Ik was juist aan't eten toen er werd gebeld ,' t was de buurvrouw "of ik seffens efkes langs kwam , als't niet derangeerd " vroeg ze Even later stond ik in hun living .Je kon zien dat ze geerfd hadden,want ze hadden de oude zetels met nieuwe stof laten overtrekken .En er stond een nieuw namaak antiek salontafeltje in het midden van de living . Ik moest raden wat er veranderd was, en zei algauw dat ze een nieuw salon gekocht hadden , 16e eeuw schatte ik. kwestie van mensen gelukkig te maken. Trots keek de gastvrouw in de richting van haar man : Zieded zieded zezeggen het allemaal klonk het triomfantelijk . Hij keek naar de vloer en haalde zijn schouders op ,als gij 't zegd zal't wel zo zijn zij hij ' en zweeg . Hij had leren zwijgen vanals hij klein was "klein kinderen moeten zwijgen als grote mensen spreken" , en dat zat er nog altijd in.Hij liet zijn vrouw maar in de waan dat het geluk weer had toegeslagen.Kom eens mee zei hij tegen me, en pakte me bij de arm." Weet ge wat ik gekocht heb van die erfenis ?"zei hij . Ik schudde het hoofd . Kom maar mee naar mijnen ateljee ,klonk het Midden in de werkplaats stond het ,onherkenbaar met een deken er over .Zie daar maar eens onder zei hij trots .Het was een splinternieuwe cirkelzaag . En als ZIJ nu begint te zagen, zij hij bitter, dan ZAAG ik ook. En wat ga je maken? vroeg ik .Brievenbussen zij hij; allemaal brievenbussen Hij had ergens gelezen dat veel mensen hun bussen niet voldeden aan de reglementen. Daar had hij nu tyd voor, nu hij gepensioneerd was . Het hout kreeg hij gratis van zijn zoon; die werkte in nen houthandel . Morgen begon hij eraan .Aan tientallen, honderden , misschien wel duizenden brievenbussen ,en hij zou ze allemaal gratis cadeau geven aan iedereen die een verkeerde had .- Vind je het geen goed idee? Ik vond het een uitstekend idee, Dan is de eerste voor U , beloofde hij .Ik knikte en klopte hem bemoedigend op de schouder. Maar als het tegenslaagd dan kan ik er ook nog vogelkastjes van maken mompelde hij. Benieuwd hoe het afloopt !
Het is weer Lente , de vogeltjes beginnen te fluiten naar hun lief De mensen ,oud en jong ( van hart ) krijgen kriebeltjes in hun buik Toch denk ik nu veel aan vroeger , aan onze goeien ouden tijd , toen we nog jong waren van lichaam .Maar daar is geen ontkomen aan . Het staat niet stil . Alleen de jaargetijden komen terug . Mijn voorkeur ging altijd uit naar de herfst, met massa's blaren op het gazon,blaren die moeiteloos en ontmoedigd uit de bomen waren gevallen Het is elk jaar hetzelfde,ieder jaar dat eendere gedoe, maar een geluk dat er telkens een jaar tussen is. Het is dan toch weer een beetje nieuw , ieder jaargetij heeft iets mooi Ook vroeger in de lagere school was ik blij dat het weer herfst was, want op mijn opstel over de herfst kreeg ik altijd veel punten.Ik kon enorm goed blaren laten vallen zij de Meester altijd, het was een beetje mijn specialiteit . Maar ook op blaren geraak je uitgekeken Alleen de mensen zijn nieuw, allochtonen , in alle kleuren en geuren .Maar met de tijd geraak je daar ook op uitgekeken ; eigenlijk is er niets nieuws onder de zon . Toch doet het deugt dat het weer lente is , en dan zijn we weer waar we begonnen waren. de Lente
Toen ik klein was vroegen de mensen altijd aan mij "Wat ga jij later worden manneke?" zij dachten natuurlijk dat ik gelijk de meeste klein mannen zou antwoorden " police ,of pompier of meester in'tschool," Maar dat antwoord van mij hadden ze denk ik nog niet gehoord " Tinno Rossi " klonk het altijd. Ik had een grenzeloze bewondering voor die zanger van vroeger die kon zo heel hoog met zijn stem, zoals Rudi Schurike , of zoals Semino Rossi van tegenwoordig op de TV. Maar gelukkig voor de mensheid is't er niet van gekomen ,mijn stem evolueerde van keelend varken tot het piepende geluid van versleten remmen.. Wordt maar een Apoteker zei mijn moeder. Zij hield meer van dingen die echt gebeurden , want apoteker vond zij het mooiste vak van de wereld. Daar kwamen de mensen alleen maar als ze echt wat nodig hadden, het artikel stond bovendien op een briefje en je kon het zo uit de rekken halen , en je kon je nooit vergissen en de dokter had er netjes opgeschreven wat het moest zijn en er stond zelfs op hoe dikwijls en hoeveel je er van moest nemen, en op het doosje stond zelfs hoe lang het goed bleef en "schudden voor gebruik" en "de voorgeschreven dosis niet overschrijden" En de mensen brachten nooit iets terug , en 'twas geene Solden bij de Apoteker. En als er iemand toch van kapot ging , dan was het nooit de schuld van de Apoteker Het enige wat er volgens mijn moeder aan deze stiel soms moeilijk was, dat was het lezen van het doktersbriefje .Maar dat zou je op de Universiteit wel leren , daar waren jaren genoeg voor ,voor zoo'n kleinigheid ! Ze vond dat aantal jaren zelfs overdreven . Ze heeft me niet kunnen overtuigen Gelukkig maar.Moeders !!
