Vandaag ben ik met Mark en met mijn hondje naar Lake Roosevelt geweest! Het was een uitstap om nooit te vergeten, nog steeds lekker warme 32 graden en dan de prachtige natuur, nog echte wildernis die Arizona te bieden heeft....adembenemend mooi! Om aan het meer te geraken moesten we een heel stuk door met wildgroeiende cactussen en dikke keien naar beneden lopen, niet echt gemakkelijk, wel spannend want je weet nooit wat je tegenkomt...( spinnen, ratelslangen, schorpioenen...lol)
De terug weg naar huis hebben we gedaan over een smal zandweggetje, dat rakelings langs enorm diepe ravijnen slingert en op sommige momenten heb ik kreten gelaten van schrik, zo eng, maar tegelijk zo mooie uitzichten dat je er stil van wordt. Ik heb voor jullie een kleine foto montage gemaakt om mee te genieten...

lieve groetjes, ienie

06-11-2007 om 08:09 geschreven door ieniemieniemie

Hallokes, men vroeg mij naar fotootjes van hoe het er hier waar ik woon uitziet... heb ik er een aantal uitgekozen, de meeste cactussen staan nu op de moment in bloei en de lucht hangt vol zoete bloesemgeuren.
Het is nu bijna midden juni, en we gaan langzaam over de kaap van 40 graden elke dag nu...das heel warm, maar het is een echt aangename warmte want de luchtvochtigheid is heel laag hier, het is zeker geen beklemmende zwoele zweterige hitte...

Groetjes van ienie

11-06-2007 om 22:30 geschreven door ieniemieniemie

10-05-2007 om 07:46 geschreven door ieniemieniemie

Hallokes iedereen!

dit is mijn allereerste blogje op Seniorennet en ik heb dus ook helemaal geen idee wat ik kan en mag verwachten, of er zelfs mensen zijn die eventjes tijd gaan maken om dit te lezen....maar wie niets schrijft, zal ook niet gelezen kunnen worden...

Als ik op de chat kom hier op Seniorennet, meestal in de vroege belgische morgen, wat voor mij dan s'avonds laat is, vlak voor ik naar bed ga, en ik dan vrolijk iedereen een goede avond wens...komen de vragen...

waar woon jij ienie, hoe ben je daar terecht gekomen....

Wel, het is een heel verhaal, een verhaal dat zoals mij sommigen al zeiden, zo uit een draaiboek van een film kan komen.

Het is allemaal begonnen een dikke 8 jaar terug, toen ik op het chat programmaatje ICQ een noorse man heb leren kennen.
Om met hem te kunnen praten, moest ik engels kennen, en dat kon ik wel een beetje, van school nog, maar vlot...nee, zeker niet vlot.

Dus, ben ik gaan zoeken naar chatrooms waar men enkel engels praat, zodat ik het kon leren, en ik ben dan terrecht gekomen op yahoo.com, waar je in de chatrooms niet alleen praat door middel van schrijven, maar waar je ook via een microfoontje meteen met elkaar kunt praten...ideaal dus!

Ik heb zowat in elke staat van de USA gezeten op yahoo, en ook een uitstapje naar het engelstalige Australia lag in de mogelijkheden, maar ben dan uiteindelijk blijven hangen in de chatroom nummer 5 van de staat Arizona op yahoo. Hier heb ik vrienden gemaakt, die mij met veel geduld hebben geholpen om engels te leren en te praten, met een woordenboekje in de begin elk woordeke op zoeken, en dan met veel durf ...enter!
Ik heb veel fouten gemaakt, maar ik heb uiteindelijk op amper 1 jaar tijd mijn engels geleerd, zowel praten als schrijven.
Die noorse man, hij en zijn vrouwke en hun hele familie zijn erg goede vrienden van me geworden, ze hebben mij uitgenodigd om in de zomer 2001 mijn vakantie bij hun door te brengen in Noorwegen, een heel erg prachtig land, echt de moeite waard...

maar nu terug naar Arizona....
In de chatroom nummer 5 ging het er echt heel gezellig aan toe, we hadden allemaal een band met elkaar en elke verjaardag of andere mogelijke feestdag werd samen gevierd in een stamcafe *old sams* in Scottsdale. Ik zelf kon er nooit bij zijn...wel stuurde ik dan belgische chocolade op om tijdens zo een feestje op de tafels te zetten en zo ook iets bij te dragen....en mijn Chatroomvrienden hadden zonder dat ik dat wist een potje op de tafel staan, waar telkens ze een rondje bestelden, het geld voor een drankje voor mij ( en vaak meer ) indeden...en op een dag hebben ze me uitgenodigd om hun te bezoeken, het gespaarde geld hebben ze opstuurd zodat ik mijn ticket kon betalen....lief he?

en zo ben ik dan voor de eerste keer naar de USA gevlogen, in de zomer van 2002. Ik heb me hier meteen goed gevoeld, wat een mooie staat Arizona toch is, wat een vriendelijke mensen, altijd weer even blij gezind...
Ze hebben me overal mee naar toe genomen...Tombstone, Sedona, Jerome, de woestijn, de grand canyon, Mexico....noem maar op!

ik ben op die manier, en ook dank zij de vlieguren van iemand die altijd voor zijn werk overal heenvloog en ze zelf niet opkreeg, vanaf dan elke zomer en ook in de winter naar Arizona gevlogen....en dan heb ik op een feestje bij vrienden thuis in Arizona mijn vriendje Mark leren kennen....

Een lange afstand relatie...zag ik niet goed zitten, Mark ook niet, dus heb ik na met mijn familie in Belgie te hebben gepraat besloten om de grote stap te wagen....ik ben verhuisd naar Mark, naar Arizona in 2005, en het was de beste beslissing en keuze die ik ooit heb gemaakt.

Ik ben erg gelukkig hier, Mark is een heel erg lieve man, en zeg nu zelf....ik ben rot verwend, ik heb niet alleen de man van mijn dromen in mijn leven gekregen, ik woon ook waar ik altijd zo graag op vakantie kwam...
eigenlijk is elke dag nu een vakantiedag...zalig gewoon!

zo, nu weten jullie een beetje hoe ik hier ben terechtgekomen, en ja, mijn engels is zo goed als perfekt....dat woordenboekje heb ik niet meer nodig!

tot mijn volgende blogje,
 liefs van ienie

08-05-2007 om 15:08 geschreven door ieniemieniemie