Hier hoef je je niet te haasten, neem gerust je tijd ...

Foto
Inhoud blog
  • Spiegeling
  • Heel eventjes maar ...
  • Seizoensgebonden
  • Pril is het nog
  • Eventjes
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Zoeken in blog

    Blog als favoriet !

    Humor is overwonnen droefheid"
             Godfried Bomans

    Op weg naar de wijsheid is de eerste stap stilte; de tweede luisteren; de derde onthouden; de vierde oefenen; de vijfde onderwijzen aan anderen.     -   S.Ibn Gabirol


    De nacht dekt je toe, je hoeft niets te vrezen

    De wereld rondom je draait gewoon rustig door

    Morgen klaart de zon weer als vanouds uit het oosten

    De vriendschap die ik je schenk, die sleept je erdoor!
                                                                           - Ive

    Foto
    Ive's Carpe Diem
    Even tot rust komen ...
    01-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spiegeling


    Zie hoe de wolken zich grijzend spiegelen
    in het deinende water dat zo vurig brandt
    waar de zon in het westen is verzonken
    Rood glijdt een gloed over het verlaten stvand


    Kabbelende golven ruisen zachte woorden
    ze dansen zich tot een roes van schuim
    Het zwarte zwerk knipoogt heldere sterren
    Een meeuw krijst de magie uit het hemelruim


    Een briesje fluistert een zweem van herinneringen
    Haar stem streelt kozend terwijl de wereld zwijgt
    Ze gaat over in een elegie vol lyriek en heimwee
    Is dit nu alles waanzin of iets dat naar perfectie neigt


    ©

    01-06-2012 om 17:12 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heel eventjes maar ...

    Heel eventjes maar …

     

    Vertederd kijk ik naar buiten en sla ze gade.

    Mijn twee oogappels, mijn kleinkinderen, mijn ongelooflijk kostbare schatten.

    Het eerste lentezonnetje kleurt blosjes op hun wangen en hun joelende stemmetjes verwarmen mijn hart en mijn hele leven.

    Ik mag er niet aan denken dat hen iets zou kunnen overkomen; dat ik ze kwijt zou raken, net nu ik ze echt begin te kennen.

    Onze kleindochter van 7, die eind deze maand haar communie doet, en haar broertje van twee.

    Ze zijn - als je ze zo bezig ziet tenminste - geboren om kattenkwaad uit te halen, al denk ik niet dat hun ouders het daar mee eens zullen zijn.

    Ik merk hoe vertederd ik telkens weer ben als ik ze in mijn nabijheid heb. Hoe ik hunker naar hun knuffels en hoe ik altijd opnieuw over mijn hart strijk als ze dan toch eens iets hebben gedaan dat nu niet persé hoefde.

    Ze zijn geboren om mensen te worden die hun sporen zullen nalaten in het zand; die een steen zullen verleggen op aarde; die hopelijk heel oud mogen worden, maar bovenal ook heel gelukkig. Die mij zullen overleven …

    Ik màg er gewoon niet aan denken dat hen iets zou kunnen overkomen. Dat ze getekend zouden worden door het leven of meer nog … dat ze van de ene op de andere dag zouden verdwijnen uit mijn leven.

    …

     

    Nog nooit was de stilte zo allesomvattend.

    Nog nooit was de stilte zo beklijvend, zo intens voelbaar  …

     

    Ik ben zomaar een vrouw, zomaar een moeder, zomaar een oma …

    Ik ben rijk, ontzettend rijk èn dankbaar, zo immens dankbaar.

    Want ik heb kinderen en kleinkinderen en voor hen ga ik door het vuur.

    Als het er op aan zou komen, dan was ik een leeuwin die zou vechten voor haar welpen.

     

    Maar wat kan je doen als oma, als moeder wanneer je je kinderen overleeft?

    Hoe kan je vechten als een leeuwin, als je klauwen zijn afgebroken en je hart is uitgerukt?

    Hoe overleef je het als je zoon of je dochter sterft, net op het moment dat je hen weer in je armen zou willen sluiten, na een deugddoende vakantie, waarop je hen zo hebt gemist?

     

    Ik weet het niet. Ik kan het me ook niet voorstellen.

    Hoe moet het voelen dat je als papa, als mama, als broer of zus, als opa of oma, als mens die zijn kind zo liefheeft … hoe moet het voelen als je dat kind verliest in een busongeluk op weg naar huis?

    Die mokerslag; dat ongeloof; dat allesomvattende verdriet van ‘ik zie hem of haar nooit meer terug’ …

     

    Als de pijn die ik voelde; die wij - Vlamingen en Walen tezamen: Belgen – voelden, zo allesoverheersend en misselijkmakend is, hoe moet het gevoel dan zijn als je een ouder bent of familielid.

     

    Soms vraag ik me af hoe het verder moet met deze wereld.

    Hoe het komt dat de mensen mekaar vaak niet meer kennen. Je collega’s, je dorpsgenoten, je buren, vaak lijken het haast vreemden.

    Een ‘goeie dag zeggen’’ kost voor sommigen vaak al zo’n moeite, om dan nog maar te zwijgen over ‘mekaar eens uit de nood helpen’.

     

    In files rijdt men naar het werk toe om er de dagtaak naar zijn/haar beste vermogen uit te voeren, wat dan dikwijls nog niet voldoende is. En ’s avonds sjort men vaak moe weer terug naar huis, in eenzelfde sliert van auto’s of met het openbaar vervoer, dat zijn reizigers vaak allesbehalve klantvriendelijk bejegent.

     

    En juist voor het gebruikelijke partijtje sporten, is er vaak nog net de tijd om de kinderen via het bad in bed te stoppen. Of er dan soms nog een verhaaltje voorlezen af kan of een ander amusant tijdverdrijf met de rakkertjes, is veelal nog maar de vraag.

     

    Dan wacht er nog het noodzakelijke presteren in het huishouden of misschien toch nog wat ontspanning en voor je ’t weet lokt het eigen bed je weeral, voor de broodnodige nachtrust, die je, hopelijk, toestaat om ‘morgens gezond weer op  te staan.’

     

    Blijft er dan nog voldoende tijd over om te relaxen, te genieten van al die mooie dingen in het leven, maar vooral ook om te genieten van diegenen die je immens graag ziet?

    Van je kinderen, je oogappels, je opstandige rebellen of je gehoorzame volgelingen; je stille, rumoerige, creatieve, slordige, mooie, lieve, stoute, ongelooflijke schatten die je zo graag ziet?

     

    …

     

    Toen ik zag hoe wij allemaal, als in één blok, meeleefden met de ouders en families van de 22 kinderen - onder wie 6 Nederlandse -  en zes volwassenen, wel toen kreeg ik het koud. De pijn golfde over ons heen als een ijskoude wind die voelbaar was tot in Europa, tot over de hele wereld.

    En toen wist ik dat het met ons, mensen, allemaal nog goed kan komen.

    Er is nog menselijkheid!

     

    Ik kijk door het raam naar mijn oogappels, mijn lieverds en ik hoop dat ze zich niet bezeren bij het spelen.

     

    De tulpen staan in hun prachtige kleedje te stralen en het lijkt wel of ze de groene helleborussen omarmen als waren ze dikke vrienden, terwijl de forsythia boven hen bellefleurt dat het een lieve lust is.

    Dat alles gebeurt ter ere van al die ‘oogappels’ die stierven in Sierre.

    Ik weet het heel zeker!

    16-04-2012 om 15:09 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    29-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Seizoensgebonden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen












     


    Het leven wriemelt volop van begeerte
    hunkert geestdriftig naar het prille lichtfestijn
    Wat bonte tulpen stuwen zich naar boven
    maken zich volledig op om magistraal te zijn

    De bladerknoppen botten tot heuse kroonjuwelen
    en ‘t hemeldak gloort boven elke bloesemknop
    Een handvol madeliefjes schuwen kinderhandjes
    wat kakelverse kuikentjes volgen mama in galop

    Nog even voor alle bloemen weer gaan bellefleuren
    voor de kersen rijpen tot dat prachtig karmozijn
    de winter is weer uit mijn oude boom verdwenen
    lente stoeit en zomer wenkt, laten we weer euforisch zijn

    ©


    29-03-2010 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    22-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pril is het nog
    Het zijn de dagen die vervagen
    gewoon zijn gangetje gaan of toch,
    toch hangt iets in de lucht
    vol broosheid, pril
    maar ook zo voelbaar
    in je botten, in je aderen
    het stroomt
    beetje bij beetje
    tot het explodeert.

    Vandaag, zo voel ik het
    proef ik even de lente
    tussen nat en fris en
    zon

    Morgen, wie weet
    maakt ook niks uit
    zag ik daar een lach
    een lach op jouw gezicht
    jij voelt het dus ook

    vandaag.

                    ©



    22-03-2010 om 22:11 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eventjes
    “Weet je oma”, zei onze kleindochter me enige tijd geleden “ik wil later geen baby’s. Baby’s krijgen is niet leuk want dan moet je naar het ziekenhuis en dat wil ik niet, echt niet”.
    Verbaasd keek ik haar aan, maar in feite wist ik al wel hoe ze hier over dacht want het was niet de eerste keer dat ze me dit toevertrouwde. Het logische gevolg voor haar van een baby krijgen is dat je, net zoals haar mama bij de geboorte van haar broertje vorig jaar, naar het ziekenhuis dient te gaan.
    Bij opa en oma logeren is erg leuk en ze doet dat zoveel als ze kan, maar wel liefst op die ogenblikken dat ze zelf mag kiezen. Als je mama echter naar het ziekenhuis dient te gaan om een baby te verwelkomen en je moet haar missen gedurende bijna een ganse week, dan lijkt dat heel wat minder aangenaam. Alhoewel haar grootouders haar altijd wel hebben vertroeteld en opgevangen, ze heeft zich toen ongetwijfeld iedere dag wel weer afgevraagd of haar mama wel terug zou komen en haar nog even graag zou zien met die nieuwe baby. Daar ben ik nu van overtuigd.
    Ziekenhuizen, ze moet er niet van weten. Die deugen volgens haar langs geen kanten.
    Haar opa heeft er chemo gekregen enkele jaren geleden en die grote snede in zijn buik: dat zijn de cadeautjes die je in een ziekenhuis krijgt.
    Ze is vijf jaar maar in haar jonge leventje heeft ze al wel het één en ’t ander moeten meemaken.
    Noodgedwongen. Wat weet een kind van 5 nu eenmaal ook over de ware toedracht van ziekenhuizen in ’t algemeen en dokters in ’t bijzonder.
    Al die keren was haar opa, haar ‘troetelpaard’ van dienst van toen ze nog zo klein was. Hij was het die ze aaide en ‘te eten gaf’ toen hij ziek was en diende te rusten na zijn zware operatie. Haar ‘paardje’ dat niet anders kon, te moe was om andere dingen te doen en die zij op haar eigen kinderlijke manier heeft verzorgd en helpen genezen.
    Ze is schrander, denkt veel na en redeneert logisch. Té logisch soms vind ik, maar in haar herken ik zoveel van mezelf, hoe ik was als kind en hoe ik zelfs nu nog veel te veel blijf overdenken.
    “Ik wil ook geen auto leren rijden later” vervolgde ze. “Ik hou niet van autorijden. Als ik ergens naar toe moet dan ga ik wel te voet of neem ik de fiets. En ik ga ook niet werken!”
    “Wil je niet gaan werken later?” vroeg ik haar lachend. “Nee, ik ga niet werken.”
    “Maar als je dan geen baby’s wil en je wil niet werken later, dan ga je je vervelen hoor”, zei ik haar. “Wat ga jij dan de hele dag doen als je niet meer naar school moet? En je gaat ook geen centjes verdienen als je niet gaat werken om eten te kopen en klederen.”
    “Ach, oma, er zijn zoveel dingen die ik zal doen net als jij en ik heb ook al zoveel centen in mijn spaarpot die ik allemaal heb gekregen. Ik kan maar best ook wat centjes geven aan Haïti. Ik heb er toch zoveel en de aarde heeft daar zo erg geschud. Mama heeft het ook gedaan. Ze heeft het zelf gezegd. We hebben zoveel en die mensen hebben zelfs geen huizen meer.”
    De denkwereld van een kind kan toch zo eenvoudig zijn en bijgevolg ook zo logisch.
    Ze heeft het hart op de goede plaats zitten. Dat weet ik al langer. Wat ik ook al langer weet is dat ze binnenkort wel vergeten zal zijn dat wij zoveel meer hebben dan die arme kindjes, als ze weer eens iets anders wil eten als ik haar een bepaalde groente voorschotel of liever een snoepje zou hebben.
    Onze kinderen zijn zo verwend en weet je, we hebben het hen zelf allemaal zo aangeleerd.
    Alle luxe, de keuzes in overvloed, het niet altijd ja knikken en zeggen als men je vraagt om iets tegen je zin te doen.
    We hebben hen geleerd om het goed te hebben; om het beter te hebben dan wij zelf en zoveel meer te hebben dan onze ouders, grootouders, dan de mensen die ‘de oorlog hebben meegemaakt”.
    Hebben wij hieraan goed gedaan? Ik geloof het wel, al moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat ik soms versteld sta van wat bepaalde kinderen in deze tijd allemaal niet durven ‘eisen’ van hun ouders en omgeving.
    Wij mogen niet klagen, onze kinderen en kleinkinderen hebben het lang niet slecht. Ze zijn ook vriendelijk als ik de mensen zo hoor zeggen. Dàt vind ik persoonlijk een goede verdienste. Wij hebben er voor gezorgd dat onze ‘nakomelingen’ bijzondere mensen zijn met het hart op de juiste plaats.
    Bijzonder in de betekenis van goed en bereidwillig om anderen een plezier te doen; om er te zijn als men ze nodig heeft.
    Ze dienen wèl te gaan werken. Ze hebben niet het geluk gehad om zoveel centjes te hebben gekregen van hun ouders dat ze nooit meer hoeven te ‘presteren’ om te voorzien in hun dagelijkse behoeften en de luxe die wij hun ongetwijfeld hebben gegeven.
    Ze hebben het nooit zo ver geschopt dan mijn kleindochter, die haar toekomst heel anders tegemoet ziet.
    Maar één ding hebben ze wel met haar gemeen: ze zien mij graag en laat dat voor mij nu net het bijzonderste cadeau zijn dat ik mij in heel mijn leven maar kan wensen.



    14-03-2010 om 18:58 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    17-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Buien

    Je hoeft echt niet te denken dat een bui altijd met het weer te maken heeft.
    Bijlange niet!
    Buien kunnen evenzeer te maken hebben met de mens.
    Maar vaak hebben dié buien dan weer te maken met het weer.
    Als de zon schittert in een hemelsblauwe lucht, dan stralen de meeste mensen ook als een aureool rond een heiligenbeeld.
    Ze voelen zich goed in hun vel, zijn goedgeluimd en tevreden en ook al doet hun hoofd wel wat zeer of zijn hun knoken een beetje stijf, wat kan hen dat ook allemaal schelen.
    Ze draven door het leven als jonge veulens in een sappig groene weide en projecteren hun problemen door een fuchsiaroze bril, rècht de vergeetpunt in.
    Hun glimlach reikt tot ver buiten hun veelal verkrampte gezicht en hun ogen schitteren als diamanten die net werden opgeblonken door een overijverige diamantenoppoetser-van-dienst tegen 180 in d'uur.
    Ze grijpen voor hun kleding naar kleuren waar een regenboog bij zou verbleken en zijn zo vriendelijk tegen alles en iedereen, dat verbaasde blikken hun goedkeurend aankijken.
    Mensen zijn dan in een 'goeie' bui!
    Als men echter 's morgens uit bed stapt en de wereld ligt er grauw en troosteloos bij; verzopen onder de liters regen die 's nachts uit de bewolkte lucht naar beneden kwamen vallen, dan is de mens maar al te vaak geneigd om dadelijk rechtsomkeer te maken richting slaapstee en zich vervolgens terug onder de dek-, dons- of andere dekens te installeren om er nooit meer uit te komen.
    Vermits dit echter niet altijd te vereenzelvigen lijkt met de plicht des levens, zetten de meesten onder de werkende of studerende (natuurlijk) mensenmassa een gezicht op als een regelrechte donderwolk-met-migraine om er vervolgens de hele dag de pest in te hebben.
    Ze slepen zich als het ware naar de badkamer, grijpen de eerste de beste donkergekleurde oufit die ze in hun buurt tegenkomen en lopen er met een gezicht bij dat lijkt op een moordenaar die naar de dodencel wordt geleid en zijn in staat om wie of wat er voor hun voeten loopt een trap te geven en de huid vol te schelden zodat deze slachtoffers ter plaatse zowat gereanimeerd dienen te worden.
    Die mensen zijn dan in wat men noemt 'een slechte bui'!
    Het wordt hier natuurlijk door mij allemaal misschien wel wat te extreem voorgesteld, maar één ding is wel waar : net zoals het weer heeft ook de mensheid dus inderdaad last van 'buien'; goede zowel als slechte.
    De meesten onder ons zijn hier echter nog niet aan gestorven; hebben er zelfs nog niet al te veel aan overgehouden.
    Er zullen er ook weinigen zijn in hun directe omgeving die het ook niet hebben overleefd.
    Zelfs de huisdieren die op dàt moment in de buurt waren, hebben er waarschijnlijk geen gebroken botten aan overgehouden of werden niet finaal platgeknuffeld.
    Wat ik maar wil zeggen is dat het weer wel degelijk invloed heeft op het humeur van de mens.
    Ach, het beste is dat het weer ook maar z'n gewone gangetje gaat.
    Geen dodelijke sneeuw- of ijzelstormen in de winter; geen te erge maartse buien of aprilse grillen in de lente; geen verzengende hittegolven of verwoestende onweders in de zomer, maar ook geen zware stormen of onzichtbare mistbanken in de herfst.
    Wat wil een mens nog meer ?
    We hebben het echter niet altijd voor 't zeggen hé en dat is maar goed ook.
    Als we ons nu ook nog met het weer konden bemoeien, dan kwam het zeker nooit meer goed.
    De mens wordt immers gewoon té slim; veel te slim!
    Maar vooral ook veel te bemoeiziek en dat moet uiteindelijk wel naar zijn eigen ondergang leiden.
    Mensen, trek je in elk geval niet al te veel aan van het weer.
    Mocht morgen de zon niet schijnen, ga er dan alstublieft niet bijlopen als een donderwolk-op-retrour.
    Grijp voor mijn part de eerste de beste verschijning die je tegenkomt eens goed beet (is die verschijning dan ook nog knap om zien, dan is dat weeral mooi meegenomen) en geef me daar een smakkerd ... je zult zien : jouw bui verdwijnt als 'sneeuw voor de zon'!
    Je kan natuurlijk ook wel een oorveeg krijgen, maar kom ... da's bijzaak.

     

    17-01-2010 om 16:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wintertintelingen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


     

     

     

     

     

     


    Waar hemelhoog in romig wit satijn
    de bomen uitbundig staan te pronken
    en met hun donkere basten torenhoog
    naar de lente staan te lonken

    Waar zilverbeken grauwig grijs
    gevuld zijn met godvergeten tranen
    meewarig neuriën op de zoete wijs
    van de wind die fluistert door de lanen

    Waar kinderstemmen in oranje gloed
    joelend de kille winteravonden kleuren
    daar slenter ik met overvol gemoed
    laat me bedwelmen door al die geuren

    Waar de aarde sluimert in innerlijke rust
    en barre koude wasemt door de ijle lucht
    een pril klokje piepend de sneeuw weer kust
    daar sla ik - vol ontzag - een hele diepe zucht

                               ©

     

    17-01-2010 om 13:24 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lachen is toch zo gezond

    Er kwam een dom blondje bij de kapperszaak met een koptelefoon op haar hoofd. De kapper vroeg of ze haar koptelefoon af  wilde zetten, maar zij wilde dat niet doen. Dus begon de kapper maar te knippen.

    "Doe die koptelefoon nu af!" zegde de kapper, maar ze weigerde nog steeds.

    Tijdens het knippen viel de koptelefoon er af en ... het dom blondje viel dood neer.

    De kapper luisterde in de koptelefoon en hoorde toen een stem: "adem in adem uit, adem in adem uit, adem in ..."

     

    16-01-2010 om 16:45 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Doodgaan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Toen besefte ik dat doodgaan
    oneindig zoveel meer is dan
    dat kleine beetje sterven
    dat afscheid nemen van

    De dingen die je omringen
    de wonderen die je niet eens zag
    de mensen die je voorbij ging
    zomaar, op een doordeweekse dag

    Het gloren van iedere nieuwe morgen
    de warmte van een zo vertrouwd gebaar
    de herfstgloed van wat karmozijnen rozen
    of het koesterend strelen door je haar

    Doodgaan is te moeten missen
    vooral hen die je zo hebt liefgehad
    het kerft genadeloos diepe wonden
    vervaagt alles wat je eens aanbad

                                  ©

    16-01-2010 om 16:14 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winterwonderland
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    De rijm parelt langs de donkere takken
    begeesterd door de schittering van de zon
    die even door het grijze blauw komt kijken
    naar datgene wat de winter net begon

    Een eenzame vogel kriskrast door het ijle
    het water ligt verscholen tussen 't gekraakte riet
    dat eerder nog glunderend stond te wuiven
    naar alle overvloed die de zomer achterliet

    Nevelen slierten over de verlaten velden
    berijpen breekbaar het stugge gras
    waar pas nog beestjes zich te pletter aten
    aan alle voedsel dat daar maar te vinden was

    Ijs bloemt statig op zovele ruiten
    piekt gracieus in lange slierten naar benee
    miljoenen witte vlokjes dansen langzaam
    wiegen de wereld in peis en vree

    Het schemerlicht komt ijlings aangegleden
    omsluit voorzichtig dit winterwonderland
    dan ineens spatten miljoenen sterren in de hemel
    en één steekt er die kristallen lucht in brand

                             ©

     

    08-01-2010 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    07-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gedachten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    In zachte stilte voel ik
    de adem van de dood
    mijn zucht die niets vermag
    spiegelt zich in de herinnering
    aan de dagen van jouw lach

    Om wie ik ben verloren
    de dagen die zijn geweest
    de beelden die vervagen
    nestelden zich in mijn geest
    ik raak ze nooit meer kwijt

    Rijen van chrysanten
    kerven genadeloos in mijn ziel
    jouw naam in kille steen
    wekt koele huiveringen
    ik voel me zo alleen

                     ©

    07-11-2009 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    28-07-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ouder
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    En ieder jaar
    geprangd tussen de anderen
    met je geur en zoveel houden van
    al lijkt het leven te veranderen
    ik zie nog vaak die jonge man

    Het buikje
    puilt wat onder sexy hemden
    hippe snit vergoeilijkt grijzend haar
    al blijft nog weinig van je slanke lende
    omarming lukt nog in een lief gebaar

    Rust koelt
    soms beschamend bittere woorden
    verkwikt meermaals alle levensdrift
    't geloof in elkaar nog altijd toebehoren
    liefde is echt, iedere nieuwe dag een gift

                                 ©

    28-07-2009 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    05-03-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jouw ogen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

     

     

     

     

     

     

    Het zijn je ogen die mij telkens weer
    vervoeren, beroeren en keer op keer
    tonen dat liefde echt is, zo oprecht is
    zo immens trouw en met een hemels
    blauw, je oma houdt zielsveel van jou

                            ©

     

     

    05-03-2009 om 08:56 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-03-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eindbalans
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Sus maar, niemand hoort je
    ziet de kringen van de jaren niet
    ritselbla'ren, fluisterwoorden
    sus maar, zachtjes ebt verdriet

    Koninklijk, je trotse houding
    steelse blikken, bleke man
    blauwe luchten, stille zuchten
    sus nu maar, wees maar niet bang

    Vermoeide ogen, mededogen
    zo heel breekbaar, ga nu maar
    stralend licht, jouw mooi gezicht
    jij bent nu echt wel met je leven klaar

                          ©

    01-03-2009 om 18:05 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    24-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn wens voor jou
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Ik wens jou een jaar dat je nooit had verwacht

    Zonder zorgen of verdriet en dat je veel lacht

    Met dagelijkse knuffels en een vleug romantiek

    Hopelijk wordt je dit jaar zelfs niet eens 1 dagje ziek

    Dat 2009 een knaller wordt, een topper van formaat

    Mijn allergrootste wens is dat het jou gewoon heel erg goed gaat!

     

    **********

     

    Lieve mensen, vrienden.


    In 2008 werden wij - ons gezin- opnieuw geconfronteerd met een hele ernstige ziekte.

    Vele chemokuren later, hopen wij, dat het tij kan keren en dat wij mogen genieten van toch nog (vele) gelukkige jaren tezamen.

    Door deze nieuwe beslommeringen, ontbrak mij de moed en kracht om mijn blogs bij te houden en ook om de vele andere blogs en de makers ervan, die ik een warm hart toedraag te bezoeken en hen mijn vriendschap te betuigen.

    Sorry hiervoor, maar ik hoop en denk wel dat jullie dit begrijpen.

    Ik wens jullie in ieder geval hele warme feestdagen toe en hoop maar één ding voor 2009 en dat is dat jullie ongelooflijk gelukkig mogen zijn en kunnen genieten van al die dagdagelijkse, kleine dingen waar we zo vaak aan voorbij gaan!

    Een hele dikke knuffel voor jullie allemaal en al diegenen die je zo graag ziet!

     

    Veel liefs van mij voor jou.

     

    Ive

     

    24-12-2008 om 17:14 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    27-10-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blind
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Waar is de ochtend nu
    die ik voor je reserveerde
    de blauwe kimstreep die
    op mijn netvlies blijft gebrand
    De prille dauw die rijkelijk
    diamantjes heeft getoverd
    gratis voor niks in mijn
    eigen gelukzalig toverland

    Waarom kruidden de geuren nu
    mijn dagen niet met blijheid
    lijken de vlinders niet te dansen
    in de broosheid van het morgenlicht
    Zelfs de bloemen hebben voor mij
    hun schoonheid totaal verloren
    waar zijn de wonderen die het leven
    zelf elke dag opnieuw verricht

    Waar haal ik het lef vandaan om
    mijn ogen zo onbeschaamd te sluiten
    om niet te zien hoe de aarde bronst
    in een kleurige waas vol bloemenpracht
    Straks zal ik in de oranjerode avondgloed
    mijn tranen voor je niet meer verbergen
    en in de klaarte van het prille ochtendlicht
    hou ik van jou, als je weer eens naar me lacht

    ©

     

    27-10-2008 om 17:29 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Singing in the rain
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Hoe in de avond zacht de klaarte glijdt
    de bomen obstakelend horizonten kleuren
    en wij onstuimig en van alle zorg bevrijd
    likkend de regen proeven en zijn wondere geuren

    Hoe wij vanonder een grijs flanellen sprei
    als een Debbie en Gene door de druppels springen
    en buitengewoon vals maar zo intens blij
    over dansen en regen en echte liefde zingen

    Hoe ik goed gek en waarschijnlijk te oud
    mij net nu niet stoor aan al die vragende blikken
    en juist datgene doe waardoor jij van me houd
    tussen deze oma en jou zal het toch altijd klikken

    ©

    14-08-2008 om 16:56 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-08-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Je staat niet alleen

     

    Als liefde raakt tot in iedere vezel
    dan lijkt de weg veel minder zwaar
    samen halen we de eindstreep
    we houden toch zielsveel van elkaar

    Jij gaat en ik zal met je meegaan
    geloof me, ons krijgen ze niet uiteen
    onze hoop zal de vesting stevig bouwen
    de steile weg ga jij niet alleen

    Ons rotsvast geloof haalt de overwinning
    onze verbondenheid maakt ons samen één
    jij en ik, een stel met mekaar verweven
    liefste, voel toch dat ik het meen!

     

    ©

    11-08-2008 om 21:04 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hallo, hier ben ik weer ...

     

     

    Het leven geeft en het leven neemt


    maar


    soms helt de weegschaal te veel over naar de ene kant

     

    ...

     

    en toch blijf ik geloven in het leven en de medische wetenschap

    ons wacht nog een mooie toekomst

    die hoop zorgt ervoor dat wij SAMEN de eindstreep zullen halen

     

     

     

     

     

    11-08-2008 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    20-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hou me vast
    Klik op de afbeelding om de link te volgen










    Hou me even vast, nog voor het ochtendgloren
    in onbedekte termen bekras je zo mijn ziel
    ik weet jij redt het wel, toch voel ik me verloren
    bezinder voluit mijn zinnen, vol kracht en ook fragiel

    Hou me even vast, nog voor de nacht herademt
    in onbedekte schaamte ervaar ik iedere zucht
    ik voel jij hebt je levensdrift in bundeling verzameld
    onder heup en leden klaart een rimpelloze lucht

    Hou me even vast, nog voor de stilte wordt verdreven
    in poreuze tederheid puur ik volmaakte harmonie
    ik weet jij trekt in tijd je sporen geruisloos maar gedreven
    verleg mijn beknotte horizon in volmaakte euforie

    ©


    20-02-2008 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (9 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gekoesterde herinneringen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Oranje gloort de ochtend
    de nevelsliert uiteen
    en strengen van vergeten pijn
    omzwachtelen mijn gemoed
    de roodgetinte bladeren zijn
    nog even kunstig als voorheen
    toch sijpelt er in mijn hele lijf
    iets dat mij huilen doet

    Weerbarstig blaast de wind
    mijn stille tranen weg
    de treurige wilgen hangen naar
    het geheel verdronken land
    mijn lichte tred wordt nu heel zwaar
    ik voel mij verdoofd en leeg
    dan de laatste ritseldreef en ik word
    door weemoed overmand

    De herinneringen zijn zo broos
    als uit fijn geslepen glas
    ik koester de warme beelden
    die zweven in mijn geest
    de wonden die nooit heelden
    ik streel over je naam
    gebeiteld in de kille grijze steen
    snijdend is 't gemis aan wat is geweest


    ©

    24-10-2007 om 21:33 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (18 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    19-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oktober
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    De lucht in heel fel kobaltblauw
    een rood palet van gouden bladeren
    en ritseldreven in de najaarzon
    je voelt de herfst nu heel snel naderen

    Humusgrond geurt sompig nat
    vol zwammen die ook op stronken kleven
    de zilverdraden van een spinnenweb
    trillen je bruisend weer tot leven

    Een zwarte vogel kriskrast luid
    wil rakelings langs de basten scheren
    de wilde varens krullen groenig bruin
    oktober zal weer triomferen

    ©



    19-10-2007 om 14:31 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (5)
    14-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stilte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


     

     

     

     



    Ik heb de stilte in mij
    plots verankerd
    niet meer niet minder
    doodgewoon
    luister naar hart in tonen
    ritmiek in lichaam
    dat ik zolang bewoon

     ©

    14-10-2007 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (5)
    09-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontbijten met jou
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






    Ontrafel geen ochtendgloren
    geen nevelslierten of wat
    morgendauw, geen intens
    genieten en de vaak gebruikte
    woorden dat ik zoveel van je hou

    Geniet van versgeperste sinas
    van de zoekgeraakte kruimels op
    ons veel te grote bed, van de
    verkreukte lakens of de koffie die ik
    voor jou heb klaargezet

    Kijk naar het wolkje melk, het vermengt zich
    met het heerlijk geurend vocht
    de ochtend klaart zo gul zo gretig
    dat zelfs de vuile ruiten doen beseffen
    dit is het nu wat ik al altijd zocht

    ©

    09-10-2007 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    01-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ben ik
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     





    Misschien was ik een ongeremd
    verlangen, een plagerig spel
    van ongekende rust
    een burcht vol wellust, vol
    sprankel en geheel verhangen
    aan jouw ware liefde die
    alle zinnen blust

    Werd ik geleidelijk aan de vrucht
    van mijn vergeten idealen,
    de puzzel die nooit helemaal
    werd afgemaakt, vol
    beeldspraak maar geheel bevangen
    door wat rancune misschien van me
    heeft gemaakt

    Veel verder kijk ik dan de engheid
    van doemdenkers, roddelmensen
    hun verlorenheid is zeker niet
    aan mij besteed, vol
    passie zuig ik me met intens verlangen
    met het zalig gevoel vol dat pure
    liefde heet

    ©

     

    01-10-2007 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    20-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlagen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

     

     

     

     

     


    Vlagen natte koele briezen

    jagen onder je winterjas

    pleuren dartelfrisse vonkjes

    watersneeuw en hagelslag

    plestende op de tinkelruiten

    en je spettert in de diepste plas

     

    Vlagen natte koele briezen
    jagen onder je winterjas
    pleuren dartelfrisse vonkjes
    watersneeuw en hagelslag
    pletsend op de tinkelruiten
    en je spettert in de diepste plas


                           ©

    20-01-2007 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (29 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    02-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Samen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    Hij is voor haar een lentebries,
    een ochtend vol geluk,
    een regenbui
    heel koel en fris
    een vogel op zijn vlucht

    Zij is voor hem
    een ranke roos,
    een zoete rode wijn,
    een aangenaam oord
    heel warm en knus
    waar het goed is thuis te zijn

    Samen zijn zij telkens weer
    dat hele hechte paar
    dat 't zonlicht draagt,
    de regen torst
    en elke dag opnieuw
    wil leven met elkaar

    Hij is voor haar
    niet de bejaarde man
    die al d'anderen in hem zien,
    met kwaaltjes hier
    en pijntjes daar,
    en slechtziend bovendien

    Zij is voor hem niet oud en grijs,
    maar even mooi als toen,
    al kwam er tussen 't goud
    al heel wat grijs,
    dat vervaagt hij met een zoen

    Als zij zich 's avonds
    naast hem vlijt,
    en zacht z'n handen streelt
    dan voel je enkel 't groot geluk
    dat zij altijd samen hebben gedeeld

    ©

    02-01-2007 om 15:38 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (24 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    15-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straal mijn kleine ster
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







     

    Achter de nevelsluiers in het wolkendek
    verschuilt zich soms een kleine ster
    te schuchter om vaak op te lichten
    lijkt ze van ons verwijderd, mijlenver

     

    Timide gluurt ze langs het maantje
    naar al wat er zich hier op aard bevindt
    zo verdrietig door haar oeverloze zorgen
    denkt het dat niemand haar aardig vindt

     

    Maar schitter toch, mijn lieve sterretje
    toon dat je aan die grote hemel pronkt
    verlicht de angstige wereld met je warmte
    zo fel dat je kleine hart van vreugde bonkt

     

    Vergeet je zorgen, gooi ze achter de wolken
    baadt ons allen in een gouden licht
    weef je stralen ragfijn langs de nevelslierten
    strààl en strààl, beschouw het als je plicht!


                               ©

    15-12-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    13-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sint en Piet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Ik zou toch zo graag eens echt heel even
    in de schoenen staan van Sint en Piet
    niets doen dan enkel te 'geven'
    kijken op een euro hoefde ik dan niet

     

    Ik zie dan enkel maar stralende gezichtjes
    ieder kind kijkt vol ontzag naar mij
    ik word vertroeteld met zelfgemaakte gedichtjes
    zelfs de oudsten voelen zich toch ook nog blij

     

    Uit mijn jute zak haal ik fantastische geschenken
    wie ik niet kan velen, die schrijf in in m’n boek

    Zo dat al wie wat krijgen wil, mij zal gedenken
    met een wortel voor mijn schimmel en voor mij wat koek

     

    Ik hoef dan echt niet hard te zwoegen
    enkele maanden in de winter lossen zo veel op
    in de zomer zit ik gewoon tot ieders genoegen
    in Spanje lekker te zonnen zonder mijter op mijn kop

     

    Want 't moet toch ideaal zijn om als kinderheld te fungeren
    bewonderd te worden door groot, maar vooral door klein
    dankzij die hoge leeftijd niet te veel hoeven te presteren
    elk jaar weer zoiets als een superman te zijn

     

    Toch zou het mij ook altijd weer vreselijk veel pijn doen
    om dat hele grote verschil te zien tussen arm en rijk
    zelfs al zetten sommigen een geheel versleten schoen
    daarvoor brengt ook mijn zak 'geen zoden aan de dijk'

     

    Neen, 't is maar best dan ik niet te veel ga dromen
    van die gulle Sinterklaas en die leuke Zwarte Piet
    mijn eigen gratis weggeeftijd zal heus nooit komen
    want die superzak vol speelgoed bezit ik zeker niet!


                               ©

    13-11-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    07-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het hoort zo
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    Je praat heel anders dan voorheen
    het lijkt wel of de uren door je
    vingers glippen je onze band nog
    niet door kan knippen ik merk de
    diepe rimpel die om je mond verscheen

    Kunnen we niets meer verzinnen
    dit voelt zo oneindig leeg vanbinnen
    ik puur dat vertrouwde uit ons samenzijn
    toch lijkt het onafwendbaar ik ben de hemel
    dankbaar maar het doet verdomd zo'n pijn

    Te vroeg te veel te vaak dat ongewisse
    mijn God, wat zal ik je missen
    mijn adem stokt maar ik besef dat het zo hoort
    ik proef de herinneringen ik zal je altijd beminnen
    en snij de laatste vezel door van onze koord

                                 ©

    07-11-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (35 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Carpe Diem
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Laat mij in trance even deinen
    in een heel klein sloepje op de blauwe zee
    waar ik het water stil hoor klateren
    en de wind, die neemt mijn tranen mee

    Ik hoor de meeuwen heel schel krijsen
    ze grijpen mijn mijmeringen stevig vast
    en de wolkenzee heel hoog daarboven
    bevrijdt mij van mijn piekerlast

    Pallieterlijk zweef ik door het leven
    Carpe Diem werd mijn levensdoel
    maar als ik alleen ben en het stil is
    dan krijg ik soms zo'n wee gevoel

    Ik ga zowat zingend door het leven
    wil niks meer weten van die dagelijkse pijn
    maar als een kind kan ik zitten grienen
    als mijn kleine meid speelt in de zonneschijn

    Om die dikke knuffel van mijn dochters
    om die stevige klapzoen van mijn man
    om het leven en zijn magistrale schoonheid
    maar vooral omdat ik opnieuw 'hopen' kan

                              
    ©

    24-10-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    27-09-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dikke knuffel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    Als jij je hand legt in de mijne
    dat kleine knuistje, wonderbaar
    omfloersen zacht mijn mijmeringen
    een glansflits op je blonde haar

    Geen enkel woord, enkel die warmte
    voorzichtig druk ik je dicht tegen me aan,
    je warme lijfje en voelbaar bonzend hartje
    laten voor mij eventjes de tijd stilstaan

    Je neusje, mondje, grijpgrage handjes,
    jouw blauwe ogen en zo gulle lach,
    mijn kleine, lieve bijdehandje,
    ik ben zo blij dat ik je knuffelen mag.

                                  ©

    27-09-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (11 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    20-09-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn levenskrans
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


















    Ik pak wat van 't wit
    van een donzig sneeuwtapijt
    en vraag die stralende lentelucht
    wat van haar blauw,
    misschien wil die boom ook nog wel
    één van z'n groene blaadjes kwijt
    of schraap ik zowaar nog een ietsje
    zilver van de morgendauw

    Graag pluk ik een fluwelen blaadje
    uit de knop van een rode roos
    voorzichtig hunker ik naar 't goud
    van die felle zomerzon
    daarbij nog een pluisje van de
    paardebloem, heel vluchtig en broos
    dan iets van 't flinterdunne uit het web
    dat de spin zojuist spon

    Nu nog wat roze van de appelbloesem 
    plus 't gele van de boterbloem,
    het purper van een viooltje
    het grijs van een fikse regenbui,
    wat honing van het bijtje met haar
    zalig gonzend gezoem,
    het heerlijke gevoel dat je hebt
    in een zelfgebreide trui

    Het zwart van de nacht voeg ik
    er noodgedwongen aan toe,
    evenals een ietsie-pietsie
    van de kilte van 't ijs,
    want eens zal 't er toch moeten
    van komen als wij allemaal moe
    maar hopelijk heel tevreden
    beginnen aan onze allerlaatste reis

    ©

     

    20-09-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    13-09-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Yentl
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    't Moet wel pure liefde zijn die leidde
    tot dit hemels wonder
    en jij werd zeker even
    door het zilv'ren maanlicht aangeraakt
    meesterlijke handen boetseerden vast
    jouw immense schoonheid
    maar het is jouw lichaamswarmte
    die mij het allermeeste raakt.

    Het moet een engel zijn geweest
    die jou even innig kuste
    of was het God zelf misschien
    die jou schiep met zijn vaderlijke hand
    nooit gedacht dat hij mijn allergrootste wens
    zomaar ineens vervulde
    maar toen jij geboren werd
    verloor ik echt heel eventjes mijn verstand.

    Terwijl het frele zonlicht je haartjes toetst
    lig je sluimerend te dromen
    en ineens besef ik hoeveel rijkdom
    er nu in mijn hele grote handen ligt
    nooit gedacht dat ik nog eens
    zo intens verliefd kon worden
    lieve Yentl, roze-rode kussemondje,
    jij hebt vandaag een mirakel verricht!


    ©

    13-09-2006 om 22:54 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geneugten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    Ik hoor je stem door de bomen fluisteren
    de dageraad stoeit naarstig
    en dicteert het schimmenspel
    en jij, jij speelt verstoppertje met
    het krink'lend water dat blauwig
    stuitert tot een kleurenbel

    Het ontwakend licht klautert uit
    de bomen en balanceert stuntelend
    op de smalle koord van waar
    de aarde samen komt met de wijde
    hemel en ik gulzig drink van
    het liefste wat mij toebehoort

    Een vroege vogel griffelt in een boom
    wat van je nonchalance en je wezen
    integer maar ook zo los en vrij
    nu in 't geheel geen schaamte meer
    verstrengeld is het bos en
    die plotse tederheid van jou
    maar niet in het minst van mij

    ã

    13-09-2006 om 21:55 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-09-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen








    Dacht jij dan ooit dat de dagen
    zouden rijpen als een zielzucht
    vol van glorie onder een gouden
    baldakijn

    Dat het antwoord op zovele vragen
    zou bevestigen dat waar geluk zit
    verborgen in een kostbaar glazen
    schrijn

    Dan noopt het mij om te gewagen
    van een illusie, een echte utopie
    een leven vol euforie is enkel schone
    schijn

    ã

    12-09-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-09-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervlogen grijs
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    De hemel druilt al dagenlang
    in somberheid zijn luister
    het wollig zwerk van hemelsblauw
    versmolt tot een gordijn van grijs

    De warme zomerdagen van weleer
    zieltogen in een waas van duister
    plots fleurt een cirkelboog de lucht
    brengt mij volkomen van de wijs

    De wereld wasemt ineens in kleur
    sprokkelt dankbaar gefluister
    een duivenvlucht wiekt door het span
    begint weer zijn onbesuisde reis

    Ó

    04-09-2006 om 14:01 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (7 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    25-07-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zomeravond
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Luide stemmen breken de stilte
    de geur van geraniums heel pittig en
    rood kruidt de avond die zomert
    en de rust van een zwoele lamlendige dag
    blauw passifloort de muur en de bank
    waarop ik zit te soezen in de intimiteit
    van het klaterend fonteintje en dit alles
    kleurt de sfeer en mijn alleen zijn met glans

                                 Ó

    25-07-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    10-07-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fe-no-me-naal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen










    Ik wentel mij in deze stilte
    mijn lippen verstommen door het licht
    dat triomferend priemt door dartele
    dwarrelblaadjes en die gulle lach
    op jouw gezicht

    De lucht zo hemelsblauw en meer
    nog dan de allermooiste droom
    spiegelt zich in het wemelende
    water waar in een boot een paartje
    heerlijk stoeit zonder de minste schroom

    Verkneukelend sop in beide handen
    graai ik in het drijvend eendenkroos
    duizendenden gensters zonlicht door
    de bomen doen me smelten nu weet
    ik weer waarom ik voor dit plekje koos

    ©

    10-07-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    28-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opgezwollen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen














    Lang uitgerekt, in 't wuivend gele koren
    zijn ogen priemend in de azuren lucht
    betoverd door het intiem gestoei der vogels
    een vlinder danst frivool zijn dwaze vlucht

    Magie van geur en kleur bevangt hem
    weerkaast het trillend zonlicht in de plas
    waar kikkers kwakend hun verhaal doen
    en boterbloemen trillen tussen 't malse gras

    Een boemeltreintje toetert in de verte
    de torenklok klepelt haar tink'lend lied
    een hommel komt plots zoemend aangevlogen
    en zorgt ervoor dat zijn neus er eens zo dik uit ziet

    ©

    28-06-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    06-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mocht jij me ooit vergeten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen














    Mocht jij me ooit vergeten
    en niet meer weten dat ik bestond
    onthou dan alsjeblieft de geur van mijn huid
    als je me vond na het ochtendlijk ontwaken

    Hoe ik door je haren streek, de ogen
    half gesloten en het net leek of er
    geen woorden nodig waren om te begrijpen wat
    niet hoefde te worden gezegd

    Hoe ik me tegen je aanvleide en we samen
    naar de stilte luisterden en het geluid
    van de satijnen lakens die verkreukeld
    getuigden van de liefde die tussen ons
    bezegeld werd

    Hoe het licht mijn haren kleurde en
    mijn immens geluk en hoe ik
    me nestelde in jouw schoot
    tot de wekker aanstalten
    maakte ons te storen

    ©

    06-06-2006 om 14:19 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vannacht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


















    Vannacht heeft zij de maan gezien
    en ook nog vele sterren
    de pose van de oude eik
    bracht herinneringen mee
    gehoorzaamheid in driekwartsmaat
    haar vaders stem vol rust
    een wee gevoel van dankbaarheid
    heeft haar toen stil gesust

    ã  

    05-06-2006 om 22:10 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Afscheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen










    Hoeveel kan een mens verwerken
    voor hij breekt als een dorre twijg,
    murw geslagen door het noodlot
    platgeknepen als een vijg
    Hoe dikwijls kan je afscheid nemen
    van mensen waar je zo van houdt
    voor dat je hart het dreigt te begeven
    omdat je om al die geliefden rouwt
    Hoe lang kan je hen blijven troosten
    diegenen die er nu alleen voor staan
    zonder je eigen verdriet te verwerken
    want jij, jij kan immers altijd alles aan
    Maar als ik alleen ben met mijn gedachten
    en de moed me naar m'n tenen zakt
    als ik verkrampt ben van al de zorgen
    lijkt het of ik op de grond word neergesmakt
    Ik voel me zo eenzaam, ondanks de vele mensen
    die ik iedere dag wel weer ontmoet
    maar laat hen niets merken van mijn gevoelens
    want anders ontbreekt het ook hen aan de nodige moed
    Maar ondanks die moeilijke, harde tijden
    wil ik er dra weer zijn voor iedereen die me nodig heeft
    want ook al kijgt een mens zoveel te verwerken
    ik ben en blijf een mens dat ontzettend veel om anderen geeft

    ã

    04-06-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (11 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    20-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Je stem
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







     

    In het fluisteren van de wind
    hoor ik haar zachtjes zingen
    en ik laat haar binnendringen
    tot een verademende rust begint

    Echo's uit een intens verleden
    weergalmen in mijn hoofd
    mijn toekomst eventjes verdoofd
    laten me deinen op het heden

    Zing alsjeblieft nog éénmaal je lied
    zodat ik mij weer kind kan voelen
    en jij me door mijn haar kan kroelen
    zodat ik blijf weet met mijn verdriet

    Ik heb het lot niet in eigen hand
    het werd me al zo vaak gezegd
    toch geloof ik het niet echt
    en verzeil steeds vaker in m'n eigen land

    Daarom zou ik jouw stem nog eens willen horen
    die me meeneemt naar mijn kindertijd
    zodat ik van dit bang gevoel ben bevrijd
    en ik me me sterker voel dan ooit tevoren

    ã

    20-05-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hey sexy girl
    Klik op de afbeelding om de link te volgen  













    Hey sexy girl, met je straalblauwe ogen
    je geurt als de meest beschreven bloem
    je lang krullend haar, zo buitengewoon prachtig
    oh, hoe erg ik jouw ziekte verdoem.

    Je tanden schitteren als straalwitte parels
    in je volle, lichtjes gestifte mond,
    de blos op je wangen, betoverend waarachtig
    oh, als ik nu de juiste woorden maar vond.

    Je outfit die draag je met zo'n groot allure
    dat menig model zou jaloers zijn op jou
    maar je vale gezichtje en de donkere vlekken
    beletten dat jij, meisje, ooit ontluikt als een vrouw.

    ©

    03-05-2006 om 14:43 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn lief
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
















    Hoor je 't ruisen van de zee mijn liefste
    voel je het strelen van de wind die
    zachtjes met je haren speelt
    proef je ’t zout dat aan je lippen kleeft mijn liefste
    en dat het kozen van de maan al
    je ingehouden tranen steelt

    Er hangt iets in de lucht vannacht
    waardoor de sterrenpracht
    je koestert maar ook jouw geheim verzwijgt
    laat je drijven door die grote kracht
    zodat je jezelf niet meer zo veracht
    voel toch opnieuw de liefde die naar ’t ultieme neigt

    Hoor jij ‘t geklapwiek van vlerken mijn lief
    luister hoe de adelaar jou in vertrouwen
    over zijn wondere vlucht verhaalt
    proef je een beetje van zijn vrije val mijn lief
    en van de vrijheid die hij bij z’n steile klim
    door ‘t hemelspan vertaalt

    Er hangt liefde in de lucht vannacht
    waardoor je nu heel zacht
    je verdriet laat deinen op de spiegeling van de zee
    laat je tranen maar hun vrije loop
    om die grote angst die je besloop
    jouw berusting brengt eindelijk verwerking met zich mee

    Want ik heb je zo lief
    mijn lief
    ik heb je zo verschrikkelijk lief

                           ã

    01-05-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dat zweempje blauw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

















    Uitgemergeld bleek, haar knokige lijf
    stil in een hoekje weggekropen,
    haar haren wild en vuilig-stijf
    murmelend van ellende en straalbezopen.
    Maar in haar ogen rest dat vleugje blauw
    waar mannen zich eens aan laafden
    té veel verdriet voor dat tere lijf
    godvergeten tussen al die beschaafden.
    De hypocrisie viert nogmaals hoogtij, en weer
    wordt onnoemelijk smalend neergekeken
    op de 'verlopen loeders' van de maatschappij
    en worden zij met beesten vergeleken.
    Zie ze daar staan, dat intelligent crapuul
    hun grootspraak wordt tot 'kunst' verheven
    De idioten, hevig spottend met de mindere 'mens'
    die, godverdomme, niks begrijpen van het leven.
    Kijk naar haar ogen, verwaande kwasten
    en herken dat kleine zweempje blauw
    want ondanks haar bijna dodelijk gelal,
    was zij eens een adembenemend mooie vrouw!

    ©

    21-04-2006 om 23:54 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lentekriebels
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    De zware grond scheurt de lente open
    kiemend zaad stuwt naar het licht
    nestelend gras heeft onbevangen
    zijn groene sprieten naar de zon gericht

    Talmend nog knipoogt het hemelsblauwe
    naar het lief'lijk trillen van de morgendauw
    pril leven lonkt aarzelend naar geboorte
    alles zegt vaarwel aan de winterkou

    De geuren veroveren zoet de hele wereld
    het stilaan pochen van bloesems begint
    geen mens weet blijf met dit gevoel van jubel
    heeft niet het minste vat op wie dit allemaal verzint

    17-04-2006 om 10:08 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een stralend mooie lentedag (gedichtje geschreven voor mijn dochters, toen nog erg klein)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen










    Dag lieve, lieve lentezon,
    dag fris-geel, jeugdig groen,
    dag katjes aan die hoge tak
    ik gooi je vlug een zoen

    Ik dartel, ik spring, ik rollebol
    door het bedauwde gras,
    mijn gemoed is over-, overvol
    ik voel me in m'n sas

    Dag zwaluw scherend door de lucht
    dag vriendelijk paardje in de wei,
    ik slaak een hele diepe zucht
    want ik voel me zo erg blij

    Dag madeliefjes tussen 't gras
    en bonte sleutelbloemen van fluweel,
    oh, ik zou willen dat het steeds zo was
    en roep de poes die ik dan zachtjes streel

    In een uitgelaten vreugdedans
    zing ik heel even mijn allerhoogste lied,
    'k krijg immers daarvoor niet vaak de kans
    en d'er is nu toch niemand die het ziet

    Vandaag is het een zeldzaam mooie dag,
    die nu eens àlles kleurt rondom mij.
    Het weer is misschien maar eventjes van slag
    want 't is nog lang geen mei

    Dag vogels, dag vlinders, dag dartele wind,
    dit uitgesproken goed gevoel
    maakt van mij net een stràlend lentekind
    en 'k weet zeker dat jullie begrijpen wat ik bedoel

    ©

    10-04-2006 om 15:16 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hier is 't
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

















    Hier is’t,
    hier begint het leven
    waar de kamperfoelie
    geurig te bellefleuren staat
    en waar ’t kwetteren van zotte vogels
    in wonderschone melodieën overgaat.

    Ja hier
    waar ik onder een boog
    van wel duizend rozen
    op een bank te soezen zit
    de zon kust blosjes op m’n wangen
    en trotse waterlelies pronken romig-wit.

    Hier ligt het,
    dat paradijs op aarde
    aan de zilv’ren waterplas
    met een aroma van zoete bloemengeuren
    en de kruidige geur van vers gemaaid gras.

    Waar bijen
    en bontgekleurde vlinders,
    duelleren om iedere bloemenkroon
    zit ik in die rust van een diepe stilte
    koninklijk op m’n gouden troon.

    De natuur
    met al zijn rijkdom
    is zo oneindig volmaakt en puur
    maar door ons jachtige leven
    zou je 't vergeten op de duur.

    ©

    10-04-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ochtenden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



















    Er zijn nog van die ochtenden
    bedauwd en met een ietsje blauw
    waar in de overvolle kersenboom
    een vroege vogel zit te kwinkeleren
    en ik intens geniet van verse koffie
    maar nog zoveel meer van jou

    Er zijn nog van die morgenden
    beduimeld door frêle slierten mist
    waar ik later weer de schapenkoppen tel
    geprangd tussen het oostelijke rood
    het gras geurt naar onze maagdelijke jeugd
    en die allereerste warme kus van jou

    Er zijn nog van die ochtenden
    gelauwerd door herinnering
    waar ik met mijn onstuimig bonkend hart
    ineens tot rust kom en ervaar hoe diep
    mijn leven is verweven met mijn kleine poëzie
    maar het allermeest met jou

    ©

    03-04-2006 om 15:44 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    02-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lichtdraden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

















    In de kleuren van de door het licht gesponnen draden
    flitsen duizenden gedachten, gelouterd door de tijd,
    maar al die zowat haast vergeten herinneringen
    blijven zachtjes verder zweven in mijn memorie
    'k had ze gewoon verborgen en was ze helemaal niet kwijt

    Ik zie stofjes glinsterflitsend door die draden dansen
    tergend langzaam spelen ze met mijn mijmerende geest,
    de jaren die als zand geruisloos door mijn vingers gleden
    blijven zacht maar haarscherp op mijn netvlies branden
    en ik besef onherroepelijk : wat geweest is, is geweest

    Een zweem van schemerdonker komt aangeslopen
    en vangt de ragfijne zilverdraden in zijn cocon,
    trekt zwarte schaduwen op de kamermuren
    duelleert ongenadig met mijn immense nostalgie,
    jaagt ze uit de kleurendraden, waar het allemaal begon

    ©

    02-04-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn 'strakke kontje'








    Eén ding staat voor mij vast : als ik vanaf vandaag als 'man' door het leven zou gaan, wenste ik wel één ding te behouden, namelijk m'n strakke kontje.
    Al vanaf m'n pubertijd ben ik, als vrouw, over één ding tevreden aan mijn lichaam en dat is wel m'n stevige, strakke kontje.
    Voor de rest heb ik het niet zo hoog op met mijn vrouwelijke contouren en de rest van mijn uiterlijke kenmerken.
    Opgelet : er lopen nog heel wat lelijkere individuen over de aardkloot, maar ik vind mezelf niet zo'n uitermate adembenemende schoonheid; niet zo'n 'stoot', zullen we maar zeggen.
    Maar vermits ik dan toch mijn vrouw-zijn zou ruilen met een 'wezen' dat we gemakshalve 'een man' zullen noemen, wens ik wel degelijk over dat bewuste achterwerk te beschikken, waar vrouwen (ik heb het hier niet direct over mezelf, geobsedeerde lezer) van in extase kunnen raken.
    Eén ding kon ik misschien ook wel behouden en dat zijn mijn natuurlijke krullen en mooi gebit.
    Want een man met krullen, mooie tanden en een strak kontje ... mmmm.
    Welke naam zou ik mezelf cadeau doen, laat eens denken : Adonis of Brad of Pierce ?
    Ach dat maakt me niet zoveel uit als ik er maar een beetje goed uit zou zien.
    En ik wilde nu blauwe ogen dit maal en blond haar, een sensuele mond en stoere borst.
    Zo ééntje waar het heerlijk is om hoofd op te laten rusten, uuuurenlang.
    Als ik er dan ook nog in slaagde om mijn toch wel hemelse figuur in zo'n strakke jeans te wurmen en een gezond-bruine kleur te bewaren het hele jaar door, dan voelde ik me de koning te rijk of toch gewoon een echte macho.
    Vermits ik er dan uit zou zien als Brad Pitt in zijn beste dagen; over het goede karakter zou beschikken van zo iemand als Father Franciscus (da's een broer van Mother Theresa) en diezelfde subtiele humor zou geërfd hebben als één van de allerbeste komieken, werd ik door zowat iedere vrouw aanbeden en werd vervolgens getracteerd op de heerlijkste diners. Men overlaadde me met exquise wijnen in wereldvermaarde restaurants.
    Ik hoefde mijn huis of auto niet zelf te verdienen of er enkele partijtjes tennis voor te winnen, maar werd gewoonweg gesponsord door dat wereldberoemde merk van die drank ... euh hoe heet het alweer, enfin 't ziet er zwart uit en smaakt zeer zoet; allez kan nu niet direct op de naam komen.
    Voor mannen van mijn kaliber zou immers alle poorten opengaan, zelfs diegenen waarvan men de sleutels al jaren kwijt is.
    Als ik man werd, dan werd ik er één om van te snoepen; om te liefkozen; om nagefloten te worden, gewoon om sito-presto de grootste doodzonde voor te begaan.
    Als dat allemaal niet weggelegd is voor mij, wel dan blijf ik doodgewoon een vrouw.
    Een vrouw met aubergine-rode krullen (op 't moment toch, want kleuren maken dé vrouw) en kastanjebruine ogen maar ... met een strak kontje.
    Veel heb ik immers niet om uitbundig over te doen, maar datgene waar ik een ietsiepietsie trots op ben, wil ik graag behouden.
    Mag het misschien ?


                                                   ©

     

    01-04-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    28-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De geur van jasmijn
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    De kamer geurt nog naar jasmijn
    uit lang vervlogen zomertijd
    de oude kast glimt weer van boenwas
    maar de glorie is nu zijn glans wel kwijt

    De deur vermolmde met herinneringen
    frêle spinrag hecht zich aan de zoldering
    het tapijt ligt nu verkleurd te soezen
    geen tijd rest me toen ik met jou vlinders ving

    De koffie geurt niet meer door de mooiste kamer
    toch hangt de verse koekjesgeur nog in het kleed
    waarop de vaas pronkte met wel duizend anjelieren
    't leek net of je hand weer over mijn haren gleed
                                 Ó

    28-03-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    25-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gelukkige zaterdag, oma
    Het miezert zo’n klein beetje vanmorgen, maar toch valt het ochtendlicht ongegeneerd de slaapkamer binnen.
    Even soezen nog kan zo heerlijk zijn op een zaterdagmorgen waarop je met de rest van je gezin even later ofwel allerlei uitgestelde karweitjes dient bij te klussen of keihard aan ’t blokken dient te slaan.
    Nog wat gezellig onder het dek kruipen tot je ineens ver weg een vogel zijn luide lied hoort roepen: koekoek – koekoek – koekoek …
    Wat een blije morgen, wat een zalig ochtendgloren.
    Klaarwakker op het vroege uur rep je je fris en monter naar beneden om iedereen te voorzien van spijs en dranken aan de ontbijttafel.
    Het druilerige zonnetje geeft echter ineens naarstig gouden bevelen en tovert een stralende gloed in het huis en op ieders gezicht.
    Gezellig keuvelend worden de boterhammen met beleg naar binnen gewerkt en de koffie smaakt als nooit tevoren.
    De ochtenden in het weekend zijn, als het enigszins mogelijk is, voor ons de momenten waar ieder zijn of haar verhaal kan doen en waar een kwinkslag en een ontspannen sfeer ons vaak de kans geven om even te relaxen na een erg drukke werkweek.
    Deze nacht hadden we ook weer een klein logeetje. Yentl, onze oogappel, die altijd goedgezind wakker wordt en kraait dat het een lieve lust is. Haar grote blauwe kijkers schitteren als saffieren in een immer lachende snoet.
    Heerlijk zo’n kleindochter. Je zou ze wel kunnen opeten en voor haar maak je nu extra tijd om haar te zien ontluiken tot hét superkind waar je haar voor houdt.
    Buiten sneeuwt het intussen roze bloesems en de kleurrijke bloemen lokken ons gewoonweg in sneltempo naar de tuin.
    De geur van vers gemaaid gras komt je even later tegemoet en de zilvergouden vissen in de vijver zwemmen net of hun leven er van afhangt onder invloed van het steeds warmer wordende zonnetje.
    Ik toon die kleine meid hoe dolgele vlinders dansend de wereld verkennen, maar plots gonst er een dikke hommel langs mijn oor.
    Geen paniek echter want dat brommende insect heeft geen oog voor ons, maar wel voor die dikke bloemknop achter in de tuin.
    Fantastisch gevoel is het, dat kleine speelse ding op je arm, grijpend naar al wat ze tegen komt.
    Het prille groen staat in zijn meest frisse kleedje te lonken en de kakelende kippen fascineren haar zo dat ze er even stil van wordt.
    Een lentebriesje kust haar wangetjes en ze gilt het uit van pret.
    Ik druk haar even dicht tegen me aan en besef maar al te goed dat ik dit kleine blonde schatje voor geen geld van de wereld meer zou kunnen missen.
    Haar geur vertedert me zo en mijn ogen worden vochtig van ontroering en intens geluk.
    Haar opa streelt over haar zijden haartjes en die klein uk wil ineens weer eens de grond op.
    De adembenemend blauwe lucht begoochelt ons allen zo dat het een zonde zou zijn om op deze prachtige dag niet altijd in de buitenlucht te zijn.
    Spijtig dat onze jongste dochter serieus dient te blokken, meer nog dan de voorbije jaren omdat zij normaliter afstudeert en er voor haar een geheel nieuwe toekomst wenkt.
    Ik weet dat ze vandaag extra op haar tanden dient te bijten, maar toch kan ik het niet nalaten om haar naar buiten te roepen, eventjes maar.
    Zo’n mooi weer vraagt immers gewoonweg om een zwierige dans op het gazon.
    Die uitgelaten ukkepuk op de arm van een zingende tante gekoppeld aan een uitgelaten oma en niemand die ons gek gedoe kan gadeslaan.
    Allez, ’t is toch te hopen, want tot nu toe was ik nog niet ècht gek verklaard, maar alles kan natuurlijk snel veranderen!

                                                                            ã

    25-03-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Valérie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


     








     

    Valérie was een heel sexy dame
    haar stap was koket sensueel
    haar figuurtje was buitengewoon prachtig
    en als zij langsliep kreeg ieder zijn deel

    De mannen konden weer lustig fluiten
    en de meiden vergaten op slag hun dieet
    want ze had van die volumineuze contouren
    van diegene die men niet makkelijk vergeet

    Maar Valérie kon de zon laten schijnen
    voor arm, voor rijk, groot of klein
    ja, als Valérie in de buurt was
    dan wilde men graag bij haar zijn

    Ó

    24-03-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    23-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vertederende onschuld
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    Omkransd door de reinheid van witte madeliefjes
    de frele schoonheid van haar krullend haar
    haar twinkelogen en haar rozeblozesnoetje
    lijkt ze wel geroofd uit het werk van een groot kunstenaar.

    Betoverd door een dartelgele flierefladdervlinder
    die krinkelend rond haar danst met uitermate groot vertoon
    de grijpgrage handjes vol enthousiasme uitgestoken
    dit meisje is toch zo puur en overdadig schoon.

    Huppelend veert zij door de groene weide
    laaft zich aan de koesterende liefde van de grote man
    en samen drinken ze met volle teugen van het leven
    want vaders hand zal haar beschermen en zij geniet daarvan.

    Ó

    23-03-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    22-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straal mijn kleine ster
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


















    Achter de nevelsluiers in het wolkendek
    verschuilt zich soms een kleine ster
    te schuchter om vaak op te lichten
    lijkt ze van ons verwijderd, mijlenver.

    Timide gluurt ze langs het maantje
    naar al wat er zich hier op aard bevindt
    zo verdrietig door haar oeverloze zorgen
    denkt het dat niemand haar aardig vindt

    Maar schitter toch, mijn lieve sterretje
    toon dat je aan die grote hemel pronkt
    verlicht de angstige wereld met je warmte
    zo fel dat je kleine hart van vreugde bonkt

    Vergeet je zorgen, gooi ze achter de wolken
    en baadt ons allen in een gouden licht
    weef je stralen ragfijn langs de nevelslierten
    en strààl en strààl, beschouw het als je plicht!

    Ó

    22-03-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vertel hem niet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
















    Doe het raam maar dicht
    en sluit de uren buiten
    de warmte koestert je
    kille lichaam wel
    vertel het kind maar over
    de zingende bergen en
    de immens blauwe lucht
    leer het luisteren
    naar de fluisterende winden
    en de zoevende vlerken
    van een adelaar op zijn
    avontuurlijke vlucht

    maar

    spreek niet over
    de vernietigende cellen
    of de pijn die woekert in
    zijn nog zo jong bestaan
    hij zou het het niet begrijpen
    hij zou het gewoon niet
    kùnnen begrijpen
    wat hij jou of
    al de andere mensen
    toch ooit in zijn leven
    moet hebben misdaan

    ©

    17-03-2006 om 16:31 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    07-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dit moment
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Dit is het moment dat ik koester in mijn hart
    dat ik me zal herinneren op die ogenblikken
    dat ik bang ben of verward
    dat ik aan zal voelen als de frisse druppel water
    die aan mijn gebarsten lippen kleeft
    als ik ziek ben of verlaten en denk
     dat ik geheel ben opgeleefd
    geen gouden inkt kan het beschrijven
    een dichter vindt de juiste woorden niet
    geen meesterwerk kan ook maar even tonen
    wat dit ogenblik mij biedt
    ik zal me warmen aan de loutering
    aan de liefde en de ijlende tijd
    ik zal het uitschreeuwen in mijn dromen
    of als onmacht mijn lichaam ooit in tweeën splijt
    het zal me helen
    het zal me laven
    het zal me dragen
    over alle wolken heen
    want door jouw toedoen
    gewoonweg door jouw 'zijn'
    overstijg ik werkelijk àlles
    om mij heen

    ©

    07-03-2006 om 14:09 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    28-02-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onderstenboven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
















    Oh klokje, jij komt aarzelend piepen
    haast breekbaar tussen het stugge gras,
    en ik krijg hier vanbinnen zo'n warm gevoel
    er ontstijgt uit mijn wezen zo'n blij gejoel
    dat ik zou willen dat ik een schilder was.

    Dan penseelde ik jouw prille aanwezigheid
    in teder wit, haast breekbaar als porselein
    en een tikje magie van nog sluimerend groen
    waarvoor ik haast een wonder zou doen
    want jouw schoonheid maakt me zo klein.

    Maar aan mij ging een kunstenaar verloren
    ook al ben ik hoteldebotel van jou
    jouw schoonheid kan ik enkel bezingen
    omdat mijn ogen terug open gingen
    en ik nu van vervoering in zwijm vallen zou.

    ©

    28-02-2006 om 20:17 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    19-02-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ziel van een dichter
    Klik op de afbeelding om de link te volgen








    Er kleven tranen aan zijn
    dichtersziel en onrust
    vervult haast iedere porie
    van zijn woordenloze geest

    Een leegte woekert in zijn
    dichtershart en wonden
    worden niet geheeld
    het vergt gewoon te veel verdriet

    Er sijpelt wanhoop in zijn
    dichtersgeest en geen mens
    heeft weet van zijn gekwelde ziel
    het onkruid wordt niet meer gewied

    ©

    19-02-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    13-02-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De morgen is bijna voorbij
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    De morgen is bijna voorbij
    de geur van koffie geheel vervlogen
    de poes spint de laatste restjes weg
    van even in mezelf te zijn

    De uren tikken dagen rijgen
    als snoeren aan elkaar en ik
    geraak niet in het schrijdend tempo
    omdat ik met heel veel vragen zit

    De avond komt al aangewankeld
    beschaduwt het fruit vol grilligheid
    ik denk te veel beslis te weinig en
    veeg de laatste kruimels van ' t ontbijt

    ©

    13-02-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    23-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twee paar handen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Verstrengeld, twee paar handen
    als worteltronken die verweven zijn,
    en in de glooing van beider palmen
    kronkelt zich de levenslijn

    Het bloed in blauwgekleurde aderen
    wordt gestadig voortgestuwd
    't suizend kloppen van twee harten
    wanneer de onrust wordt geluwd

    't Tastbaar voelen van grote waarden
    als troost of onstuimig liefdesspel,
    zonder woorden, zonder aarzelen
    na al die tijd kennen ze elkander wel

    ©

    23-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    20-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Huppelen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Ik zou nog éénmaal eens heel graag huppelen
    met m'n boodschappentas in de hand,
    en opnieuw 'hinkepootje' spelen
    terwijl de zon op onze snoeten brandt

    Ik zie m'n dochters weer lachen en gieren
    en het uitproesten van uitbundige pret
    omdat wij gearmd over het muurtje liepen
    dat hiervoor speciaal voor ons werd gezet

    En ik zie weer die vragende, verwijtende blikken
    van mensen die blijkbaar nog nooit voordien
    twee kinderen en hun doldwaze moeder
    met pretlichtjes in d'ogen hadden gezien

    Maar moeders letten niet op die stuurse gezichten
    die ze passeren op zo'n heerlijke zomerse dag
    ze genieten enkel van hun schatten van kinderen
    en van hun kostbare klaterende lach

    Neen, nooit vergeet ik die zo mooie marktdag
    ik viel toen, voor 't eerst, ineens uit m'n rol
    't Ging me niet aan wat al d'anderen van ons dachten
    zij keken zuur maar wij hadden ongelooflijk veel lol!
                                            

                                        ©

    20-01-2006 om 16:04 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Patiënt
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Vastgeklonken aan het leven,
    tergend eenzaam en vreselijk bang,
    't doodgewaande menszijn
    enkel schimmen op 't behang

    Dof jouw ogen en je huidskleur
    hersenspinsels in je hoofd
    uitgemergeld is je lichaam
    en al je dromen, uitgedoofd

    Pillen moeten 't verdriet doen slijten,
    maakten jouw vrouwzijn tot een beest
    opgesloten zonder te beseffen
    hoe je leven eens is geweest

    'k Heb zo'n heimwee naar de jaren
    dat ik jouw vriendschap heb gekend
    geen enkel teken van herkenning,
    ik besef ineens dat Jij er niet meer bent!
                                

                                ©





    17-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zielig
    Klik op de afbeelding om de link te volgen










    Robuust en in al m'n glorie
    doorklief ik de mistige nevellucht.
    even statig als de hoogste toren
    sla ik voor niemand nog op de vlucht

    Geruisloos incasseer ik regenvlagen
    en zware stormwinden keer op keer,
    zonder ooit ook nog te buigen
    hou ik feilloos stand, zonder meer

    Jij kan blazen, bleren, blaten, 
    jij schopt overal wild om je heen
    jij kan jennen, tergen en verraden, 
    en voelt je dan eenzaam en alleen 

    Ach, jij met je kop vol muizenissen
    en je gezanik tegen ieder die je ziet,
    wees niet zo 'n klein en zielig mensje,
    hou op en doe jezelf niet zo'n verdriet

    Stop je pessimisme waar je 't steken wil 
    maar trek de deur zachtjes achter je dicht
    want ik geniet er van om eens te pronken 
    als een statige toren, in volle zonnelicht!

                              ©

    16-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Luister
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

















    Luister naar 't getinkel van de klokken
    hoor dat zilveren gekling
    ze voorspellen heel veel vreugde
    klingel, klangel, tingeling
    Luister naar die honigzoete tonen
    van het witte bruiloftsfeest
    een nieuw begin dat ze voorspellen
    dra naakt de geboortegeest
    Tjingel, tjangel al die bellen
    klanken zwellen luider aan
    zingen, swingen, lachen, dwingen
    en laten je in extase gaan
    Hoor die klokken, bronzen klanken
    't naderend einde van de tijd
    huilen om een naderend einde
    wenen om een verloren strijd
    Hoor de angst van donderklokken
    dreigt de oorlog, proef de dood
    ze braken op de pas gedolven graven
    krakende barsten, de hoogste nood
    Hoor ze rollen, hollen, tollen,
    schreeuwen, kronkelende pijn
    hoor ze smeken; hoor ze breken
    M'n God, dit moet het einde zijn

    ©


    08-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    06-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hef je hoofd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Hef je hoofd mijn lieve jongen
    hef alsjeblieft je fiere hoofd
    neen jouw lied is niet uitgezongen
    je bent enkel wat verdoofd

    Veeg weg die tranen op je wangen
    schreeuw gerust de longen uit je lijf
    ook al namen ze je gevangen
    weet dat ik naast je zijde blijf

    Ze zullen je bespotten en verachten
    ze zullen je vernederen keer op keer
    maar jij blijft steeds in mijn gedachten
    ook al bestaat voor jou geen morgen meer

    Hef toch je hoofd mijn lieve jongen
    recht fier je schouders en je rug
    ook al heb je ons samenzijn nu verdrongen
    ooit zien wij mekaar terug!

                               ©



    06-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik laat je vrij ... (uit dankbare herinnering schreef ik lang geleden deze tekst)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen












    Is de hemel niet meer zo blauw of het gras wat minder groen?
    Vliegen de duiven niet meer zo hoog of schijnt de zon wat minder warm ?
    Niets lijkt nog hetzelfde nu jij verder trok!
    Jij nam een beetje mee van elk van ons op de lange, stofferige weg naar de horizon.
    Ginder wuift de vrede, lacht de rust jou toe.
    Je bent moe en vitaal; verdrietig en blij; je bent eenzaam en onder vrienden.
    Maar de weg is lang, de tocht is eindeloos en de nacht is donker.
    Doch als je van iemand houdt, als je liefhebt als geen ander, als je hart vervult is van tedere gevoelens, kan niets of niemand je tegenhouden.
    Kom, ik reik je de hand en draag je verder over de wolken naar de einder, naar dromenland.
    Het mulle, witte zand is er als van zuiver kristal.
    De bomen zijn als smaragden obstakels en de waterbron lijkt gemaakt van zilveren vreugdentranen.
    Geruisloze vrede; hevige vrede; dankbare vrede ... eindelijk vrede!
    Teder en zacht strijgen de aan te raken dromen ten hemel op.
    Lijkt de hemel iets minder blauw of wordt het gras heel donker groen ?
    De duiven vliegen hoger nog door het hemelspan en de zon dreigt neer te vallen.
    Hoop, mijn vriend, geloof en blijf in liefde geborgen!
    Sluimer zacht als in de moederschoot ...
    Ik heb je lief en zal je sussen als je verdrietig word.
    Ik zal je troosten als tranen je ogen vullen en ik zal je strelen als je hoofd niet meer zo fier opgeheven blijven kan.
    Ik zal je voeden als de honger aan je knaagt en ik zal met je bidden als de weg naar die verre einder steeds maar langer wordt.
    Je dromen zal ik vangen in mijn beide handen en strooien voor je voeten uit zodat je de blaren van vermoeidheid niet meer voelt.
    Ik zal je ogen zijn in het donker en je schouders als je niets meer torsen kan.
    Ik zal je leiden naar de vrede want je lijkt nu toch zo verschrikkelijk bang.
    De hemel wordt alsmaar grauwer en het groene gras lijkt zelfs een beetje dor.
    De duiven werpen zich te pletter en jij wordt van je tocht zo moe ...
    Maar ginder aan de verre, donkere einder daar straalt ineens een felle zon ...
    Een zon die alles doet zinderen van vrede; een zon die alles overwon!
    Kom, ik zal je dragen over de wolken en ik geef je mijn héle hart.
    Want vanaf nu zal jij me voor gevaar behoeden en als de pijn en smart mijn leven gaan beheersen, dan zal jij naast me staan en zacht je hand op m'n schouder laten rusten.
    En als mijn dromen zouden breken op muren van afgunst en onverschilligheid, dan zul jij nog altijd voor mij blijven verder zorgen en mijn ogen sluiten voor bitterheid.
    Mijn vriend, mijn liefste, mijn hele leven ... ik zal je missen op je lange, eenzame maar oh-zo vreedzame tocht; de tocht die je eindelijk alles zal geven; de tocht die je laatste wordt.


    ©

    04-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    03-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wind
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    Ik luister naar de wind die
    ruisend door de bomen gaat
    en 't lijkt net of deze klank
    uit een mooie melodie bestaat
    woorden nestelen zich in m'n hoofd
    vormen ritmische zinnen
    toch kan in feite enkel de wind zelf
    zijn eigen lied beginnen

    Je hoort in z'n gezang een symfonie
    van duizenden akkoorden
    vermoedelijk waren er voor mij
    zovelen die ook ditzelfde hoorden
    toch kan ik niet vatten wat er zich
    in zijn klanken echt verschuilt
    soms lijkt het net of hij zucht
    of fluistert of lacht of zachtjes huilt
     
    ...


    Maar evenzeer als hij menigmaal
    het hoge gras wil aaien
    kan hij ontaarden in een tomeloze woede
    en is hij niet te paaien
    hij rolt en buldert en huilt en tiert
    in een niets ontziend geweld
    en op die momenten lijkt het wel
     of ons laatste uur is geteld

    Boven de zee blaast hij vervaarlijke golven
    als waren het hele hoge bergen
    en hij schept er plezier in om
    hele stoere zeelui gewoon gek te tergen
    hij splijt dikke bomen tot lucifers
    katapulteert huizen gewoon tot gruis
    en onder zijn laaiende toorn
    vergaan er schepen met man en muis

    ...


    Maar even snel als hij zijn verderf
    over de aarde laat donderen
    herpakt hij zich en kan ik me weer
    over zijn lieflijkheid verwonderen
    als neuriet er een zoetgevooisde stem
    over de platgewalste velden
    en pronken er aan de einder
    scheef geblazen eiken als 'ware' helden

    Op dit moment lig ik echter stil te luisteren
     naar een fluisterende wind
    die als een minnestreel betoverende woorden
    met zijn klank verbindt
    terwijl ik ademloos luister
    wil ik gewoonweg een beetje dromen
    over al de dingen die ik al weet
     maar ook over wat er nog gaat komen

    ...


    Slaap overvalt me in mijn bed
    terwijl ik luister naar mijn eigen zwijgen
    vermoeidheid doet me naar
    de wijde armen van Morpheus neigen
    ik verzink in een diepe slaap
    terwijl de nacht me in zijn armen sluit
    en buiten fluistert de zachte wind
    weer zijn romantisch mooi geluid

    ©




    03-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    02-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met jou
    Klik op de afbeelding om de link te volgen





    Als de dageraad haar frele licht over de weiden spreidt
    en de morgenkilte het gras beparelt met wat dauw
    als de eerste auto de slapende straten binnenrijdt
    dan nestel ik me nog even dicht naast jou

    Als de middagzon haar glinsters door de hemel schiet
    en de schaduw van een boom een beetje koelte geeft
    als 't gefluit van een vogel overgaat in een lentelied
    dan voel ik dat m'n hele lijf van pure liefde beeft

    Als het duister 's avonds zachtjes langs de huizen streelt
    en de nacht eindelijk rust geeft aan dit jachtige leven
    als de stilte mijn eigen wereld schoorvoetend binnentreedt
    dan wil ik je weer mijn allesomvattende warmte geven

    Noem mij misschien té sentimenteel, té onvolwassen
    noem mij gerust 'zeemzoeterig', als je dat wil
    maar geloof me : moesten ze jou bij mij verkassen
    dan word ik gewoonweg heel erg stil 
                                

                                                  ©

       

                      

    02-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    31-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onbezoedeld
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

















    Wit en onbezoedeld
    geen enkel voetspoor
    heeft je maagdelijkheid
    al aangetast
    en in de koude van je
    schoonheid adem
    ik in wolkjespracht

    Hunkerend naar vervlogen
    jaren glijdt mijn jeugd
    opnieuw voorbij zoevend
    over gladde spiegelbanen
    in mijn warme wolligheid
    glunder ik als een kind zo blij

    Mijn hersenen smeden
    snode plannen ongenaakbaar
    als een koningskind
    nog onberoerd door het leven
    al zullen dromen weldra spatten
    als het eerste mensenspoor begint

    ©


    31-12-2005 om 12:12 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    26-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dode stem
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    Als morgen mijn stem dood is
    en mijn hersenen weigeren alle dienst
    omdat mijn piekeren te veel vereiste
    dan klopt mijn hart nog wel dit lied
    de noten zingen mijn gevoelens
    melancholiedronken van vervulde hoop
    stuwen bloed in iedere porie
    fluisteren telkens luider in mijn oor
    glimlach als de zon haar goud beveelt
    en koester de zilv'ren draden van de maan
    neurie over de spiegelende zee
    als de sterren duizenden flikkeringen slaan
    ril bij het horen van de gure noordenwind
    en verwarm je aan de knuffels van de nacht
    overstijg de pijn die je stem gebroken heeft
    en vecht tegen beter weten in
    tot de fluwelen nacht ontrafelt
    in herinnering van de mijmeringen van je geest
    want ooit zal ik begrijpen
    dit leven is ook voor anderen niet vergeefs geweest.

    ©


    26-12-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerstengel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen












    Echt, ik wil wel die kerstengel zijn
    die klapwiekt met vleugels
    van ongerept zijdezacht dons
    die zich nooit eens verslikt
    in een toonladder
    vol valse noten
    van haar-overeind-komend
    klaroenengeschal
    die geen last heeft
    van de gouden glans
    van zijn strak aureooltje
    of van het gesjok
    langs stinkende straten
    op zoek naar die mensen
    verlaten
    door nu eens iedereen
    maar hoe zou ik mezelf dan nog
    kunnen bezien in de spiegel
    als ik nooit heb geleerd
    dat er ècht hier vanbinnen
    een warmte moet zijn
    die ervoor zorgt dat mijn handen
    kunnen strelen en verdriet
    kunnen helen
    die lacht en die grapt
    en als het moet
    heel erg zacht
    zegt
    dat ik gewoon maar
    een vriend
    voor jou wil zijn.


    ©

    16-12-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    15-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rimpels
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    Strijkend over al die rimpels,
    licht gebeiteld mijn huid,
    plooiend om de lippen
    kronkelig mij om d'ogen sluit,
    schuchter, vrank en vrij gevlochten
    om de gulle schaterlach en pijn
    frivool en naarstig, soms vervloekend
    als je 'veroudering' ziet als venijn.

    Maar camouflage door wat plamuursel,
    vederlicht, maar soms ook klieder-hard
    iedere groef kent zijn geheimen
    maar maakt mijn gezicht ook zo apart.
    soms wat slikken, soms wat zeuren,
    soms ook klaag ik steen en been,
    maar moest ik ze allemaal voorgoed kwijt zijn,
    'k zou ze missen één voor één.

    Maar in mijn brein wil ik wel geen muizinissen,
    'k wil geen gepieker of doemdenkerij,
    'k swing ze de pan uit al die vervlogen jaren
    want ze gingen veel te vlug voorbij.
    'k vlecht wel verder aan de komende kraaienpootjes
    en verweef ze tot een maskertje van puur graniet
    maar mijn jeugdigheid wil ik wel blijven behouden
    want anders doe ik zoveel kijklustigen te veel verdriet.



    ©

    15-12-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Diner
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    'Feilloos'!
    Mijn zelfgemaakte gerecht, waar scampi's de hoofdtoon aangeven, is gewoonweg uitgevonden om feilloos te zijn!
    Kan ik het helpen dat het m'n gasten misschien niet zo bevalt!
    Oh, jazeker ... dat kan ik helpen, inderdaad!
    Ik had vanmorgen maar niet zo uit m'n bed moeten proberen te springen als een overjaarse tiener om me vervolgens in ijltempo naar de badkamer te haasten.
    Vervolgens had ik daar dan niet de één of de andere pirouette moeten uitvoeren, als een ijsschaatster die wil gekwalificeerd te worden voor d'Olympische Spelen, toen ik kwam aangesjeesd op de gladde badkamervloer.
    Zo had ik bijgevolg deze middag ook niet hoeven te sakkeren omdat er nog allerhande inkopen dienden gedaan te worden voor mijn 5 gangen-avondmenu en waar ik daartoe op dat ogenblik niet meer de mogelijkheid zag.
    Ik ga jullie nu niet alle redenen opsommen waarom ik het me niet kan permitteren deze snelheid aan te wenden, vooral niet tijdens de ochtendshift in de badkamer.
    Als ik hieraan zou beginnen, dan was ik morgen nog bezig.
    Feit is dat ik het zo rond een uur of drie vanmiddag echt niet meer zag zitten.
    Zowat alles wat er ook maar in een mensenlichaam vastzit of rondzwalpt was half naar de knoppen en deed verdomd pijn.
    Ik vergeet immers zo af en toe nog wel eens dat m'n lichaam immers maar aankan wat het wenst aan te kunnen en niet wat ik er nog steeds van verlang.
    Toch kan ik het niet nalaten om nog steeds van die leuke invallen te krijgen.
    Ik hou namelijk erg van gezelligheid en van koken.
    Mensen houden er over 't algemeen ook wel van als ik zo af en toe eens uit de bol ga en wat gasten uitnodig op een etentje.
    De meesten gaan hier trouwens graag op in en meestal lukt het ook wel om hen aangenaam te verrassen.
    Maar met een lichaam dat al betere dagen heeft gekend dan vandaag is het moeilijk om, zonder hulp van 't één of ander gezinslid dat wel ergens in de buurt rondhangt, de uitverkoren delicatessenzaken te gaan verkennen en alle voorbereidingen te treffen.
    Maar, geen nood!
    Tijd brengt raad en ... in de diepvriezer zit er toch altijd wel iets dat in één handomdraai te verwezelijken is tot een gerecht om duimen en vingers van af te likken.
    Dus ik duik me daar in mijn koele schatkist, proportioneer wat verse groenten tot een fijn gesneden geheel, tover wat met kruiden, room en andere proefwaardigheden, en net wanneer mijn gasten arriveren, presenteer ik hen een gerecht, waar menige televisiekok me dringend het recept van zou willen ontfutselen.
    Ik kan bijna geen stap meer verzetten op dat uur, maar de tafel pronkt dat het een lieve lust is en hongerige magen lusten nu éénmaal alles; dus wat kan er nu dan nog mislopen ?
    Glazen worden gevuld met heerlijke wijn en het aroma van mijn-vele-gangen-menu doet iedereen watertanden.
    Succes verzekerd!
    Kan ik het dan ook helpen dat enkele van mijn gasten in 't geheel niet kunnen genieten van visschotels in het algemeen en van scampi's in het bijzonder!
    Moest het nog zo geweest zijn dat ik, bij al dat gejongeleer met kruiden, niet té rijkelijk had gestrooid, dan had men me misschien enkel maar wat meewarig aangekeken.
    Maar om te beginnen had ik ook al de scampi's niet genoeg had laten garen en als afsluiter was ik er vervolgens bovendien ook nog in geslaagd het nagerecht té erg te zoeten.
    Nu zullen m'n gasten deze bijeenkomst zeker niet notereren als een 'feilloos diner bij kaarslicht en ultieme gezelligheid' vermoed ik.
    Integendeel, ik heb op dit ogenblik meer het gevoel dat ik er niet erg in geslaagd ben om mijn kunsten te laten optekenen in de analen van de kookkunst met een grote letter 'K'.
    Ineens begint het me echter op te vallen dat m'n gezelschap er blijkbaar toch niet al te zwaar aan tilt.
    Ik beeld het me maar in misschien, maar ik kan me toch ook niet van de indruk ontdoen dat mijn vrienden toch eigenlijk niet zo héél erg misnoegd lijken ?
    Komt het door de lekkere wijn die erbij hoort, is het de heerlijke koffie of thee mèt of zonder ?
    Hangt het misschien nog meer af van mijn allesovertreffende aangename gezelschap.
    Maakt dit alles dan misschien wel veel goed!
    Wie zal het zeggen ?
    Maar intussen is er zo iets ontstaan wat men 'een gezellige sfeer aan de dis' zou kunnen noemen.
    Feit is dat mijn eetpartners immers na al die jaren ook al heel wat gewoon zijn vermoed ik.
    Op de één of andere manier slaag ik er altijd toch wel weer in om de mensen te verrassen als ze mogen komen eten!
    Of dit vandaag de juiste manier was, valt nog wel af te wachten!
    Maar, we trekken gewoon nog een flesje open, en geloof me ... morgen herinneren ze zich hier niet al te veel meer van!
    Maar of ik het met niet meer zal herinneren ... dat is nog maar de vraag, want mijn voet begint nu toch wel serieus te lijden aan 'blauwzucht'!


                                                   ©

    08-12-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Furie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen








    Als de wind komt uit het noorden
    schreeuwen getormenteerde zielen
    radeloos
    en in het bonzen van zijn slapen
    voelt hij het water hevig klotsen
    huiverend
    zuigt hij kracht uit deze oerbron
    en wordt geleidelijk heel wat minder
    boos

    Hij hoort wel honderd paarden bronstig
    hinniken steigerend in tomeloze
    vaart
    de zee schuimt woest veel witte koppen
    de hoge golven klauwen dreigend
    ontzag
    maakt zich volledig van hem meester
    en ineens voelt hij zich heel wat minder
    groot


    ©

    17-11-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kunstwerk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Ragfijn besuiker jij het schaduwspel
    van gras en 't wuivend riet
    om flinterdun in 't bevend licht
    een meesterwerk te toveren
    verbouwereerd kijk ik ernaar
    om die draden, zilverwit
    ademloos om hun trillende fragiliteit
    te bewonderen.

    Eventjes getoetst door wat morgendauw
    bezoedel ik dit alles met mijn handen
    nu kleverig gevuld met jouw verhaal
    dat jij verzon door vanaf die tak
    over de zitbank en dat trillend schommelding
    heel gracieus een kunstig web te spinnen
    tot ik mezelf in jouw huisje binnenliet
    om me, met m'n ogen dicht, hierover te verwonderen.



    ©

    14-11-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    19-10-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Flirtend fladderding
    Klik op de afbeelding om de link te volgen










    Het donst en het vliegt en het tuimelt gul
    in 't wevende zonlicht naar benee
    het ruist en het suist en flierefladdert snel
    het wemelt en dartelt tevree.

    Plots stijgt het en neigt het naar 't hemelspan
    dat blauw knipoogt naar 't malsgroene dal
    het friemelt en wiebelt heel guitig en fel
    en frivoliseert als een stuiterende bal.

    Dansend omkranst het mijn zweverig gevoel
    en kust me liefelijk brutaal op mijn mond
    het fleemt en het neemt mijn verwondering op
    lief veertje als ik kon draaide ik nu met jou in het rond.

    ©

    19-10-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-10-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blauwe salsa
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Blote tenen in het zand
    ruisen betoverende klanken
    van het water dat
    een blauwe salsa danst
    en het zwoele ritme
    schuift het gele zand uiteen
    tot de vloed komt aangerold
    plots het schuim dit timbre breekt
    van mijn opgezweepte zinnen
    en me laten exploderen
    in een oeverloze apotheose
    van ongekend geluk

                             ©

    18-10-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-10-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Te veel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Uit de herinneringen van mijn leven
    puur ik de broodnodige kracht
    koesterend, om de spinsels van gedachten
    waardoor ik mezelf soms zou verachten
    in tergend snelle dagen en eindeloze nachten
    toch nog wat energie te kunnen geven.

    Ik proef de wrange smaak van 't heden
    dat bitterzoet en vaalrood sijpelt
    in de wonden van mijn slopende lijf
    en weet niet waar ik met m'n tranen blijf
    als ik die verzengende vermoeidheid binnenrijf
    omdat ik te vaak faalde in 't verleden.

    Uit pure onmacht geef ik een luide gil
    die ijzig snijdt door merg en been
    en ik voel dat ik naar mijn verdomde adem snak
    omdat die indringer weer eens binnenbrak
    die mij doet voortbewegen als een hinkende slak
    en mij maakte tot iemand die ik niet wil zijn.

    ©

    12-10-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-10-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gevoelens
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Noten begeesteren mijn brein
    gevoelens borrelen langzaam op
    ik laat me drijven op de akoestiek
    in een expressie van gevoel
    een ongekende zweverigheid
    leidt mijn broosheid naar de top.

    Ik voel de strelende fluisterwind
    tokkelkracht streelt melancholie
    ik lééf dit virtuoze klankenspel
    voel de zachte rukjes aan de snaren
    fragiel die magische aaibaarheid
    ontlading in versmolten harmonie.

    Noten begeesteren mijn volle brein
    brengen zoveel bij mij teweeg
    een stille traan beroert mijn wang
    emoties kroppen plots mijn keel
    ziltheid bedekt nu mijn gezicht
    mijn god, wat voel ik me leeg.

    ©

    11-10-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (14 Stemmen)
    >> Reageer (0)

    Foto

    jij houdt van mijn poëzie
    jij houdt niet van mijn poëzie

    aarzel niet het mij eerlijk te zeggen ...

    Tuur slechts zelden naar de top van je levensberg maar geniet bij elke stap van het uitzicht.


    Gastenboek
  • Even op blogronde
  • Hopelijk een zonnig week-end
  • Vrolijk Pasen
  • lieve groeten van sonnepon
  • Hallo

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    "De meest verspilde dag van allen is die waarop wij niet gelachen hebben"  - Nicolas Chamfort

    Blog als favoriet !

    WARM AANBEVOLEN :
    Omdat de mensen achter de hieronder opgesomde blogs over een groot talent beschikken en warme persoonlijkheden zijn


    Mijn grote favorieten
  • MET HART EN ZIEL
  • ZILVERFEETJE - Gedichten, verhalen, gedachten
  • CANICROSS/ Sport/ Honden/Dieren/Allerlei


  • Willekeurig SeniorenNet Blogs
    eenmmrestauratie
    blog.seniorennet.be/eenmmre
    Sta stil bij de goede dingen in je leven, waarvan ieder er vele van heeft; niet bij de tegenslagen uit het verleden waarvan iedereen er maar enkele heeft.                                                        Charles Dickens



    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    rindeke
    blog.seniorennet.be/rindeke

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!