Moeilijk gaat ook, miljaarde,miljaarde! hebbe k'ik gezweet om uit te zoeken hoe ik hier een filmke kan opzetten! met veel geduld en zoekken.Eén commake vergeten en ge moogt het vergeten. Nu begin ik er een zandkorrelke van te snappen en heb ik toch al resultaat. T' zal met den tijd wel verbeteren...
HONGARIJE: "Wij willen geen kolonie zijn". (Beeldverslag) Honderdduizenden Hongaren betogen op 21 Januari in Boekarest voor hun land, hun identiteit en hun regering ( Ja, dat bestaat nog, volkeren die achter hun regering staan) en tegen de schandelijke bemoeienissen van de Europese Sovjet-Unie.
Af en toe moet ne mens zich eens terugtrekken in de woestijn van de stilte. want in de stilte, kan men zichzelf eens corigeren, en alles op een rijtje zetten. Weg van de drukte, lawaai,getetter, gekwebbel, Tv, computer, auto, administratie, werk, kinderen , vrouw, familie, politiek, en alles wat stoort en verblind om doorheen de bomen nog het bos te zien. Men treed uit de wereld van de totale chaos, en men stapt even opzij in de woestijn der stilte. Het totale "Nu kan ik mezelve, terug zijn". Contact met de bron, vanwaaruit men terug nieuwe krachten kan putten, contact met "Mijne persoonlijken groten baas". Degene die mij in mijn geweten influisterd wat goed is en wat beter kan. Mijne groten baas zit niet in de kerk, maar zit veeleer in een vogelke dat rondvliegt, of een pisbloem die tussen het onkruid staat. De zon die in mijn ogen schijnt, de wind, Regen, en onozelaars die ik niet begrijp, onozelaars die gewoon maar voor hun gezin zorgen , onozelaars die patatten kunnen schillen, en onozelaars die gelukkig zijn met kleine dingen. Ik ben ook zo nen onozelaar,vroeger hield ik mij teveel vast aan materieele zaken, nu is mijn taak los te laten en slechts te leven op het "Nu moment." Onthechting. Franciscus was ook zo nen onozelaar, Bernadetje van Lourdes ook, zij waren gelukkig op hun manier. T' heefd mij ook deugd gedaan eventjes , voor een paar dagen weg te zijn uit de drukte van het dagelijks bestaan. Vroeger trok ik de bossen in voor een paar dagen en leefde ik met niks van hetgeen er om mij heen was;dit was een enorme ervaring, in de regen, in de sneeuw potje koken, hutteke bouwen, soepke maken van Berkenschors en allerle planten in de natuur, s'avonds vuurtje maken en luisteren naar de nachtelijke geluiden... s'morgens met ne natte smoel wakker worden en de zon zien omhoog gaan. Zere voetten hebben van te stappen. Man, Man, Man! Dat was leven! Content zijn met niks...., terwijl ik bijna twintig uitnodigingen van recepties heb laten voorbijgaan!
