De oude Chinezen abonneren zich op het concept genaamd "YIN YAN", dit is een geloof dat bestaat uit twee aanvullende krachten in het universum.De Yan is alles wat positief is of mannelijk en het andere is yin, dat gekenmerkt wordt als negatief of vrouwelijk. De éne is niet beter dan de andere. In plaats daarvan zijn ze zowel noodzakelijk als een in evenwicht tussen beide gewenst. Mijn vrouw bijvoorbeeld kan zagen als geen ander, en springt gedurig kilometers verderop , terwijl dat alles wat men doet of zal doen ogenblikkelijk uitgevoerd of volbracht moet worden." Het ongeduld", de negatieve refleks van de yan, die een mens tot wanhoop kan drijven. Mijne "yin" daarentegen is traag, en alles in de juiste volgorde afwerkent, dit gepaard gaande met een grote dosis geduld en vertrouwen in de medemens. En om die twee uitersten te verzoenen, Water en Vuur en tot een degelijk evenwicht te verwerken, moet mijne "Yin" soms enorm fantasierijk overkomen,soms met een gekloven lip van op te bijten, en soms met een bijna doodervaringsgevoel en exstra systolen aan mijn pomp. Maar swat, we vliegen alletwee op dezelfde bezemsteel en we moeten zien dat we beiden niet te pletter storten. Zolang ik boven stilstaand water vlieg, voel ik mezelf dan ook nog min of meer relatief veilig. "Kunst en vliegwerk" in de genotsbestemming van den huwelijksdroom. Met de wederzijdse interesses is het ook een hindernissenparcours, rommelmarkten, permanent schoppen en winkels afdweilen, vijftig kilometers rijden om een half uur op het naaiwerk van een schoonmoeder te staren, en dan terug vijftig kilometers rijden om dan thuis in de late nog wat te kokerellen,komaan zeg! dit is niet mijne yan! Probeer daar maar eens een evenwicht in te zoeken. Mijne yang is de politiek, boekken, kunst, mensen ontmoetten en graag iets doen voor den andere. Ik ben altijd blij dat ik eens kan mede gaan betogen,voor een "Onafhankelijk Vlaanderen", maar de minachting voor mijn hobys zijn soms zo respektloos.... en toch is er die steeds wederkerende hoop. Nogthans, mijnen trouwboek weet; als ik moet kiezen tussen een "Onafhankelijk Vlaanderen", en mijn Wijveken, dan is de keuze gouw gemaakt. In gans het leven is er maar één weg, de weg van de koordendanser, de weg van een gezond evenwicht,de weg van de yin en de yan. Mocht ik dan ooit in een volgend leven terug opnieuw beginnen, dan pak ik mij een negerin, die moet ge maar twee woorden leren,"JA", en "NOG" , en meer moetten ze niet weten, en op tijd de boekskes van de Flair censureren, want anders wordt ze te slim.
Goed en kwaad overwinnen in het concept van yin en yan, teveel van beide is slecht. Het ideaal is een balans van beide. De hete sahara woestijn is bijvoorbeeld een voorbeeld van exstreme yang, terwijl de bittere kou Antartica is exstreem yin. Geen van beide is wenselijk.
Yin is zacht, terwijl yang is hard. Yin is stilte, terwijl yang is beweging. De zon is yang, terwijl de maan is yin. Vrouw is yin, terwijl de mens is yang. Berg is yin, terwijl de rivier is yang. Intuitief is yin, terwijl logisch is yang. De winter is yin, de zomer is yan. en ga zo maar door... Yinder zult het wel stillekens begrijpen zeker, beste bezoekers. Yan mijn kl..tes zijn er genoeg in de pol en tiek, tiek, tiek, tiek, tiek.... K'gon der mee stoppen want mijne yin roept mij! We zien mekaar yinyannend graag.
