan. Maar het kwam goed, het was geregeld en Thea was weer gerust. Dus weer verder met de koffer uit pakken. Oh nu ben ik ook de sorteerdoosje vergeten, ik vraag "de dag doosjes," ja zei Thea. Ik ga even in de apotheek kijken of die hier zijn. En ja hoor een hele voorraad, dus ik haar medicijnen gelijk maar klaar uitgezet, voor de hele week. Het werd etenstijd en Thea en ik kwamen nog net op tijd voor het diner. Vlug gingen wij zitten, zodat ze met de avond overdenking konden beginnen. Die was mooi en laagdrempelig. Het was na het eten een rustige avond met een spel. De herkenning van iets uit je eigen dorp of stad. Op een muur werden afbeeldingen getoond, dan was het de bedoeling dat je de plaats noemde. En ja de kerk van Wilnis was in beeld, niemand antwoordde iets en ik ook niet, hij zag er zo vreemd uit. Dus er werd hevig gelachen toen ik zij " is dat onze kerk." De pastoor Cees zei "dat komt omdat je er meer inzit, dat je hem niet herkend" ik zei gelijk "ja, denk het ook" maar het was de hervormde kerk, die zie ik alleen van buiten. Ook werd er een kwartetspel gedaan om zo de mensen wat beter te leren kennen. Het kwartet moest kloppen en dan gingen we praten met het groepje van 4. Het werd bedtijd de gasten waren moe van de reis en de spanning. De nachtdienst nam het over.
Dag 2 donderdag 28 december Winkelen
De dag begon vroeg ontbijten en wat meldingen voor die dag Winkelen in winkelcentrum Overvecht in Utrecht stond op het programma er werden 4 vrijwilligers gekoppeld aan een gast en het busje. Zo kwam ik met Piet in het busje. Piet is ook een vrijwilliger, daar was super mee samen te werken. Zo ook die middag. De rolstolen werden uit de busjes gehaald en daar gingen wij. Het winkelcentrum overvallen. Eerst naar de HEMA voor koffie met gebak ofzo. Maar die vond ik te klein voor de groep. Jos (vrijwilliger en buschauffeur) ging met een gast even vlug naar de telefoonwinkel, die kwam nooit meer terug. Heb ik wel telefonisch contact met Jos gehad, maar steeds loiepen wij elkaar mis. De rest van de groep gingen bij CAPPUCCINO naar binnen, daar was het gezellig. Het kopje koffie of thee of drankje kregen ze van de diaconie. Wat ze er bij namen was op eigen kosten. Ik had verse munt thee. Piet zat naast mij en begon mij aardig te plagen. Gelukkig kan ik het wel hebben. Ik had de gast Willemien, die kwam niet meer bij van het lachen. Zij kreeg als laatste haar gebakje. Maar wij hadden lol voor 4, als Piet dit leest, denkt hij voor 4 voor de hele groep. Ik hoor het hem denken. Alle frutsel winkeltjes zijn wij in geweest, en Piet, begon aardig lollig te worden. Wil je voor schut lopen, ik zeg neem Piet mee. Het werd echt een bolle boel, toen Piet ook nog ging bedenken dat hij met mij ging trouwen, was het helemaal een feest. Ik zei tegen Willemien, hij droomt te veel. Nou ik had het snel door met Willemien, en gingen de boel nog meer op stelte zetten. Piet ging bijna aan iedere verkoopster wat vragen, en ik zei dan "als je met mij wil trouwen, moet je niet lopen sjansen met andere dames "Piet zei dan gelijk, dat doe ik helemaal niet, ik vraag alleen waar de baterijen liggen. Ik zei "dat hoef je niet te vragen, die liggen hier", ik stond er recht voor, op dat moment. De verkoopster zag ik ook lachen. En Frank die ook mee was en Willemien en ik weer lachen. Zo waren wij Piet aan het plagen. Maar Piet ging al die frutsel winkeltjes mee naar binnen. Het was toen ook zo weer tegen 5 uur, tijd om terug te gaan. Jos had de bus weer gehaald, en deed de rolstoelen er vast in. Ik heb een gast opgehaald bij de HEMA die zat daar te wachten. Wij gingen weer aan het diner,hadden eigenlijk onze buik nog vol van de grote gebakspunt. S'avonds was er een lichtjestocht. Een mooie wandeling door het park. Deze duurde ongeveer 3 kwartier. Ze hadden een hele route uitgezet met waxinelichtjes in potjes. Die moesten wij dan aan de rechter kant houden. dan liep je goed. Wat was het gezellig, de hele groep ging mee. En bij terugkomst in het hotel, kregen wij, warme chocomel met een warm stukje appelgebak. Verder waren wij vrij om te doen wat wij wilde, er werd actief gebreid en gehaakt en spelletjes gedaan sjoelen en gekaart. Het was een mooie en gezellig dag
Dag 3 vrijdag 29 december.
Na het ontbijt de gasten geholpen, bij de ADL. Daarna heb ik de kamers gelucht en de bedden opgemaakt. Ik ben snel klaar met mijn gast, dus hand en spandiensten voor mijn colega's gedaan. Zodat iedereen op tijd klaar kon zijn. Er moet een groep vroeg eten, omdat ze naar een museum gingen. Die hielden niet van winkelen. Ik had middagwacht voor de achterblijvende gasten, aantal gingen rusten en een paar bleven in de zaal. Zo ook een dementerende man. Die zocht vaak zijn kamer, dan was hij helemaal de weg kwijt. Hij werd dan naar zijn kamer gebracht. Zo hadden wij bedacht om een foto van hem met een pijl er onder op te hangen, dan kan hij misschien zelf zijn kamer vinden. Maar vaak liepen wij ook mee. Zo ook die middag, hij was weer even verdwaald, dus bij de arm genomen, ik zeg "zoekt u iets speciaals." Nee dat niet, maar wel mijn kamer. Ik zei "denk dat ik die weet", ik wees naar de foto van hem die was opghangen. Verbaasd vroeg hij,waarom zijn foto daar hing en niet die van een ander. Ik zei "vindt u dat leuk, ik kijk liever naar een foto met een mooie man er op dan een vrouw." Hij zei "oke dan dan laten we het zo." In de zaal werd gezellig gepraat en een groepje waren er aan het handwerken. S'morgens had er een groep bordjes verzierd, met stipwerk was erg mooi geworden. s'middags moest ik er aan geloven, er moest gesjoeld worden, en Henny moest mee doen. Er werden voor mij gevoel nieuwe regels opgesteld, en Piet was erg streng, wat het na leven van de regels betrof. De steen moest er helemaal in zitten, niets met je vinger er langs. De steen zat er in of niet. Er werd niet gevingerd punt klaar uit. Maar vals spelen mocht wel. Zo was er een gast driftig aan het sjoelen, niet 1 steen in de 3 of 4, nee vindt je het gek, het schuifje zat er nog voor. Na het diner, kwam er een shantiekoor zingen. Het werd een super gezellige avond. Gasten en vrijwilligers konden de liedjes mee zingen, en deden dat ook. zo werd het een topavond.
Dag 4 zaterdag 30 december
Mijn dag diensten werden nachtdiensten, smorgens nog gehoplpen met de ADL en toen naar bed, totaal niet moe. Maar ik verplichte mij in bed te blijven. Maar rond 14:00 uur ben ik er uit gegaan. Het was prachtig weer dus er waren er een hoop, die een wandeling aan het maken waren. Ik ben zelf ook nog gaan wandelen door het park. Was zo mooi al die oude bomen. Het was een prachtig park, met prachtige bomen. En Piet had die middag wacht, ja en dan kan het gebeuren dat je het vergeet. En op de lijst kijken, waar je meerdere keren langs loopt, is ook al geen meevaller. Zo gebeurde het, dat Piet ook in zijn bed was gekropen. Die heeft het wel moeten weten. Tja zou het met de ouderdom te maken hebben, dan kan je wel eens wat vergeten, sorry Piet. Iemand anders had zijn diest overgenomen, dat is het mooie, daar ben je colega voor. De volgende dag heeft Piet de middagwacht gelopen. Na het diner kwamen er hoornblazers die bespeelde een alpenhoorn deze heeft een lengte van 4 meter, hij gaf ook erg lage tonen dat komt door de lengte. En ook deden zij iets met bellen. Ze deden erg hun best, maar erg mooi vonden de gasten en vrijwilligers het niet. Een grote groep zat ook te handwerken, dat was gezelliger vonden sommige, lekker knus bij de openhaard. Als het vals ging wat nogal eens gebeurde, werden er grapjes over gemaakt. Na he toptreden mochten de gasten het ook proberen. Na afloop kwam Maartje kwam bij mij zitten, zij gaf aan nog niet naar bed te willen. Ik zei "is oke, Maartje. Maartje zei "maar ik heb hulp nodig", ik vroeg wat moet er dan gebeuren, Maartje antwoorde water koken en een schaaltje pap klaar maken voor mijn medicijnen. Ik antwoorde, dat is geen probleem, Maartje was blij, dan hoefde zij niet vroeg naar bed. Zo bleef ze nog lekker een poosje praten. Het denken in oplossingen, werkt nog altijd het beste, problemen zijn er immers al genoeg.
Dag 5 zondag 31 december oudejaarsdag
Na het gezamelijke ontbijt was het voor mij tijd om te slapen, had de eerst nachtdienst gedraaid. Veel bellen hadden wij niet gehad die nacht. Een paar mensen met wat hulp naar het toilet gaan. Wij hebben wat schoongemaakt. Veel gepraat over andere hotels van het vakantiebureau. Maar totaal over mijn slaap heen toch richting bed. Eerst nog tot 11:00 uur tv gekeken, toen toch maar proberen te slapen. Tot ongeveer 15:00 uur geslapen. Mij opgefrist en naar beneden. Ik was voor een pop aan het haken, die ging dan ook regelmatig mee naar beneden, en werd dan geknuffelt door de gasten. Na het diner, ben ik weer even gaan rusten. Het was ouderjaarsavond, het zou laat worden en de gasten bleven allemaal op. Er werd een muziekbingo gedaan. Piet hielp Mia, een gast met altijd schik. Mia zei "ik zit naast jou man, is dat erg". ik zeg "dat jij naast Piet zit". Ik zeg "vindt jij hem leuk," Mia antwoord "nee," ik zeg "ik ook niet, je mag hem hebben hoor, als je hem wil Mia hevig lachen, en zo had Piet het weer gedaan. En dat terwijl hij niets deed, maar Mia had de grootst schik. op Piet zijn beurt, plaagde hij wel terug. hed geen rechte breipennen meer mee naar huis. Savonds werd er muziek bingo gedaan. Dat is goed luisteren en naar het plaatje kijken. Thea vroeg of ik haar wilde helpen, ze snapte het niet zo goed. Dus heb ik dat gedaan. Piet was druk met een servet. daar schreef hij dingen open ik schreef terug. dat had een grappig effect. Mia zei steeds dat kun je toch niet maken. Die servet ging steeds voor lutina langs, die hevig zat te breien. Tussen door goed opletten en uiteindelijk had Thea dan toch BINGO, volgens haar voor die andere vrouw. ik zei "had jij dat kado dan genomen", nee zei Thea,dat niet wat moet ik daar mee. Ik zei " dan maakt het toch niet uit" oh ja dat was waar. Om 23:45 werd er met de bingo gestopt en een klok op de muur geprojecteerd, zo kon iedereen zien wanneer het 00:00 uur was, het nieuwe jaar was begonnen. hier en daar was wat vuurwerk te zien. Rond 00:45 lagen de gasten op bed. De nachtdienst moest een uurtje langer door gaan die ochtend, zodat de dag vrijwilligers een uurtje langer konden blijven liggen, ze waren ook langer doorgegaan. Maar van dat uurtje langer daar merkte wij weinig van.
Dag 6 maandag 1 januari 2018
We kregen deze nacht meer bellen, een paar verschoont, maar dat hoort er bij. om 06:05 ging de bel een gast die erg hoeste, en het erg benauwd had. Zij wilde naar het toilet, ze voelde erg warm aan en was zo ziek dat ze totaal geen controre meer had over haar spieren in haar lichaam. zo gebeurde het dat ze langzaam langs mijn benen van het bed gleed. Ik zei tegen Tineke, wij krijgen haar niet meer omhoog, Jos werd er bij geroepen. En met de tillift en de kracht van Jos kregen wij haar weer op bed. Ik vond het verstandiger, om een arts te waarschuwen voor haar, mevrouw zelf wilde dit ook, ze voelde zich zo ziek. Zo werd Danielle er bij gehaald om een arts te waarschuwen. De ambulanche heeft mevrouw opgehaald. Het was erg sneu, maar er was geen andere keus. Ook moest er een vrijwilliger naar huis, zij kreeg plotseling enorme pijn in haar been. En later op de dag brak er een vrouw haar heup. Dus die ging ook naar het ziekenhuis. Nadat wij er even bij hadden stilgestaan, ging de vakantieweek weer verder. Vele vonden het prachtig weer en gingen wandelen door het park. lekker met een middagzonnetje. Ik was net te laat, toen ik wakker werd was Willemien al weg.Die had met mij door het park willen gaan. Zij met haar elekrische rolstoel, en ik lopen. Maar ik gaaf haar gelijk, het was te mooi weer om binnen te blijven. Na het diner ben ik weer gaan slapen. Zodat ik er weer tegen kon voor de volgende nachtdienst dag
Dag 7 dinsdag 2 januari
De laatste echte dag, dan is de vakantie week al weer voorbij. De koffers worden vandaag ingepakt. morgen vanaf 09:30 kunnen de gasten weer worden ghaald. Dus op ons gemak de koffers pakken. De gasten konden hun spulletjes mee nemen die ze zelf hadden gamaakt.Een bordje met stipwerken en een mezenbolhouder. De gasten haden genoten Jammer van die paar die naar huis of ziekenhuis moesten. Maar helaas gebeurdt dat. Maar ook aan de nachtdiensten kwam er een eind. Dus nu de laatste nacht. het begon hevig te waaien/ stormen, zo maar plotseling. De bel ging, een mevrouw kon niet slapen van de herrie buiten. Ze opperde dat ze bij ons kwam zitten, ze vond het niet veilig er rammelde van alles. Dus zij ging zich aankleden. Ik zeg "ja dat is goed hoor, mag u in de salon gaan zitten, ik ben het restaurant aan het dweilen, water komt er met bakken tegelijk er in. " Ik heb deze mevrouw dus niet gezien. Was uiteindelijk toch gaan slapen. Dus wij dweilen en allemaal moltons neer gelegd.
woensdag 3 januari
De dag van afscheid nemen, van de vele lieve colega's en gasten. Sommige zal ik niet meer zien. ouderdom of ziekte zal daar verandering in brengen. Maar er zijn veel mensen, die mij bij zullen blijven. Een ervaring rijker en een hele mooie oud en nieuw week.
