vandaag was een super drukke dag, door alle veranderingen in de zorg, moeten wij ook veel veranderen. eerst werd in januari alles omgegooit! nu dus weer !!!!!
wat weg was komt terug wat kwam verdwijnd.
soms begrijp ik niet waarom men telkens alles wil veranderen. veranderingen kosten veel geld, en we moeten zoveel bezuinigen....
nou ja ik deed wat moest..... en wil er niet meer van wakker liggen. de zorg is iets wat niet meer leuk is. zo denken duizenden mensen uit de zorg.....
wij verwachten ook dat iedereen er de brui aan geeft en dan moeten alle bedenkers en stuurders zelf maar gaan werken.
als zij beter weten hoe het werkt,als de mensen uit het werk veld, dat wens ik ze veel succes.......
leuk dat men denkt dat dit een nieuw blog is. deze bestaat al sederd 2006. ik deed er niet zoveel mee omdat ik mijn draai hier niet kon vinden.
vandaag begon ik weer met werken na drie weken thuis te zijn geweest. nee! ik was niet ziek. ik heb één week zorg verlof gehad, en twee weken vakantie.
opzich gaat mijn werk wel goed. alleen moet ik telkens oppassen wat ik doe. het hele zware is verleden tijd....
misschien moet ik wel omscholen en lichter werk gaan doen. dat is van later zorg...
mijn dag zit er weer op daar!! mijn dag begint weer hier. mantelzorger heeft nooit rust hé....
nederland gaat bezuinigen op de doden herdenking dat komt dan weer voor rekening van de ouderen. in plaats dat ze dat met prinsjes dag of koninginnendag doen. die dagen hebben niet zoveel betekenis.
maar de mensen die de oorlog mee maakte de mensen die ons bevrijden.
potdorie dat heeft wat waarde.
zij hebben veel verloren en alle weer opgebouwd...
Dit had ik nooit kunnen weten, dit had ik nooit gedacht. Nooit had ik zo iets vertederends verwacht. Donkerbruine oogjes, een zwart neusje en een roze tongetje, een heerlijk geurend velletje en koddige pootjes. Een trots omhoog gedragen staartje, ja.....je bent een echt jongetje. Vertederend kijk je mij aan, zullen wij weer naar buiten gaan? Ik moet zo nodig weer naar de gootjes. Met veel plezier ga ik voor jou in de regen staan. Door jou weet ik nu dat er nog meer op de wereld is, maanden zat ik binnen omdat ik liefde mis. Nu moet ik er wel uit, jij dwingt mij daar toe, geen smoesjes meer van .....ik ben zo moe. Door jou zie ik de zon weer schijnen, en zullen langzaam mijn tranen ook verdwijnen.
we moeten zoveel bezuinigen....
