Wij hebben geen politiekers nodig! Wij hebben Vrijheidsstrijders nodig, rebellen die blijven schoppen tegen een onrechtvaardig regime!
Voor het Volk en Door het Volk en vooral voor ons DIERBAAR VLAANDEREN. VLAANDEREN EERST!!!
Wilhelm Tell:
Op een herfstnacht in de maand november van het jaar 1307 kwamen 33 mannen uit drie Zwitserse kantons op de Rutlweide in Unterwalden aan de Vierwaldstattersee bijeen en beloofden met een plechtige eed hun land tegen de Oostenrijkse indringers te verdedigen. De Wrede landvoogd Gessler vermoedde onraad en om de volkstemming te peilen liet hij op de markt in Altdorf, de hoofdstad van het kanton Uri, een Oostenrijkse hertogshoed op een stang plaatsen en onder trompetgeschal door een omroeper bekend maken dat iedere voorbijganger die hoed met eerbied moest groetten alsof hij voor de Habsburgse keizer zelf stond. De Zwitsers slikten hun ergernis in en gehoorzaamden. Tot Wilhelm Tell, één van de 33 mannen uit Rutli, voorbijging zonder enig respect voor de hoed te tonen. Hij werd door Gesslers mannen gegrepen en voor de landvoogd gebracht. Gessler had horen spreken over Tells bekwaamheid in het boogschietten. "Jij die zo kan schietten," zei hij,"moet een meesterschot doen; je moet met een pijl een appel van het hoofd van je kind schietten". Tevergeefs protesteerde de ontstelde vader. Gessler antwoorde honend, dat hij bij weigering zowel vader als zoon ter dood zou veroordelen. Nu werd aan Willem een handboog gegeven en een koker, waaruit hij twee pijlen koos. De ene pijl legde hij op de handboog, de andere stak hij in zijn gordel. Terwijl de toeschouwers in ademloze spanning toekeken, mikte hij. Het volgende ogenblik viel de appel stukgeschoten van het hoofd van de jongen. Het Volk juichte en Tell omarmde in blijdschap zijn zoon. "Je bent een knap schutter." zei Gessler,"maar zeg eens, waarom stak je een pijl in je gordel?" Tell aarzelde met zijn antwoord, maar de landvoogd zei:" Zeg zonder vrees de waarheid, ik beloof je dat je leven gespaard blijft!" "Welnu," antwoorde Tell,"dan zal ik de hele waarheid zeggen. Had ik mijn kind met de pijl getroffen, dan was de andere voor u bestemd geweest en die zou zeker zijn doel niet gemist hebben!" Met een grimmig gezicht zei Gessler;"Dat je leven veilig was, dat heb ik je beloofd en die belofte zal ik houden. Maar om mij veilig voor jou te voelen, zal ik je in de boeien laten slaan en je naar een plaats brengen waar zon nog maan schijnt." Daarop beval hij Tell naar een burcht te brengen aan de andere zijde van de Vierwaldstattersee . Nauwelijks was de boot van wal gestoken, of er brak een geweldige storm los. Het schip was de ondergang nabij. Allen aan boord riepen dat Willem Tell de enige was die hen kon redden. Gessler liet zijn boeien losmaken. Zodra Tell het roer in handen had, hield hij recht op de oever aan. Toen de boot langs een laag plateau in de rotswand gleed, maakte hij van de gelegenheid , greep zijn boog en sprong op de rots, die nog heden ten dage'die Tellsplatte' heet. Voordat men aan boord begreep wat er was gebeurd, was Tell al in de bergen verdwenen. Toen Gessler de volgende dag naar zijn slot reed en hij bij een holle weg tussen met bos beklede hoogten kwam, suisde een pijl op hem neer en trof hem in de borst. "Dat is Tells pijl,"zei hij,"die ken ik." En daarop gaf hij de geest. EINDE. Toelichting; Van Willem is verder alleen bekend dat hij in 1315 zou hebben meegevochten in de slag bij Mongarthen en in 1354 zou zijn verdronken in het alpenriviertje, de Schachenbach toen hij een kind probeerde redden. Er is weinig bewijs dat Willem Tell echt heefd bestaan. De eerste vermelding van de legende stamt uit 1569 in de Chronicum Helveticum van de Zwitserse historicus Aegidius(of Gilg) Tchudi over de jaren 1000-1470. Onderzoekers hebben echter geconstateerd dat de Chronicum deels op zorgvuldig verzamelde documenten, maart ook op fantasie berustte. De legende van Willem Tell werd vooral bekend door het gelijknamige toneelstuk van Friedrich Schiller uit 1804 en de opera van Gioacchino Rossini uit 1829. (Een andere boogschutter is Robin Hood.)
Ik voel mij soms ook een stukske Willem Tell, omdat ik weiger het Belgisch vod te groetten,dikwijls nog moet opletten om mijn huidig strontjobke niet te verliezen, en regelmatig een bezoekske krijg van de Belgistaanse Stasiagenten,Boeoeoeoeoeoe.......Die mensen boezemen toch angst in. Ze Zouden zich beter Concentreren op De SJARELS FOR BELGISTAN. OCH god, die mensen moetten hun werk ook doen en ze doen dit goed!. Beter éne teveel controleren, dan te weinig control. Maar bij mij geld nog steeds vredevol geweldloos verzet met een grote liefde voor Vlaanderen.
