|
03 dag 1 Charleroi Venetië 24 mei 2011
Wie zal ons naar Charleroi brengen? Enkele dagen geleden was dit nog de vraag. Gelukkig vonden we Tomas, de vriend van Hugo zijn jongste dochter, bereid om ons naar de vlieghaven te voeren. De fietsen staan goed ingepakt op een aanhangwagen. We zijn reeds om 3h00 bij Hugo in Knokke toegekomen.
Onmiddellijk vertrekken is het beste, weten we, we laten onze vriend Hugo zeker niet zenuwachtig worden.
Grote drukte wanneer we op de parking van de vlieghaven van Charleroi toekomen. We zijn wat te vroeg, zo denken we. Maar neen, we dragen onze grote dozen zoals echte verhuizers gezamenlijk binnen en kunnen onmiddellijk inchecken
.Je weet nooit hoe er gereageerd wordt bij Ryanair wanneer je de fietsdozen aanbied! We moeten onze uitzonderlijke bagage laten wegen.
Gelukkig hebben we geen overgewicht, de dozen mogen slechts 30kg wegen, wat voor fietsen en bagage maar juist gepast is. Nu naar de scanner en daar gaan onze fietsen op de transportband, op hoop van zegen.
Eenmaal voorbij de controle, willen we ontbijten en wachten nu geduldig om op te stijgen. Het is in Charleroi niet zoals in Zaventem alles verloopt veel gemoedelijker. Het vliegtuig staat vlak bij het gebouw en al stappend is iedereen in de kortste tijd in het toestel. Stipt om 7h15 stijgen we op en stipt om 8h45 landen we in Venice-Treviso.
Treviso airport is een van die regionale vliegvelden waar de bagageafhandeling vliegensvlug verloopt. Wanneer we aan de bagageband komen zien we al koffers verschijnen en enkele minuten later komt er een kruier met onze fietsen.
We zijn heel verwonderd, nooit is het vlugger en vlotter verlopen, menen we.
De zon nodigt ons uit om buiten onze fietsen in elkaar te steken. Het gaat vliegensvlug, het is tenslotte niet meer de eerste maal. Hugo wil absoluut de Vlaamse wimpel monteren, wijselijk heeft hij ook de Italiaanse driekleur mee.
Om 10h30 staan we klaar, de fietsverovering van Italië kan beginnen.
We willen langs fietsvriendelijke wegen naar Venetië, maar dat lijkt moeilijker dan we denken. Na enkele orientatierondjes zien we eindelijk een plaatje Quinto di Treviso . We hopen dat het langs daar rustiger zal zijn om te fietsen. Op hoop van zegen vertrekken we heel voorzichtig op een rijtje. De autos en vrachtwagens suizen ons met grote snelheid voorbij. Ai
..dat zal hier niet van de poes worden
.De weg zoeken en uitkijken. Het wordt een zware klus. Dan maar de gps instellen, ramp echter, het kaartje met de stad Venetië is niet opgeslagen.
We blijven koppig rechtdoor fietsen. Na een poos hebben we een naar gevoel en inderdaad we zijn helemaal fout. Wanneer we de weg vragen sturen ze ons resoluut terug van waar we komen
Ondertussen krijgen we dorst en honger, onze normale aperitiefpauze is al een tijdje voorbij.
In Trivignano vinden we een winkel en doen onze inkopen voor onze 1° picknick. Eten geblazen in de schaduw van de kerk waar we ons neervlijen op de banken van het dorpsplein.
We vinden onze draai niet, nochtans zijn we een aantal dorpen voorbijgereden die op ons lijstje stonden. Maar plots waren het andere namen, ook geven de zeldzame wegwijzers geen namen op welke we wel zouden moeten krijgen.
Juist op het ogenblik van onze nieuwe start, komt er een jonge fietser voorbij. Ik spurt hem achterna en tracht hem ons probleem uitteleggen. De jongeling verklaart zich onmiddellijk bereid ons langs groene weggetjes tot in Mestre te loodsen. Een beetje geluk hoort erbij zie je wel! Twee kilometer vóór ons doel, zien we uiteindelijk een verkeersbord met de vermelding Mestre. Onze jeugdige begeleider verlaat ons. Iets verder vinden we een terras waar we zonder enig overleg alle vier halt houden. Hoog tijd vinden we, om het Italiaanse bier te proeven, alhoewel, we hebben meer dorst dan goesting !
Wanneer we de stad binnenrijden worden we door de automobilisten weggeblazen. Het is bijna onmogelijk om op onze fietsen te blijven. Soms raken de voorbij snorrende autos de fietstassen. We houden halt bij het station, ons plannetje verwijst ons naar de andere zijde van de sporen
..we volgen gedwee de talrijke bussen tot bij een lange viaduct, die zo hopen wij, ons naar de andere kant van de stad zal leiden. Ramp, er zijn wegeniswerken bezig en we belanden zonder het te beseffen op een snelwegaftakking.
Gelukkig vinden we tussen de viaductpijlers een werfweg die ons van het gekke verkeer verlost. Ongeloof, we staan enkele minuten later aan ons overnachtingsadres. Met ongekend Italiaans enthousiasme worden we ontvangen door onze gastvrouw Signora Lorenza van Casa Vila Gardenia. We krijgen een knusse kamer voor ons vier en kunnen de fietsen in een ruime garage bergen.
In recordtempo zijn we klaar om op stap te gaan. Madame Lorenza geeft ons met een ongekende precisie uitleg hoe we tewerk moeten gaan om Venetië te bezoeken. Ze spreekt prefect Engels en geeft ons alle mogelijke details over transport en bezienswaardigheden
..
Ze weet dat we hier 24h verblijven en raad ons aan om het vandaag rustig aan te doen en een 24h dagkaart aan te schaffen en deze zo laat mogelijk te valideren. We wandelen naar het station van Mestre, de achterzijde ligt slechts op 500m. Hadden we dat maar geweten toen we in deze stad toekwamen deze namiddag.
Via een perrontunnel waren we zo naar ons verblijf kunnen stappen, in plaats van ons leven te wagen in die waanzinnige verkeersdrukte. De trein is werkelijk de meest aangewezen manier om heel snel, in minder dan 10 minuten in Venetië te belanden.
Eerst en vooral willen we, om oriëntatiegevoel op te doen de stad wandelend verkennen. We zijn echter geen getrainde stappers. Wanneer onze vermoeide voeten het gehad hebben, vleien we ons op een van de drukke plaatsen op een terras
..Hoog tijd voor een welgekomen verfrissing en een hapje. Uiteindelijk willen we deze wonderbaarlijke stad van op het water bekijken
We stappen op de lijnboot of Vaparetto en laten ons enkele keren rondvaren op het Canal Grande. De boot is precies als een autobus op het water en stopt bijna elke 500m. Zo duurt een rondvaart van 4km, de totale lengte van deze lijn ongeveer één uur. We doen dit dan ook 2 maal na elkaar om de meeste rijkelijke paleizen langs de oevers te bekijken. We zien dat de meeste van die paleizen omgebouwd zijn tot concert- en expositieruimten maar ook zijn er nog heel wat bewoond.
We stappen uit bij de Riatobrug. We weten dat dit de meest bekende brug Is. We blijven er lang genietend uitkijken over het water. De bedrijvigheid op het Canal Grande zwakt sterk af naargelang het later wordt. Zo zijn er bijna geen vrachtboten meer te bespeuren. Ook het gondelverkeer is fel afgenomen.
 
We blijven maar rondwandelen door steegjes over bruggetjes en pleintjes tot onze voeten nog meer pijn doen. Gelukkig doen we tussendoor een terrasstop met een koel wijntje en een hapje.
We willen absoluut Venetië in het duister ervaren
Na zonsondergang is de wereld in de stad iets heel anders. Er hangt een magische sfeer van rust boven de eilandjes.
De verlichtingsweerkaatsingen over het kabbelende water laten ons als in een dromeland belanden. Slechts af en toe horen we een eenzame gondel, we blijven telkens met grote verwondering het peddelen bewonderen. Hoe krijgen die mannen het voor elkaar om op die soms maar beekbreedte kanaaltjes, zich tussen de aangemeerde bootjes en al die bochten te wringen.
We nemen nog een laatste keer een Vaparetto tot aan het Santa Lucia station, waar we onmiddellijk een trein hebben en enkele minuten later zijn we in Mestre, wat een luxe.
Moe van het geslenter, komen we doodvermoeid aan op ons overnachtingadres. Enkele ogenblikken later beginnen we aan ons snurkconcert.
Start : Treviso 10H30
Aankomst: Mestre 16H30
Afstand : 41km
Weer: Zeer warm en veel zon geen wind +/- 30°C
Verblijf: Casa « Villa Gardenia « Seniora Lorenza
Via Rizzardi 36c
Marghera Mestre (Venezia)
+ 39 041 93 02 07
info@casavillagardenia.com
http://www.casavillagardenia.com
06-01-2012 om 16:51
geschreven door Via de la Plata
|
