Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken met Google
western en jumping a way of live
alles over jumping en western
28-04-2006
wat is jumping
Definitie:
Sport waarbij paard en ruiter samen over een obstakel springen.
Geschiedenis:
De eerste springwedstrijd was in 1864 in Dublin. Aan deze wedstrijd deden vooral legerofficieren mee om hun cavaleriepaarden te testen. De wedstrijd bestond uit twee hindernissen: een hoge sprong en een brede sprong. Na een aantal jaren begonnen ook burgers aan springwedstrijden. Sinds 1912 is het springen een olympische sport. In die tijd waren er slechts 15 hindernissen die niet hoger waren dan 1,40 meter. De Italiaan Frederico Caprilli (1868-1907) heeft de verlichte zit ontwikkeld. In het begin stak de ruiter de onderbenen naar voren en ging achter op het zadel zitten. Hierdoor kan het paard niet goed basculeren. De zit van Caprilli vond men in die tijd onelegant totdat men inzag dat de paarden veel beter gingen springen.
Doel:
Bij de springsport probeert de ruiter zo snel mogelijk een hindernisparcours af te leggen met zijn paard zonder springbalken van de hindernissen te stoten. TrainingsmethodenCavalettiwerk is een zeer goede voorbereiding voor het springen en terreinrijden. Het paard leert in evenwicht te gaan met de ruiter op zijn rug, oplettend te zijn en de afstanden nauwkeurig te schatten. Dit is tevens een goede oefening voor het ontwikkelen van een juiste springhouding. Na een basisscholing moet het paard langzaam bekendgemaakt worden met het soort hindernissen waar het in het parcours mee te maken krijgt. Eerst moet het die sprongen laag leren springen en langzaam maar zeker kunnen ze steeds hoger of breder gemaakt worden. In het begin moet het paard twee hele belangrijke dingen leren. Het moet leren basculeren (hoofd, hals en rug leren rond te maken) en leren om zijn afzet te bepalen, de basispassen te verlengen of te verkleinen naar de hindernis toe.
Benodigdheden:
Voor de beoefening van de springsport zijn speciale zadels ontwikkeld. Deze springzadels hebben een dikke kniewrong.
Springruiters gebruiken meestal een korte zweep (karwats). Bij de deelname aan wedstrijden mag de zweep niet langer zijn dan 75 cm. WedstrijdsportHet springparcours wordt opgebouwd met verschillende soorten hindernissen. De verschillende hindernissen zijn: Een enkelvoudige hindernis is één enkele hindernis waarbij het paard in de hoogte of de breedte moet springen. Hoogtesprongen zijn o.a. de steilsprong of de muur. De muur is opgebouwd uit meerdere blokken. Het paard kan niet zien wat zich aan de andere kant van de hindernis bevindt. Oxers en de triplebar zijn voorbeelden van breedtesprongen. De oxer is zo gebouwd dat het paard hoog en breed moet springen. De oxer is opgebouwd uit twee verschillende hindernissen die tegen elkaar aan staan. Wanneer er nog een hindernis tegenaan gezet wordt, ontstaat de Triple Bar. Meervoudige hindernissen zijn enkele enkelvoudige hindernissen na elkaar.
De springsport kent net als alle andere sporten klassen.
Deze klassen zijn:
·B = tot 1 meter
·L = tot 1,10 meter
·M = tot 1,20 meter
·Z = tot 1,30 meter
Soorten In de springsport wordt een duidelijk onderscheid gemaakt tussen de topsport (1.50m en hoger) en de basissport. De springsport bestaat op zichzelf als basissport, maar deze discipline wordt ook in het samengesteld rijden als wedstrijd onderdeel gebruikt.
De naam Appaloosa (we spreken hier over de amerikaanse Appaloosa) ontstond aan het einde van de 19de eeuw en is afgeleid van de Palouse river. Oorspronkelijk werden de Appaloosa's door de Nez Perce indianen gefokt in het noordwesten van de Verenigde Staten.
Het is een paard dat qua grootte een tussenmaat is; zijn stokmaat ligt tussen de 1.42 en 1.60. Het houdt het midden tussen de zwaar gespierde Quarter en de lichter gebouwde Arabier. Omdat voor de fok naast de Quarter diverse andere rassen zoals Standardbred, Morgan, Arabier en andere ingekruist werden treffen we heel uiteenlopende typen aan onder de Appaloosa's.
Typische kenmerken van de Appaloosa zijn de vertikaal gestreepte hoeven, de paddenmuil en de vaak dunne en korte staart.
Over het algemeen is het een vriendelijk en rustig paard, betrouwbaar en met een intelligent karakter.
Appaloosa's komen in iedere denkbare variant van kleuren en vlekken voor; er zijn echter ook éénkleurige Appaloosa's.
Al enige tijd bestaat in Nederland de AAHCA, de American Appaloosa Horse Club Holland, die de belangen van de Amerikaanse Appaloosa's behartigt.
Daarnaast is er het Nederlands Appaloosa Stamboek met daarin de in West-Europa gefokte Appaloosa's. De afmetingen van deze paarden lopen van mini tot groot rijpaard.
PAINT HORSE
Dit is ook een origineel western-paard en het is eigenlijk de gevlekte variant van het Quarter Horse. Omdat het Quarter Horse fokverband in Texas geen gevlekte paarden meer wilde opnemen in hun stamboek werd begin jaren zestig de American Paint Horse Association opgericht.
Een groot voorvechter en medeoprichter van de APHA is Hank Wiescamp (pronounced Wheeze-camp), zoon van Christiaan Wiescamp die met zijn ouders in 1888 vanuit Winterswijk naar Nebraska emigreerde.
De Paint wordt nog weleens ten onrechte aangeduid met pinto. Een pinto is echter een gevlekt paard van een willekeurig ras of een kruising daarvan.
Paints komen voor in alle kleuren: zwart, bruin, grijs etc. Het vlekkenpatroon wordt in twee groepen verdeeld: tobiano en overo.
De tobiano, die dominant vererft, heeft witte benen, relatief weinig wit aan het hoofd en de witte vlekken kruisen de ruggegraat. De overo, die recessief vererft, heeft meestal veel wit in het gezicht, de benen zijn vaak donker en de witte vlekken lijken vanaf de buik of zijkant te komen.
De tekening van een Paint Horses is weliswaar opvallend maar eigenlijk secundair. Primair wordt gelet op de kwaliteit van het paard. Voor wat het overige betreft lijkt het paard zeer sterk op het Quarter Horse.
In Nederland zijn de Paint Horse liefhebbers verenigd in de NPHC, de Nederlandse Paint Horse Club.
QUARTER HORSE
Het Quarter Horse is een western-paard bij uitstek. Het stamt van de oorspronkelijke cowboypaarden af en ontleent zijn naam aan de race op de kwart mijl. (Een kwart mijl was in de dorpen ongeveer de afstand van de kerk tot de saloon.) De Quarter is een paard dat in zeer korte tijd op volle snelheid kan komen en daar werd het indertijd voor gefokt.
Het is een paard dat iedere dag werk deed en daarbij rustig en gemakkelijk in omgang moest zijn. Het is een edel en lichtvoetig paard met een fijn hoofdje. Het heeft een tamelijk korte rug en het is opvallend gespierd. Het is zeer wendbaar, bijzonder snel op topsnelheid, werkwillig en betrekkelijk gemakkelijk af te richten.
De maat ligt tussen 1.45 en 1.58 en het is één van de meest gevraagde vrijetijds paarden ter wereld met een aantal geregistreerde paarden van meer dan 3 miljoen.
De paarden zijn verenigd in het AQHA, American Qaurte Horse Association. Sinds enkele jaren bestaat in Nederland de NQHA; de Nederlandse Quarter Horse Associatie.
Reining is een onderdeel, dat je het best kunt vergelijken met de Engelse dressuur. Belangrijk is dat je paard steeds ontspannen is en geen verzet toont (mond open, onrustig met het hoofd) en dat je met lange teugels rijdt, waarbij je toch continue een goede controle over je paard hebt.
In totaal zijn er 10 patterns, waaruit gekozen kan worden door de jury. Deze bestaan uit: - cirkels; een grote snel, een kleine langzaam en andersom. Dit noemen we speedcontrol. - galopwissels (changementen). - stops (sliding stops). - rollbacks (snelle draai om de achterhand van 180 graden). - spins (vliegende draai om het binnenachterbeen, waarbij de voorbenen ruim overstappen). - hesitate (aarzeling).
De deelnemende combinaties leggen de proef één voor één af. Iedere beweging buiten de controle wordt als fout beoordeeld. Bij soepele, mooie, snelle en foutloze uitvoeringen krijgt men pluspunten. De basis van de puntenverdeling ligt tussen 60 en 80, waarbij 70 het gemiddelde is.
Diskwalificatie volgt bij:
overspinnen: meer dan 1/4 spin;
gebruik van verboden uitrusting;
opzettelijke mishandeling van het paard in de arena;
gebruik van de teugel als zweep;
meer dan een vinger tussen de teugels bij split reins en meer of een vingers tussen de teugels bij een romal;
beide handen aan de teugel (de vrije hand mag na de spin gebruikt worden om de teugels te verlengen indien daardoor geen beïnvloeding van het paard plaatsvindt);
val van ruiter of paard;
twee weigeringen bij een manoeuvre.
Tevens zijn er vaste richtlijnen voor het geven van plus- en minpunten. Na afloop moet de ruiter naar de jury toe stappen, zodat deze, indien gewenst, het hoofdstel kan verwijderen om het bit te inspecteren.
Versatile Horse is een samenvoeging van de klassen Trail, Western Riding, Pleasure en Reining. De klasse is uitsluitend toegestaan voor paarden van 5 jaar en ouder, gereden met bit en éénhandige teugelvoering. Het voorgeschreven parcours bestaat uit een Trail gedeelte, een Western Riding gedeelte met een vliegende galopwissel op de lange zijde, een Pleasure gedeelte met o.a. een uitgestrekte draf, en een Reining gedeelte met cirkels, stops en spins.
Bij Working Cowhorse kunnen combinaties laten zien wat ze waard zouden zijn op een echte ranch. De paarden moeten snel kunnen draaien, snel stoppen, makkelijk galopperen en vlug op snelheid kunnen komen. Het moet ook laten zien dat het de acties van het rund ziet, en altijd alert is op onverwachte bewegingen van het dier. De jury ziet graag een paard wat zelf initiatief neemt en goede manieren heeft. Daarbij moet het snel reageren op de hulpen met de teugel, en dus een zachte mond hebben.
Working Cowhorse bestaat uit twee onderdelen namelijk het Dry Work, hetgeen te vergelijken is met het onderdeel reining. Het tweede gedeelte heet Fence Work, dit is het werken met de koe.
1. Er komt één rund in de arena die de combinatie vervolgens op de korte zijde moet houden om te tonen dat het paard cowsense heeft; dit wil zeggen dat het paard het rund in de gaten houdt en met het rund wil meebewegen. Dit op de korte zijde houden wordt boxing genoemd.
2. Vervolgens laat de combinatie het rund op de lange zijde komen. Belangrijk hierbij is dat je duidelijk laat zien dat jij beslist dat je het rund op de lange zijde wilt hebben. Hierna volgt het afstoppen; je moet minstens 1x naar links en 1x naar rechts het rund afstoppen en in de andere richting weer voorwaarst laten gaan. Het afstoppen mag ook meerdere keren gebeuren.
3. Het derde onderdeel bestaat uit het cirkelen van het rund. Dit moet minstens 1x linksom en 1x rechtsom. De bedoeling is dat je paard en het rund schouder aan schouder lopen. Voor dit alles staat een maximum tijd van 2 minuten.
Cutting, het afscheiden van een rund uit de kudde en deze afgescheiden houden, is in het echte werk van de cowboy noodzakelijk wanneer ze de dieren apart behandeld moeten worden, bijvoorbeeld voor het brandmerken of het toedienen van medicijnen. Mits goed gedaan is het een heel spectaculair onderdeel. De paarden moeten een enorme hoeveelheid cowsense (gevoel voor vee) hebben. Ze moeten veelal op eigen initiatief hun werk doen.
De paarden moeten slimmer en sneller zijn dan het vee, en dus ook lichamelijk heel wat in huis hebben.
In de arena wordt een kleine kudde vee losgelaten, die door één combinatie van ruiter en paard wordt gesetteld. (The herd is settled = De kudde staat rustig bij elkaar.) Paarden met ruiters lopen ook in de arena en iedereen krijgt de tijd om aan elkaar te wennen. Dan pas komt de ruiter met zijn cuttingpaard om het wedstrijdelement uit te gaan voeren. Hij rijdt de kudde in en zoekt, zonder de andere dieren onrustig te maken, een kalf uit. Hij scheidt deze van de groep, en als andere dieren meelopen, dan zijn daar de "helpers", om de rest van de kudde bij elkaar te houden en eventueel dieren terug te drijven.
Heeft de deelnemende combinatie een dier vóór zich, dan begint het echte werk van het cuttingpaard. Het kalf probeert terug te gaan naar de kudde en het cuttingpaard weerhoudt hem daarvan. Zodra de ruiter de teugels neergelegd heeft mag hij deze niet meer oppakken om het paard te corrigeren. Het paard moet het kalf gescheiden houden van de kudde! Hij volgt elke beweging en blijft steeds de gang terug naar de kudde blokkeren. Met ogen en oren gericht op het kalf, springt het paard van links naar rechts. De ruiter gaat mee met de bewegingen van het paard en hindert deze zo min mogelijk. Het hangt erg van de acties van het kalf af, in welke mate het paard zijn akties kan laten zien. Maar een ruiter mag alleen van kalf ruilen als deze stopt of van de combinatie wegdraait.
De combinatie krijgt twee-en-eenhalve minuut de tijd om hun kunnen te showen, en mag gedurende die tijd hooguit drie dieren uitzoeken. De combinatie krijgt hulp van vier andere "helpers": twee Turnbacks en twee Herd Holders, die proberen het werk voor de cutting combinatie zo makkelijk mogelijk te maken, door de kudde niet uiteen te laten vallen.
De jury geeft een beoordeling van de acties van de deelnemende combinatie met een puntenaantal tussen de 60 en 80. Het spreekt voor zich, dat naast de kwaliteiten van paard en ruiter, ook geluk een rol speelt, in de zin van het gedrag van het kalf en het werk van de "helpers".
Team Penning is een onderdeel waarbij vee gebruikt wordt, vandaar dat het vaak verreden wordt na de Cutting. Het is een "spel" waarbij een team van drie combinaties volgens vaste regels drie kalveren uit de kudde moeten drijven en opsluiten in een paddock aan de andere zijde van de arena. Ze krijgen hiervoor twee-en-eenhalve minuut. De dieren in de kudde zijn genummerd en elk team krijgt de opdracht om drie dieren met hetzelfde nummer eruit te pikken.
Voor het publiek is Team Penning een lust voor het oog, vooral omdat het de combinatie vrijwel nooit lukt de dieren in de paddock te krijgen. Resultaat: een wilde drijftocht alsof ze op de prairie zijn. En als het lukt...een knap staaltje van teamwork!
Barrel Racing is één van de snelheidsspelen. In Amerika is dit onderdeel alleen voor vrouwen.
Drie in een driehoek geplaatste vaten markeren het parcours. De deelnemer mag zelf weten of hij aan de linker- of aan de rechterkant van het eerste vat begint. De bedoeling is dat hij een cirkel om elk vat rijdt. De tijd tussen het moment dat het paard met zijn neus over de startlijn is, en het moment dat zijn neus over de finishlijn is, wordt gemeten met behulp van een electronisch oog (mits beschikbaar). Gooit een combinatie een vat om, dan worden er vijf strafseconden bij opgeteld. Ook als de ruiter zijn hoed verliest kost dit vijf seconden. Ze mogen de vaten wel raken. Als een combinatie zich niet aan het parcours houdt, wordt deze gediskwalificeerd. Dit is echt een wedstrijdonderdeel waar snelheid en wendbaarheid worden getest!
Net zoals Barrel Racing is Pole Bending een evenement waarbij het puur om de snelheid gaat. Het paard kan in dit onderdeel wederom zijn snelheid en wendbaarheid laten zien.
Hierbij worden geen vaten, mar zes palen gebruikt, die zeven meter uit elkaar op een rechte lijn worden geplaatst. Met een vliegende start gaat de deelnemer naar de laatste paal, om dan in slalom om de andere palen terug te komen naar het begin. Dan nog een keer in slalom naar het einde en in een razend tempo in een rechte lijn naar de finish. De combinatie met de snelste tijd is natuurlijk de winnaar.
Bij halter wordt het paard beoordeeld op exterieur naar de richtlijnen van het ras (deze zijn voor ieder ras vastgelegd in het stamboek).
De paarden worden een voor een aan de hand binnen gebracht in stap en moeten in een rechte lijn naar de jury lopen. Als men bij de jury aankomt wordt gevraagd te draven in dezelfde rechte lijn, waarna je naar links wendt, doordraaft, vervolgens in stap gaat, weer een wending naar links maakt en je achter elkaar opstelt.
Vervolgens komt de jury en loopt om de paarden heen om ze nog eens goed te bekijken. Hij let op een correcte bouw en bekijkt of het paard aan de eisen van het ras voldoet.
Bij halter is het belangrijk dat je je paard op een goede manier voorbrengt. De jury zal het paard dan optimaal kunnen beoordelen. Terug naar boven.
Bij showmanship at halter wordt niet naar het exterieur van het paard gekeken, maar naar degene die het paard voorbrengt.
De jury zal een bepaald pattern voorschrijven welke de combinaties na elkaar moeten uitvoeren. Bij dit onderdeel staat iedereen opgesteld in de arena. De beoordeling betreft de volgende zaken: Voorbrengen van het paard, Totaalbeeld, Verzorging van het paard, Uitrusting, Presentatie van het paard, Manier van tonen van het paard in stilstand en beweging en de Alertheid. Dit onderdeel is alleen voor jeugdruiters. Terug naar boven.
Deze klasse is een Engels onderdeel in de Westernsport. Zowel de kleding van de ruiter als het harnachement van het paard zijn uit de Engelse rijstijl.
Hoewel het lijkt op het onderdeel Pleasure worden de gangen in de engelse naam benoemd en wel walk, trot, extended trot en canter. Bij trot wordt op het buitenbeen licht gereden in tegenstelling tot de Western Pleasure jog, waarbij de ruiter blijft doorzitten. In de klasse Hunter under Saddle dient het paard voorwaarts gereden te worden, waarbij gehoorzaamheid, werkwilligheid en een vriendelijke uitdrukking van het paard beoordeeld worden. Terug naar boven.
Western Pleasure is een van de meest populaire onderdelen voor de deelnemers, hoewel het voor het publiek wat minder spectaculair is.
Een combinatie laat zien wat de kwaliteiten van een western paard zijn : rustig gedrag en toch directe reacties op hulpen van de ruiter. Door de jury worden de overgangen stap (walk), draf (jog of trot) en galop (lope) beoordeeld en de houding van ruiter en paard.
De deelnemers komen gezamenlijk in de arena en moeten aan de wand blijven of op de binnenhoefslag. Je mag geen cirkels rijden of de arena oversteken. De drie verschillende gangen worden getoond op zowel de linker- als de rechter-hand. De jury kan ook een uitgestrekte gang vragen. Als de jury twijfelt tussen de hoogst geplaatsten kan deze ook de gang achterwaarts vragen van de betreffende deelnemers. De ruiter blijft in het zadel, tenzij de jury het hoofdstel en zadel wil controleren. Combinaties worden gestraft voor een te hoge snelheid, verkeerde gang op het gevraagde moment, verzet van het paard, te diepe of te hoge halshouding van het paard of break of gait (uit de betreffende gang vallen). Het paard moet aan een losse teugel gereden worden, zonder overmatige of storende correcties van de ruiter. Bij het commando reverse maken de deelnemers een draai van 180 graden van of op de hoefslag. Ook tijdens de stap of de draf kan dit commando gegeven worden. (Niet tijdens de galop).
De ruiter mag een junior paard (tot en met 5 jaar) op twee handen rijden op een snaffle (trens) of bosal (hackamore). Een paard van 6 jaar of ouder moet op een shank bit (stangbit) gereden worden, met één hand en de ruiter mag deze tijdens de wedstrijd niet overpakken in de andere hand. Terug naar boven.
Western Riding is het presenteren van een (fijn)gevoelig en gemakkelijk bewegend paard. Het paard wordt beoordeeld naar de kwaliteit van zijn gangen en galopwissels, naar zijn gehoorzaamheid aan de ruiter, manieren, gezondheid en intelligentie. Bij Western Riding kan de jury kiezen uit twee verschillende patterns. Terug naar boven.
De klasse Western Horsemanship bestaat uit twee onderdelen. Alle ruiters worden in de arena verwacht, waar ze zich moeten opstellen op de korte zijde.
Het eerste gedeelte is individueel, waarbij een gevraagde proef (pattern) gereden moet worden. In deze proef wordt gevraagd om de galop (zowel de linker als de rechter galop), stops, back-up (achterwaarts), een draai om de achterhand en cirkels.
In het tweede gedeelte worden alle ruiters gevraagd om zich in walk (stap) op de hoefslag te begeven en zal de jury nog een stukje pleasure vragen. De bedoeling hiervan is dat de jury bij twijfel om de plaatsing een betere beslissing kan nemen. Het horsemanship gedeelte telt voor 80% en het pleasure gedeelte voor 20% bij de beoordeling.
Het doel van Western Horsemanship is te kijken wat de ruiter kan en niet wat de kwaliteiten van het paard zijn. De jury kijkt naar de teugelhulpen en de algemene houding van handen, armen, benen en lichaam. Het geheel moet relaxed overkomen, zonder onnodige hulpen of verschuivingen van de zit.
Horsmanship is alleen een onderdeel voor jeugd- en amateurruiters. Terug naar boven.
Trail betekent spoor, een spoor in de vrije natuur. Trail rijden staat dus voor het volgen van een spoor in de vrije natuur. Hierbij wordt van het paard verwacht dat het in staat is om verschillende hindernissen te nemen, zoals een omgevallen boom, een riviertje, een hekje enz. Ook moet het volledig vertrouwen hebben in de ruiter en niet schrikken van een vreemd geluid, object e.d.
De Trail klasse bestaat dan ook uit hindernissen, waarbij verplicht zijn : - een hek, wat geopend en gesloten moet worden nadat de combinatie er door is gereden; - balken waar het paard over moet stappen zonder deze aan te raken; - een houten brug waar het paard over heen moet lopen zonder verzet; - het achterwaarts gaan volgens een bepaald patroon (vaak een L-figuur).
Andere hindernissen kunnen gekozen worden van een lijst, waaronder een sloot, het vervoeren van een object en diverse andere hindernissen waarbij achterwaarts en zijwaarts gevraagd wordt. Eeen goede Trail-combinatie gaat feilloos door elk landschap. Terug naar boven.
Net zoals vele industriële en technologische uitvindingen, werd de Quarter Horse geboren uit noodzaak. De eerste kolonialen in de Verenigde Staten merkten al snel dat hun Engelse paarden niet beantwoorden aan de vereisten voor het veroveren van het nieuwe land. Het beste wat een man kon hebben in die tijd was een goede kar, zijn handen en zijn paard. Hij had een paard nodig dat gelijkmoedig, handig, kalm en snel was, met een snel reactie vermogen en de kracht zware lasten te dragen. Op hetzelfde moment kwamen ook de eerste andere raspaarden op het nieuwe continent ; Arabieren, Barben en Turkse paarden. Het kruisen van deze rassen gaf een nieuw ras ; het paard dat de kolonialen nodig hadden. De eerste naam die het ras kreeg was "Colonial Quarter of a Mile Running Horse" dat refereert naar de buitengewone snelheid die het paard kon ontwikkelen ondanks een buitengewone massieve heup en zware schouder. Deze paarden waren intelligent en vergevingsgezind, totaal verschillend van de andere geïmporteerde rassen en beantwoordden volledig aan de vereisten van de eerste kolonialen. Het paard kon zwaar werk verrichten op het land, de immigranten karren Westwaarts trekken en hen toch de nodige verstrooiing bieden in spelen georganiseerd op zondagen.
Hoe verder de verovering van het Westen, hoe meer de immigranten op hun paarden rekenden. Om ten oorlog te trekken tegen de indianen of voor het zware werk op de eerste ranches.
Ook de eerste rodeo's werden geboren toen de africhters van jonge paarden zich met elkaar gingen meten. De snelheidsrennen op zondag waren niet meer het enige vertier.
Toen kwam de tijd van de auto's en tractors. Het paard verloor stilaan zijn eerste plaats, behalve in de grote ranches. Enkele fervente aanhangers besloten dat het ras niet mocht verloren gaan en dat er zeker nog een mooie toekomst voor was weggelegd. Ze creëerden in 1940 de "American Quarter Horse Association" en legden voor het eerst de standaard van het ras vast. Na meer dan vierhonderd jaar bestaan kreeg de eerste hengst, ter gelegenheid van een wedstrijd, het eerste stamboeknummer : WIMPY P-1.
TYPISCHE BOUW
De Quarter Horse beschrijving bestaat niet alleen uit 7 verschillende lichaamsbeschrijvingen maar ook uit een beschrijving van zijn mogelijkheden. Het ras heeft de reputatie van snelheid, kracht en exteriteit. Daardoor kan de Quarter Horse met gemak en in balans stoppen met zijn achterhand goed onder zich. Dit is ook wat hem de flexibiliteit geeft om snel in gelijk welke richting weer te vertrekken.
Het hoofd van de Quarter Horse is kort en breed, met goed afgetekende kaken en wijde neusgaten. De Quarter heeft ver uiteenstaande, zachte ogen en kleine beweeglijke oren.
Het hoofd staat in 45° op een middellange hals die overgaat naar diepe brede schouders met een welgetekende schoft. Hij heeft een diepe brede borst en gespierde achterhand met een korte rug ertussen. Zijn voorbenen staan wijd uit elkaar en hebben een kort kanon en een gemiddelde pastern. De heup is omringd door zware spieren die langs de achterbenen tot de springgewrichten reiken. Rechte hocks zitten boven gezonde hoeven. Het is de bouw van de achterhand die het paard de kracht en de snelheid geeft.
EEN INTELLIGENTE PARTNER
De Quarter Horse is buitengewoon gedwee en dicht bij de mens. Daardoor is hij het ideale recreatiepaard. Door zijn sterkte en atletische bouw, is hij de ideale vriend voor lange wandelingen. Hij kan onmiddellijk antwoorden op gelijk welke vraag van zijn ruiter. Maar de meest gewaardeerde kwaliteit van dit paard is ongetwijfeld zijn positieve ingesteldheid. Uiterst licht gereden begrijpt hij onmiddellijk wat zijn ruiter van hem vraagt.
Bij de oorsprong voldeed het kleine, robuuste, sterk gespierde paard aan de vereisten voor het cowboy-werk. Het was immers rustig, supersnel wanneer gevraagd en in staat zware lasten te dragen. De hedendaagse fokkers werken echter aan een diversificatie van het ras in functie van de betrokken discipline.
Door de grote verscheidenheid van het ras, is het een ideaal familiepaard. Door zijn positieve ingesteldheid is de Quarter Horse de beste en veiligste vriend voor onze jonge ruiters.
Door zijn "spirit" kan het paard ook vaders of moeders beste competitiepaard worden of door zijn "gemoedelijkheid" hun liefste wandelpaard.
Ik ben shanna de wilde
Ik ben een vrouw en woon in zele (belgië) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 23/05/1989 en ben nu dus 35 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: paardrijden.
ik ben de linkse op de foto
B = tot 1 meter 
ik zen shanna en zen
Ik ben shanna de wilde