De neogotische Sint-Mauruskerk, met laat-gotische toren in zandsteen (1564-1567) werd in 1910 grondig verbouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ze zwaar beschadigd door het inslaan van een vliegende bom. Daarna werd ze gerestaureerd en 1976 werd ze als monument geklasseerd.
De pastorie van Holsbeek bevindt zich naast de Rotselaarse baan. Het is een dubbel huis in bak- en zandsteenstijl, dat gebouwd werd in de tweede helft van de achttiende eeuw. Het gebouw werd grondig gerestaureerd op het einde van de negentiende eeuw. De deur in Frans-classicistische stijl werd van de achtergevel naar de voorgevel overgebracht. Het gedeelte van het gebouw aan de noordkant werd ook toen bij aangebouwd.
Naast het vroegere gemeentehuis van Holsbeek bevond zich de gemeentelijke jongensschool. Het afgebeelde gebouw is een vernieuwing van het vroegere gemeentehuis in 1913. De plannen voor deze vernieuwing werden ontworpen door architect Langerock. In 1939 werden aan de gebouwen belangrijke herstellingswerken uitgevoerd.
Deze gemeente bestond oorspronkelijk uit twee dorpen: Kortrijk ern Dutsel. De oudste benamingen waren: Curterse (1099) en Dutshole (1269). Ze fusioneerden met elkaar in 1820 tot Kortrijk-Dutsel. Kortrijk-Dutsel heeft van de vier fusiedorpen de vruchtbaarste bodem en telt nog heel wat prachtige hoeven.
De Sint-Catharinakerk van Kortrijk-Dutsel is het resultaat van verschillende bouwcampagnes. Ze bestaat uit een ingebouwde westertoren, een driebeukig schip, een transept een rechthoekig diep koor. De toren, in ruwe ijzerzandsteen, zou dateren van omstreeks het jaar 1000 en is daarmee één van de oudste bouwwerken van het Hageland.
De pastorie van Kortrijk-Dutsel werd gebouwd in 1662-1663 door de abdij van 't Park in de typische stijl van de talrijke norbertijnenpastorieën. Ze verving een vroegere pastorij die zich op de Stesselkeshoek bevond. Het huidig gebouw werd als monument geklasseerd op 5 januarui 1973.
Alhoewel de grotere verbindingswegen tussen de Hagelandse dorpen wel al gekasseid waren, toch waren deze wegen dikwijls in een lamentabele toestand, zeker tijdens regenachtige perioden. Op de foto zien we de steenweg van Kortrijk-Dutsel naar Sint-Pieters-Rode in 1940.
Nieuwrode is een schilderachtig dorp dat op idyllische wijze beschreven werd door Hendrik Conscience in zijn 'Plaag der dorpen'. De oudste benamingen ervan zijn: Nowitrot (1141), Nuenrode (1147) en Noweroi (1186). Het kende tot voor WO II een heel arme bevolking. Hierin kwam verandering met de komst van perziken en aardbeien.
De classicistische Sint Lambertuskerk uit Nieuwrode werd gebouwd tussen 1870 en 1873. Ze bestaat uit een half vrijstaande westertoren, een driebeukig schip en een koor geflankeerd door twee sacristieën. Dit koor en de sacristieën zijn overblijfselen van een vroegere kerk uit 1783-1785. De kerk is opgetrokken in baksteen met sierelementen in natuursteen.
De pastorie van Nieuwrode werd gebouwd tussen 1706 en 1710 door de norbertijnen-paters van het abduij van 't Park (Heverlee). Ze is opgetrokken in traditionele bak- en zandsteenstijl. Omstreeks 1860 werd de verbouwing langs de huidige Sint-Lambertusstraat gerealiseerd. In 1998 werd ze openbaar verkocht en kwam ze in privé-handen terecht.
Op een tiendenkaart uit de typografie-atlas van de abdij van 't Park, daterend uit 1655, merkt men op de plaats waar het gebouw zich nu bevindt, een versterkte vesting, omgeven met grachten. Rond het gebouw bevonden zich talrijke vijvers en een laan die vandaar vertrok in de richting van het dorpcentrum. In het begin van de 19e eeuw was het Hooghuis in het bezit van de familie Boels uit Leuven. Omstreeks 1860 kwam de woning in het bezit van de gemeentesecretaris Jacobs. Afstammelingen van deze secretaruis zijn momenteel nog steeds de eigenaars van dit fraaie landhuis.
De originele naam "Rode" kreeg het voorvoegsel "Sint-Pieters"om het te kunnen onderscheiden van de andere "roden" uit de streek. In de volksmond wordt het dorp "roei" genoemd. Sint-Pieters-Rode is vooral gekend om het kasteel van Horst.
De neogotische kerk van Sint-Pieters-Rode werd, met uitzondering van de westertoren, gebouwd naar de plannen van architect Langerock in 1891-1894. De toren werd opgetrokken in ijzerzandsteen in de 12e-13e eeuw. In de 16e-17e eeuw werd hij met een bakstenen verdieping verhoogd.
De pastorie van Sint-Pieters-Rode (met duiventil) werd opgetrokken door de abdij van 't Park (Heverlee) in 1690. Ze is gelegen op een omgracht domein even buiten de dorpskom. Het gebouw mag bij de best bewaarde zeventuiende eeuwse pastorieën van het Hageland gerekend worden, met al de kenmerken van de 'traditionele' stijl.
Het Thunenhof is een zeer oude boerderij in Sint-Pieters-Rode die herbouwd werd in 1749. De oorsprong van het hof situeert zich in de 13de eeuw. In de buurt van deze hoeve liep de oeroude Houwaartse baan, die een verbindingsweg was tussen de middeleeuwse steden Zichem en Leuven. Bepaalde bronnen vermelden deze hoeve als de "Thienenhoeve" of de hoeve die belast was met de ontvangst en opslag der tienden. Ander omschrijven het hof als een vrije hoeve die zou toebehoord hebben aan de welstellende familie "Van Thunen".
De naam Horst komt reeds voor in 1263, maar een eerste burcht werd pas gebouwd op het einde van de 14° eeuw. Meerdere verhalen van de Rode Ridder spelen zich af op deze locatie. Het huidig kasteel is eigendom van de Vlaamse gemeebnschap en wordt beheerd door Erfgoed Vlaanderen.
