As much as I loved the life we had and all the times we played, I was so very tired and knew my time on earth would fade. I saw a wondrous image then of a place that's trouble-free Where all of us can meet again to spend eternity.
I saw the most beautiful Rainbow, and on the other side Were meadows rich and beautiful -- lush and green and wide! And running through the meadows as far as the eye could see Were animals of every sort as healthy as could be! My own tired, failing body was fresh and healed and new And I wanted to go run with them, but I had something left to do.
I needed to reach out to you, to tell you I'm alright That this place is truly wonderful, then a bright Glow pierced the night. 'Twas the Glow of many Candles shining bright and strong and bold And I knew then that it held your love in its brilliant shades of gold.
For although we may not be together in the way we used to be, We are still connected by a cord no eye can see. So whenever you need to find me, we're never far apart If you look beyond the Rainbow and listen with your heart.
effe een fotootje geleend van de kat van een vriendin van mij. Zijn naam is Flurk en hij is een echte rakker met een meer dan doordringende blik.
De foto is van toen hij nog klein was, maar ik vind het zo typisch iets voor een kat om te spelen met een tafelpoot, daarmee een gevecht aan te gaan op leven en dood, dan ineens moe beginnen worden en zonder pardon gewoon acherover vallen om..... een dutje te gaan doen.
Man, man, als ik dit zie, dan bedenk ik dat alleen een kat voor dergelijke taferelen kan zorgen en dan begint de kriebel om er weer eentje, of twee, of drie... in huis te nemen. De mijne zal ik nooit vergeten, maar misschien wordt het wel tijd voor een klein, jong, lief en ondeugend kitten. Wie weet... ?
Houden van.... Het wordt vaak gebruikt, het wordt vaak misbruikt. Maar wat betekent 'houden van' eigenlijk ? Ik hou van mijn kat, ik hou van mijn hond, ik hou van jou, jij houdt van mij ... Is het echt allemaal zo simpel ? Ik wou dat het zo was, maar ik vrees van niet. Ik hou van jou.... Wat betekent dat ...? Gedachten die door mijn hoofd spelen... Of je nu hond bent, of kat of mens... ik hou van jou om datgene wat je me geeft om datgene wat ik jou kan geven, maar bovenal geef ik om jou om datgene wat we samen zijn. Want samen hebben we iets wat niemand en nooit ons ooit kan ontnemen. Daarom hou ik van jou.
Ik wou nog even een klein dingetje kwijt. Een paar dagen geleden ben ik verjaard en dus kwam de familie op bezoek. We hadden een tijdje geleden afgesproken dat we de cadeaus gingen achterwege laten, maar toch had mijn broer iets kleins bij voor mij. Het was een poesje in hout gesneden. Heel mooi, heel fantastisch. Maar het mooiste was eigenlijk dat hij zei "ik kan hier toch niet binnenkomen zonder iets van een poes". Dat was het mooiste geschenk ooit. Want het hield in dat hij begreep wie ik ben. Ik kan niet leven zonder katten. Ik zal het waarschijnlijk nooit kunnen. Maar hoelang het duurt voor de volgende er zijn, zal een beetje van de tijd afhangen vrees ik.
Het voelt raar aan om precies vandaag met een blog te starten want eerlijk gezegd weet ik niet echt goed waar ik aan begin. Maar al doende leert men, althans zo zegt men. Hopelijk geldt dat ook voor mij.... En toch is er de nood om ergens mijn gedachten en gevoelens te kunnen parkeren. Tot nu toe heb ik daar nooit problemen mee gehad en kon ik er altijd mee terecht bij mijn poezen. Ik heb er ooit 9 tegelijk gehad en je kan me gerust geloven, dat was méér dan een handvol werk. Maar ik heb het altijd graag gedaan want het waren schatjes van katjes. Waren, ja, je leest het goed want net vandaag heb ik de laatste van mijn katten laten cremeren.
Zijn naam was Zoran (zie foto) en hij is 18,5 jaar oud geworden. Een mooie leeftijd, meer dan het gemiddelde en daar ben ik zeer blij om. Maar zo'n leeftijd gaat ook gepaard met een heleboel herinneringen die men niet in één oogwenk van tafel kan vegen. Ik heb nu nog één maatje, een Golden Retriever van bijna 5 maand oud. Een lieve hond en een fantastische gezel. Maar ik ben nu eenmaal wat ze noemen "een poezenmadam". Ik ben werkelijk passioneerd door het wezen, het karakter, de elegantie en de schoonheid van katten. Niets of niemand kan dat evenaren, maar dat is alleen mijn persoonlijke mening.
Ooit - en hopelijk binnenkort - wil ik terug poezen hebben. Na 40jaar HTK-katten en rekening houdend met de genen van mijn eigen katten zullen dat nu waarschijnlijk Maine Coontjes worden. Geen kat die zo verslavend is als een Maine Coon, maar da's dan ook weer alleen maar mijn eigen mening. Gideon, één van mijn andere ondertussen overleden katten; was een halve Maine Coon en zijn karakter heeft mijn werkelijk in de ban gebracht.
Vandaar ook de start van deze weblog. Ik wil hiermee kunnen terugkijken naar wat geweest is en vooruitkijken naar wat nog komen gaat. Het is een einde en tegelijk een begin.
Ik wil jullie langs deze weg op de hoogte houden van mijn zoektocht naar nieuwe maatjes. En eens ze er zijn, zal je hier alles kunnen volgen over de wijze waarop ze evolueren. Het is ook de bedoeling dat ik hier af en toe ook berichtjes plaats over katten en Maine Coons in het algemeen. Indien iemand suggesties heeft, dan mag je me gerust mailen of een berichtje laten in het gastenboek. Ik ben geen expert, maar heb wel een grote dosis ervaring en ik zoek graag dingen op. En verder wil ik de site natuurlijk ook opvrolijken met leuke anecdotes, fotootjes en dergelijke meer.
Maar ik heb het altijd graag gedaan want het waren schatjes van katjes. Waren, ja, je leest het goed want net vandaag heb ik de laatste van mijn katten laten cremeren. 
