xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

“Ik heb enorm veel steun van mijn moeder en vader gekregen.  Ze vonden het helemaal niet erg dat ik van een zangcarrière droomde.   Het zat er als klein kind al in en ze stimuleerden me.  Gunden me zanglessen en begeleiden me naar de allereerste crochets.  Mijn vader heeft zelfs nog een tijd het licht bediend”.

Nog een tiener werd Ingrid ontdekt door René Ingelbert, de man die ook Samantha’s carrière in betere banen leidde.  Ingriani deed mee aan de “Ontdek de ster” wedstrijd en won.

“Toch bleefik tamelijk nuchter onder al die belangstelling.  Zo ben ik trouwens nog.  En mijn ouders bleven in de buurt, wat ook helpt.  Door de stroomversnelling moest ik wel een manager en agent aantrekken.  Dat werd Rik Vervecken”. 

Het waren de grote dagen van “Binnen en Buiten”, “Singe Sange Jo” en “Tele Top Tien”.  Ingriani werd één van de vele vaste klanten aan de Reyerslaan.

“De eigenlijke doorbraak is pas gekomen met “Eurosong” in 1978.  Ik werd tweede, net achter Ann Christy.  Het zat er bij de jurering lange tijd in dat ik ons land zou mogen bertegenwoordigen.  Tot de laatste stemronde.  Maar mijn eigen provincie Antwerpen gaf me vrijwel geen punten”.  Ontgoocheling troef?  “Neen, ik was vooral blij voor Ann die in het vak mijn beste vriendin was.  Ook artistiek stonden we dichter bij elkaar.  Ik zong weliswaar commerciële nummers dan zij maar droomde stilletjes van een repertoire zoals het hare te kunnen uitbouwen”.

De voorrondes van het Eurosong-gebeuren werden in die jaren intensief gevolg door buitenlandse talent-scouts.  Ingriani werd door Parijse  plantenjongens benaderd en kreeg een afspraak rond met Barclay, het imperium van levensgenieter Eddy.

“Samen met Jean Vallée zou ik in de “Olympia” optreden. Ik zou in het Frans zingen.  De beste  Franse tekstschrijvers zouden nummers voor me maken.  Maar ze moesten me snel kunnen bereiken, ik moest voortdurend stand-by zijn.  Dat betekende verhuizen, in Parijs gaan wonen.  Ik heb dat plan gewikt en gewogen maar besloot Vlaanderen trouw te blijven.  Ik wilde niet weg van mijn ouders, mijn vrienden en de relaties die ik hier had opgebouwd.